Θέλω να μου πεις πώς πήρες την απόφαση να ξεκινήσεις δισκογραφική δουλειά στην Ελλάδα και όχι στο εξωτερικό.
Κάνω βήματα σταθερά, μικρά και σταθερά. Θέλω να ξεκινήσω με την Αθήνα πρώτα γιατί θεωρώ ότι Αθήνα-Κύπρος είναι ένα. Θα αφήσω δηλαδή την πατρίδα μου; Την Ελλάδα;
Κάνεις την πρώτη σου αποκλειστική φωτογράφιση με το KoitaMagazine. Πες μας τι ετοίμαζεις!
Είναι η πρώτη συνέντευξη και αποκλειστική αφού ανακοινώνουμε ότι υπέγραψα με την καταπληκτική εταιρεία Heaven Music. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που θα γίνω κι εγώ μέλος αυτής της οικογένειας γιατί πραγματικά από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στην Αθήνα, ένιωσα σαν να είναι το σπίτι μου. Χαίρομαι επίσης που σε αυτό μου το ξεκίνημα το Koita Magazine και οι συντελεστές του είναι δίπλα μου από την πρώτη στιγμή της πορείας μου!
Κύπρος και Ελλάδα..
Είμαστε ένα, μιλάμε την ίδια γλώσσα, μόνο η προφορά διαφέρει λίγο (γελάει), στο σχολείο έχουμε τα ίδια βιβλία και θεωρώ πως κάποιος πρέπει να είναι πολύ στενόμυαλος για να πιστέψει το αντίθετο. Πρέπει να καταλάβει ο κόσμος ότι δεν πρέπει να υπάρει ρατσισμός, αγαπώ όλες τις φυλές και όλο τον κόσμο το ίδιο. Παντού υπάρχουν καλοί άνθρωποι.
Το styling υπήρχε στη ζωή μου από τον καιρό που γεννήθηκα. Ξυπνούσε η μαμά μου να με ντύσει, με έντυνε και πήγαινα στο δωμάτιο και άλλαζα, έπαιρνα το ψαλίδι κι έκοβα μόνη μου τα ρούχα από τον καιρό που ήμουν 5 χρονών.
Πόσα χρόνια ασχολείσαι με τη μουσική και πώς ξεκίνησε όλο αυτό το χόμπι που αργότερα έγινε βίωμα και ζωή;
Είμαι από μουσική οικογένεια. Η μητέρα μου τραγουδούσε και τραγουδάει ακόμα είναι σε μια καλή χορωδια στην Κύπρο, την Προδευτική. Ο θείος μου έπαιζε μπουζούκι.. Η μαμά μου έφερνε κασετοφωνάκι και μας ηχογραφούσε εμένα και τα αδέρφια μου κι έτσι μπήκαμε από νωρίς στη μουσική. Άργησα πολύ να καταλάβω όμως ότι θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική, μου άρεσε πάντα το καλλιτεχνικό κομμάτι, ήθελα να γίνω δημοσιογράφος. Στα 15, όταν με ανακάλυψε μια δασκάλα στο γυμνάσιο μου λέει ‘’κάτι έχεις εσύ’’ κι έτσι άρχισα να κάνω μαθήματα. Η τελική μου απόφαση ήταν στα 17 και μπήκα αμέσως σε γκρουπάκι ΄Τα Νιάτα΄. Το 2002 απογοητεύτηκα με αυτόν το χώρο και είπα σταματάω. Κι όμως δεν άντεξα, δεν σταμάτησα κι ανέβηκα Αθήνα. Σπούδασα στο Εθνικό Ωδείο, πήγα πίσω Κύπρο, συνέχισα τα μαθήματα σε μία πολύ καλή σχολή, έκανα πάλι vocals, θέατρο, σεμινάρια δηλαδή κυρίως για μορφασμούς προσώπου, ήχους κλπ κι από κει και πέρα δεν σταμάτησα ποτέ.
Θα μας αποκαλύψεις τον τίτλο του κομματιού;
Εννοείται! Το τραγούδι λέγεται ‘’Πόσο μου λείπεις’’ είναι σε στίχους του Θωμά Θεοδώρου, ο οποίος είναι ένας καταπληκτικός καινούριος καλλιτέχνης, ενορχήστρωση και mastering έκανε ο Αντώνης Γούναρης που χαίρομαι πολύ που τον γνώρισα και με τίμησε στην πρώτη μου δισκογραφική δουλειά. Επίσης ο Λευτέρης Γιαννόπουλος όπου είναι εξίσου καταπληκτικός στη δουλειά του.
Πόσο πιστεύεις ότι η Ελλάδα δέχεται πρωτοποριακά πράγματα; Πιστεύεις ότι έχουμε εξελιχθεί σαν πολιτισμός;
Θα σου μιλήσω εντελώς ειλικρινά. Πιστεύω ότι έχουμε εξελιχθεί πάρα πολύ. Δηλαδή παλιά υπήρχε μόνο ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής και ήταν μόνο αυτό. Υπάρχει όμως τώρα και το εναλλακτικό που μου αρέσει πολύ, μπορείς να κάνεις ένα λαϊκό τραγούδι πιο jazz, pop, να πάρεις ένα jazz τραγούδι και να το κάνεις λαϊκό και πολλά άλλα. Μου αρέσει αυτό το μπέρδεμα κι αυτό πρέπει να καταλάβει ο χώρος, ότι υπάρχει χώρος για όλους και ότι η μουσική είναι μια και πρέπει να ενώνει όχι να διαχωρίζει.
Τα παιχνίδια αυτά βοηθάνε πολύ στην προβολή ενός νέου καλλιτέχνη. Εγώ όμως κρίνω πρώτα τη φωνή και μετά την προσωπικότητα.
Τι σκοπεύεις να κάνεις από δω και πέρα; Σκέφτεσαι να μείνεις μόνιμα Αθήνα;
Προτιμώ να πηγαινοέρχομαι. Θέλω να είναι η έδρα μου η Κύπρος γιατί είναι η οικογένειά μου εκεί, ο σκύλος μου, ο άντρας μου και είμαι λίγο παιδάκι της μαμάς, αν φυσικά μου δοθεί η ευκαιρία για κάτι καλό στην Αθήνα θα έφευγα και σήμερα! Και θα με ακολουθούσε και η οικογένειά μου!
Τι σημαίνει το styling για σένα και πώς πήρες την απόφαση να κάνεις αυτό το μαλλί;
Το styling υπήρχε στη ζωή μου από τον καιρό που γεννήθηκα. Ξυπνούσε η μαμά μου να με ντύσει, με έντυνε και πήγαινα στο δωμάτιο και άλλαζα, έπαιρνα το ψαλίδι κι έκοβα μόνη μου τα ρούχα από τον καιρό που ήμουν 5 χρονών. Το 2013 αποφάσισα συγχρόνως με το τραγούδι να πάω να κάνω σεμινάρια για αυτό το πράγμα. Το μαλλί τώρα ήταν δική μου ιδέα, το ήθελα πάρα πολλά χρόνια και πάω μια μέρα στον Κρις Ανδρέου, τον κομμωτή μου, και του λέω θέλω αλλαγή.. Τώρα στο styling με έχει βοηθήσει πάρα πολύ ο Παναγιώτης Τσατσάκης. Με βοηθάει να είμαι λίγο πιο down to earth που λέμε!
Ποιά είναι η γνώμη σου για τα Talent Show και πώς κρίνεις το γεγονός ότι τόσα χρόνια βγαίνουν τα ίδια και τα ίδια και δεν αφήνουν άτομα τα οποία έχουν κάτι το διαφορετικό να εξελιχθούν!
Τα παιχνίδια αυτά βοηθάνε πολύ στην προβολή ενός νέου καλλιτέχνη. Εγώ όμως κρίνω πρώτα τη φωνή και μετά την προσωπικότητα. Βλέπουμε ότι αλλάζει η εποχή και τα πράγματα πλέον αφήνουν χώρο για κάτι διαφορετικό. Παλιά δεν άφηναν καθόλου. Τα πρότυπα ήταν άλλα και συνεχώς αλλάζουν.. Οι άνθρωποι που είναι διαφορετικοί θα σχολιαστούν και σίγουρα κρύβουν πολλά πράγματα μέσα τους. Είναι καλό να γνωρίζεις τον άνθρωπο πρώτα πριν τον κρίνεις.
Τέλος, τι συμβουλεύεις άτομα που είναι σε αυτό τον χώρο και προσπαθούν και αυτοί να ξεκινήσουν.
Να είναι ο εαυτός τους, δεν μπορώ να πω κάτι άλλο. Γιατί πλέον ο κόσμος έχει αρχίσει να καταλαβαίνει ποιος είναι αυθεντικός και ποιος όχι.
Να ευχαριστήσουμε την Στάλω μας για την συνέντευξη που μας παραχώρησε και της ευχόμαμαστε κάθε επιτυχία στην καινούργια της δισκογραφική δουλειά.
Ευχαριστούμε το Boo! στου Ψυρρή για την παραχώρηση του χώρου.
Δημοσιογραφική Κάλυψη: Vasia Bresta
Φωτογραφική Κάλυψη: Francesca Kal
Styling : Παναγιώτης Τσατσάκης
Μακιγιάζ-Μαλλιά: Έλενα Αρμάο
