Ένα μεθύσι της καρδιάς είναι, ένα ταξίδι του μυαλού, μια αυταπάτη χωρίς άμυνες! Αυτό είναι ο έρωτας , κάτι γλυκόπικρο και ανεξήγητο, μια πάθηση χωρίς ορολογία, χωρίς γιατρειά.
Όταν σκιρτήσει κάτι μέσα σου, όταν πιστέψεις ότι είναι μοναδικό, τότε θα ψάχνεις μανιακά την ευτυχία σου σε αυτό τον λόγο που σου προκαλεί αυτό το συναίσθημα, αυτήν την απέραντη εφορία, το μούδιασμα στα πόδια, τα χαμόγελα με σφιγμένα δόντια από ντροπή!
Έχει πρόσωπο και είναι αυτό το οποίο για εσένα μοιάζει ομορφότερο από τα άλλα, δεν βλέπεις γύρω σου αντικειμενικά πια. Όχι, μόνο συγκρίσεις μπορείς να κάνεις και να δείχνουν όλοι αδύναμοι, να χάνουν στην αναμέτρηση που κάνει το μυαλό σου.
Μια ματιά του μόνο φτάνει, ένα χαμόγελο και μια κουβέντα σε γονατίζουν, σε κάνουν και νιώθεις πλούσια, ευτυχισμένη! Μα γιατί δεν έβλεπες πόσο απλή είναι η ευτυχία; Πόσο όμορφο είναι να χαμογελάς χωρίς λόγο και αιτία, αλλά με μικρές αφορμές και σπινθηροβόλα βλέμματα; Ήσουν τυφλή και βρήκες το φως σου! Αυτό λες στον εαυτό σου, τον οποίο βάζεις πια σε δεύτερη μοίρα. Γιατί προτεραιότητά του από δω και μπρος είναι ο άνθρωπός σου και τίποτε άλλο.
Θες να γευτείς τον έρωτά σας, θες να απολαύσεις και να ζήσεις κάθε στάδιο, της γνωριμίας, της σχέσης, του ενδιαφέροντος, της ζήλιας, της τρυφερότητας, του πάθους! Όλα τα θες ολόκληρα και όχι μισά και λιγοστά… Σας αξίζει λες και ξανά λες στον εαυτό σου, που το μόνο πράγμα που σκέφτεται όταν ξυπνάει και κοιμάται, είναι τα δύο χείλη που σε κάνουν κομμάτια όταν τα νιώθεις να καίνε από λαχτάρα.
Ανεξήγητο πράγμα, να κολλάς σαν βδέλλα πάνω σε ένα άλλο πρόσωπο για να μυρίσεις κάθε του μυρωδιά, την φυσική ή την κολόνια του. Αν με ρωτήσεις θα σου πω πως οι ωραιότερες μυρωδιές είναι αυτές που έχει ο κάθε άνθρωπος στο γυμνό του δέρμα… Εκεί καταλαβαίνεις πως μυρίζει αυτός και κανείς άλλος.
Ψάχνεις και βρίσκεις λόγους να τον θαυμάζεις, να τον πιστεύεις να τον υπολογίζεις, να τον νοσταλγείς. Έτσι είναι ο έρωτας… Καψούρα δυνατή, αγάπη ανιδιοτελή! Έτσι είναι ο έρωτας , παρορμητικός, διαχυτικός, τρελός και πολλές φορές και μοναχικός! Δεν είναι πάντοτε τα πράγματα αμοιβαία, ή κι αν είναι δεν υπάρχουν στον ίδιο βαθμό. Κάποιος νιώθει λιγάκι περισσότερο. Αυτός είναι και ο αδύναμος, αυτός που δεν μπορεί να έχει μέτρο και έλεγχο. Ξέρεις, είναι μεγάλη δύναμη να μπορέσεις να ελέγξεις τα συναισθήματά σου, μα είναι ακόμη μεγαλύτερη δύναμη να ελέγχεις τα συναισθήματα του άλλου…
Αυτό είναι λοιπόν, ένας έλεγχος που άλλος χάνει κι άλλος έχει και μπορεί να κυριαρχήσει στο παιχνίδι. Πρόσεξε, όχι να νικήσει απόλυτα, απλά να κυριαρχήσει! Το αποτέλεσμα είναι πολλές φορές απρόβλεπτο και ανατρεπτικό. Άλλοτε πονάει, άλλοτε περνάει, απρόβλεπτος αέρας που έρχεται εκεί που ο καιρός μοιάζει ζεστός. Μα ξέρεις κάτι οι καλύτερες και πιο δυνατές μάχες δόθηκαν με εκείνους που αγαπούσες και αποκάλεσες εχθρούς γιατί πολύ απλά ένα πρωί έπαψαν να είναι εκεί, ενώ εσύ ήσουν και τους περίμενες… Ο νικητής είναι αυτός που η φωνή του έσπασε, το σπαθί του τον μάτωσε κι η καρδιά του ξεψυχώντας , είχε ακόμα χτύπο, επιθυμία για ζωή.
Οι νικητές είναι αυτοί που ένιωσαν, δεν φοβήθηκαν, πάλεψαν , διεκδίκησαν τον έρωτά τους. Φώναξαν, ”Σ’ αγαπώ” κι ας το άκουσε μόνο η ηχώ της στιγμής. Είδαν ότι οι άλλοι δεν έβλεπαν κι όμως στάθηκαν στην πόρτα ακόμα κι αν χτυπούσαν απ’ έξω το κουδούνι και δεν τους άνοιγε κανείς… Είναι όλο αυτό το σθένος , η αντοχή , η επιμονή, η αυτοκαταστροφή, η αγάπη σου!
Αυτή είναι ο νικητής, εσύ που έζησες, ένιωσες , αφέθηκες. Άσε τους λίγους να κάνουν δειλά βήματα στην αστάθεια των φόβων. Εσύ ψηλά το κεφάλι, ξέρεις να είσαι μαχητής γιατί ξέρεις να αγαπάς. Έτσι είναι ο έρωτας, παλαίστρα σε ένα κλειστό ring. Μα τελικά ποιον πολεμάς ; Εσένα ή αυτόν που σε χτύπησε πρώτος ; Τον εγωισμό, αυτόν πολεμάς γιατί ακόμα κι όταν επιμένεις στο τίποτα, εγωιστικά το κάνεις.
Αλίμονο σε αυτούς που δεν αγάπησαν, που δεν γνώρισαν το ωραιότερο συναίσθημα της ζωής, τον έρωτα! Ο έρωτας είναι μοναχικό συναίσθημα, ζήσε το, πάλεψε με αυτό και φύλαξε το. Όταν σωπάσει όλα θα έχουν καταλαγιάσει. Μην βασανίζεσαι, τον απόλαυσες, ήρθε η ώρα να τον αποχαιρέτησες, έτσι είναι ο έρωτας φεύγει στα σκοτάδια... Πες του ένα αντίο ! Η γλυκιά σου ανάμνηση θα είναι ανταμοιβή για το ότι τον έζησες….
Έτσι είναι ο έρωτας, αθόρυβος όταν έρχεται και θορυβώδης όταν φεύγει, βουβός και χειμαρρώδης! Ερωτευτείτε, χανόμαστε… Αξίζει η γλύκα του και λίγη δόση πίκρας.
