Λίντα Άλμα: «Αγάπη μου πως θα μπορέσω να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου, χωρίς εσένα…»
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο σπουδαίος Μάνος Κατράκης (14 Αυγούστου 1908) που όταν έφυγε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1984 άφησε πίσω του ένα πολύ μεγάλο κενό στο χώρο του θεάτρου και την σύντροφο της ζωής του συντετριμμένη.
Η κορυφαία του πανελλήνιου επικήδειου «χορού» του Μάνου Κατράκη, η σύντροφος της ζωής του, η Λίντα Άλμα είχε συγκινήσει τον κόσμο όταν θρήνησε πάνω από όλα τον άνθρωπο, τον άντρα της, τον αγαπημένο της. Και όχι τον ηθοποιό, τον καλλιτέχνη. Η φωνή και οι οδυρμοί έσμιξαν λένε με κείνους της ρωμιοσύνης που θρήνησαν τον θάνατο του Διγενή.
Όλα ήταν κατάμαυρα στο σπίτι του αντρειωμένου γιου του Ψηλορείτη, στην οδό Αργυροκάστρου, στη σχολή Ευελπίδων.
Η Λίντα Άλμα ντυμένη στα μαύρα καθόταν στο σαλόνι, δίπλα της η καλή της της φίλη η ηθοποιός Ρένα Βλαχοπούλου. Άλλα προσφιλή πρόσωπα καθώς και ηθοποιοί που συνεργάστηκαν με τον μεγάλο δάσκαλο Μάνο Κατράκη: Γεωργία Ζώη, Θόδωρος Κατσαφάδος, Κατερίνα Χέλμη, Χριστίνα Βαρτζοπούλου.
Σε όλους τους τοίχους του δέσποζαν τα πορτραίτα του, που διηγιόντουσαν την ιστορία του. Επίσης πόζες της αγαπήμενης του γυναίκας την εποχή που βρίσκονταν στις δόξες της.
Η Λίντα Άλμα θυμάται:
-Δεν μπορώ να το πιστέψω. Νομίζω ότι από στιγμή σε στιγμή θ’ ανοίξει η πόρτα και θα τον δώ. Τις τελευταίες στιγμές μου έλεγε: «Λίντα μου, είμαι πολύ άσχημα» και το Σάββατο λες και το είχε προαισθανθεί ότι θα πεθάνει απήγγειλε στίχους από το ποίημα «Ο θάνατος του Διγενή».
Είχε ένα μεγαλείο ψυχής αυτό ο άνθρωπος. Δεν ενοχλούσε κανένα παρ΄όλο που η κατάσταση του ήταν απελπιστική. Θυμάμαι μάλιστα ορισμένα βράδια που πονούσε αφόρητα και αρνιόταν να φωνάξουμε τον γιατρό, για να μην τον ενοχλήσουμε. Δεν νομίζω ότι θα μπορέσει να γεννηθεί άλλος άνθρωπος σαν εκείνον. Δεν χαλούσε ποτέ χατήρι και δεν έλεγε ποτέ όχι.
Όταν έγινε η εκδήλωση γιαα 75χρονα του Γιάννη Ρίτσου στην Μονεμβασιά ήταν ταλαιπωρημένος από την υγεία του και τον παρακάλεσα να μην πάμε. Εκείνος τότε μου είπε: «Όχι, θα πάμε οπωσδήποτε. Δεν μπορώ να πω όχι στον Γιάννη Ρίτσο». Και όταν ανέβηκε στη Μονεμβασιά – απήγγειλε δυο ποιήματα του Ρίτσου και σείστηκε το σύμπαν.
Ακόμη, μία άλλη φορά παρά τις αντιρρήσεις του γιατρού του παρεβρέθηκε στην εκδήλωση του Αντωνίου στο Ηρώδειο. Είχε πει χαρακτηριστικά στο γιατρό: «Θα πάω κι ας πεθάνω πάνω στη σκηνή». Ναι ήθελε να πεθάνει πάνω στη σκηνή. Κι όταν είχε έρθει εκείνος ο διάσημος πνευμονολόγος ο Ρούσσος από την Αμερική κατάλαβε το πάθος του για το θέατρο κα του έδωσε άδεια να παίξει οτιδήποτε για να μην τον φάει η καρέκλα.
Το πάθος για την δουλειά του
Ήταν μεγάλο το πάθος του για την δουλειά του και πάντα ονειρευότανε να παίξει οτιδήποτε για να μην τον φάει η καρέκλα. Ήτανε μεγάλο το πάθος του για την δουλειά του και πάντα ονειρευότανε να παραδώσει το «Λαϊκο Θέατρο» σε άξια χέρια. Ακόμη να ιδρύσει και το «Μικρό Λαϊκο Θέατρο». Ήθελε όπως ο ίδιος μου εκμυστηρευότανε να συνεχίσει το «Λαϊκο Θέατρο» την πολιτιστική του δραστηριότητα, τη γνωστή για τις ειρηνικές, τις κοινωνικές και τις ανθρώπινες προθέσεις του. Ονειρευότανε να γυρίσει την ταινία με τον Χιλιανό σκηνοθέτη τον Λιτίν.
Θυμάμαι, ότι ήρθε ο Ζύλ Ντασσέν στο νοσοκομείο να του προτείνει τον πρώτο ρόλο στο έργο του Μπέρναρ Σω «Το σπίτι με τις ραγισμένες καρδιές» του ειπε: «Σε παρακαλώ δώσε μου μια βδομάδα παράταση για την ταινία και ξεκινάμε αργότερα τις πρόβες».
Ο Μάνος δεν είχε εχθρούς και αντιμετώπιζε όλον τον κόσμο με επιείκια. Καμμιά φορά όταν ήμουν αγανακτισμένη και έλεγα κάποια κουβέντα μου έλεγε: «Λίντα, μη μιλάς έτσι για τον κόσμο».
Η Καίτη Λόραμ ανιψιά του Μάνου Κατράκη, που ήθελε να γίνει ηθοποιός αλλά εκείνος δεν την ενθάρρυνε ποτέ, όπως μας είπε, θυμάται ότι σε όλες τις φάσεις της ζωής της πρωταγωνιστούσε εκείνος.
«Όταν είχαμε πάει στη Μακρόνησο να τον δούμε με την μητέρα του και την αδελφή μου είχαμε αγώνια να δούμε πως θα ναι η μύτη του γιατί είχαμε μάθει ότι του την είχαν σπάσει. μόλις φτάσαμε στο νησί ο Μάνος ήρθε και έπεσε στην αγκαλιά της μάνας του λέγοντας της: Γεια σου μάνα λεβέντρα και εκείνη του απάντησε: Παιδί μου δεν θα σε ήθελα στο σπίτι μου, αλλοιώς απ΄ότι είσαι». (Αρχείο πληρ. Ελ. Τύπος, 1984)
Στη βιογραφία του μεγάλου ηθοποιού υπάρχει ένας συγκλονιστικός διάλογος με τη μητέρα του, από εκείνα τα δύσκολα χρόνια της εξορίας και των διώξεων.
– Τι είναι Μανόλη;
– Θες να ‘ρθω στο σπίτι, μάνα;
– Πώς θα ‘ρθεις;
– Ε… θα υπογράψω και θα ‘ρθω
– Ιντα να υπογράψεις;
– Δήλωση
– Ιντα δήλωση;
– Οτι δεν είμαι αυτό που είμαι…
– Και δεν είσαι;
– Είμαι
– Μην υπογράψεις, κερατά, μην υπογράψεις…
Ποιος ήταν ο Μάνος Κατράκης
Ο Κατράκης εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε θεατρική σκηνή στην Αθήνα το 1927. Ο σκηνοθέτης Κώστας Λελούδας ενθουσιάστηκε από τη δυναμικότητά του. Έναν χρόνο μετά έπαιξε στην πρώτη ελληνική βουβή ταινία με τίτλο Το λάβαρο του ’21 (1928). Παράλληλα συμμετείχε σε θεατρικές παραστάσεις τοπικών θιάσων, μεταξύ των οποίων ο Θίασος Νέων του Ανδρέα Παντόπουλου και ο θιάσος της Μαρίκας Κοτοπούλη. Το 1931 μπήκε στο Εθνικό Θέατρο.
Τη δεκαετία του 1930 γνωρίστηκε με τον μαέστρο Δημήτρη Μητρόπουλο και έγιναν φίλοι. Από το 1933 έπαιξε κατά σειρά με τους θιάσους Λουδοβίκου Λούη, Μήτσου Μυράτ, Βασίλη Αργυρόπουλου και Μαρίκας Κοτοπούλη μέχρι το 1935, όταν επαναπροσλήφθηκε από το Εθνικό θέατρο.
Ο Κατράκης συμμετείχε στο μέτωπο και νυμφεύτηκε δεύτερη φορά αλλά ξαναχώρισε. Επίσης, έχασε τα δίδυμα παιδιά του. Το 1943, όταν ανέλαβε Πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών συνέβαλε στην ίδρυση του Κρατικού θεάτρου Θεσσαλονίκης.
Μέχρι το τέλος της ζωής του ήταν μέλος του ΚΚΕ
Ο Κατράκης εντάχθηκε στο ΕΑΜ και στο ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Η πεισματική άρνησή του να υπογράψει “δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης των κομμουνιστικών ιδεών” οδήγησε στην εξορία στη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη για σχεδόν επτά χρόνια.
Η φιλία του και η κοινή πορεία με συναγωνιστές του, όπως ο Γιάννης Ρίτσος, ο Τζαβαλάς Καρούσος και ο Γιάννης Χοντζέας, τον βοήθησαν να αντιμετωπίσει τις δραματικές αυτές στιγμές. Ταυτόχρονα εμψύχωνε σύντροφους του στη Μακρόνησο και στον Άη Στράτη.
Όταν στις αρχές της δεκαετίας του 1950 επιστρέφει στην Αθήνα οριστικά, το μετεμφυλιακό κλίμα είναι βαρύ. Αναγκάζεται να εργαστεί ευκαιριακά (στο ραδιόφωνο στην αρχή) αλλά σιγά-σιγά έπαιρνε μικρούς ή μεγαλύτερους ρόλους στο θέατρο και στον κινηματογράφο.
Το 1951-1952 διοργανώνει «ποιητικές απογευματινές» στο θέατρο Μουσούρη. Το 1952 πρωταγωνίστηε στον «Προμηθέα» του Αισχύλου με τον Θυμελικό θίασο του Καρζή σε Δελφούς και Αθήνα, όπου μετά την παράσταση δέχεται την έκφραση συγχαρητηρίων από τους Βασιλείς. Ακολούθως πρωταγωνίστησε στον θίασο της Κοτοπούλη και το 1953 οργάνωσε δικό του θίασο.
Από το 1954, εργάζεται στο Θεάτρο Αθηνών κι από το επόμενο έτος, στο Εθνικό Λαϊκό Θέατρο. Νυμφεύτηκε σε ηλικία 25 ετών την, επίσης ηθοποιό, Άννα Λώρη, αλλά σύντομα χώρισαν.
Ο Μάνος Κατράκης καθώς και ο αδελφός του είχαν πάθος με τον Ιππόδρομο και τον τζόγο. Ο Μάνος λάτρευε τα άλογα.
Το 1954, μετά από μία θεατρική πρεμιέρα, γνώρισε την τρίτη σύζυγό του, Λίντα Άλμα που έμεινε μαζί του μέχρι το τέλος.
Τίτλοι τέλους
Η συνεχής καταπόνηση του οργανισμού του του δημιούργησε με τον καιρό προβλήματα και η υγεία του εξασθένησε. Αρνήθηκε να ακολουθήσει αυστηρό πρόγραμμα θεραπείας, όντας καπνιστής.
Έτσι, λίγο μετά την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της τελευταίας ταινίας όπου πρωταγωνίστησε με τίτλο Ταξίδι στα Κύθηρα, απεβίωσε στις 2 Σεπτεμβρίου του 1984, σε ηλικία 76 ετών, λόγω καρκίνου του πνεύμονα. Κηδεύτηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Η Λίντα Άλμα έφυγε από τη ζωή στις 2 Αυγούστου του 1999. Με προσωπικό κόπο η ίδια μετά το θάνατό του οργάνωσε το αρχείο του. Μία από τις τελευταίες της έγνοιες ήταν μάλιστα η αξιοποίηση όλου αυτού του θεατρικού υλικού που άφησε ο Μάνος Κατράκης (σκηνικά, κοστούμια, αφίσες, μαγνητοταινίες κι άλλα αντικείμενα από τις θεατρικές του παραστάσεις). Κηδεύτηκε στον ίδιο τάφο με τον Κατράκη, στο Α΄ Νεκροταφείο.
Δείτε ακόμη:
Όταν ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ αποχαιρέτησε την Αλίκη Βουγιουκλάκη [Aφιέρωμα & Video]
Ο κορυφαίος των κορυφαίων Μάνος Κατράκης
Ξεχασμένες ελληνικές ταινίες που χρήζουν επανεκτίμησης
Έφυγε από τη ζωή η Νινή Τζάνετ – Αδερφή του Αλέκου Τζανετάκου
Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google news και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!
