Ο νέος και ταλαντούχος ηθοποιός Μάνος Κωστής φιλοξενείται στο Koita-magazine.
Είναι νέος ηλικιακά, με ιδιαίτερο ταλέντο κι απόλυτα συνειδητοποιημένος για τις επιλογές του. Υπηρετεί με τον πιο όμορφο τρόπο την τέχνη της υποκριτικής και λαμβάνει το πιο δυνατό χειροκρότημα από το κοινό.
Την περσινή και φετινή θεατρική σεζόν τον απολαμβάνουμε στο δραματικό και κοινωνικό έργο «Μετά τη Βάρκιζα» του Μυρώδη Αδαμίδη, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Κωνσταντόπουλου ενώ ήταν και υποψήφιος στα Κορφιάτικα Βραβεία για τον δεύτερο αντρικό ρόλο, με αφορμή τον χαρακτήρα που υποδύεται στην παράσταση.
Ο ίδιος μου μιλάει για τη σημασία αυτού του σπουδαίου έργου, την καθηλωτική του απήχηση αλλά και την αγάπη του για την τέχνη του θεάτρου…
-
Που εναποθέτεις την επιτυχία της παράστασης «Μετά τη Βάρκιζα» του Μυρώδη Αδαμίδη που ανεβαίνει για 2η χρονιά στο Θέατρο Αλκμήνη;
Η επιτυχία της παράστασης θεωρώ ότι οφείλεται σε μια ευτυχή συνάντηση προσώπων, καταστάσεων και συναισθημάτων. Αφενός παρουσιάζουμε ένα έργο βασισμένο σε πραγματικά ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα, αφετέρου όλοι οι συνάδελφοι και οι συνεργάτες της παράστασης αυτής, εξ’ αρχής “αντιμετωπίσαμε” με μεγάλο σεβασμό, αγάπη και προσήλωση την ιστορία και τους ήρωες της για να καταλήξουμε σ’ ένα ιδανικό -κατά τη γνώμη μου- αποτέλεσμα! Το κοινό λαμβάνει μηνύματα και αλήθειες και η ανταπόκριση του είναι καθηλωτική!
-
Ποιος είναι ο ρόλος που υποδύεσαι στο έργο και πως θα τον χαρακτήριζες;
Υποδύομαι τον ρόλο του Στάθη, τον δεύτερο και μικρότερο από τους γιους της κυρά Χρυσούλας (Θεοδώρα Σιάρκου) που αντιπροσωπεύει τον Εθνικό Στρατό μιας και είναι ενταγμένος σε αυτόν. Χαρακτήρας φανατικά πιστός στις πολιτικές του πεποιθήσεις, σκληρός και ακάθεκτος, προσπαθεί να “σώσει” μέσα από αντιφάσεις, οργή και “ακραίες” συμπεριφορές την ακεραιότητα της οικογένειας του που την επηρεάζουν οι δράσεις και οι ιδεολογίες του “εχθρού” αδερφού του (Σάββας Πογιατζής) ο οποίος εντάσσεται στον ΕΛΑΣ.
-
Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που καθιστούν το έργο επίκαιρο στο φιλοθεάμον κοινό;
Πιστεύω πώς τόσο τα κοινωνικά όσο και τα πολιτικά θέματα και ζητήματα μιας χώρας, ενός λαού αλλά και μιας οικογένειας ήταν, είναι και θα είναι πάντα στοιχεία επικαιρότητας.
-
Ποιο ήταν το έναυσμα που σε ώθησε να ασχοληθείς με το θέατρο;
Γεννήθηκα με αυτό.. Απλά δεν έμενε παρά να μεγαλώσω, να το σπουδάσω και να το εξασκήσω.
-
Τι είναι αυτό που αγαπάς περισσότερο στη δουλειά σου και δεν θα το άλλαζες με τίποτα;
Το γεγονός ότι έχω την ευκαιρία να μπορώ να υποδύομαι χαρακτήρες “έξω” από εμένα. Nα βιώνω άλλες πραγματικότητες και καταστάσεις που δεν θα μπορούσα να ζήσω ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα.
-
Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα ήθελες να υποδυθείς μέσα στην πορεία σου και δεν έχει υπάρξει ακόμη;
Θα ήθελα πολύ να υποδυθώ τον “Μικρό Πρίγκιπα” – ο αγαπημένος μου ήρωας- αλλά πολύ φοβάμαι πως το ψηλό ανάστημά μου δεν μου επιτρέπει την ενσάρκωση αυτή. Ίσως ,κάποτε, όταν γεράσω και “συρρικνωθώ”, αν μου δοθεί η ευκαιρία, να το καταφέρω.
-
Τι θα απαντούσες σε μία επαγγελματική πρόταση που θα σου γινόταν για το εξωτερικό;
Είμαι ανοιχτός και θετικός σε επαγγελματική πρόταση ανεξαρτήτως προέλευσης αρκεί να υπάρχουν σωστές βάσεις και καλοί συνεργάτες. Το μόνο μου άμεσο εμπόδιο θα είναι η εκμάθηση της οποιασδήποτε ξένης γλώσσας – πλήν της αγγλικής.
-
Tι ρόλο παίζει η τηλεόραση στη ζωή σου;
Ως θεατής, η τηλεόραση ήταν μια από τις πιο μεγάλες αδυναμίες μου – τώρα πια όχι τόσο και σχεδόν καθόλου μπορώ να πω. Σαν ηθοποιός όμως δεν έχω εξοικειωθεί πολύ μαζί της. Είχα την τύχη και την ευκαιρία να συμμετάσχω σε τρεις τηλεοπτικές σειρές (“Μοντέρνα Οικογένεια”, “Μάλιστα σεφ” , “Έλα στη θέση μου”) και το χάρηκα πολύ παρόλο που ήμουν αρκετά αγχωμένος. Εύχομαι κάποια στιγμή να γίνω ενεργότερο μέλος της.
-
Ποιος θεωρείς ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου στην Ελλάδα του 2017 και ποια είναι τα περιθώρια εξέλιξης της;
Το θέατρο, όπως και η κάθε μορφή τέχνης, (θα) εξελίσσεται παράλληλα και ταυτόχρονα με την ανθρωπότητα! Είναι μια σχέση συνυφασμένη, αλληλοεξαρτώμενη.
Παρ’ όλη την κρίσιμη εποχή που βιώνουμε, στην επίπονη οικονομικά χώρα μας πιστεύω γίνονται προσπάθειες θεατρικών δρώμενων με στόχο τη καλύτερη προσέγγιση κοινού και ανταπόκρισης αυτού.
-
Τι τίτλο θα έβαζες στην εποχή που βιώνουμε σήμερα(οικονομικώς, κοινωνικώς, πολιστικώς, κ.ο.κ.) ;
Με πολύ χιουμοριστική διάθεση θα χρησιμοποιήσω ως τίτλο εποχής την φράση: “εγώ γελώ με δώδεκα και οι δεκατρείς με μένα”…
Είναι υπέροχο στην εποχή μας να ξεχωρίζουν άνθρωποι με ήθος, αξιοπρέπεια και ειλικρινή αγάπη για την τέχνη τους. Ευχαριστώ θερμά αγαπητέ Μάνο για την εποικοδομητική μας συνέντευξη. Σου εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα!
