Μεστή και τολμηρή ταινία, γεμάτη μηνύματα που δείχνει πόσο εύκολα ο άνθρωπος μπορεί να ξεφύγει για χάρη του ολοκληρωτισμού, έστω και στο πλαίσιο ενός σχολικού πειράματος.
Ο θεατής, βλέποντας τους μαθητές να συμμορφώνονται στις εντολές του καθηγητή τους και να εκτελούν κάθε του διαταγή σαν πειθήνια όργανα του, νιώθει δέος. Το ψυχρό άσπρο που κυριαρχεί από την εικόνα τον λευκών πουκαμίσων στην τάξη τρομάζει ενώ ο ρυθμός που εκτυλίσσεται η πλοκή προκαλεί ενδιαφέρον.
Ο Ράινερ Βένγκερ, καθηγητής Λυκείου με πρωτοποριακές απόψεις στην εκπαίδευση, πολιτικοποιημένος με αναρχικό παρελθόν αναλαμβάνει να διδάξει το μάθημα της Πολιτικής Ιστορίας. Αρχικός του στόχος ήταν να μιλήσει στους μαθητές του για την τυραννία.
«Δεν μπορεί σήμερα να ξαναυπάρξει φασισμός», φωνάζει ένας μαθητής του και ο Βένγκερ προκειμένου να κάνει το μάθημα πιο ζωντανό σκαρφίζεται ένα παιχνίδι ρόλων μεταξύ του ίδιου και των μαθητών του. Ο ίδιος αναλαμβάνει τον ρόλο του ηγέτη-αρχηγού, ενώ οι μαθητές του τον ρόλο των πιστών ακολούθων του. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, διαμορφώνουν ένα δικό τους σύνολο κανόνων οπού και υπακούν, δίνουν όνομα στην μικρή τους κοινωνία, «Το κύμα», φορούν κοινή ενδυμασία, υιοθετούν κοινό χαιρετισμό ενώ σχετίζουν το δικό τους διακριτικό σχήμα.
Όλοι είναι μέλος μιας ομάδας και κανείς δεν νιώθει μειονεκτικά απέναντι σε κάποιον άλλο όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Ο Τούρκος μαθητής είναι πλέον ίσος με τον Γερμανό, ο φτωχός Μάρκο δεν διαφέρει σε τίποτα από τον πλούσιο συμμαθητή του, η Λίζα είναι ίση με τα υπόλοιπα πιο δημοφιλή κορίτσια, ενώ η ζωή του Ντένις αποκτά επιτέλους ένα νόημα. Σίγα σιγά η κατάσταση ξεφεύγει. Οι μαθητές σκαρφαλώνουν σε σκαλωσιές γεμίζοντας την πόλη με το διακριτικό τους, ενώ κάνουν πέρα όποιον δεν συμμετέχει στην μικρή τους κλειστή κοινωνία, καταφεύγοντας ακόμα και στην βία σε όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους.
Στα μέλη της ομάδας όλα φαίνονται φυσιολογικά. Η Κάρο, το κορίτσι του Μάρκο που εκδιώχθηκε από το «Κύμα» λόγω της άρνησης της να φορέσει το άσπρο πουκάμισο, αλλά και η σύζυγος του Ράινερ, πρώτες αντιλαμβάνονται την αρρωστημένη κατάσταση και εκφράζουν έντονα την δυσπιστία τους για την κατάληξη της ομάδος.
Εν κατακλείδι, αντιλαμβανόμαστε πως ο άνθρωπος με γνώμονα την ανάγκη του ”ανήκειν” οδηγείται σε ακραίες συμπεριφορές φανατισμού που τον αποκτηνώνουν, δρώντας αλόγιστα. Είναι ένα φαινόμενο που ακολουθεί την ανθρωπότητα από τις απαρχές της δημιουργίας και θα επιβεβαιώνεται σε κάθε στιγμή της ιστορίας.
