Αρχική ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ Ο Χρήστος Δάντης σε μια διαδρομή, Σαλονίκη – Αθήνα – Ηράκλειο!

Ο Χρήστος Δάντης σε μια διαδρομή, Σαλονίκη – Αθήνα – Ηράκλειο!

802_176_zoomed_12557735_1078828715502592_2124138831_o

Προσωπικά, το προηγούμενο βράδυ δεν είχα κοιμηθεί καλά, και ο λόγος απόλυτα δικαιολογημένος: θα συναντούσα και θα συζητούσα μ’ έναν από τους τραγουδοποιούς, με των οποίων τα τραγούδια μεγάλωσα! Συνεπής στο ραντεβού μας έφθασε, και μετά τις απαραίτητες συστάσεις και μερικά πλατιά χαμόγελα, με πολύ τρακ ξεκινήσαμε κάπως έτσι:

 

Φανατική θαυμάστρια σου από τα 14 με »δαχτυλικά αποτυπώματα», έρχομαι τότε στην Αθήνα και σε συναντάω στο Κεντρί, μαζί με τον Κώστα Τουρνά. Σ’ ακούω να ερμηνεύεις το «Άνθρωπε αγάπα» και βάζω τα κλάματα! Πως αισθάνεσαι όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο; Όχι να κλαίνε γιατί σε θαυμάζουν, αλλά γιατί ακούνε την φωνή σου.
Αυτό είναι που έχει για μένα την μεγαλύτερη αξία. Να κλαίνε γιατί τους αγγίζει η φωνή μου, κι ας μην ξέρουν ποιον ακούν! Αυτό δεν πληρώνεται με τίποτα. Νοιώθω πραγματικά μεγάλη συγκίνηση, όταν καταλαβαίνω ότι στο «ακροατήριο» υπάρχουν άνθρωποι που απλά αντιλαμβάνονται τη φωνή. Αυτός ήταν κι ο πρωταρχικός σκοπός μου. Στην αρχή βέβαια, με όλη την ξαφνική επιτυχία, πήγε να με πάρει η μπάλα. Βλέπεις, η δισκογραφική ήθελε να με παρουσιάσει σαν ένα Τeen idol κι εγώ παρασύρθηκα. Βέβαια, ένοιωσα σπουδαίες στιγμές από την αγάπη των νέων, που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό μου. Αλλά σαν το συναίσθημα του ότι κάποιος από κάτω δακρύζει με την ερμηνεία σου, δεν υπάρχει. Με ολοκληρώνει σαν καλλιτέχνη αυτό!

Πως αντέδρασες σε όλο αυτό το κύμα επιτυχίας, με τις κοπέλες να κάνουν σαν τρελές για σένα και τα εφηβικά δωμάτια να γεμίζουν με αφίσες σου;

Το απολάμβανα, όσο μπορούσα. Όση κι αν ήταν η απόλαυση κι η χαρά όμως, ερχόταν να με κρατήσει σε μια ισορροπία  ο τρόμος. Με κυριαρχούσε τρόμος όταν σκεφτόμουν, τι θα γίνει όταν περάσει ο χρόνος κι έρθω στην ηλικία που είμαι τώρα. Ερχόμουν από άλλους χώρους και μοιραία μπήκα σε αυτούς, γιατί δεν υπήρχε κι άλλη δίοδος, η ποπ ήταν η μουσική της εποχής. Εγώ μέχρι τότε έπαιζα Funk , που ήταν ένα πολύ δύσκολο είδος για την Ελλάδα. Ήμασταν μόνο 150 άτομα που ακούγαμε αυτό το κράμα μουσικής. Έπαιξα και πολύ Rock βέβαια.   Ήμουν από τους τελευταίους ανθρώπους που έπαιξαν στο Tiffany’s και στη Λύδρα στην Πλάκα, πριν κλείσουν αυτοί οι ιστορικοί χώροι. Είχα βρεθεί να παίζω σε live με τρεις μπάντες συγχρόνως: στην μια έπαιζα Proggresive, στην άλλη έπαιζα Dylan, Σιδηρόπουλο και Σαββόπουλο, ενώ στην τρίτη Hard rock! Όλα τα είδη μουσικής τ’ αγαπούσα και είμαι, αυτό που λένε, ευέλικτος στην μουσική. Αν κάτι με αγγίξει, θα το πω, σε όποιο είδος μουσικής κι αν ανήκει.

Πως εξηγείς το ότι η φωνή σου κάθεται καλά πάνω σε πολλά είδη; Λες υπέροχα μπαλάντες, αλλά και ροκ κομμάτια, ερμηνεύεις πολύ καλά την ποπ, αλλά και στο ρεμπέτικο σκίζεις. Έτσι, εκεί  που πάει κάποιος να σε χαρακτηρίσει σαν ροκά, λες ένα ζεϊμπέκικο και τον τρελαίνεις!

Δεν ξέρω και δεν μπορώ να το εξηγήσω. Δεν μπορώ να σου δώσω μια λογική απάντηση, γιατί για μένα είναι κάτι πολύ φυσιολογικό. Θεωρώ έτσι κι αλλιώς, ότι ένας τραγουδιστής πρέπει να μπορεί να τραγουδάει πολλά είδη μουσικής. Έχω ακούσει τον Sting να τραγουδάει Stevie Wonder και τον Wonder να ερμηνεύει Sting. Δεν βάζω ταμπέλες, λαϊκός και ροκ τραγουδιστής. Είμαι της άποψης ότι ένας Έλληνας τραγουδιστής, θα πρέπει να μπορεί να τραγουδάει και λαϊκά. Γιατί αυτή είναι η μουσική μας. Θα απαρνηθούμε την κουλτούρα μας δηλαδή;

Ο κόσμος όμως το κατηγορεί και βάζει ταμπέλες, είναι λίγο μπερδεμένο όλο αυτό, λένε, γιατί πρόκειται για δυο τελείως διαφορετικούς κόσμους, έρχεται δήθεν σε σύγκρουση η πίστα με την σκηνή!Τον καταλαβαίνω τον κόσμο και τον καταλαβαίνω απόλυτα. Ο κόσμος όμως δεν φταίει. Αντιλαμβάνεται τη μουσική μ’ έναν άλφα τρόπο. Πρέπει να την διαχωρίσει κι έτσι  βάζει μια ταμπέλα, του είναι πιο εύκολο έτσι. Όμως τελευταία έχω δει προόδους πάνω σε αυτό. Συναντώ απλούς ανθρώπους οι οποίοι μου ζητούν να τραγουδήσω ρεμπέτικα και λαϊκά, γιατί έχουν ακούσει να το κάνω και τους άρεσε πολύ. Είναι λοιπόν ένα μπέρδεμα τεράστιο! Όμως τονίζω, ότι δεν μετανιώνω για ό,τι επιλογές έχω κάνει, γιατί τις γούσταρα πολύ. Ξέρω ότι οι ροκάδες θυμώνουν γιατί έχω τραγουδήσει λαϊκά, αλλά και οι λαϊκοί γιατί έχω τραγουδήσει ροκ! Αλλά έτσι είμαι εγώ, δεν θα μπορούσα να ζήσω αλλιώς. Είναι πιο εύκολο να είχα ακολουθήσει μια μανιέρα όπως το κάνουν πολλοί, και να είχα μια συνεχόμενη επιτυχία. Όμως εγώ δεν λειτουργώ έτσι, πειραματίζομαι κι αισθάνομαι, και ό,τι αισθάνομαι και με αγγίζει βαθύτερα, το τραγουδάω.

Σε θεωρώ εσένα και τον αείμνηστο Μητροπάνο, από τις πιο εκφραστικές φωνές που έχουν περάσει από την Ελλάδα.  

Με τιμά πολύ αυτό που λες και σ’ ευχαριστώ.  Ο Δημήτρης Μητροπάνος είναι  – και δεν λέω ήταν, γιατί για μένα ακόμα είναι κοντά μας, γιατί οι μεγάλοι καλλιτέχνες δεν φεύγουν ποτέ – είναι  μια ιστορία μεγάλη και πολύτιμη για το ελληνικό λαϊκό τραγούδι!

Ας γυρίσουμε πάλι όμως σ’ εσένα. Πιστεύω ότι είσαι μια φωνή εγκλωβισμένη μέσα στην Ελλδα, που αν έβγαινε έξω θα είχε θριαμβεύσει. 

Μου βάζεις δύσκολα και δεν μου αρέσει να μιλάω για τον εαυτό μου. Δεν είμαι εγώ αυτός που θα το κρίνει αυτό. Καλύτερα να μιλήσει κάποιος άλλος. Το εξωτερικό, είναι αλήθεια, το άγγιξα πολύ κοντά στο ‘92, όταν ήρθε ο διευθυντής ρεπερτορίου μεγάλης δισκογραφικής στην Νέα Υόρκη με τον Arthur Baker, ο οποίος είχε κάνει παραγωγές στον Bob Dylan και στην Madonna, για να με πάρουν και να φύγουμε στην Αμερική. Η αλήθεια είναι ότι με τρόμαξε πολύ αυτή η αλλαγή, αλλά εκείνη την εποχή με δέσμευαν ισχυρά συμβόλαια στην Ελλάδα, που δεν ήταν κι εύκολο να σπάσουν. Έτσι δεν τα κατάφερα, αλλά δεν ξέρουμε και τι θα είχε συμβεί, αν πήγαινα. Μπορεί να μην είχα πετύχει και τίποτα. Το σημαντικό όμως γενικά στον τρόπο που τραγουδάω, είναι ότι η Ελλάδα διαμόρφωσε το στυλ μου. Είμαι Έλληνας και αγαπώ την ελληνική  μουσική και θα την ερμηνεύω σε κάθε ευκαιρία. Οπότε επανέρχομαι στο θέμα, ότι οι ταμπέλες σ’ εμένα δεν έχουν θέση.

Μιας και μιλάς για την Ελλάδα, που τόσο αγαπάς και τόσο περήφανα μου λες ότι είσαι Έλληνας, πες μου πως αντιλαμβάνεσαι την κατάσταση που επικρατεί;

Με στεναχωρεί που υπάρχει μία τάση, που σου απαγορεύει να καμαρώσεις για την Ελλάδα και να νοιώσεις περηφάνια για το ότι είσαι Έλληνας. Είναι πολύ θλιβερό να κατηγορούν έτσι την Ελλάδα. Εγώ έμαθα ν’ αγαπάω την χώρα μου, ν’ αγαπάω τα ήθη και τα έθιμά μας, ν’ αγαπάω τη μουσική και τον πολιτισμό μας. Είμαι Έλληνας και αγαπάω την Ελλάδα, αλλά είμαι και μουσικός και η μουσική δεν έχει πατρίδα, δεν γνωρίζει χώρες και δεν κάνει φυλετικές διακρίσεις. Και αυτό το λέω, γιατί πλέον αν αγαπάς τα σύμβολα της χώρας σου, κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς  εθνικιστής. Βέβαια, όλοι έχουμε τις ευθύνες μας για την κατάσταση που επικρατεί. Θεωρώ ότι είμαι υπεύθυνος κι  έβαλα κι εγώ ένα λιθαράκι προς την καταστροφή, από την στιγμή που διάλεξα να ψηφίσω για αντιπροσώπους της χώρας μου άτομα, που μου έλεγαν ψέματα και δεν ήταν τίμια απέναντι μας. Από την άλλη, δεν θεωρώ ότι υπήρξαν πολιτικοί μέχρι τώρα που αγάπησαν πραγματικά την Ελλάδα.

Έχεις ξεκινήσει μια συνεργασία με το G-radio, το ραδιόφωνο του Νίκου Γκαραβέλα. Θες να μου πεις μερικά πράγματα γι’ αυτή τη συνεργασία;

Όντως, είμαι πολύ χαρούμενος γι αυτό. Το ραδιόφωνο είναι μεγάλος έρωτας για μένα, από μικρό παιδί. Μετά από πρόταση του Νίκου λοιπόν, το σκέφτηκα πολύ σοβαρά και το αποφάσισα. Μου αρέσει αυτή η επικοινωνία με τον κόσμο, μου αρέσει να τους βάζω τα τραγούδια που αγαπάω, να μιλάω μαζί τους, είναι κάτι μαγικό. Εκείνη την στιγμή δεν έχουν την εικόνα μου μπροστά τους, αλλά ακούνε την φωνή μου, αυτά που θέλω να τους πω, κι αυτό εμένα με εξιτάρει πολύ! Επίσης θεωρώ πως το ραδιόφωνο και το βιβλίο είναι οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου, και ακολουθεί ο δίσκος και το cd. Όλα αυτά εκπαιδεύουν το μυαλό σου να δημιουργεί εικόνες, δεν στις πλασάρει έτοιμες όπως η τηλεόραση. Όλο αυτό λοιπόν, είναι μαγεία. Όσον αφορά τη μουσική λίστα μου, θα περιλαμβάνει ακουστικό ροκ και θα φτάνει μέχρι και τα μπλουζ.

 Δεν έχεις μόνο το ραδιόφωνο τον καιρό αυτό, κυκλοφόρησες κι ένα νέο τραγούδι.

Ναι, είναι μια ροκ μπαλάντα που κάπου στη μέση γίνεται ζεϊμπέκικο. Το άλμπουμ είναι ένα μια μίξη του ηλεκτρικού ήχου με τα λαϊκά όργανα, τα παραδοσιακά. Ο ήχος που επικρατεί όμως είναι το ροκ, δεν αλλάζει η προτίμησή μου σε αυτό.  Θα κυκλοφορήσει σε κάνα μήνα περίπου. Το τραγούδι που βγήκε τώρα είναι το «Σαλονίκη, Αθηνα, Ηράκλειο».

        Ποιες είναι οι δισκογραφικές δουλειές που έχεις κάνει και θεωρείς ότι είναι οι καλύτερες, αλλά και τις έχεις αγαπήσει εξίσου πολύ;

Θα σου απαντήσω πολύ γρήγορα και χωρίς σκέψη. «Το Παλιό μου παλτό» και το «Δωμάτιο» νομίζω ότι είναι από τα καλύτερα που έχω κάνει και τα έχω λατρέψει κι εγώ ο ίδιος. Θεωρώ πως το «Σκοτώνω» είχε κάποιες ατέλειες μέσα, σαν δίσκος μιλάω. Από τις καλύτερες συνεργασίες πάλι που έχω κάνει, είναι με τον Κώστα Τουρνά και θα ήθελα και πάλι να συνεργαστώ μαζί του. Ήταν κάτι το μαγικό η σύμπραξη αυτή σκηνικά…

 Πόσο ενοχλητικό είναι να βλέπεις όλ’ αυτά τα κίτρινα έντυπα να μιλούν για την προσωπική σου ζωή τόσα χρόνια;

Πολύ, αλλά δεν έχω και άλλη επιλογή. Έτσι είναι όταν είσαι μέσα στο σύστημα. Βέβαια εμένα σχετικά μου έχουν φερθεί καλά. Το κακό είναι ότι ζουν ακόμα σε αυτόν τον κόσμο της κιτρινάδας. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι έχουν κουραστεί από την φθηνή αυτή δημοσιότητα και τους ελκύει η ουσία. Σιγά σιγά όλα αλλάζουν κι αυτό είναι πολύ θετικό.

 Τι άλλο καινούριο έχεις να μας πεις; Που θα εμφανιστείς φέτος;

Θα εμφανίζομαι κάθε Κυριακή στην Αρχιτεκτονική από τις 25 Οκτωβρίου. Θα κάνω το ραδιόφωνο κάθε Τρίτη και Τετάρτη, από τις 19:00 μέχρι 22:00 το βράδυ. Θα πάω και σε κάποιες πόλεις να παρουσιάσω τη νέα μου δισκογραφική δουλειά. Θα έχω ένα πρόγραμμα δηλαδή γεμάτο από μουσική!

Αυτά είπαμε με τον Χρήστο Δάντη, το εφηβικό όνειρο κάθε κοριτσιού στις αρχές της δεκαετίας του 90. Ένας καλλιτέχνης που μας φέρθηκε σαν να μας ήξερε χρόνια, ζεστός και φιλικός, όσο ζεστή είναι κι η φωνή του. Είπαμε κι άλλα πολλά, είπαμε για τα παιδιά μας, την ζωή μας με αυτά και τι ονειρευόμαστε για το μέλλον τους. Άλλαξε ο τόνος της φωνής του όταν μιλούσε γι’ αυτά. Χαμογελούσαν τα μάτια του και το σώμα του πήρε μια στάση  χαλαρότητας. Βλέπαμε ένα πραγματικά ευτυχισμένο άνθρωπο!
Δε  νοιώσαμε ξεπέτα στο πρόγραμμά μας, αφού έκατσε πρόθυμα κι άλλο μετά την ολοκλήρωση της συνέντευξης, να πιούμε χαλαρά μερικές μπυρίτσες και να μιλήσουμε σε πιο φιλικό επίπεδο, εκμεταλλευόμενοι (με την καλή έννοια) την άψογη ζεστασιά και φιλοξενία του Αίθριου, το οποίο και ευχαριστούμε θερμά. Τέλος, πρέπει να πω ότι, είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη, όταν γνωρίζω καλλιτέχνες κι είναι πραγματικά αυτό που δείχνουν προς τα έξω.
Καινούριο, όμορφο τραγούδι λοιπόν, νέος δίσκος σε λιγότερο από ένα μήνα, δυο φορές επίσης την εβδομάδα ραδιοφωνικά και ζωντανά μαζί μας, κι έτσι ο Χρήστος Δάντης μας εκδηλώνει την παρουσία του με τον πιο γλυκό τρόπο, μέσα από τις μουσικές του.


Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθήστε μας στο instagram



Προηγούμενο άρθροΟ Παναγιώτης Πετράκης σ΄ένα «ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΠΟΝΗΡΟ»…
Επόμενο άρθροΚατερίνα Μπιλάλη: «Μου αρέσει η τηλεόραση και θα ήθελα να κάνω κάτι ολοκληρωμένο και με υποκριτικό ενδιαφέρον»