Αρχική ΘΕΑΜΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ “Εσύ! Μέχρι που μπορείς να φτάσεις γι’αυτά που πιστεύεις;” – Οι...

“Εσύ! Μέχρι που μπορείς να φτάσεις γι’αυτά που πιστεύεις;” – Οι Μαρτυρίες του Μπέντζαμιν

Είσαι άπιστος, άνθρωπε, στου διαβόλου το πυρωμένο ατσάλι θα ψηθείς, αμαρτάνεις, άνθρωπε, αναφύεσαι στην ηδονή του σώματος, των δόλων του διαβόλου, μόνο τη σαρκική σου ικανοποίηση μπορείς να ανυψώσεις, να γίνεσαι δούλος «ασήμαντων» συναισθημάτων, αντί, ανόητε, να αφοσιώνεσαι στον Θεό σου, που σου απλώνει το χέρι να τον ακολουθήσεις στον πλακόστρωτο διάβα που χαράζει Εκείνος, μα εσύ, σκλάβε, θα πρέπει να γίνεις η θυσία για να σωθούν τα παιδιά, οι μαθητές του Θεού, σε μια Βίβλο που πρέπει κάπου κάπου να γράφεται με κόκκινα μελανά γράμματα.

Ο Υπηρέτης του Θεού θα αρνηθεί να κολυμπήσει με τις λευκές σάρκες που ανοίγουν τα σκέλη τους, που αποκαλύπτουν τα γυμνά τους άκρα, τις κοιλίες τους, τα θηλυκά όργανα και τις προεξοχές, τουτέστιν στήθος και οπίσθια.

Όχι! Δεν θα το ανεχτεί άλλο πια, αυτά τα όντα του σατανά, τα φερέφωνα και τα ζερβά χέρια του διαβόλου να εκτελούν την ίδια τους την ύπαρξη, να διαπράττουν ύβρις στο όνομα και το απρόσωπο του Υιού και του πατήρ του Θεού, όχι.

Ηθικόν δίδαγμα: Θρησκεία! Σε όλες τις αίθουσες του σχολείου, το ιερό εγχειρίδιο του πιστού μαθητή επιβάλλεται να είναι η Βίβλος, να επικαλείται την αυθεντία του μεγάλου και απέραντου, του παντοκράτορα Πατέρα. Οι γυναίκες, σε τούτη τη περίπτωση, αν και ανεπίτρεπτο να μαθητεύονται σιμά των ανδρών, είναι αποτρόπαιο να διέρχονται στους ιερούς χώρους του σχολείου με την ενδυμασία των ιεροδούλων, κοινώς «πουτανών» .

Ο Μπέντζαμιν, ο ταλιμπάν που φέρει το επώνυμο του Μάρτυρα, με τους ψιθύρους του κυρίου θα αφεθεί στη δική του ψαλμωδία, ή στον ήχο που ακούγεται στις τραγωδίες και τις θηριωδίες των δαμαστών της θρησκείας, εκείνων που σκοτώνουν, ψήνουν, θάβουν για να καθαρίσει η ψυχή, για να μοσχοβολήσει η πίστη, δίχως να μυρίσουμε το αίμα που έσταξε στην καυτή άμμο ή το παγωμένο, μαύρο έδαφος, μόνο για να προσεύχονται στον «μεγαλοδύναμο» και να μην αφήνουν στην πύλη της αγιοσύνης του κανένα βρωμερό, σιχαμερό, μολυσμένο πλάσμα, απ’ αυτούς που τάχα θαρρούν πως η ελευθερία τους ανήκει.

Σταυροί στους τοίχους, ύμνοι και ψαλμωδίες στα μεγάφωνα, άκουσον άκουσον, είπε ο κύριος που κυρίευσε το σώμα του μικρού Μπέντζαμιν, ο οποίος φέρει τη μεγάλη ιδέα μιας ιστορίας, μιας θρησκείας, των εντολών, των απαραβίαστων δέκα εντολών, που αυξάνονται και πληθύνονται ανάλογα τα θελήματα του Θεού. Η ιερή αποστολή του Μάρτυρα Μπέντζαμιν είναι να αποτινάξει την αμαρτία από τα άβουλα σώματα των ανθρώπων, πρώτου εκείνα γίνουν πτώματα στο όνομα του Θείου, από τα χέρια του Αποστόλου, διότι δε λέει μόνο ο ισλαμισμός να διαδίδεται η θρησκεία με το σπαθί που αποκεφαλίζει άπιστους -επιστρέφοντας, αναδράμωντας για λίγο σε εικόνες του Μεσαίωνα με τα βασανιστήρια- αλλά όποια θρησκεία τη συμφέρει.

Εναντιώνεται και καταδικάζει την ομοφυλοφιλία, θέλει να γδάρει και να σύρει στους δρόμους τα πτώματα όσων ατιμάζουν και διαπράττουν «ύβρις». Σπέρνει τον τρόμο στο μάθημα της Βιολογίας: «Όχι! Ο κόσμος δημιουργήθηκε σε έξι μέρες, όχι ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε έτσι, οι άνθρωποι πρέπει να κάνουμε παιδιά, να πληθαίνει ο πλανήτης, όμως είναι αδιανόητο, είναι καταδικαστέο και ανεπίτρεπτο να συνουσιάζονται οι άνθρωποι, τρίβοντας αισχρά τη σάρκα τους, τόσο ανόητα και τόσο ανήθικα». Φοράει μια μάσκα πιθήκου και χτυπώντας το στήθος του, θυμίζοντας ιεροτελεστία σκοτεινών αιρέσεων, τρέχει στους διαδρόμους, χοροπηδά στα θρανία, και τρομοκρατεί καθηγητές και μαθητές. Ο Μάρτυρας, αν χρειαστεί να προστατεύσει τα παιδιά του Θεού, θα πει ψέματα, θα φονεύσει και θα κάνει διάφορες «αμαρτίες», που όμως τείνουν στην αναγκαιότητα τους για τη σωτηρία της ψυχής.

Ο Marius von Mayenburg φώναξε και οι λέξεις του ξεγλίστρησαν στο λευκό χαρτί, διέφυγαν απειθάρχητες από κάθε πλευρά, από τις γωνίες, από τα τσαλακώματα και τα κύματα που δημιουργούσε το άπλετο λευκό, κι έτσι, τις συμμάζεψε, τις περισυνέλλεξε και πρόταση πρόταση, φράση φράση έκτισε μιαν εικόνα, έπλασε ένα έργο και το κρέμασε στον τοίχο, έτσι ώστε όλοι να προσευχηθούν σε αυτό που υποκλίνονται αιώνες τώρα, καθώς θέλησε να διαδώσει, να μεταδώσει στον άνθρωπο: « πόσο άπειρη είναι η γνώση του στη σοφία της ζωής, στην ύπαρξη του θείου; Καθώς, πόσοι έχουν διαβάσει τη βίβλο; Πόσοι την έχουν διαβάσει αυτούσια, αναλλοίωτη και πόσοι τη διαστρέβλωσαν, την αλλοίωσαν;». Το έργο, το μεγαλούργημα αυτό του Mayenburg, κάποιοι το ένιωσαν στο πετσί τους, το αισθάνθηκαν να καίγεται στη λάμπα του αγαθού και είδαν πόσο εκσυγχρονισμένο θα είναι αυτό το έργο στο μέλλον, πόσο απαραβίαστο, αμετάβλητο στη διαχρονικότητα του θα διαδοθεί, διότι η θρησκεία θα υπάρχει σε όλες τις εποχές. Οπότε, ας ακούσουμε, ας ενστερνιστούμε αληθινούς μάρτυρες, εκείνους που με τούτα τα έργα, γράφουν μιαν ιστορία και στο θέατρο, και στη ζωή και στη θρησκεία, αν υπάρχει.

Έτσι, ήρθε να εδραιώσει το έργο-αυτοδημιούρημα τούτο του Mayenburg η ομάδα Prova T.O. Σε 26 σκηνές, σε αναρίθμητες πράξεις, σε κεφάλαια και ενότητες, τα νομίσματα της σκηνής, με τις διπλές τους όψεις, οι χαρακτήρες και τα ολογράμματα ανθρώπων που απαρτίζουν μια κοινωνία, εκτεθειμένα πλάσματα στην προκατάληψη, στον προσηλυτισμό, στον φανατισμό, στον φυλετικό ρατσισμό, στον σεξισμό και στην εξαθλίωση ξεπεσμένη παιδεία, η Συμεώνη Γιαννάτου, η Βασιλική Δρακοπούλου, η Χρύσα Κούρκουλου, ο Άρης Κυπριανού, ο Βαγγέλης Λάσκαρης, ο Δημήτρης Μαγκλάρας και η Λωρίνα Χατζημανώλη, οι κύβοι, οι κόμβοι της αρένας αντιπροσώπευσαν, υπηρέτησαν τους ήρωες, τις φιγούρες του έργου, τόσο επάξια, που στα πρόσωπα τους επισκιάστηκαν μορφές και σκιές περιπλανώμενες στις γης την απαγγελία, που πάντοτε η ιστορία είχε κάτι να πει για εκείνους. Ως αγωγοί, οι, της βούλησης και της εμμονής στην απόδοση, ποιοί της τέχνης, του ήθους, ως πομποί αυτού του μεγαλουργήματος, απόπνιξαν τον αιθέρα που πλανιόταν στη σκηνή με χρώματα, με συνειρμούς, με σύμβολα, που έφεραν μια μικρή αφύπνιση στους λογισμούς των θεατών-μαθητάδων που βρίσκονταν εκεί.

Ήταν αλήθεια, το ρεύμα εκλιπαρούσε να φτάσει ως τον καταρράκτη, κι ενώ όλα περιπαίχτηκαν γύρω από έναν “βράχο”, μέσα σε τέσσερις μαύρους τοίχους, στο σκοτάδι που μόνο η αλήθεια πάλλεται, οι κόμβοι της σκηνής επέτυχαν ένα μικρό ανδραγάθημα που αγκάλιασε, που «συνουσιάστηκε» αγνά με ένα έργο που εμπεριείχε βία, που όμως στάθηκε σε μια στάθμη νερού που υπερχείλιζε στο ποτήρι, κι όμως, ας μείνει αξιομνημόνευτό πως αυτό το νερό που έτρεχε από το γυαλί, ήταν όλη η ουσία αυτής της διδαχής, της υποσημείωσης, που ενώ ήρθε με σκηνές που αποτροπίασαν και αιφνίδια εξουσίασαν, ήταν η πιο δριμύ κυριαρχία.

Ο Βαγγέλης Λάσκαρης, ανάθεμα κι αν έφυγε λεπτό από το πλευρό του θιάσου, έμμενε να τους σκουντάει στον ώμο και να τους λέει: «Ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει να γίνει αυτό το μάθημα, είτε είστε εδώ, είτε δεν είστε, η διδασκαλία αυτή θα παραδοθεί, το καλό που σας θέλω να είστε…» και λίγο λίγο ξεκλέψαμε από τις πρόβες το χιούμορ του, αλλά δίχως να επέρχεται η επανάπαυση, με εργατικότητα και επαγγελματισμό, ο ένας να καλύπτει τα νότα του άλλου, ο ηθοποιός στον σκηνοθέτη, ο σκηνοθέτης στον ηθοποιό.

Σε σκηνές που πλαγιάζουν σιμά στους τίτλους “σκηνή 24η: σταυρός”, θαρρώ πως ήταν η πεμπτουσία του έργου, ο σταυρός. Οι ερμηνείες στοχάστηκαν, αλλά αρκετά! Θα λογοδοτήσουν για όσα κατέθεσαν, τις σκηνές, τις πράξεις που εναλλάσσονταν και μεταλλάσσονταν με μια εικόνα να κεντρίζεται, εκείνης του μάρτυρα. Δεν απόμεινε μόνο η δασκάλα με τα πόδια καρφωμένα στο πάτωμα, μα όλοι τους, αμετάκλητοι και προσηλωμένοι εισχώρησαν στα έγκατα του ρόλου και πρόσφεραν το ανώτατο αγαθό που θα μπορούσαν.

Κι έτσι, φτάσαμε ως εδώ, ό,τι έγινε σε αυτό το μυστικό δωμάτιο, δεν θα το ομολογήσει κανείς, παρά μονάχα στους λογισμούς, στις απογραφές του εαυτού του. Μέσα από ακραίους πόλους ευδοκίμησε, με έντονες διεγέρσεις, με μουσική που κάτι στην φοβέρα ηχηρά βροντούσε, που είχε την όποια συνδιαλλαγή με τα δρώμενα της σκηνής. Δεν θα έλεγα κάτι παραπάνω, κι αλίμονο μου αν το προσπαθούσα, από το γεγονός ότι οι ηθοποιοί και ο σκηνοθέτης του έργου, ήταν τόσο μεταδοτικοί, άμεσοι και έμμεσοι ταυτόχρονα, εκ των προτέρων και εκ των υστέρων. Πολύπτυχο έργο, που δίχως το σπαρτάρισμα και τις αλληγορικές ερμηνείες και πραγματεύσεις των ηθοποιών απάνω του, δε θα αντικρίζαμε ποτέ την τόσο ζωντανή υπόσταση και διάσταση του.

Στο Vault, οι πόρτες έκλεισαν, το τρίτο κουδούνι σήμανε το τέλος μιας αρχής, κανείς να μη βγει από την αίθουσα, ο Θεός σας βλέπει, ο μάρτυρας Μπέντζαμιν θα λογοδοτήσει και θα αν- κατ- αγγείλει στον Πατέρα. Σε τούτον τον χώρο, όπου κάθε του κατάθεση μοιάζει με μια τελετή, ο Μπέντζαμιν θα σου χορηγήσει τη γνώση που απέτρεψες και φοβήθηκες. Με κλειστά τα μάτια και ανοιχτές τις πύλες του νου, στο δωμάτιο αυτό, ό,τι μάθεις, μην το πεις ποτέ. Ας μας το πουν οι Prova T.O. Eσύ! Πόσα αντέχεις να δεις; Εσύ! Μέχρι που μπορείς να φτάσεις γι’αυτά που πιστεύεις;

Μάρτυρας

Συντελεστές:

Συγγραφέας: Marius von Mayenburg
Μετάφραση: Άρης Κυπριανού και Βαγγέλης Λάσκαρης
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Λάσκαρης
Σκηνικός χώρος, σχεδιασμός φωτισμών, ενδυματολογική επιμέλεια: Γιώργος Λυντζέρης
Κίνηση ηθοποιών: Σοφία Μιχαήλ
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση και ενορχήστρωση: Πάνος Πανάκος
Ηλεκτρική κιθάρα: Μάριος Στέρπης
Ηλεκτρικό μπάσο: Γιώργος Λαμπάδης
Φωτογραφίες παράστασης: Γιώργος Στριφτάρης
Trailers: Θοδωρής Θεοδώρου, Γιώργος Στριφτάρης
Αφίσα παράστασης: Νίκος Παναγόπουλος
Επιμέλεια προγράμματος: Εκδόσεις Άπαρσις
Παραγωγή: Vault

Παίζουν (αλφαβητικά): Συμεώνη Γιαννάτου, Βασιλική Δρακοπούλου, Χρύσα Κούρκουλου, Άρης Κυπριανού, Βαγγέλης Λάσκαρης, Δημήτρης Μαγκλάρας, Λωρίνα Χατζημανώλη.

*Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανήλικους

Ημέρες παραστάσεων:

Δευτέρα και Τρίτη : 21:15
Διάρκεια: 75′ (χωρίς διάλειμμα)

Τιμές εισιτηρίων:

Γενική είσοδος: 12 ευρώ
Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων / ΑμΕΑ / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ): 10 ευρώ, Ατέλειες: 5 ευρώ.

Πολυχώρος Vault Theatre Plus
Μελενίκου 26, Γκάζι, Βοτανικός

Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8′ περίπου με τα πόδια)

Πληροφορίες-κρατήσεις: 213 0356472 / 6949534889

(για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 – 14:00 και 17:00 – 21:00)


Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθήστε μας στο instagram



Προηγούμενο άρθροΣυνελήφθη ο Στέλιος Διονυσίου! Τι συνέβη;
Επόμενο άρθροΟ Μανώλης Γλέζος τιμήθηκε από τον θίασο “Diavol Kommandant”