Αρχική ΔΙΑΦΟΡΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΡΘΡΑ Ένα ταξίδι μου ‘χες τάξει…. Μια βαθιά ανάσα σε αποφάσεις δευτερολέπτων

Ένα ταξίδι μου ‘χες τάξει…. Μια βαθιά ανάσα σε αποφάσεις δευτερολέπτων

4291880349c6c9fa8d5b27b06221247b_XL
Για κάθε ταξίδι της καρδιάς σας, για κάθε αναπάντεχη πολύτιμη στιγμή,για όση τύχη ήρθε μέσα στην ίδια την ατυχία, για τις εμπειρίες που δίνουν τα απρόοπτα, για όλα αυτά τα ταξίδια που οφείλετε στους εαυτούς σας… Μια μικρή, αληθινή μου ιστορία αφιερωμένη σε εσάς και σε όσα μας καλεί η ζωή να ζήσουμε! Μικρά ή μεγάλα … Όλα είναι σημαντικά!

Τα ταξίδια, οι εξορμήσεις με φίλους ή με τον αγαπημένο σου, είναι επιθυμίες και στιγμές που όλοι παλεύουμε να βρούμε λίγο χρόνο για να ζήσουμε. Είναι η εσωτερική ανάγκη που χτυπά σαν κόκκινο λαμπάκι, ως ένδειξη έλλειψης μπαταρίας και ενέργειας! Είναι αυτή η φωνή που σου λέει μέσα σου «θέλω να φύγω να ηρεμήσω, να αλλάξω περιβάλλον».

Ο τέλειος προορισμός είναι κάθε ταξίδι της καρδιάς σου, που έρχεται να μπει στο πρόγραμμά σου και να φύγεις για λίγο μακριά από όλους κι από όλα…Είναι αυτός ο προορισμός που στην πιο ζόρικη και αγχωτική σου στιγμή , θα σου προσφέρει ξεκούραση και αλλαγή της ρουτίνας και της βαρετής σου καθημερινότητας. Μια ανάσα βαθιά «ελευθερίας» που θέλεις τόσο πολύ να πάρεις, όταν όλα γύρω σου μοιάζουν ασφυκτικά!
Έτσι, φτάνει η στιγμή που το παίρνεις απόφαση, να αφήσεις λίγο πίσω σου τα προβλήματα, τις απαιτήσεις των άλλων από εσένα και να νιώσεις λιγάκι ξανά ξεγνοιασιά, όπως τότε που ήσουν παιδί.

Επιτέλους! Κλείνεις το ωραιότερο πακέτο διακοπών για εσένα και τις φίλες σου. Ένας κοντινός προορισμός, σε ένα καλό ξενοδοχείο να σε εξυπηρετεί στο κέντρο της πόλης που επιλέξατε για να είναι πιο εύκολη η μετακίνησή σας, ένα πρόγραμμα για τις πρώτες σας επισκέψεις, τα ιστορικά σημεία, το φυσικό περιβάλλον, τα μαγαζάκια που θα επισκεφτείτε για το φαγητό, τον καφέ σας και την διασκέδασή σας, μπόλικη διάθεση μες στη βαλίτσα σας και….

Ξεκινάτε! «όλα είναι έτοιμα λες»! Ένα τελευταίο τσεκάρισμα και φύγαμε. Έτοιμη να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου, να δώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου με τα πιο κοντινά σου πρόσωπα , λες μέσα σου πως τίποτα δε θα στο χαλάσει. Όχι, πάλι, δεν θα το αφήσεις, είναι στο δικό σου χέρι αυτήν τη φορά…
Φεύγετε, ξεκινάτε για το αεροδρόμιο με κέφι και χαρά! Έχεις ειδοποιήσει τους πάντες ότι θα λείπεις, έχεις τακτοποιήσει τα πράγματά σου, έχεις εφοδιαστεί με τα απαραίτητα, κλείνεις κινητά και υπολογιστές και… πάμε! Έλα μου ντε που το σύμπαν όμως πάλι, συνωμοτεί πίσω από την πλάτη σου κι εσύ για άλλη μία φορά, δεν το ξέρεις!

Είστε στον προορισμό σας, γέλια, κουτσομπολιό και σχόλια, αστεία, πειράγματα με μια ανυπομονησία για να το «ζήσετε». Κι εκεί που λες ξεκινήσαμε, συνειδητοποιεί η κολλητή σου πώς δεν έχει την ταυτότητά της, το αεροπλάνο φεύγει στις 10.00 , οι πύλες κλείνουν στις 09:20 κι η ώρα είναι 08:10 κι εσείς μέσα σε ένα βαγόνι του μετρό. Κρύος ιδρώτας, κομμένα πόδια και τρομαγμένα βλέμματα. Λες «δε μπορεί, όχι τώρα που ξεκινήσαμε» κι όμως μόνο τότε μπορεί να έρθει να σε βρει η κακιά στιγμή, η γρουσουζιά σε προσωποποίηση, η γκρίνια των όσων δεν ήταν εκεί μαζί σας κι απλά άκουσες να σου εύχονται «καλά να περάσετε κορίτσια μου» και από μέσα τους έπεφταν κατάρες γιατί δε μπορούσαν να είναι κι αυτοί εκεί.

Τι κάνετε; Αρχίζετε να ψάχνετε πανικόβλητοι, να κάνετε ανάκατα τα πράγματα, να λέτε η μία στην άλλη «είσαι σίγουρη πως έψαξες καλά; Αφού την κρατούσες…» Κι ενώ αρνείστε να αποδεχτείτε την κατάσταση, ο χρόνος περνάει, οι στάσεις τρέχουν κι εσείς εάν πρέπει να κατέβετε για να γυρίσετε πίσω και να ψάξετε την ταυτότητα πρέπει να το κάνετε ΤΩΡΑ!
Πώς όμως να διαχειριστείς αυτήν την στιγμή και να ρισκάρεις; Ένα ταξίδι που ήθελες τόσο πολύ και που είχες τόση ανάγκη, εισιτήρια κλεισμένα, ξενοδοχείο, όλα! Θα γίνουν «φτερά» αν χάσεις την πτήση. Κι αν γυρίσεις και πάλι δεν βρεις την ταυτότητα στην στάση της αφετηρίας , τότε τι ; Πάλι θα χάσεις το ταξίδι… Πώς θα πετάξετε; Θα ανταγωνιστείς τον χρόνο και θα τρέξεις πίσω να ελέγξεις ή θα τα βάλεις με την τύχη σου και θα πας στο αεροδρόμιο μήπως και πετάξετε με κάποια άλλα έγγραφα εξακρίβωσης των στοιχείων σου ;

Διλλήματα ζωής, με δόσεις άγχους, σε μικρές στιγμές που χάνεται η γη κάτω απ’ τα πόδια σου… Σε κάθε περίπτωση μια βαθιά ανάσα βοηθά για να οξυγονωθεί ο εγκέφαλος και να σκεφτείς ψύχραιμα και σωστά για το καλύτερο αποτέλεσμα. Οι προσπάθειες ποτέ δεν είναι χαμένες, όποια έκβαση κι αν έχουν. Έτσι λοιπόν η απόφαση πάρθηκε, κατεβήκαμε στην επόμενη στάση λαμβάνοντας το ρίσκο να γυρίσουμε στην αφετηρία μας για να ψάξουμε μήπως έπεσε κάπου εκεί κατάχαμα.

Ο χρόνος ανταγωνιστής, η επιθυμία μας γι’αυτό το ταξίδι τεράστια, ο ιδρώτας λούζει τα πρόσωπά μας και τα καρδιοχτύπια ακούγονται δυνατά στα μεγάφωνα. Όμως γυρίσαμε, γυρίσαμε για να προλάβουμε, να πούμε έστω ότι εμείς προσπαθήσαμε και δεν αποδεχτήκαμε την κατάσταση, δεν τα παρατήσαμε, παλέψαμε. Είναι πολύ σημαντικό να πιστεύεις ότι θα τα καταφέρεις. Είναι πολύ σημαντικό να πηγαίνεις κόντρα στο ρεύμα των καταστάσεων, γιατί δεν μένεις άπραγος και δεν αποδέχεσαι μια ήττα, προσπαθείς να ανατρέψεις το τελευταίο ημίχρονο.

Η ταυτότητα δεν ήταν πουθενά, ο τελευταίος συρμός με προορισμό το αεροδρόμιο έφυγε στις 08.30, με εμάς να τον κοιτάμε να απομακρύνεται. Ο επόμενος ερχόταν πολύ αργά πια… στις 09.00! Τα ρίσκα όμως μπορούν να αποδειχτούν μοιραία, αναπάντεχα και άκρως ανατρεπτικά κάποιες φορές. Δεν το βάλαμε κάτω, δεν αποδεχτήκαμε ότι χάσαμε. Βρήκαμε αντίγραφο της ταυτότητας μέσα σε λίγα λεπτά, να είναι καλά βέβαια οι μανούλες μας και η τεχνολογία που μας προσφέρει επικοινωνία με αστραπιαία ταχύτητα!!!
Αυτό που έμενε τώρα, ήταν να φτάσουμε όσο πιο γρήγορα γινόταν στο αεροδρόμιο για να προλάβουμε την πτήση. Τι να κάνεις όμως όταν η κίνηση είναι μέσα στους εχθρούς σου; Να πάρεις ταξί, να κάνεις ωτοστόπ; Θα φτάσεις έναν αιώνα μετά, αποκλείεται! Μόνο το μετρό είχαμε πιο άμεσα ως μέσο, αλλά κι αυτό αργούσε για αεροδρόμιο… Ήμασταν να σκάσουμε και εκεί που το μυαλό είχε κολλήσει, πετάγεται η απρόσεκτη φίλη σου που σε έβαλε σε αυτήν την ημίγλυκη περιπέτεια και λέει : « Ας πάμε με το μετρό Δουκίσσης Πλακεντίας και παίρνουμε από εκεί ταξί» !

Τι ήταν να το ακούσεις αυτό πάνω στον πανικό και στην τρέλα; Ένιωσες να αναβοσβήνουν πάνω από το κεφάλι σου λαμπάκια της έξυπνης ιδέας και να βρίσκεις την σανίδα σωτηρίας σας. Λες από μέσα σου: «Δεν υπήρχε περίπτωση να το σκεφτώ τώρα, μπράβο τι έξυπνη φίλη που έχω»… Και κάνεις το αυτονόητο ιδανικό!
Επιβιβάζεστε, αρχίζετε τις προσευχές και τα παρακάλια, κάνετε διάφορες σκέψεις για την έκβαση αυτής της κατάστασης , αλλά κατά βάθος μέσα σου πιστεύεις ότι κάτι θα γίνει και θα τα καταφέρετε. Βλέπεις πάντα η ελπίδα του ανθρώπου πεθαίνει τελευταία… Είναι το πιο δυνατό κομμάτι που έχει μέσα του, η «ελπίδα»! Η ελπίδα που σε κάνει να επιμένεις και να υπομένεις πράγματα και συμπεριφορές, είναι η μόνη «φίλη» που σε εγκαταλείπει τελευταία, ότι κι αν συμβεί. Με οδηγό λοιπόν αυτήν την ελπίδα, καταφέραμε να προλάβουμε την πτήση μας και να ζήσουμε τις στιγμές που θα έφερνε αυτό το ταξίδι.

Καμιά φορά τα πράγματα πρέπει να στραβώσουν λιγάκι μέχρι να έρθουν έτσι όπως τα θες και τα περιμένεις, σε προκαλούν να τα ισιώσεις… Η ταλαιπωρία είναι η γλύκα της διαδρομής σου! Πρέπει να ταλαιπωρηθούμε λιγάκι παραπάνω οι άνθρωποι έως ότου καταφέρουμε αυτό που θέλουμε. Είναι οι μυστικοί κανόνες της ζωής που σε δοκιμάζουν, τον λόγο ίσως να μην τον μάθουμε και ποτέ. Θα αναρωτιόμαστε, μια ζωή ένα «γιατί». Αλλά η απάντηση έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις, ζεις με αυτήν και συνειδητοποιείς την ύπαρξή της όταν όλα πάρουν το δρόμο τους ! Γι’ αυτό ας μην γκρινιάζουμε τόσο, ένα ταξίδι είναι αυτό, ας ταξιδέψουμε με τους κανόνες του. Πού ξέρεις ίσως ο προορισμός σε κάνει να τα ξεχάσεις όλα και να καταλάβεις εκεί, τον λόγο που διεκδίκησες αυτό το ταξίδι…. Εκεί, έρχεται η ανταμοιβή σου.

Μην τάζετε ταξίδια , απλά κάντε τα !


Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθήστε μας στο instagram



Προηγούμενο άρθροΠυροσβέστες και Άγιος Βασίλης πήγαν στην Ογκολογική Μονάδα Παίδων.
Επόμενο άρθρο«Έξυπνα, μικρά ψέματα»: Μια ανατρεπτική κωμωδία στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη