Η σπουδαία ηθοποιός Αιμιλία Υψηλάντη σε μια εποικοδομητική συνέντευξη στο Koita-magazine.
Ένα από τα πιο γνωστά κι αγαπημένα έργα της ελληνικής λογοτεχνίας, «Η αγάπη άργησε μια μέρα» της Λιλής Ζωγράφου, μεταφέρεται στο Θέατρο ΑΡΓΩ αυτόν το χειμώνα, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι.
Αρχοντική, ευδιάθετη, με πηγαίο ταλέντο και μια γλυκύτητα στον τρόπο που σου μιλά και σε κοιτά, η Αιμιλία Υψηλάντη μου μίλησε για τη φετινή θεατρική δουλειά στο Θέατρο Αργώ, του οποίου κρατά τα ηνία, για τη σημασία του θεάτρου αλλά μοιράστηκε μαζί μου και μια όμορφη στιγμή από τα πρώτα της βήματα στην υποκριτική.
Είναι μία ηθοποιός που στέκει αγέρωχη πάνω στη σκηνή, έχει διανύσει πολλά χιλιόμετρα στο χώρο της υποκριτικής, έχει συνεργαστεί με σπουδαίους ηθοποιούς κι έχει ένα δυναμισμό που μέχρι και σήμερα την κάνει ξεχωριστή κι αγαπητή στο φιλοθεάμον κοινό.
Απολαύστε την…
«Η αγάπη άργησε μια μέρα» της Λιλής Ζωγράφου, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι στο Θέατρο Αργώ. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Ως παραγωγός του θεάτρου, έχω πάντα κατά νου κάποιο ρεπερτόριο. Ο Ένκε Φεζολλάρι με ενδιέφερε πολύ σαν ένας σκηνοθέτης που έχει σημαντικά δείγματα στο θέατρο σήμερα. Μου έκανε αρκετές προτάσεις, τις συζητήσαμε και αποφασίσαμε να κάνουμε αυτό το έργο της Λιλής Ζωγράφου. Ήταν δική του ουσιαστικά η ιδέα και η πρόταση. Έπειτα, προσεγγίσαμε το έργο όλοι οι συντελεστές υπό τις δικές του σκηνοθετικές οδηγίες. Οι καλλιτέχνες ξέρετε, έχουμε δικαίωμα στην αποτυχία. Την επιτυχία δεν την ορίζουμε εμείς. Θέτουμε την υποδοχή, συλλέγουμε τα στοιχεία, γίνεται μια πολύ καλή επιλογή ηθοποιών, όπως στην προκειμένη περίπτωση. Το άλλο στοίχημα που θέτουμε είναι η ομαδική δουλειά. Στο έργο όλες οι γυναίκες πρωταγωνιστούν, χωρίς να υπερέχει η μία της άλλης, πράγμα που οφείλεται στον ίδιο το σκηνοθέτη και αποτελεί επιτυχία τόσο για την παραγωγή, όσο και για τους υπόλοιπους συντελεστές. Επίσης, η ιστορία του έργου εκτυλίσσεται ολόκληρη πάνω στη σκηνή, κάτι που δεν συμβαίνει σε αντίστοιχα έργα και το κοινό συγκινείται και συμμετέχει με το δικό του τρόπο στην παράσταση.
Είμαι πολύ ευτυχισμένη που η παράσταση μας έχει να διηγηθεί μια ιστορία και διεισδύει στον ψυχικό κόσμο των ανθρώπων, προκαλώντας τους συναισθήματα.
Ποιος είναι ο ρόλος που υποδύεστε στην παράσταση και πως θα τον χαρακτηρίζατε;
Υποδύομαι μία μάνα, μορφωμένη, η οποία προσπαθεί να ισορροπήσει τα πράγματα μέσα σ’ ένα περιβάλλον παλαιών αρχών. Είναι ο άνθρωπος που θα κρατήσει τη συνοχή της οικογένειας, θα βιώσει τα βάρη και τις ευθύνες της. Πρόκειται για μία γυναίκα που έχει αντοχές κι απαντοχές.
Υπάρχουν κοινά σημεία με τη γυναίκα αυτή και τη δική σας προσωπικότητα στη ζωή;
Θα έλεγα πως δεν έχω κοινά σημεία με αυτή τη γυναίκα. Ο ηθοποιός βέβαια πάντα βρίσκει κοινά στοιχεία μέσα από έναν ρόλο. Ίσως πολλά από τα στοιχεία της, να τα έχω ακούσει ή δει μέσα από τη μητέρα μου και τη γιαγιά μου. Όπως η προσαρμοστικότητα της αλλά και το στοιχείο της ισορροπίας των πραγμάτων.
Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που καθιστούν το έργο επίκαιρο στο φιλοθεάμον κοινό;
Η βία των γυναικών είναι σίγουρα ένα επίκαιρο στοιχείο που δεν έχει εξαλειφθεί. Και γενικά κάθε μορφή βίας. Το χαρακτηριστικό στοιχείο της Ζωγράφου, που την καθιστά επίκαιρη, είναι το γεγονός ότι αναφέρεται στην ατομική ευθύνη της γυναίκας. Το έργο αυτό είναι μία μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας. Η οικονομική ανεξαρτησία της γυναίκας είναι πολύ σημαντική για να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε σημάδια βίας που της ασκούνται.
Άνεργος άνθρωπος σημαίνει ένας μη ενταγμένος στην κοινωνία άνθρωπος. Με τη γνώση και τις δεξιότητες του, ο καθένας μπορεί να δημιουργήσει ένα δικό του κόσμο.
Πόσο τολμηρή ή ριψοκίνδυνη μπορεί να είναι η μεταφορά ενός λογοτεχνικού έργου στη θεατρική σκηνή;
Απόλυτα ριψοκίνδυνη θα έλεγα, καθώς δεν πρέπει να προδώσεις το έργο αλλά να το υπηρετήσεις σωστά, μπαίνοντας στο πνεύμα της συγγραφέως. Η Λιλή Ζωγράφου ήταν μία τολμηρή γυναίκα που δεν δίστασε να εκφράσει ευθέως τη γνώμη και τη σκέψη της, χωρίς να θέσει κανέναν περιορισμό.
Πόσα χρόνια λειτουργεί το θέατρο Αργώ, του οποίου κρατάτε τα ηνία και ποιοι είναι οι στόχοι σας γι’ αυτό, στο μέλλον;
Τα προβλήματα και τα θέματα ενός θεάτρου είναι πολλών ειδών και δεν είμαι πάντα επιτυχημένη στο να τα διαχειριστώ. Ουσιαστικά είμαι και ηθοποιός, αλλά και εργοδότης. Ειδικά με τις σημερινές συνθήκες, δεν είναι κάτι απλό αυτό, καθώς οφείλεις να συμμερίζεσαι και τις ανάγκες των καλλιτεχνών. Αυτό που έχει σημασία είναι πως ότι κάνουμε, το πιστεύουμε πραγματικά κι έχουμε ένα σχεδόν μανιακό πάθος, που συνηθίζεται σ ‘εμάς τους ηθοποιούς.
Από το 2002, έχω αποφασίσει να ασχοληθώ αμιγώς με το θέατρο, καθώς πριν είχα κι άλλες δραστηριότητες. Στο μέλλον, ελπίζω μέσα από κοπιώδη προσπάθεια για τα καλύτερα.
Θυμάστε κάποια στιγμή έντονα, από την αρχή της πορείας σας, που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
Εγώ αποφοίτησα από τη σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Μία από τις πρώτες μου δουλειές ήταν μία κωμωδία στο θέατρο με Βουτσά, Χρονοπούλου, Ρίζο. Τα σκηνικά τότε δεν ήταν τόσο γερά, όσο είναι σήμερα κι όπως ανοίγω την πόρτα για να βγω στη σκηνή, το σκηνικό γκρεμίστηκε. Αυτή είναι μια στιγμή που θυμάμαι έντονα από τις πρώτες μου δουλειές.
Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που έχουν ως όνειρο τους να ασχοληθούν με την υποκριτική;
Θα τους συμβούλευα να μπορούν να κάνουν κι άλλη μία δουλειά, για να μπορούν να επιβιώσουν. Να έχουν κι άλλες διεξόδους. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι τωρινό, καθώς κι εγώ όταν ξεκινούσα οι δάσκαλοί μου αυτό μου είπαν. Μπορεί τότε να παίρναμε έναν συμπαθητικό μισθό, αλλά υπήρχαν και στιγμές που μέναμε άνεργοι για πολύ καιρό. Και σήμερα όμως, υπάρχουν ηθοποιοί με πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.
Ποιος θεωρείτε πως είναι ο ρόλος του θεάτρου εν έτει 2018 στην Ελλάδα και ποια είναι τα περιθώρια εξέλιξης του;
Η τέχνη γενικά είναι παρηγορητική. Ειδικότερα το θέατρο έχει το ρόλο της ανεκτικότητας της κοινωνίας, με την έννοια ότι εμείς οι ηθοποιοί ανεβαίνουμε στη σκηνή (με τις καλές ή τις περίεργες μέρες μας), και συδνημιουργούμε μαζί με το κοινό. Αυτό είναι ένα μαγικό πράγμα που δεν συμβαίνει σε άλλο επάγγελμα.
Το θέατρο είναι μία έννοια της αρχαίας Αγοράς, όπου το κοινό συμμετέχει κι επικοινωνεί μαζί μας. Αφιερώνουμε όλο μας το χρόνο στο θέατρο και κατά κάποιο τρόπο συμβιώνουμε μαζί του. Η μαγεία του θεάτρου είναι η κατάθεση της ψυχής.
Μία κυρία με σπουδαία πορεία στο χώρο της υποκριτικής, με αστείρευτη αγάπη για την τέχνη της και πάνω απ’όλα ένας χαρισματικός άνθρωπος. Σας ευχαριστώ θερμά γι’αυτή μας την κουβέντα!
*«Η αγάπη άργησε μια μέρα»
Τετάρτη: 19:00
Πέμπτη,Παρασκευή και Σάββατο: 21:00
Κυριακή: 19:00
Θέατρο Αργώ
(Ελευσινίων 15, Αθήνα, 10437 Τηλ.: 210-5201684)
