Αρχική ΘΕΑΜΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ «Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω σύγχρονω βίω» του Ευάγγελου...

«Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω σύγχρονω βίω» του Ευάγγελου Λεμπέση

idiots_print©stavroshabakis-14-2

Αν μπορούσαν οι βλάκες να αναμετρηθούν σε μια πάλη επί σκηνής, ποιος άραγε θα έβγαινε νικητής;

Ο παλαίμαχος, πίσω από της κουρτίνες, είναι εκεί, δεν υπάρχει κανείς για να μονομαχήσει, είναι μόνος και οι βλάκες πάντα είναι μόνοι, απομονωμένοι ως νοητικά ελλιπείς, αναπηρικά καθηλωμένοι σε μια θέση ,υπό, των άνω βάσεων, δίχως τάξη, υπάκουοι σε μια ελεύθερη βλακoκρατία ή μήπως υπόδουλοι της δικής τους κοσμο-ηλιθιότητας;

Ο Ευάγγελος Λεμπέσης προέτρεψε τους αναγνώστες του και το κοινό να καθίσουν ήσυχα, ήσυχα στα «θρανία»  τους  διότι το μάθημα που θα δίδασκε και εν αγνοία του τότε, ακόμη διδάσκει, έχει «μια υπέρμετρη σημασία στην κοινωνία των βλακών, εν τω σύγχρονω βίω».

Ένας άκρως κωμικός μονόλογος, υποκινούμενος, ερμηνευμένος, συντονισμένος και ενσαρκωμένος με πληθώρες, πολύχρωμες και ψυχικά εναλλασσόμενες διαθέσεις από τον Χάρη Φλέουρα.

Στα μάτια του αντανακλάται μια σκιά, η σκιά του εκάστοτε ρόλου, μια σκηνή, το κουτί του και εκείνος σαν κουρδισμένος παλιάτσος διανύει μια δοκιμασία στην υπεράσπιση ή την ενοχοποίηση του βλάκα, στον βωμό μια ολόκληρης κόσμο-βλακών-θεωρίας.

Ποιοι είναι οι ένοχοι βλάκες; Πόσοι από εμάς διετελέσαμε χρέη βλάκα, όταν κουκουλωθήκαμε με την κουβέρτα της ανοχής, της υπακοής στα ανωτέρα στελέχη της βλακείας, στους τίτλους, στους επαίνους, στα κοσμικά, στο όνομα, στην υπογραφή, με μια πακεταρισμένη-ταμπουρομένη εικόνα;

Εκτεθειμένος και μόνος ο Φλέουρας δεν λύγησε, ίδρωσε αλλά πατούσε με βαριά πέλματα στο σανίδι της σκηνής. Έραψε τις λόγιες λέξεις στο δέρμα του, στην γλώσσα του, έτσι ώστε να τον διαπερνά και να τον συντονίζει κάθε απόσπασμα, κάθε συλλογισμός του Λεμπέση, ενώ η καθαρεύουσα  σίγουρα κινδύνευε να τον αποσυντονίσει ή να τον παρεκκλίνει από τον μόνιμο και τελικό σκοπό του.

Έίδαμε πως τοποθέτησε ένα βάρος και έναν αντίβαρο στις κινήσεις, στις σκηνές , στις διαδοχές από το ένα κεφάλαιο στην μεταπήδηση του επόμενου. Έκανε την δική του εφαπτόμενη -παρεμφερή με του Λεμπέση- διατριβή, πάνω στην επιστημονικά απροκάλυπτη «βλακεία» του ανθρώπου.

Ο Σταμάτης Κραουνάκης συνέβαλλε με «ορθόν» , «επαγγελματικόν» «τρόπον» και βαθυστόχαστο στην σκηνοθεσία και τον σχεδιασμό ενός δύσκολου έργου, αποτελούμενου από έναν θίασο ενός ατόμου.Ο Φλέουρας  έπρεπε να ισορροπήσει  πάνω σε ένα τεντωμένο, λεπτό σχοινί με το βιβλίο του Λεμπέση στο κεφάλι. Ίσως να θελήσαμε, σε έναν σταθμευμένο χωροχρόνο να αναδράμουμε και σαν «κουτοπόνηροι» να κρυφοκοιτάξουμε κάποια στιγμιότυπα από την σκληρή δουλειά και την πρόβα του, να ψευδίζει, να καταφεύγει σε διαρκώς ακατάπαυστα σαρδάμ, ώστε στο τέλος, υπό το σκληρά απαιτούμενο βλέμμα του κοινού,  να διδάξει την νοητική και πνευματική βλακεία του όντος, εκτός ψυχιατρείου, αλλά κάπου που όλοι τους βλέπουν αλλά, από κάτι εκτυφλωτικό, τους αποκρύπτει την ταμπέλα «Βλάξ με προσόν».

«Αν δεν είσαι βλάκας και πρέπει να κάνεις και τον βλάκα και την πάπια, τότε είσαι ηθοποιάρα»

είπε περιπεκτικά ο Φλέουρας (στον ρόλο) και παρά την ειρωνεία της έκφρασης είχε ένα δίκιο, οχι στον τίτλο, ούτε και στην «εμβληματικότητα» του επιθέτου αλλά εκεί οπού η κρίση του κοινού αμφιταλαντεύεται και κατευθύνεται προς την ορθή συνειδητοποίηση. Κατανοεί πως εκείνος ο οποίος ασκεί το ήθος, σε μια στοχευόμενη ή και αυτοσχέδια , γιατί όχι(;) ηθογραφία δικαιώνεται όταν δείχνει  σεβασμό στον ρόλο, στην κατανόηση του αλλά και την υιοθέτηση του δεύτερου από τον ηθοποιό και όχι από εκείνον που έχει μονόδρομο  και απόλυτο σκοπό να προκαλέσει γέλιο ή δάκρυα.

Οι εκφράσεις του προσώπου του σε συνοδεία μιας  ρυθμικά συντονισμένης μουσικής αλλά και ακουστικά έφορης, οι χορωδιακές κινήσεις, οι σκηνές και η όλη ρεαλιστική απόδοση της ελληνικής και μη πραγματικότητας, μπορούσε να σε τραβήξει προς την εμβάθυνση αυτής της μικρής θεωρητικής – πρακτικής διδασκαλίας, περί του ποιος είναι ο πραγματικός βλάξ στον «σύγχρονω βίω» αλλά και ποιοι οι κουτοί, οι οποίοι ζεσταίνονται στην πολυθρόνα του ταμπελοφορου θύματος.

    «Ποιος είναι ο βλάξ; Ο ΚολακΈυΩν ή ο Κολακευόμενος;»

Την απάντηση, μπορεί να σου την δώσει μόνο ο Λεμπέσης, από τις σελίδες και το μολύβι που τρύπησε ξανά και ξανά  το χαρτί – σε μια δύσκολη και αναξιοκρατική περίοδο όπως η Κατοχή– με κατεύθυνση έναν  ζεστό και φρεσκοβαμμένο χώρο όπως το Θέατρο Βολονάκη στα Ιλίσια.

«’Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω σύγχρονω βίω»

Συντελεστές:

Πρωταγωνιστούν: Χάρης Φλέουρας

Σκηνοθέτης: Σταμάτης Κραουνάκης

Συγγραφέας: Ευάγγελος Λεμπέσης

Διαρκεια: 70΄

Ιλίσια-Βολανάκης

Τετ: 20:00 Πέμ: 21:15 (29/11-28/12)

Τιμή εισιτηρίου

€14, 12

 

 


Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθήστε μας στο instagram



Προηγούμενο άρθροΔίδυμοι έκαναν πλαστικές για να μοιάσουν στον Brad Pitt, δείτε πως έγιναν!
Επόμενο άρθροΤι δικαιολογίες χρησιμοποιούν τα ζώδια για να χωρίσουν;