Το Κoita Μagazine, σε μια προσπάθεια προώθησης καλλιτεχνών και φιλανθρωπικής δράσης, δημιούργησε το ημερολόγιο Koita 2018.
Όσοι καλλιτέχνες φωτογραφήθηκαν και βοήθησαν με την κίνησή τους αυτή, τον σύλλογο Δεν Υπάρχουν Άνθρωποι Με Ειδικές Ανάγκες Μόνο Άνθρωποι θα συμμετέχουν και σε ένα αγώνα προώθησής τους σε ραδιόφωνα της επαρχίας, και άλλα μέσα ενημέρωσης.
Ένα ημερολόγιο, φτιαγμένο για τον πιο γλυκό σκοπό! Συμμετείχες και συ, ποια η σχέση σου με τις φιλανθρωπίες;
Ήταν μεγάλη μου χαρά να συμμετέχω σ αυτόν τον γεμάτο αγάπη σκοπό.Νιώθω ότι σ αυτές τις δύσκολες εποχές η προσφορά στο συνάνθρωπο είναι απαραίτητη,ιδιαίτερα σε κάποιες “ευαίσθητες” ομάδες που έχουν την ανάγκη μας.Μόνο αν μπορούμε να απλώσουμε το χέρι ο ένας στον άλλον χωρίς ιδιοτέλεια θα καταφέρουμε να καλυτερεύσουμε αυτόν τον κόσμο.
Πως αισθάνεσαι που βάζεις και συ ένα λιθαράκι στο να βοηθηθούν παιδιά με σύνδρομο down;
Αγαπώ τα παιδιά! Όλα τα παιδιά χωρίς εξαίρεση…και αυτά με σύνδρομο Down είναι για μένα “άγγελοι” φτιαγμένοι μόνο από αγάπη.Φυσικά και είναι τιμή μου να τα βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορώ.
Τραγούδι, μουσική και τώρα είναι μια ευκαιρία να μιλήσεις για σένα, για τις δουλειές σου, και για το τι θέλεις να βγει προς τα έξω!
Το ταξίδι μου στο χώρο της μουσικής ξεκίνησε το 2008 με τη συμμετοχή μου στο cd “Σελένα” του Μιχάλη Κακέπη με το τραγούδι ” Όλα δικά σου” της Εύας Λουκάτου. Στην πορεία ακολούθησε η συμμετοχή μου το 2009 στο cd “Έτσι θα γίνει” της Εύας Λουκάτου με 4 τραγούδια “Έτσι θα γίνει” σε στίχους Οδυσσέα Ιωάννου και μουσική Εύας Λουκάτου,”Ένα φιλί”, “Μαύρα ρούχα”,”Για τα μάτια σου” σε στίχους και μουσική της ιδίας. Αμέσως μετά το 2011 ένα single από τη Warner ,το “Σ ένα ταξίδι για ν αντέχω” σε στόχους και μουσική του Αργύρη Λούλατζη. 2 χρόνια μετά ακολουθεί το 1ο προσωπικό μου Άλμπουμ με τίτλο “Όνειρα κάνουμε ίδια” με 5 τραγούδια, το “Λευκό“, το ”Γαλάζιο” το ”Όνειρα κάνουμε ίδια” το ”Ασημί φεγγάρι” και “Τα ροδόφυλλα του κόσμου” σε μουσική και στίχους του Αργύρη Λούλατζη.
2015, 2016 ,2017 η συνεργασία μου με τη final touch και 3 δυνατά single, ένα κάθε χρόνο.πρώτα το αγγλόφωνο “Ordinary girl” των Nick Michaels & Tara London,που γνώρισε αναγνώριση και στο Λονδίνο στη συναυλία μου στο O2 AKADEMY,ΤΟ “40” ένα ιδιαίτερο τάνγκο των Ανδρέα Λάμπρου και της Ρεβέκκας Ρούση, και η διασκευή του γνωστού “Χαρά μου”από την εποχή του ελαφρού τραγουδιού της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Αυτή την εποχή βρίσκομαι στη διαδικασία έκδοσης του 2ου προσωπικού μου Άλμπουμ από τη Heaven music με ελληνόφωνα και αγγλόφωνα τραγούδια.Έχει μόλις κυκλοφορήσει το 1o single με τίτλο “Δε φοβάμαι να ζήσω” σε μουσική Λάκη Παπαδόπουλου και στίχους Ρεβέκκας Ρούσση.
Το μουσικό μου ύφος έχει ροκ,ποπ και τζαζ επιρροές.Δίνω τα τελευταία χρόνια συναυλίες σε πολλές μουσικές σκηνές της Αθήνας (Χυτήριο,Σφίγγα κ.α.) και στην Επαρχία, όπως και σε δήμους σ όλη την Ελλάδα.
Η φωνή μου και τα τραγούδια μου θέλουν να μεταφέρουν ένα μήνυμα αισιοδοξίας και θετικής σκέψης στον κόσμο,και να ενώσουν τη σύγχρονη σκληρή πραγματικότητα με τη “χώρα της αγάπης και της μαγείας”……
Πόσο δύσκολο είναι να προωθηθεί ένας καλλιτέχνης στην εποχή που διανύουμε;
Είναι αρκετά δύσκολο δεδομένου ότι η κρίση έχει επηρεάσει κατά πολύ και τον χώρο της δισκογραφίας.Παρόλα αυτά πιστεύω ότι με πολύ δουλειά και πίστη ένας καλλιτέχνης μπορεί να προχωρήσει και να περάσει το μήνυμα του στο πλατύ κοινό.
Τί είναι για σένα τέχνες και πολιτισμός;
Η τέχνη και ο πολιτισμός είναι το “οξυγόνο” της ανθρωπότητας, τα χρειαζόμαστε για να αναπνέουμε ελεύθερα. Επίσης είναι η ψυχική και πνευματική κληρονομιά που αφήνει η κάθε γενιά στην επόμενη!
Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι με την μουσική;
Ανεβαίνοντας σ ένα τραπέζι και τραγουδώντας στις οικογενειακές γιορτές!!!! Σε ηλικία μόλις 5 ετών!
Ο έρωτας, η αγάπη το μίσος, μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο ερμηνείας;
Μέσα από την ερμηνεία ενός τραγουδιού εκφράζονται τα συναισθήματα μας.Σίγουρα η αγάπη,ο έρωτας ακόμα και ο θυμός και το μίσος εμπεριέχονται μέσα σ αυτά.Προσωπικά προτιμώ να εκφράζω κυρίως θετικά συναισθήματα.τα αρνητικά τα δουλεύω με τον εαυτό μου και τα μετασχηματίζω όσο μπορώ σε αγάπη.
Νέο έτος, νέες ελπίδες, δώσε μας ευχές, ευχές καρδιάς!
Για τους αναγνώστες του περιοδικού και για όλο τον κόσμο εύχομαι ολόψυχα να πλημμυρίσουν με αγάπη ,υγεία,χαρά,αφθονία και πολλές επιτυχίες την καινούργια χρονιά!Και για σας εύχομαι το 2018 να σας βρει ακόμα πιο δυνατούς και δημιουργικούς, να συνεχίσετε με το ίδιο πάθος και σθένος την εξαιρετική δουλειά σας.
Η Χριστίνα γεννήθηκε στην Ελασσόνα Θεσσαλίας. Σπούδασε θέατρο (δραματική σχολή Βεάκη), φωνητική και τραγούδι. Η πορεία της σηματοδοτείται απο μια δυναμική δράση στο χώρο του θεάτρου της τηλεόρασης και του κινηματογράφου μα το τραγούδι ειναι το μέσο έκφρασης που τελικά την κέρδισε.
Μας ταξιδεύει σε διάφορα μουσικά είδη παντρεύοντας το κινηματογραφικό στοιχείο με τη σύγχρονη ελληνική και ξένη μουσική σκηνή, με τζαζ, ροκ και μπλουζ πινελιές, από την Nancy Sinatra και τη Rita Hayworth στον πιο μοντέρνο ήχο της Amy Winehouse και της Imany και από τη ρετρό Σοφία Βέμπο στους πιο σύγχρονους Σταμάτη Κραουνάκη και Τάνια Τσανακλίδου.
Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!
