Ο αγαπημένος και ταλαντούχος ηθοποιός Πάνος Σταθακόπουλος, σε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο Koita-magazine.
Ηθοποιός αγαπητός, ευρηματικός και γεμάτος ταλέντο. Αγαπά αυτό που κάνει, δουλεύει πολύ και προκαλεί γέλιο μέσα από κάθε ρόλο που θα υποδυθεί κατά βάση στην κωμωδία.
Ο Πάνος Σταθακόπουλος είναι ένας πολύ ευδιάθετος, χαμογελαστός και αληθινός άνθρωπος. Τη φετινή θεατρική σεζόν ανεβαίνει στη σκηνή του Θεάτρου Ζίνα, στο πλευρό του Γιάννη Ζουγανέλη, του Βλαδίμηρου Κυριακίδη κι άλλων εξέχοντων ηθοποιών, παίζοντας στην παράσταση «Παράξενο Ζευγάρι» του Νηλ Σάιμον.
Μου μίλησε για το έργο και τον ρόλο που υποδύεται, για την αγάπη του στην υποκριτική αλλά και το έναυσμα που τον ώθησε στο να γίνει ηθοποιός….
Τη φετινή θεατρική σεζόν, σε απολαμβάνουμε στο Θέατρο Ζίνα στο έργο «Παράξενο Ζευγάρι» σε σκηνοθεσία Βλαδίμηρου Κυριακίδη. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη γνωριστήκαμε όταν συναντηθήκαμε για να μου προτείνει ένα ρόλο στον ΑΜΛΕΤ Β. Αυτή η παράσταση είχε τεράστια επιτυχία και πήγε 2 χρόνια. Μέσα σε αυτά τα 2 χρόνια κάναμε και παρέα, γίναμε και φίλοι γιατί είδαμε πως ταιριάζουμε και σαν καλλιτέχνες έχοντας τον ίδιο κώδικα επικοινωνίας, αλλά και σαν φίλοι. Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε συνεργαστεί 13 σεζόν. Και ξέρω πως κάθε φορά που υπάρχει ρόλος για μένα θα μου τον προτείνει. Άρα δεν προέκυψε ξαφνικά φέτος η συνεργασία μας. Ο Βλαδίμηρος και η γυναίκα του, είναι πια οικογένεια μου και τον ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη του.
Ποιος είναι ο ρόλος που υποδύεσαι στο έργο και πως θα τον χαρακτήριζες;
Υποδύομαι τον αρχηγό της αστυνομίας, ο οποίος είναι φίλος των δυο πρωταγωνιστών, του Φίλιξ και του Όσκαρ. Μαζευόμαστε κάθε Πέμπτη στο σπίτι του Όσκαρ που έχει χωρίσει και παίζουμε πόκερ. Είναι λίγο αφελής ο αστυνομικός που υποδύομαι, του αρέσει να τρώει κυρίως αυτά που φτιάχνει ο Φίλιξ και διαθέτει το αστυνομικό δαιμόνιο για να εξιχνιάσει όλα τα μυστήρια, τα εγκλήματα και τις διάφορες υποθέσεις. Σαν ένας άλλος Πουαρό ,που όμως ξαφνικά εκεί που είναι σοβαρός, στη θέα του φαγητού γίνεται σα μωρό παιδί.
Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα, που καθιστούν το έργο επίκαιρο στο φιλοθεάμον κοινό;
Tο έργο είναι επίκαιρο και διαχρονικό λόγω της ίδιας του της ιστορίας. Πρόκειται για δυο φίλους που αναγκάζονται να μείνουν μαζί γιατί είναι χωρισμένοι και οι δυο. Κάπου εκεί αρχίζουν τα προβλήματα και τα ευτράπελα καθώς και οι δυο είναι τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες. Αυτός που έχει το σπίτι είναι εντελώς χύμα και τσαπατσούλης ενώ ο άλλος που έρχεται να μείνει μαζί του, είναι περισσότερο σχολαστικός (έως και υστερικός) με την τάξη και την καθαριότητα. Κάθε Πέμπτη έρχονται και 4 φίλοι να παίξουν πόκερ, όπου και αυτοί είναι διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο Όσκαρ γνωρίζει στο ασανσέρ 2 κορίτσια που είναι αδελφές και τις προσκαλεί στο σπίτι με σκοπό να περάσουν ένα όμορφο βράδυ οι δυο φίλοι. Ο Φίλιξ όμως είναι ακόμη ερωτευμένος με τη γυναίκα του κι αρνείται να κάνει κάτι. Χωρίς να το καταλάβουν, αντί να περάσουν όμορφα, ανατρέπονται όλα.
Πως είναι να συνεργάζεσαι επί σκηνής με το Γιάννη Ζουγανέλη, αλλά και όλους αυτούς τους καταξιωμένους ηθοποιούς;
Το να συνεργάζεσαι με τον Γιάννη Ζουγανέλη και με όλους αυτούς τους καταξιωμένους ηθοποιούς, είναι θείο δώρο. Μαθαίνεις πάρα πολλά απ’ αυτούς. Εμπειρία, τεχνική, αμεσότητα, το πως να πλασάρεις την ατάκα και πολλά ακόμη. Είναι μια ολόκληρη σχολή. Με τον Γιάννη Ζουγανέλη είχαμε γνωριστεί πριν πάρα πολλά χρόνια, σ’ ένα διαφημιστικό και συνεργαστήκαμε επίσης σε μια επιθεώρηση των Ρέππα- Παπαθανασίου.
Αν σου έλεγα να μου πεις έναν λόγο για να έρθει κάποιος να δει την παράσταση, ποιος θα ήταν αυτός;
Εξαιτίας του θέματος είναι βέβαιο πως στο πρόσωπο των δυο φίλων κυρίως, θα ταυτιστούν πάρα πολλοί άντρες και πάρα πολλά ζευγάρια. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι κάθε φορά που ανεβαίνει αυτό το έργο, σημειώνει μεγάλη επιτυχία.
Γιατί και πως έγινε ηθοποιός ο Πάνος Σταθακόπουλος;
Έγινα ηθοποιός για πολλούς λόγους. Πρώτον, για να μπορώ να εκφράζομαι. Για να ζω μέσα απ’ τους ρόλους, πολλούς χαρακτήρες και ζωές. Γιατί μου αρέσει να χαρίζω το γέλιο και να κάνω τον κόσμο να ξεχνιέται απ’ τα προβλήματα του, κ.α. Τώρα για το πως έγινα ηθοποιός, θα φανεί ίσως περίεργο, αλλά κατάλαβα ότι θέλω να κάνω αυτή την δουλειά, όταν ήμουν 5 χρονών. Ήμουν στο χωριό και δεν είχαμε νηπιαγωγείο. Ο αδελφός μου μεγαλύτερος από εμένα πήγαινε στο σχολείο και είχε πάρει ποίημα απ’ τον δάσκαλο για την 25η Μαρτίου. Όταν έβλεπα ότι προσπαθούσε να μάθει το ποίημα για τη γιορτή, εγώ ζήλευα κι έκλαιγα που δεν είχα κι εγώ ένα ποίημα. Πάει η μάνα μου στη δασκάλα να της ζητήσει και για μένα ένα ποίημα, αλλά εκείνη αρνήθηκε επειδή ήμουν μικρός και δεν θα τα κατάφερνα, μέχρι να πάω στην πρώτη δημοτικού. Στενοχωρήθηκα τόσο πολύ κι έκλαιγα, ώστε αναγκάστηκε η μητέρα μου και μου έγραψε ένα ποίημα με τίτλο ”ΕΙΜΑΙ ΜΙΚΡΟΥΛΗ ΤΟΣΟ ΔΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΩΝ ΠΑΙΔΑΚΙ”’. Ήταν μεγάλο το ποίημα, το έμαθα αμέσως και στο τέλος της γιορτής με ανέβασε στη σκηνή η δασκάλα και το είπα με δυνατή φωνή και παραστατικότητα. Ακόμη θυμάμαι το χειροκρότημα που πήρα. Ε από εκείνη τη στιγμή, εγώ μέσα μου κατάλαβα ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου γιατί με κάνει ευτυχισμένο, χωρίς φυσικά να ξέρω στην ηλικία που ήμουν, να το εκφράσω ότι αυτό το επάγγελμα λέγεται ηθοποιός ή για το πως θα γίνω.
Η κωμωδία ή το δράμα σε αντιπροσωπεύει περισσότερο;
Στα τόσα χρόνια που έχω στο θέατρο νομίζω ότι η κωμωδία με εκφράζει απόλυτα, γιατί χαίρομαι αφάνταστα όταν κάνω τον κόσμο να γελάει αυθόρμητα. Παίρνω μεγάλη ικανοποίηση όταν βλέπω χαρούμενα και γελαστά πρόσωπα. Έχω παίξει και λίγο δράμα, αλλά η ανταμοιβή με το γέλιο είναι άμεση και δεν το αλλάζω με τίποτα.
Είσαι από τους ηθοποιούς που έχουν μια σπουδαία πορεία στο χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου αλλά και της τηλεόρασης. Ποιο από τα τρία ξεχωρίζεις λίγο παραπάνω και γιατί;
Είναι αλήθεια ότι έχω υπηρετήσει το θέατρο και την τηλεόραση και λιγότερο τον κινηματογράφο. Είναι και τα τρία σαν παιδιά μου και πραγματικά είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσεις. Μ’ αρέσουν και τα τρία. Ο κινηματογράφος μένει για πάντα, η τηλεόραση σε κάνει πιο γνωστό ευρέως, μπαίνοντας καθημερινά στα σπίτια του κόσμου.
Το θέατρο πεθαίνει ακριβώς τη στιγμή που γεννιέται. Είναι όμως τόσο άμεσο και ζωντανό που έχει μεγάλη μαγεία.
Απλά θα τα βάλω με μια σειρά: Θέατρο, κινηματογράφος, τηλεόραση.
Μέσα από τις περισσότερες δουλειές σου, έχεις καταξιωθεί με β’ ρόλους. Σε ενοχλεί αυτό ή το απολαμβάνεις;
Χαίρομαι που με θεωρείς καταξιωμένο ηθοποιό. Φυσικά και δεν με ενοχλεί που παίζω β’ ρόλους στο θέατρο, αν κι έχω κάνει και πρώτους ρόλους. Τους απολαμβάνω αυτούς τους ρόλους και παίρνω τεράστια χαρά όταν μετά από μία παράσταση με ή μετά από κάποια χρόνια, με θυμούνται για την ερμηνεία μου σε ρόλο που δεν ήταν πρωταγωνιστικός. Και πίστεψέ με δεν είναι και τόσο εύκολο να στηρίζεις επάξια μια παράσταση απ’ την ερμηνεία σου σε β’ ρόλους. Ο Παπαγιαννόπουλος που τον θαύμαζα και θα τον θαυμάζω πάρα πολύ, έπαιξε σε πάρα πολλούς β’ ρόλους και διέπρεψε.
Tι είναι αυτό που αγαπάς πιο πολύ στη δουλειά σου και δε θα το άλλαζες με τίποτα;
Πέρα απ’ το να βρίσκομαι στη σκηνή να παίζω ή στα γυρίσματα, μου αρέσει πάρα πολύ όταν πάω στο καμαρίνι του θεάτρου και συναντιόμαστε με τους συναδέλφους και μέχρι να αρχίσει η παράσταση λέμε διάφορες ιστορίες ή αναλύουμε θέματα με πολύ χιούμορ.
Ακόμη ξεχωρίζω τις στιγμές που μετά το τέλος της παράστασης κάποιες φορές πάμε σε ταβερνάκια να φάμε και τις συζητήσεις και τα γέλια που κάνουμε. Γινόμαστε πραγματικά παιδιά.
Ποια είναι τα μέρη όπου σ’ αρέσει να περπατάς και να απολαμβάνεις στην πόλη;
Γενικά μου αρέσει να χαλαρώνω πηγαίνοντας στο χωριό μου στον Αγ.Δημήτριο Ήλιδας, δίπλα στην Αμαλιάδα όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Επειδή όμως λόγω δουλειάς αυτό δεν είναι εφικτό τόσο συχνά, όσο θα ήθελα, για να χαλαρώσω εδώ στην Αθήνα, μ’ αρέσει να περπατάω στο κέντρο, και συγκεκριμένα στην Πλάκα στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου και στο Μοναστηράκι.
Αν δεν ήσουν ηθοποιός, ποιο επάγγελμα θα ήθελες να κάνεις;
Αν δεν ήμουν ηθοποιός, θα μπορούσα άνετα να γίνω ιερέας γιατί έχω φοιτήσει σε Εκκλησιαστικό Λύκειο στην Τήνο, και γιατί πιστεύω στο Θεό. Τελετουργικά άλλωστε, η εκκλησία έχει πάρα πολλά κοινά με το θέατρο. Έπειτα θα μπορούσα να ασχοληθώ με τη γη, να έχω μια φάρμα, να ασχολούμαι με τα ζώα ή να ήμουν κηπουρός και να περιποιούμαι τα φυτά, βλέποντας τα να ανθίζουν. Τέλος, θα μου άρεσε πολύ και η εγκληματολογία. Παρ’όλα αυτά, έγινα ηθοποιός για να κάνω κι αυτά και πάρα πολλά άλλα επαγγέλματα (γέλια).
