Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα ήταν οι μόνες που μπορούσα να «κλέψω» και να φύγω από την Αθήνα για λίγες διακοπές. Το έκανα λοιπόν, ακόμα κι αν η παρέα μου τελικά δεν ήρθε.
Ναι, ξεκίνησα μόνος, ανέκαθεν είμαι εξοικειωμένος με τη μοναξιά, κι αυτό αποδείχτηκε πολύ καλό εγχείρημα. Για τη διαμονή μου διάλεξα ένα κατάλυμα στο μικρό χωριό Επινιανά, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το ομώνυμο χωριό Άγραφα, επειδή ήταν το φτηνότερο που βρήκα και με υπέροχη θέα στα βουνά.
Με το που περνάς το Καρπενήσι κι αρχίζεις ν’ ανηφορίζεις τα βουνά, το τοπίο αλλάζει, μαζί και η διάθεση σου. Παρθένα φύση, σκορπισμένα χωριουδάκια εδώ κι εκεί, άφθονα τρεχούμενα νερά, χιόνια στις γύρω βουνοκορφές, τα οποία στον γυρισμό ήταν βέβαια παντού, μιας και τις επόμενες ημέρες χιόνισε αρκετά.
Στα Επινιανά, όπου κατέληξα μετά από αρκετό χωματόδρομο κι έμεινα τέσσερις ημέρες, ήμουν μόνος με 3-4 οικογένειες του χωριού. Το φιλόξενο “Πανόραμα” ήταν το μόνο ενεργό ξενοδοχείο-πανδοχείο του χωριού, όπως διαπίστωσα, με όντως καταπληκτική θέα στις Αγραφιώτικες βουνοκορφές. Το ξημέρωμα της δεύτερης ημέρας μάς βρήκε με κάτασπρο το τοπίο από τα χιόνια που ξεκίνησαν μες στο βράδυ, παρόλο που η μετεωρολογική υπηρεσία είχε δώσει λιακάδα γι’ αυτή τη μέρα!
Η ησυχία του χωριού, η μεγαλειότητα του χιονισμένου τοπίου, οι απόλυτα απολαυστικές και μοναχικές μου βόλτες στα γύρω μονοπάτια, η γοητεία του χιονισμένου χωριού με τα υπέροχα (συντηρημένα και μη) σπίτια, η «συνομιλία» με τα πανύψηλα δέντρα, τα αιωνόβια βράχια και τη γλώσσα του ορεσίβιου ανέμου, η γαλήνη και νοητική ξεκούραση που κέρδισα, όλ’ αυτά δεν μπορώ να τα περιγράψω με λέξεις. Προτιμώ να σάς τα μεταδώσω με τις φωτογραφίες που δημοσιεύω, καθώς και μ’ ένα μουσικό βίντεο που δημιούργησα, αμέσως την επόμενη μέρα που γύρισα, όντας ακόμα μαγεμένος από το ταξίδι μου.
Αν σας περισσεύουν λίγα χρήματα, πηγαίνετε κι εσείς στα βουνά εκείνα και αφεθείτε στην φυσική τους γοητεία και λάμψη. Θα γυρίσετε αναζωογονημένοι όπως κι εγώ, ίσως και με μια λύπη, ότι δεν μπορείτε να μείνετε περισσότερο, ή και για πάντα, εκεί.
