Το πρώτο δοκιμαστικό της Αλίκης Βουγιουκλάκη το 1953 για την ταινία « Το Ποντικάκι »
«Το Ποντικάκι» υπήρξε ένα καλογυρισμένο αστυνομικό μελόδραμα, με πολλές κωμικές πινελιές, γυρισμένο το 1953 από το Νίκο Τσιφόρο, σε παραγωγή της Ανζερβός, που ήταν μια από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές εταιρείες στην Ελλάδα εκείνη την εποχή, μαζί με τη Finos Films.
Αρχικά το σενάριο είχε γραφτεί από τον Τσιφόρο με σκοπό να αναλάβει τον πρώτο γυναικείο ρόλο η Έλλη Λαμπέτη, που όμως οι πολλές καλλιτεχνικές της υποχρεώσεις, την υποχρέωσαν να τον αρνηθεί. Έτσι ο Τσιφόρος μένει χωρίς πρωταγωνίστρια και αποφασίζει να δώσει τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους σε δύο άγνωστους νέους ηθοποιούς. Η αλήθεια είναι ότι είχε κάνει τότε κάμποσα δοκιμαστικά και για την ώρα είχε καταλήξει μόνο στον πρώτο ανδρικό ρόλο, που τον έδωσε στον 26χρονο τότε Γιώργο Λευτεριώτη, που ήδη είχε κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το 1949 στην ταινία του Ιάσωνα Βροντάκη, «Γκρεμισμένα όνειρα», χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία.
Το πρώτο δοκιμαστικό της Αλίκης Βουγιουκλάκη το 1953 για την ταινία « Το Ποντικάκι »
Ο Τσιφόρος δυσκολευότανε να βρει πρωταγωνίστρια, αφού είχε δοκιμάσει πολλές νέες ηθοποιούς, χωρίς καμία να τον ικανοποιεί. Τότε ο Πέλος Κατσέλης του προτείνει να δει μια νεαρή μαθήτρια του στο Εθνικό, τη 19χρονη Αλίκη Βουγιουκλάκη. Έτσι κανονίζεται να γίνει το απαραίτητο δοκιμαστικό, στο οποίο ήταν παρών ο γνωστός συγγραφέας, σκηνοθέτης και παραγωγός Γιώργος Λαζαρίδης και μας το περιγράφει με γλαφυρότητα στο βιβλίο του «Φλας-Μπακ μια ζωή σινεμά», εκδόσεις Λιβάνης 1999:
«Ήταν ένα κοριτσόπουλο τρομαγμένο, πανικόβλητο, που λες και δεν έβρισκε την πόρτα για να ξεφύγει από εκεί μέσα, με κάτι ίσια μαύρα ή καστανόμαυρα μαλλιά, με ένα απλό φουστανάκι, κάτι ίσια παπούτσια, που αν το έβλεπες αντίκρυ να περνάει στο δρόμο, σίγουρα δε θα του έδινες καμιά σημασία. Ήταν η άγνωστη Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Το πρώτο δοκιμαστικό της Αλίκης Βουγιουκλάκη το 1953 για την ταινία « Το Ποντικάκι »
Ο Τσιφόρος την πήρε από το χέρι, προσπαθώντας να της δώσει κουράγιο και την πήγε στο μακιγιάζ για να την αναλάβει ο μακιγιέρ Γιώργος Σταυρακάκης, ενώ ο διευθυντής φωτογραφίας, ο Κώστας Θεοδωρίδης, με τον ηλεκτρολόγο Γρηγόρη Δανάλη, άρχισαν να ετοιμάζουν άκεφα κάποια υποτυπώδη φώτα. Σε μια στιγμή που ο Τσιφόρος ξαναγύρισε στο πλατό, τον έπιασε ο Γιώργος Νιαγάσας, ο φωνολήπτης της Ανζερβός, ένας συμπαθέστατος άνθρωπος που του άρεσε όμως να κάνει το «μυαλοπώλη» γενικά, για να του πει:
«Γιατί παιδεύεσαι, μωρέ Νίκο, δεν το βλέπεις το κοριτσάκι; Δεν κάνει. Αυτή είναι σαν βρεγμένο γατί…»
«Καλά», του απάντησε ο Τσιφόρος, «άσε να δούμε αν τα λέει και το πολύ πολύ να μη βάλουμε στη μηχανή φιλμ…»
Και για να αποφύγει περισσότερη κουβέντα με το «μυαλοπώλη”, γύρισε σε μένα και μου είπε:
«Κάθισε σε παρακαλώ μαζί μου να δούμε τι γίνεται».
Έπειτα από λίγο, το «βρεγμένο γατί» ξαναγύρισε στο πλατό, μακιγιαρισμένο, χωρίς όμως μεγάλες διαφορές από πριν, ίσως γιατί ο Σταυρακάκης είχε τσιγκουνευτεί τη μεγάλη σπατάλη του μέικ απ.
«Σταθείτε στη μέση, δεσποινίς μου», της φώναξε ο Θεοδωρίδης με μια δόση ειρωνείας.
Στάθηκε εκεί που της είπαν και ο Δανάλης άναψε τα φώτα των προβολέων.
Και τότε, όποιος θέλει το πιστεύει και όποιος δε θέλει βάζει το καπέλο του και πάει περίπατο, εκείνο το «ασήμαντο», το «αδιάφορο» για τον περαστικό που θα το έβλεπε στο δρόμο, το πανικόβλητο κοριτσόπουλο, έλαμψε ολόκληρο!
Λες και ήταν ένα άλλο πρόσωπο, από άλλο χώρο, από άλλο ανέκδοτο, μπορεί και από άλλο πλανήτη.
Και πάλι όποιος πει ότι «δεν υπάρχουν πρόσωπα που τα θέλει ο φακός» σίγουρα είναι πολύ κακά πληροφορημένος.
Εκείνο το κοριτσόπουλο, το μελλοντικό «ποντικάκι», το ΗΘΕΛΕ ο φακός.
Γιατί;
Που θέλετε να ξέρω εγώ; Ρωτήστε το φακό…
Περιττό να προσθέσω ότι στη διάρκεια του δοκιμαστικού και φιλμ είχε μέσα η μηχανή και η ηχοληψία έγινε κανονικά και όλοι κοιτάζαμε πια τις αντιδράσεις της μικρής, επειδή βέβαια δεν έφτανε να σε θέλει ο φακός, έπρεπε να σε θέλουν κι άλλα πράγματα.
Το πρώτο δοκιμαστικό της Αλίκης Βουγιουκλάκη το 1953 για την ταινία « Το Ποντικάκι »
Ο Τσιφόρος βρίσκονταν στους οίστρους του:
«Τρόμαξε Αλίκη… Μπράβο! Γέλα… Τώρα κλάψε… Ηρέμησε… Τώρα θύμωσε που κάποιος σου μιλάει άσχημα… Παλιοκόριτσο… ε, παλιοκόριτσο… Τώρα κοίτα συγκινημένη αυτόν που αγαπάς…»
«Μα δεν αγαπάω κανέναν», τόλμησε να διαμαρτυρηθεί.
«Δεν πειράζει, πες ότι αγαπάς…»
Δε χρειάστηκαν περισσότερα.
«Εντάξει Αλικάκι», της είπε, «πάμε τώρα στην Αθήνα, στον κύριο Ζερβό».
Και γυρίζοντας σε μένα ο Τσιφόρος με κοίταξε σαν να μου έλεγε «τι λες ρε;»
Τι να του έλεγα; Στις λίγες ενζενί που είχε μέχρι τότε κατασκευάσει ο κινηματογράφος μας (Σμαρούλα Γιούλη, Καίτη Πάνου, Ζινέτ Λακάζ) αυτό το άβγαλτο κοριτσόπουλο με το έξυπνο βλέμμα, ήταν κάτι διαφορετικό.
«Η τελευταία και τυχερή», του είπα μόνο.
Η ιστορία της Αλίκης Βουγιουκλάκη είχε αρχίσει.»
Το περιστατικό που αναφέρει ο Λαζαρίδης στο βιβλίο του το 1999, θα το περιγράψει και η ίδια η Αλίκη πολλά χρόνια πριν, το 1961 στο βιβλίο της «Εδώ Αλίκη», εκδόσεις Ίκαρος με τον γνωστό της αυτοσαρκασμό:
«Η πρώτη μου ταινία. Η εταιρεία Ανζερβός επρόκειτο να γυρίσει το «Ποντικάκι» του κ. Νίκου Τσιφόρου και αναζητούσε ένα πολύ νέο κορίτσι για τον κύριο ρόλο. (Είχαν προτείνει στην Έλλη Λαμπέτη, αλλά η έξοχη πρωταγωνίστρια που τόσο θαυμάζω πάντα, δεν είχε καιρό). Τότε ο σκηνοθέτης κ. Κατσέλης, που με ήξερε από την Σχολή, τους υπέδειξε εμένα. Πραγματικά με κάλεσαν και μου πήραν μια δοκιμαστική ταινία.
Ήμουν τόσο άπραγη από κινηματογράφο, ώστε κοίταζα διαρκώς τον φακό, λες και ήταν να βγάλω φωτογραφία για ταυτότητα. Και δεν μπορώ να καταλάβω πώς ο σκηνοθέτης και ο παραγωγός έμειναν ικανοποιημένοι από το «δοκιμαστικό» μου και μου έδωσαν το ρόλο.
Η δουλειά στον κινηματογράφο-κομματιαστή και ασύνδετη-μου φαινόταν ακατανόητη, μ’ όλη την πατρική καλοσύνη που μου έδειξε ο κ. Τσιφόρος. Και όταν είδα τον εαυτό μου στην οθόνη, έφριξα. Δεν «μου άρεσα» διόλου μα διόλου. Και καθώς ούτε και το φιλμ είχε σπουδαία επιτυχία είπα: «Τελείωσε, δεν κάνω για τον κινηματογράφο, δεν θα ξαναπαίξω ποτέ σε ταινία». Και ησύχασα.
Αλλά λογάριαζα χωρίς τους ξενοδόχους…»
ΝΚ
Δείτε επίσης:
Αντιγόνη Καρκανάκη: Η Κρητικιά που παράτησε τα πάντα για να σώσει ζωές
Πεθερά: 8 αποδείξεις ότι σας έχει σαν κόρη της
Αφιέρωμα : ΤΟΛΗΣ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ – Τα δύσκολα χρόνια πριν την καταξίωση!
