Αρχική ΘΕΑΜΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ Η Λίζυ Ξανθοπούλου και η Τζωρτζίνα Τζήλιου μιλούν για την παράσταση «Τι...

Η Λίζυ Ξανθοπούλου και η Τζωρτζίνα Τζήλιου μιλούν για την παράσταση «Τι Κρύβει η Ντουλάπα» στο θέατρο Altera Pars

collage

Η  μία από τους δύο συγγραφείς του έργου «Τι Κρύβει η Ντουλάπα» Τζωρτζίνα Τζήλιου και η ηθοποιός Λίζυ Ξανθοπούλου, μιλούν στο Koita-magazine.

Η νέα σκηνοθετική δουλειά του Γιώργου Κολιοβέτα σε κείμενο του  ίδιου και της Τζωρτζίνας Τζήλιου παρουσιάζεται στο θέατρο Altera Pars. Στην παράσταση παίζουν οι ηθοποιοί Ισίδωρος Σταμούλης, Λίζυ Ξανθοπούλου και Κορίνα Κοσκινά.

 

Ο σκηνοθέτης εισέρχεται στον ψυχικό τους κόσμο όπου έχει εγκλωβιστεί η ελευθερία εξαιτίας των προβληματικών συνθηκών που βίωσαν και κυρίως της εξουσίας που τους επιβλήθηκε μεγαλώνοντας σε αυταρχικό οικογενειακό περιβάλλον.

Τζωρτζίνα Τζήλιου

 

Η Τζωρτζίνα Τζήλιου για την παράσταση…..

Ποιο ήταν το έναυσμα που σας ώθησε να γράψετε ένα τέτοιο έργο μαζί με τον Γιώργο Κολιοβέτα;

Ο Γιώργος Κολιοβέτας μου πρότεινε να συνεργαστούμε γράφοντας ένα θεατρικό έργο που θα βασιζόταν σε μονολόγους με αφορμή κάποια αντικείμενα που θα έβγαζαν οι χαρακτήρες από την ντουλάπα. Μου άρεσε αυτή η αρχική σύλληψη μόνο που «την τράβηξα από τα μαλλιά» και την τοποθέτησα σε διαφορετικό πλαίσιο με έναυσμα την επαφή μου με κάποια άτομα από εθελοντικές ομάδες που αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έτσι επικεντρωθήκαμε σε συγκεκριμένα μηνύματα που θέλαμε να περάσουμε μέσω του έργου.

Ποιο είναι το κυρίαρχο μήνυμα του έργου και πως αποφασίσατε να το μεταφέρετε στη θεατρική σκηνή;

Το έργο υψώνει ανάστημα απέναντι στον κοινωνικό αποκλεισμό, στην ανισότητα μεταξύ των ανθρώπων, στην κοινωνική κατακραυγή, στον κοινωνικό ρατσισμό, στην ενδοοικογενειακή βία, στην επιβολή εξουσίας μέσα στην οικογένεια. Κυρίως, όμως, είναι ένα έργο που επιχειρεί να φέρει το θεατή αντιμέτωπο με την πραγματικότητα περνώντας το μήνυμα ότι όλοι οι άνθρωποι αξίζουν ίση μεταχείριση και δεν θα ‘πρεπε να τους στιγματίζουμε και να τους φοράμε ταμπέλες.

Πως προέκυψε η επιλογή των ηθοποιών;

Με τη Λίζυ Ξανθοπούλου έχω τη χαρά να συνεργάζομαι για τρίτη φορά. Η φιλία μας δεν είναι κρυφή, όμως πέρα από αυτή τη στενή σχέση υπάρχει καλλιτεχνική χημεία μεταξύ μας. Η Λίζυ διαβάζει την ψυχή του ρόλου, την «καταπίνει» κι ύστερα τη διαχέει πάνω στη σκηνή με τη συγκλονιστική της ερμηνεία. Ο Ισίδωρος Σταμούλης είναι ο άνθρωπος που ήρθε και έδεσε. Ένας έμπειρος, ταλαντούχος ηθοποιός με τρομερή ερμηνευτική γκάμα και γερό πάτημα στη σκηνή. Είμαι τυχερή που συνεργάζομαι τόσο με τη Λίζυ όσο και με τον Ισίδωρο διότι πέρα από καλλιτέχνες είναι επαγγελματίες και κυρίως άνθρωποι!

Γιατί αξίζει ο κόσμος να παρακολουθήσει αυτή την παράσταση;

Πρώτα απ’ όλα θεωρώ ότι έχει γίνει πολύ καλή δουλειά απ’ όλη την ομάδα κι αξίζει να δει ο κόσμος την παράσταση γιατί πρόκειται για ένα έργο που προβληματίζει το θεατή και του δίνει δουλειά για το σπίτι. Ίσως σε κάποιους ανοίξει το δρόμο για μια νέα οπτική σε ό,τι αφορά ταμπού και επίκαιρα κοινωνικά ζητήματα.

Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο ρόλος της τέχνης στην εποχή μας και ποια είναι τα περιθώρια εξέλιξης της;

Για μένα ο ρόλος της τέχνης είναι να κάνει τη ζωή μας τέχνη βελτιώνοντάς μας ως ανθρώπινο είδος σε μια εποχή που μαστίζεται από μία σειρά κρίσεων όπως η οικονομική κρίση, κρίση αξιών, αρχών, σχέσεων κλπ. Συνεπώς όσοι ασχολούμαστε με την τέχνη πρέπει να την υπηρετούμε και όχι να μας υπηρετεί.

Συγκεκριμένα πρέπει να εκφραζόμαστε μέσω της τέχνης με ειλικρίνεια και εντιμότητα μετριάζοντας τον εγωκεντρισμό μας και βάζοντας ως στόχο την αναμέτρηση με την ψυχή μας. Αυτή η αληθινή πάλη έχει τη δύναμη να διεισδύει στον εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων και να τον εξημερώνει. Οξύμωρο, όμως πάντα γίνεται ένας πόλεμος πριν την ειρήνη.

Λίζυ Ξανθοπούλου

 

Η Λίζυ Ξανθοπούλου μιλά για την παράσταση και το ρόλο της….

Ποιος είναι ο ρόλος σας στην παράσταση και πως θα τον χαρακτηρίζατε;

Θα απαντήσω με τα λόγια του χαρακτήρα “Έγινα η Φρίντα. Αυτή που φτιάχνει νύχια που όταν πάει στην τράπεζα, δεν την πασάρουν στον διευθυντή για ταυτοποίηση στοιχείων. Αυτή που στέλνει στον διάολο όποιον δεν την σέβεται .Αυτή που ποθεί τον έρωτα όπως κάθε γυναίκα. Έγινα η γυναίκα που πάντα ήμουν. Έγινα η Φρίντα !” Υποδύομαι μια τρανς γυναίκα.Ταλαιπωρημένη, τσαλαπατημένη, δυναμική, με χιούμορ, αυτοσαρκασμό, περηφάνια και αξιοπρέπεια. Έναν άνθρωπο που η περιπέτεια τον δυνάμωσε χωρίς να τον κάνει να χάσει την ευαισθησία του.

Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που καθιστούν την παράσταση επίκαιρη στο φιλοθεάμον κοινό;

Πρόκειται για ένα κοινωνικό δράμα διαχρονικό και πάντα επίκαιρο αφού ο ρατσισμός και ο κοινωνικός αποκλεισμός ατόμων και ομάδων μαστίζει την ανθρωπότητα. Και αναρωτιέμαι από πότε; Από την γέννηση της; Δεν νομίζω! Δεν θέλω να πιστεύω ότι ο διαχωρισμός είναι στην φύση του ανθρώπου. Προτιμώ να πιστέψω στην ένωση. Άρα μήπως τον διδαχτήκαμε κάπως; Και αν ναι, από ποιόν;

Υπάρχουν σήμερα άνθρωποι που ‘’κρύβουν’’ μέρη της προσωπικότητας και της ζωής τους στη ντουλάπα; Και ποιες οι συνέπειες της αποκάλυψης;

Υπάρχουν άνθρωποι που κρύβονται από τον ίδιο τους τον εαυτό, που δεν τολμούν να κοιτάξουν τον εσωτερικό τους καθρέφτη, αυτό είναι βαθύτερα υπαρξιακό και τραγικό ζήτημα. Η ρίζα του ξεκινάει στην ανάγκη του ανθρώπου για αποδοχή από την κοινωνία και αν μικρύνουμε τον κύκλο περισσότερο, από την ανάγκη του παιδιού για αποδοχή από τους γονείς. Κι εδώ έρχεται ο επιβεβλημένος σεβασμός ,προπομπός του φόβου. Του φόβου που μας φόρεσαν. Ποιοι; Οι συνέπειες αυτής της αποκάλυψης είναι ολέθριες το κόστος τεράστιο. Τέτοιοι άνθρωποι αναγκάζονται να ρισκάρουν την απώλεια της αγάπης της ίδιας τους της μάνας. Και μετά έρχεται ο αποκλεισμός από ευρύτερους κοινωνικούς κύκλους. Μετά ο νόμος. Μετά το πεζοδρόμιο. Μετά; Χρειάστηκε να ερευνήσω περισσότερο από κάθε άλλο ρόλο σε θεωρητικό επίπεδο για τον συγκεκριμένο. Λυπάμαι για όσα δεν ήξερα και ακόμα περισσότερο λυπάμαι για τον κόσμο που πιστεύει σε μύθους, μίσους, προκαταλήψεων, αμάθειας και αδικίας. Καταλήγουν να στερούν την αγάπη από πλάσματα, δημιουργήματα του θεού στον οποίο οι ίδιοι πιστεύουν

Ποιο ήταν το έναυσμα που σας ώθησε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;

Από παιδί αγάπησα το κλασσικό μπαλέτο. Το όνειρο μου ήταν να γίνω χορεύτρια. Στο λύκειο όμως, καλή μαθήτρια ούσα, το παράτησα για να σπουδάσω κάτι πιο «σοβαρό». Ακολούθησα σπουδές συντήρησης έργων τέχνης σε πανεπιστήμιο της Ιταλίας όπου νωρίς διαπίστωσα πως αυτός δεν θα ήταν ένας ισχυρός λόγος για να ξυπνάω κάθε πρωί. Τα παράτησα με βάρος και ενοχές … Βρέθηκα στο θέατρο (τυχαία) ως απελπισμένη μετά από προτροπή μιας οικογενειακής φίλης δημοσιογράφου που της άρεσε να διαβάζει τις εκθέσεις μου. Έδωσα εξετάσεις στο Υπουργείο-Κόπηκα ! Και πολύ καλά μου έκαναν! Ήμουν άσχετη. Αποφάσισα να προετοιμαστώ και να ξαναδώσω. Και η ζωή έφερε στον δρόμο μου την κυρία Νέλλη Καρρά. Τότε ένιωσα πως μόνο το θέατρο ήθελα και μπορούσα να κάνω στη ζωή μου, θυμήθηκα πως η ντροπαλή Λίζυ ,όταν χόρευε προσπαθούσε να μιλήσει με το σώμα της.Τότε συνειδητοποίησα πολλά για την αξία που έχει για μένα η σωματική έκφραση, η πράξη, η “επικοινωνία” σε άλλα επίπεδα.

Ένα λάθος  πολλές φορές μπορεί να μας βοηθήσει να ανοίξουν κάποιοι νέοι, όμορφοι δρόμοι που ίσως να μην είχαμε φανταστεί ποτέ, αρκεί να μην το βάλουμε κάτω!

Πως θα χαρακτηρίζατε το θέατρο με 3 λέξεις και κατά πόσο επηρεάζει τη ζωή σας;

Όταν είσαι ηθοποιός, ζεις σαν ηθοποιός. Αυτόματες και συνειδητές λειτουργίες μπαίνουν σ’ έναν δρόμο που ακολουθείς για πάντα, χωρίς σταματημό. Τρεις λέξεις ε; Μόνο; Ένα ΠΑΘΟΣ για ΖΩΗ μέσα στο ΑΠΕΙΡΟ!

 

Φωτογραφίες: Γεωργία Σιέττου, Στέλιος Δανιήλ

*Η παράσταση παίζεται κάθε Παρασκευή στις 21.00 & Κυριακή στις 18.00

 


Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθήστε μας στο instagram



Προηγούμενο άρθροΚερδίστε διπλές προσκλήσεις για την παράσταση «Τσάρλι Τσάπλιν» αποκλειστικά μόνο για την ομάδα ”εμείς & εμείς”
Επόμενο άρθροΈφυγε από την ζωή η πρώτη σταρ του “Mickey Mouse Club” σε ηλικία 74 ετών