Στον διάβα της τέχνης, ανακαλύπτοντας τα μυστικά που πλημμυρίζουν τα κενά της ανθρώπινης αναζήτησης, της διαφυγής ή της κατανόησης του κόσμου, σε ένα προσωπικό κομμάτι, σε μια θέση στο τετράγωνο πλαίσιο του θεάτρου, οι άνθρωποι βρίσκουν παρηγοριά, λύτρωση, ενώ η εξιλέωση προέρχεται από την ανάγκη της έκφρασης των λέξεων που σπαρταρούν, αλλά η πραγματικότητα αρνείται να τις ακούσει.
Το θέατρο, η τέχνη, ο πλαστός αυτός κόσμος που αυτοδημιουργεί τη ρεαλιστικότητα, ήταν ένα παράθυρo για την Μαρίνα Νατιώτη.
Ήταν ένα κρυφό άνοιγμα για να δει, να καταλάβει και ύστερα ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ψυχής της, του ονείρου της, το θέατρο να μετατραπεί σε μια οικεία, σε μια στέγη, οπού τα συναισθήματα μεταλλάσσονται σε μια κινούμενη ύλη επί σκηνής.
Είτε ως κίνηση στα νήματα του θεάτρου, με την καθοδήγηση και την ώθηση των πρόσωπων, που πειραματίζονται και δραματουργούν κάτι, είτε ως πρόσωπο με την εικόνα και την καθ’ ομοίωση του ρόλου, η ίδια ως ερμηνεύτρια και ως σκηνοθέτις αισθάνεται την ανάσα να πλημμυρίζει τα σώθηκα της και το θέατρο να πέμπει μια ελευθερία αντίδρασης, έκφρασης και εκφοράς συναισθημάτων.
Τι είναι το θέατρο; Ζωή; Τρόπος ζωής; Ή κάτι άλλο για εσάς;
Προσπαθώ πάντα να εκλογικεύω το θέατρο. Το θέατρο αποτελεί ένα πολύ σημαντικό μέρος στη ζωή μου αλλά όχι το σημαντικότερο. Οι άνθρωποι που αγαπώ είναι το πιο σημαντικό και χωρίς αυτούς δε θα έκανα θέατρο.
Πώς προέκυψε η σκηνοθεσία; Ποια είναι η όψη του θεάτρου από τη θέση του σκηνοθέτη και ποια από εκείνη του ηθοποιού;
Πολύ ξαφνικά. Στο σαλόνι μιας φίλης ειπώθηκε πως έχει βρει ένα έργο και είπα παντελώς αυθόρμητα ότι θέλω να το σκηνοθετήσω. Ήταν το «Νυκτόβια Ζώα» του Χουάν Μαγιοργκά. Ο σκηνοθέτης είναι ο συντονιστής της παράστασης, μαέστρος και σε ελάχιστες περιπτώσεις ο οραματιστής. Από την άλλη, ο ηθοποιός είναι η ενσάρκωση, η υλοποίηση του θεάτρου. Το σίγουρο είναι πως ο ένας δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον άλλο, και να μη ξεχνάμε πως αν έχουμε να κάνουμε με θεατρικό έργο, εν αρχή ην ο συγγραφέας.
Ποιο έργο που έχετε σκηνοθετήσει σας έχει συγκινήσει ή σας έχει στιγματίσει στο ύψιστο;
Κάθε φορά συγκινούμαι. Ό,τι επιλέγω με συγκινεί.
Τι πραγματεύεται το έργο «Ζόοτ» και ποια η άμεση σχέση του με την πραγματικότητα;
Το «Ζόοτ» είναι ένα πολυσύνθετο κείμενο, αρκετά εγκεφαλικό, που πραγματεύεται πάρα πολλά ζητήματα. Για εμένα το πιο σημαντικό είναι η ανθρώπινη μοναξιά που θίγει και αυτό το στοιχείο είναι που καθιστά αυτό το σουρεαλιστικό έργο τόσο πραγματικό και ευαίσθητο.
Επιλέξατε την Αλεξάνδρα Πούλου και την Ειρήνη Καράογλου να ερμηνεύσουν δυο πραγματικά δύσκολους ρόλους. Είχαν θετική απόδοση οι ερμηνείες τους στην αποτύπωση του έργου;
Η Αλεξάνδρα Πούλου και η Ειρήνη Καράογλου έχουν διαπράξει έναν άθλο. Κλήθηκαν να ενσαρκώσουν δύο εξαιρετικά δύσκολους ρόλους σε ένα έργο που απαιτεί από τον ηθοποιό την απόλυτη συγκέντρωση και ετοιμότητα και στέφθηκαν νικήτριες. Αξίζει πραγματικά να δείτε τις ερμηνείες τους…
Εσείς τι πιστεύετε πως θέλει να μας πει ο Τριαρίδης μέσα από το «Ζόοτ»;
Να αποδεσμευτούμε της λογικής μας..Να νιώσουμε ελεύθεροι.
Υπάρχει κάτι, μια παραξενιά, κάτι προσωπικό που τοποθετείτε εσείς σκηνικά πάνω στο έργο; Κάτι που να το διαφοροποιεί από την δουλειά των άλλων σκηνοθετών;
Ούτε το έχω σκεφτεί δυστυχώς. Όλοι είμαστε διαφορετικοί και ο καθένας υποθέτω πως έχει την προσωπική του θέση.
Τι σας παρακίνησε ώστε να ανεβάσετε την παράσταση στο Θέατρο Αλκμήνη;
Το θέατρο Αλκμήνη είναι ένας ιδιαίτερος χώρος, καλαίσθητος και ιδιαίτερα φιλόξενος. Εμάς μας έχουν βοηθήσει πολύ και τους ευχαριστώ.
Ποια η αντίδραση σας σε μια θετική κριτική-σχόλιο και ποια σε μια αρνητική;
Εξαρτάται πάντα από ποιον ειπώνεται μια κριτική. Πάντως επεξεργάζομαι όλες τις παρατηρήσεις.
Ποιον θεατρικό συγγραφέα ξεχωρίζεται και θα θέλατε να αναλάβετε τη σκηνοθεσία του έργου του πάση θυσία;
Θα ήθελα πολύ να σκηνοθετήσω το «Νεκροταφείο αυτοκινήτων» του Αραμπάλ.
Αν υπήρχε κάτι που θα αλλάζατε στο σύγχρονο θέατρο, στον τρόπο που λειτουργεί πλέον, ποιο θα ήταν αυτό;
Ό,τι θα άλλαζα και στη κοινωνία μας. Την αναξιοκρατία.
Φοβηθήκατε μήπως το «Ζόοτ» μπορεί να μπερδέψει το κοινό ή με κάποιον τρόπο να τον κουράσει;
Καθόλου. Υπάρχουν θεατές που θα κουραστούν μοιραία και αυτό δε θα συμβεί μόνο στο «Ζόοτ» αλλά σε όλες τις δουλειές. Η καθολική αποδοχή είναι μια ουτοπία.
Γιατί επιλέξατε τη τέχνη; Θα θέλαμε κλείνοντας να μας πείτε τι ονομάζετε εσείς τέχνη κι αν κλιθήκατε ποτέ να τα παρατήσετε (;)
Τέχνη είναι οτιδήποτε ταράζει τις καρδιές μας. Δεν ανήκω σε αυτούς που δήλωναν από μικροί τι ήθελαν να κάνουν. Οδηγήθηκα στο θέατρο από ανάγκη να ξεπεράσω τα προβλήματα μου και όχι από μεταφυσικές ανησυχίες. Πλέον είναι ο χώρος που αισθάνομαι οικειότητα. Η λέξη παρατήσω δεν μου αρέσει. Αν μου δημιουργηθεί στο μέλλον μια άλλη ανάγκη
