Αρχική ΘΕΑΜΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ Κατερίνα Μπιλάλη: «Μου αρέσει η τηλεόραση και θα ήθελα να κάνω κάτι...

Κατερίνα Μπιλάλη: «Μου αρέσει η τηλεόραση και θα ήθελα να κάνω κάτι ολοκληρωμένο και με υποκριτικό ενδιαφέρον»

Η νέα και ταλαντούχα ηθοποιός Κατερίνα Μπιλάλη μιλάει στο Koitamagazine.

Με οδηγό την αγάπη της για την υποκριτική κι έχοντας δύναμη και μεράκι η Κατερίνα Μπιλάλη υπηρετεί την υποκριτική με τον πιο όμορφο τρόπο. Είναι νέα, πολλά υποσχόμενη και με πηγαίο ταλέντο.

Για 2η συνεχή χρονιά συμμετέχει στην παράσταση ο «Ζητιάνος» του Ανδρέα Καρακαβίτσα. Η παράσταση της ομάδας Anima (υποψήφια για το βραβείο Κάρολος Κουν για την παράσταση «Έξοδος») σε σκηνοθεσία Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη και συμπαραγωγή του ΔηΠεΘε Ρούμελης με τη Λυκόφως  έρχεται από τις 21 Οκτωβρίου και μόνο για 12 παραστάσεις στο Θέατρο Από Μηχανής. 

Λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα τους, η Κατερίνα μου μίλησε γι’αυτή τη σπουδαία παράσταση, για το ρόλο της στο έργο αλλά και την αγάπη που τρέφει στην υποκριτική, ενώ μοιράστηκε μαζί μου και τα όνειρα της για το μέλλον! 

  • Ποιο το έναυσμα που σε ώθησε να ασχοληθείς με την υποκριτική και τι σημαίνει για εσένα με λίγα το επάγγελμα σου;

Δε μπορώ να εστιάσω σε ένα συγκεκριμένο γεγονός ή αίσθημα που με οδήγησε στο να ασχοληθώ με την υποκριτική. Πιστεύω ότι κατάφερα να ακούσω αυτό που μου υπαγόρευε το “μέσα” – δεν είναι πάντα αυτονόητο ότι το ακούς-. Σε διάφορες στιγμές και για διάφορους λόγους έκανα ότι δεν το άκουγα και άλλαζα κατεύθυνση αλλά η εσωτερική φωνή δυνάμωνε τόσο που δεν μπορούσα να την αγνοήσω. Κάτι σαν την Ζαν Ντ’ Άρκ J. Πραγματικά είναι τόσο δύσκολη η επιβίωσή σου σ’ αυτό τον χώρο που αν δεν υπάρχει αυτή η εσωτερική δύναμη, κάποια στιγμή θα φυγομαχήσεις. Είναι αυτή η δύναμη που σου χτίζει άμυνες, σε θωρακίζει έτσι ώστε να μπορέσεις να αντέξεις την απόρριψη, την ανασφάλεια και τις οικονομικές ακροβασίες.

 

Ο ηθοποιός, για μένα, είναι ένας τεχνίτης που με τα χέρια, το σώμα, τα μάτια, τη φωνή του πλάθει ένα πλάσμα που ζει μέσα του και πεθαίνει στο τέλος των παραστάσεων, όπως συμβαίνει με τον κύκλο της ζωής. Πεθαίνει όμως;

 

  • Για 2η χρονιά συμμετέχεις στην παράσταση ο «Ζητιάνος» του Ανδρέα Καρκαβίτσα, σε σκηνοθεσία Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη. Που εναποθέτεις  την επιτυχία αυτού του έργου;

Η δεύτερη χρονιά της επανάληψης του “Ζητιάνου” μας βρίσκει στο ανακαινισμένο θέατρο “Από μηχανής”, μετά από μια πολύ πετυχημένη πορεία στο δημοτικό θέατρο της Λαμίας και στο νέο θέατρο “Κατερίνα Βασιλάκου”. Ο “Ζητιάνος” του Καρκαβίτσα είναι ένα πολύ γνωστό διήγημα αφού διδάσκεται στο Γυμνάσιο. Είναι ένα από τα αριστουργήματα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας και σ’ αυτό πιστεύω ότι οφείλεται ένα κομμάτι της επιτυχίας. Διασκευάστηκε για το θέατρο από την Κική Κουβαρά πάνω σε μια ιδέα της σκηνοθέτιδος, που εντείνει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον του θεατή και τονίζει την επαρχιώτικη, μυστηριακή ατμόσφαιρα του Καρκαβίτσα. Είναι ένα ρεαλιστικό κείμενο αλλά κάνοντάς το παράσταση δεν σταθήκαμε στον ρεαλισμό του αλλά και σε άλλα στοιχεία του, ακόμα και σε υπερφυσικά και απόκοσμα παρουσιάζοντάς το με μοντέρνες θεατρικές φόρμες όπως είναι η χρήση μάσκας και τεχνικές όπως ο συμβολισμός και η αποστασιοποίηση. Όλα αυτά με έναν τρόπο απολύτως κατανοητό στο κοινό αφού ενδείκνυται και γα μαθητές γυμνασίου- λυκείου. Ένας λόγος ακόμα που “έδεσε” η παράσταση είναι το ότι δουλεύουμε με ηθοποιούς και συνεργάτες που είναι στην ομάδα Anima τρία χρόνια. Αυτή η αλληλοσυμπλήρωση και το “τσίγκλισμα” να ξεπερνάμε κάθε φορά τις προσδοκίες μας είναι κάτι που μας αρέσει και ευτυχώς αρέσει και στον κόσμο.

  • Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που καθιστούν το έργο επίκαιρο στο φιλοθεάμον κοινό;

Το έργο σίγουρα, μας αφορά. Ξεχειλίζει Ελληνικότητα. Γνώριμα τοπία, φιγούρες, συμπεριφορές. Είναι ένα έργο σκληρό όπως και η πραγματικότητά μας. Επιβεβαιώνεται στο έργο ότι, δυστυχώς, επιβιώνουν, κυριαρχούν και νικούν οι “κακοί”, οι οποίοι είναι κι αυτοί κομμάτι της φύσης και ανθούν σε αποπροσανατολισμένα περιβάλλοντα ημιμάθειας και φτώχειας. Το πολιτικό σκηνικό της μετά την Τουρκοκρατία εποχής του 1890, δυστυχώς, δεν έχει αλλάξει και πολύ, η ασυνεννοησία και η αδυναμία συνεργασίας μεταξύ των Ελλήνων δεν έχει αλλάξει, η εκμετάλλευση των φτωχών, αδυνάτων και αφελών ανθρώπων από απατεώνες και επιτήδειους δεν έχει αλλάξει, η λαχτάρα των ανθρώπων να πιαστούν από οποιονδήποτε τους προσφέρει μια ελπίδα έστω και ψεύτικη παραμένει η ίδια.

  • Περίγραψε μου τον δικό σου ρόλο στην παράσταση και το κατά πόσο σε εκφράζει.

Ο δικός μου ρόλος είναι η Κρουστάλλω από το Νυχτερέμι, έναν βαλτότοπο της Ρούμελης. Μια γυναίκα βασανισμένη, κουρασμένη, φτωχή, αγράμματη,  γεμάτη προκαταλήψεις, φοβίες, καταπιεσμένη από τον άντρα της και γενικά από την ανδροκρατούμενη κοινωνία της εποχής. Έχει ήδη γεννήσει έξι παιδιά, όλα αγόρια. Είναι ξανά έγκυος και θέλει διακαώς να γεννηθεί ένα κορίτσι. Είναι το μόνο πράγμα που ζητάει σ’ αυτόν τον κόσμο, είναι το όνειρό της. Είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να το αποκτήσει. Τότε έρχεται ο Ζητιάνος ως “από μηχανής θεός”, που όμως θα αποδειχθεί ο δήμιός της. Παρασύρεται πανεύκολα στα δίχτυα του μέχρι τέλους. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον να “γίνομαι” μια γυναίκα που σε πρώτη ανάγνωση δεν έχει κοινά στοιχεία με εμένα. Όμως, όλοι έχουμε κάποιο όνειρο για το οποίο θα κάναμε τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα. Σκέφτηκα, λοιπόν ότι αυτό για μένα θα μπορούσε να είναι ο έρωτας. Αυτό για το οποίο θα μπορούσα να παρασυρθώ, να αφεθώ στα “χέρια” του χωρίς λογική, με όποιες συνέπειες, σαν την Κρουστάλλω.

  • Ποιο το βασικό μήνυμα αυτής της παράστασης;

Ένα από τα βασικά μηνύματα που θα έλεγα για αυτήν την παράσταση είναι ότι για να εξυγιανθεί μια κοινωνία, να καθαρίσει από τα μιαρά στοιχεία, για να μπορεί αυτόματα να τα αποβάλλει, θα πρέπει ο καθένας μας ξεχωριστά να δουλέψει προς αυτήν την κατεύθυνση. Εφοδιάζοντας τον εαυτό του με γνώσεις και ήθος κυρίως μέσω της παιδείας και της εκπαίδευσης, ίσως μια μέρα να δούμε την ισότητα, την καλοσύνη και το δίκαιο να έχουν την πρώτη θέση στον κόσμο μας.

  • Παρ’ ότι το έργο είναι γραμμένο σε μία άλλη εποχή, πιστεύεις πως και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι δόλιοι και φιλοχρήματοι που κάποια στιγμή εξαλείφονται και επικρατεί το δίκαιο, η παιδεία και οι θετικές επιρροές προς την κοινωνία μας;

Φυσικά και υπάρχουν άνθρωποι που προκειμένου να εξυπηρετήσουν το δικό τους συμφέρον πατούν επί πτωμάτων χωρίς τύψεις και ενοχές. Δεν νομίζω ότι έχει φτάσει ο πολιτισμός μας στο σημείο που να μπορεί να τους αποβάλλει ή ακόμα και να τους τιμωρεί. Πολλοί, οι οποίοι ξέρουν πολύ καλά και ύπουλα να εξαπατούν χωρίς να εγείρουν υποψίες, καλύπτοντας τις ανομίες τους με πειθώ και μασκαρέματα, μένουν ατιμώρητοι και θριαμβευτές όπως ακριβώς και ο Ζητιάνος του Καρκαβίτσα.

  • Διαβάζοντας το βιογραφικό σου, παρατήρησα ότι πέρα από το θέατρο, έχεις ασχοληθεί και με την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, τον κινηματογράφο, τη μετάφραση έργων, κλπ. Πως συνδυάζονται όλα αυτά και τι από αυτά ξεχωρίζεις λίγο περισσότερο;

Δεν συνδυάζονται, είναι ένα. Πάντα με την ιδιότητα του ηθοποιού λειτουργώ. Για παράδειγμα όταν παρουσίαζα στον ΑΝΤ1 ένα παιχνίδι, έλεγα ότι κάνω ένα ρόλο, ότι “παίζω” την παρουσιάστρια. Μ αρέσει ο κόσμος της τηλεόρασης αν και η αλήθεια είναι ότι δεν έχω κάνει ακόμα αυτό που θα ήθελα, που είναι ένας ρόλος ολοκληρωμένος και με υποκριτικό ενδιαφέρον.

  • Πως βλέπεις την εικόνα του θεάτρου εν έτη 2017 και ποια πιστεύεις ότι είναι τα περιθώρια εξέλιξης του;

Καλλιτεχνικά γίνονται πολύ σπουδαία πράγματα. Σαφώς και υπάρχουν μετριότητες, όπως υπήρχαν πάντα. Δεν στεκόμαστε, όμως εκεί. Μην ξεχνάμε ότι στην εποχή του Μολιέρου και του Ρακίνα, υπήρχαν τα Vaudeville έργα και οι “φτηνές” φαρσοκωμωδίες, την εποχή του Ίψεν, υπήρχαν τα έργα grand quignol και ούτω καθ’ εξής. Στην Ελλάδα του 2017, υπάρχει πολύ ταλέντο εκεί έξω. Σκηνοθέτες, σκηνογράφοι, μουσικοί, φωτιστές, ηθοποιοί με ήθος, γνώσεις και αισθητική δημιουργούν πραγματικά διαμάντια. Απ’ την άλλη οι οικονομικές συνθήκες είναι άθλιες. Για να μπορέσεις να επιβιώσεις θα πρέπει να είσαι είτε εισοδηματίας ή να κάνεις και μια άλλη δουλειά, πράγμα που σε εξαντλεί ψυχικά και σωματικά.

  • Κλείνοντας κι αφού σ’ ευχαριστήσω  θερμά, θα ήθελα να μου πεις τι περιμένουμε από εσένα στο άμεσο μέλλον;

Κι εγώ σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ. Οι παραστάσεις του “Ζητιάνου” θα γίνονται στο “Από μηχανής” θέατρο και ξεκινούν από 21 Οκτώβρη για 12 παραστάσεις, κάθε Σάββατο στις 6.00 και Κυριακή στις 5.00. θεωρούμε ότι αυτές οι ώρες είναι κατάλληλες για όλη την οικογένεια, μιας και η παράστασή μας απευθύνεται και σε εφήβους. Παράλληλα με το θέατρο θα κάνω μια ταινία μικρού μήκους που λέγεται ” σε σενάριο και σκηνοθεσία Πέπης Αποστολίδου. Ετοιμάζω, επίσης, μια ιντερνετική σειρά, σε σενάριο δικό μου και του ηθοποιού και φίλου Ανδρέα Κωνσταντινίδη και σε σκηνοθεσία Νίκου Κροντηρά. Όλα αυτά παράλληλα με το Πανεπιστήμιο που φοιτώ, στο τμήμα θεατρικών σπουδών Πάτρας. Είμαι στο 3ο έτος και πραγματικά πολύ ευτυχισμένη γιατί με γεμίζει, με ξεκουράζει και μου ανοίγει καινούργιους δρόμους.

Είναι σπουδαίο στις εποχές μας να βλέπεις ανθρώπους να υπηρετούν με ήθος κι αξιοπρέπεια την τέχνη τους, έχοντας όνειρα και στόχους. Ένας από αυτούς του ανθρώπους είναι και η Κατερίνα Μπιλάλη. Την ευχαριστώ θερμά γι’αυτή την εποικοδμητική συνένετυξη και της εύχομαι πραγματικά τα καλύτερα από καρδιάς και πάντα με επιτυχίες! 

 

 

Φωτογραφίες: Βασίλης Καρφής


Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθήστε μας στο instagram



Προηγούμενο άρθροΟ Χρήστος Δάντης σε μια διαδρομή, Σαλονίκη – Αθήνα – Ηράκλειο!
Επόμενο άρθροΣτέλιος Καλαϊτζής: «Το όνειρο μου είναι να έχω μια όμορφη ζωή και να περνάω καλά με τους ανθρώπους μου»