Ταλαντούχος, ευδιάθετος και χαμογελαστός, ο Κώστας Αποστολάκης ποζάρει στο φακό και μιλάει στο περιοδικό μας, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
Έχω φτάσει μόλις στο θέατρο Γκλόρια κι ανεβαίνω στο καμαρίνι του. Εκείνος ετοιμάζεται για να βγει στη σκηνή ακόμη ένα βράδυ, αφού πρωταγωνιστεί στην κωμωδία της Δήμητρας Παπαδοπούλου «Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου».
Πίνει δυο γουλιές καφέ, είναι ευδιάθετος και ομιλητικός. Ο Κώστας Αποστολάκης είναι από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις ηθοποιών που όταν τους συναντάς είναι σα να τους ξέρεις χρόνια. Αυτό δημιουργεί μια οικειότητα και συνάμα έναν τεράστιο σεβασμό.
Τη φετινή σεζόν πέρα από το θέατρο, τον απολαμβάνουμε τόσο στην τηλεόραση, όσο και στη μεγάλη οθόνη. Ξεχωρίζει για το χιούμορ του, την ευθύτητα και το πηγαίο του ταλέντο.
Όπως έχω πληροφορηθεί είστε πολύ καλοί φίλοι με τη Δήμητρα Παπαδοπούλου και στη ζωή. Ποια είναι τα συναισθήματα σας απ’ τη φετινή σας συνεργασία με την ίδια;
Η φετινή μου συνεργασία είναι με ανθρώπους που αγαπώ κι εκτιμώ σαν συναδέλφους. Με αρκετούς από αυτούς βέβαια, έχουμε ξανασυνεργαστεί στο παρελθόν. Όσον αφορά τη Δήμητρα Παπαδοπούλου είναι οικογένεια μου κι όχι απλώς μια συνεργάτιδα. Πέραν του ότι την εκτιμώ πάρα πολύ, την παραδέχομαι τόσο για τη συνολική της στάση, όσο και για το σκεπτικό που έχει. Γενικά είμαστε μια πολύ ωραία ομάδα φέτος στο θέατρο Γκλόρια.
Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος στην παράσταση και πως θα τον χαρακτηρίζατε;
Υποδύομαι ένα Κρητικό, τον Λαμπούζο. Θα τον χαρακτήριζα ως ρόλο της ζωής μου. Όχι μόνο επειδή τον καταλαβαίνω πολύ καλά και με εκφράζει προσωπικά, αλλά πολύ περισσότερο γιατί μου δημιουργεί μία ευκολία να τον υποδυθώ πιο σωστά απ’ ότι θα μπορούσε να φανταστεί και η ίδια η Δήμητρα.
Υπάρχουν χαρακτηριστικά που ίσως υιοθετείται κι εσείς ο ίδιος, μέσα από την προσωπικότητα που υποδύεστε;
Χαρακτηριστικά αυτού του ρόλου είναι η αλήθεια του και η ντομπροσύνη του, πράγμα που αποδεικνύεται και στο τέλος της παράστασης, αφού είναι ο μόνος τελικά που συναισθάνεται πραγματικά την ψυχοσύνθεση της κληρονόμου (Μαρία Λεκάκη) και θέλει να τη στηρίξει. Συνεπώς αυτά είναι και τα κοινά μου στοιχεία με τον ήρωα που υποδύομαι.
Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που καθιστούν το έργο επίκαιρο στο φιλοθεάμον κοινό;
Το έργο είναι άκρως επίκαιρο, καθώς μιλάει για την κρίση γενικά. Όχι μόνο την οικονομική. Η κρίση είναι ηθική, συναισθηματική, κοινωνική, κλπ. Αναφέρεται στις φοβίες των ανθρώπων, τα απωθημένα τους, αλλά και στην ‘’τσιγκουνιά’’ των συναισθημάτων τους. Γιατί οι άνθρωποι πρώτα περιμένουν να τους έρθει κάτι καλό κι ύστερα να ανταποκριθούν σε αυτό. Δε δίνουν πράγματα, με το φόβο μήπως τα χάσουν. Οι γυναίκες κυρίως, φοβούνται να μείνουν μόνες τους, οπότε δεν αφήνουν εύκολα τον σύντροφο τους, μέχρι να βρουν κάποιον άλλον. Υπάρχουν άνθρωποι που σε γενικά πλαίσια φοβούνται τον εαυτό τους, τους άλλους, την ανταπόκριση, την κριτική. Οπότε με βάση όλα αυτά, το έργο είναι επίκαιρο και ασχολείται ουσιαστικά με τα ανθρώπινα συναισθήματα σε βάθος.
Μέσα σ ‘όλα αυτά τα χρόνια πορείας, έχετε καταξιωθεί ως ηθοποιός, τόσο στο χώρο του θεάτρου, όσο και στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Ποιο από τα τρία θα ξεχωρίζατε, επειδή σας εκφράζει και σας ιντριγκάρει περισσότερο μέσα απ’ τη δουλειά σας;
Πάντα μέσα από τη δουλειά μου με ιντριγκάρει και με καλύπτει το θέατρο. Κάνω και μία ψυχοθεραπεία μέσω αυτού επί καθημερινής βάσεως. Δεν παίζω το ίδιο έργο κάθε μέρα, παρ’ ότι λέω τα ίδια λόγια.
Το θέατρο και το καμαρίνι είναι το σπίτι μου, αφού εδώ βρίσκομαι τις περισσότερες ώρες της μέρας. Κυρίως το θέατρο είναι η δουλειά του ηθοποιού.
Σας έχουμε συνηθίσει κι απολαύσει ως σήμερα, κατά βάση σε κωμικούς ρόλους. Τι σημαίνει η κωμωδία για εσάς;
Η κωμωδία για εμένα είναι ένα είδος λύτρωσης και ψυχοθεραπείας γιατί έχω πολύ έντονα στην ψυχή μου τα στοιχεία της θλίψης.
Νομίζω πως σαν άνθρωπος είμαι καταθλιπτικός, συνεπώς η κωμωδία με βοηθάει πολύ να γλιτώσω τα χάπια. Πράγμα που συνέβαινε και σε πολλούς κωμικούς ηθοποιούς του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου.
Αν ο Κώστας Αποστολάκης δεν ήταν ηθοποιός, τι επάγγελμα θα έκανε;
Αρχαιολόγος. Γιατί και ο ηθοποιός και ο αρχαιολόγος είναι δύο επαγγέλματα που δεν ασχολούνται με την εποχή τους. Είσαι ταξιδιώτης στο χρόνο ουσιαστικά.
Δείτε ακόμη:
«Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου» στο Θέατρο ΓΚΛΟΡΙΑ
Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο ρόλος της τέχνης στην εποχή μας και ποια είναι τα περιθώρια εξέλιξης της;
Η τέχνη πάντα βρίσκει τρόπους να διαμορφώνει ψυχολογίες και προσωπικότητες. Να δημιουργεί και να ανοικοδομεί τα ήθη. Αυτό άλλωστε σημαίνει και ηθοποιός (ποιώ ήθος).
Είναι μεγάλη ευκαιρία σε στιγμές κρίσης, να γίνονται πιο ωραίες δουλειές για να μας δείχνουν ποιος είναι ο δρόμος, όχι ο πιο εύκολος, αλλά αυτός της ελευθερίας, χωρίς την έννοια της κατάχρησης.
Πως αντιμετωπίζετε μια τυχόν κακή κριτική που μπορεί να γραφτεί για εσάς;
Πολύ φυσιολογικά θα έλεγα, αν είναι σε καλοπροαίρετα πλαίσια και δεν αγγίζει τα όρια της εμμονής. Δεν είμαι τέλειος άλλωστε, όπως και κανείς.
Ο Κώστας Αποστολάκης πέρα από τη θεατρική παράσταση «Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου» στο Θέατρο Γκλόρια σε κείμενα της Δήμητρας Παπαδοπούλου και σκηνοθεσία Φωκά Ευαγγελινού, συμμετέχει στην καθημερινή σειρά του ΑΝΤ1 «Παρθένα Ζωή» και στην ταινία «Μαζί τα φάγαμε» σε σκηνοθεσία του Στράτου Μαρκίδη, μαζί με Γεράσιμο Σκιαδαρέση, Μπέσυ Μάλφα, κ.α. που κάνει πρεμιέρα στις 22/2 στους κινηματογράφους!
Το μαγνητοφωνάκι κλείνει, τον αποχαιρετώ και δίνουμε τα χέρια με την υπόσχεση ότι όλη η ομάδα του περιοδικού θα απολαύσει ξανά αυτή την καταπληκτική παράσταση! Ευχαριστούμε πολύ Κώστα Αποστολάκη.
Και μην ξεχνάτε κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
Φωτογραφίες: Γιάννης Βλασερός
Μακιγιάζ: Όλγα Σαρσαρίδη
Μαλλιά: Noni Mamageishvili
Δημόσιες Σχέσεις: Μαρκέλλα Καζαμία
