Ο σπουδαίος ηθοποιός Γιώργος Χριστοδούλου, φιλοξενείται στο Koita-magazine.
Ηθοποιός με πάθος, ένταση, πηγαίο ταλέντο, ανθρωπιά και απόλυτα συνειδητοποιημένος για την τέχνη του. Μας έχει χαρίσει υπέροχες ερμηνείες στο θεατρικό σανίδι και την ελληνική τηλεόραση.
Τη φετινή θεατρική σεζόν έχει διττό ρόλο στο νέο έργο της Αναστασίας Βούλγαρη «Το τελευταίο παιχνίδι» στο Θέατρο Έαρ Βικτώρια , αφού σκηνοθετεί την παράσταση, αλλά ερμηνεύει με άρτιο τρόπο και το ρόλο ενός κυρίαρχου ανθρώπου, του Κυριάκου.
Ο ίδιος μου μίλησε γι’αυτό το έργο, το ρόλο που υποδύεται αλλά και το ρόλο που έχει το θέατρο στην Ελλάδα σήμερα.
«Το Τελευταίο Παιχνίδι» στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου Έαρ Βικτώρια. Ποιο ήταν το έναυσμα που σας ώθησε να καταπιαστείτε με τη σκηνοθεσία αυτού του έργου;
Η αγάπη για τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία – αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό του θεάτρου Έαρ Βικτώρια – το πραγματικά σπουδαίο έργο της Αναστασίας και η ανάγκη να το επικοινωνήσουμε σωστά με τον κόσμο.
Ποιος είναι ο ρόλος που υποδύεστε στην παράσταση και πώς θα τον χαρακτηρίζατε;
Στο έργο υποδύομαι τον Κυριάκο, έναν κυριαρχικό άνθρωπο, πατέρα του Γιώργου και του Άγγελου, σύζυγο της Όλγας. Ο Κυριάκος είναι μαθημένος να τον υπηρετούν όλοι και να υπακούουν στο θέλημά του, δεν ανέχεται τους καινούριους, μοντέρνους τρόπους και συνήθειες, καταδυναστεύει τους πάντες και τα πάντα στο περιβάλλον του. Καθώς ξετυλίγεται η ζωή του, καταλαβαίνουμε, εν τέλει, πως και ο ίδιος γίνεται εκτός από θύτης και θύμα του ίδιου του του εαυτού και των επιλογών του.
Υπάρχουν κοινά σημεία με αυτό τον ρόλο και με εσάς στη ζωή;
Είναι γεγονός ότι μου αρέσει να ξέρω τι γίνεται γύρω μου και να έχω τον έλεγχο αυτών που συμβαίνουν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να υπάρξω με τέτοιο τρόπο σαν του Κυριάκου. Δεν μπορείς να ζεις, φυλακίζοντας τους άλλους.
Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που καθιστούν την παράσταση επίκαιρη στο φιλοθεάμον κοινό;
«Το Τελευταίο Παιχνίδι» μιλάει για σύγχρονα προβλήματα, όπως ο εκφοβισμός στο σπίτι, στο σχολείο, που τόσο συχνά απασχολεί στις ημέρες μας, ακόμα η καταπίεση, ο εξαναγκασμός και πολλά άλλα, και το κάνει με έναν τόσο ανάγλυφο τρόπο που δεν γίνεται να σε αφήσει ανεπηρέαστο. Σε βάζει να αναρωτηθείς, τι είναι καλύτερο: να αποδεχτείς τη διαφορετικότητα του άλλου, του ίδιου σου του παιδιού, ή να επιλέξεις να μείνεις πιστός στα κοινωνικά στερεότυπα; Ίσως εκεί ακριβώς να βρίσκεται και η αξία του έργου: από τη μία σε αναγκάζει να δεις και να παραδεχτείς κατάματα τη δυστυχία που προκαλεί η έλλειψη κατανόησης για τις ανάγκες του άλλου και από την άλλη σε εξυψώνει, όπως μόνο η αληθινή αγάπη μπορεί να κάνει.
Εσείς τι θα απαντούσατε στην ερώτηση με βάση το έργο: Άραγε, θα νικήσει κάποτε η ομορφιά;
Αλίμονο αν πιστέψουμε το αντίθετο· θα έπρεπε να σταματήσουμε κάθε προσπάθεια. Θέλει δουλειά, υπομονή, κατανόηση και διάλογο. Πολύ διάλογο.
Τι σημαίνει για εσάς η υποκριτική και κατά πόσο επηρεάζει τη ζωή σας;
Υποκριτική σημαίνει γίνομαι κάποιος άλλος για λίγο, ανοίγω ένα παράθυρο διαφορετικό από το δικό μου και κοιτάζω τον κόσμο με έναν άλλο τρόπο, ανεξάρτητα εάν συμφωνώ ή όχι με τον χαρακτήρα που υποδύομαι.
Στον βαθμό που σε βοηθάει να καταλάβεις πώς θα λειτουργούσε κάποιος άλλος, τι θα έκανε διαφορετικά από εσένα ή τι άλλες προσλαμβάνουσες έχει ο χαρακτήρας που υποδύεσαι, ναι, μπορεί να σε επηρεάσει.
Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου στην εποχή μας και ποια τα περιθώρια εξέλιξής του;
Σε κάθε εποχή, η τέχνη εκφράζει τον άνθρωπο και τις κοινωνικές του συνθήκες. Ο ρόλος του θεάτρου δεν είναι μόνο ψυχαγωγικός, αλλά και παιδαγωγικός· έτσι ήταν πάντα.
Τι θα συμβουλεύατε ένα νέο ηθοποιό που ξεκινάει τώρα την πορεία του στο χώρο της υποκριτικής;
Να ακούει, να μαθαίνει από όλους και να ξέρει γιατί θέλει να ακολουθήσει το επάγγελμα.
Κλείνοντας κι αφού σας ευχαριστήσω θερμά, θα ήθελα να μου πείτε ποια είναι τα επαγγελματικά σας σχέδια στο εγγύς μέλλον;
Ονειρεύομαι το Θέατρο Έαρ Βικτώρια γεμάτο από δημιουργικές δραστηριότητες, ωραίες και ξεχωριστές παραστάσεις, με ανθρώπους που ξέρουν να αγαπάνε και να αγαπιούνται – όχι όπως ο Κυριάκος… Κι εγώ σας ευχαριστώ.
Με εκτίμηση,
Γιώργος Χριστοδούλου
«Το Τελευταίο Παιχνίδι»
της Αναστασίας Βούλγαρη
Σκηνοθεσία: Γιώργος Χριστοδούλου
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 – Κυριακή στις 20:00
Στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου Έαρ Βικτώρια