Αρχική ΘΕΑΜΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ Κωνσταντίνα Δαούτη: «Το θέατρο είναι η ανάγκη μου να παραμείνω παιδί»

Κωνσταντίνα Δαούτη: «Το θέατρο είναι η ανάγκη μου να παραμείνω παιδί»

Η ταλαντούχα και πολλά υποσχόμενη ηθοποιός Κωνσταντίνα Δαούτη, φιλοξενείται στο Koita-magazine!

Είναι νέα, με πηγαίο ταλέντο κι αγάπη για την τέχνη της. Ερμηνεύει με πάθος, ζει την κάθε στιγμή, γεύεται την ομορφιά του θεάτρου και κερδίζει επάξια το χειροκρότημα του κοινού.

 

Η Κωνσταντίνα Δαούτη τη φετινή θεατρική σεζόν είναι η ”Άννα Φρανκ” που δεν σταμάτησε ποτέ να μιλά στις καρδιές των εφήβων, του κόσμου όλου, να επικοινωνεί και να ονειρεύεται, ακόμα και όταν η ναζιστική θηριωδία έβαλε τέλος στη ζωή της.

Πως προέκυψε η φετινή σου θεατρική συνεργασία με τη ΒάσιαΠαναγοπούλου και το θέατρο Χυτήριο;

Πέρασα από ακρόαση για το συγκεκριμένο ρόλο. Η  κα Παναγοπούλου έψαχνε τρεις ηθοποιούς για να υποδυθούν την Άννα, την Μάργκοτ και τον Πήτερ, τα παιδιά της σοφίτας. Στην ακρόαση,τα πράγματα πήγαν μάλλον καλά, αφού τώρα συνεργάζομαι με το Χυτήριο. Δεν σου κρύβω βέβαια, ότι αρχικά νόμιζα πως τα πήγα χάλια, τόσο, που όταν μου είπαν πως θέλουν να με ξαναδούν, χοροπηδούσα από τη χαρά μου!

Τι σε έκανε να απαντήσεις θετικά σε αυτό τον ρόλο;

Όλα!Είναι η κεντρική ηρωίδα, σε ένα υπέροχο έργο, που θα ανέβαινε σε ένα καλό θέατρο, με αξιόλογους συνεργάτες. Δεν είχα κανένα λόγο να πω «όχι».

Περίγραψε μου την Άννα-Φρανκ μέσα από τα δικά σου μάτια. Τώρα που έχεις μελετήσει αυτό το ρόλο και τον υποδύεσαι πάνω στη σκηνή.

Η Άννα Φρανκ είναι χαρισματική. Έχει ένα υπέροχο χιούμορ, και μια μοναδική οξύνοια.  Είναι γεμάτη ζωντάνια και όρεξη, τόσο παιδί, ενώ ταυτόχρονα τη χαρακτηρίζει μια φοβερή ωριμότητα, που δεν τη συναντάς σε πολλά παιδιά της ηλικίας της.

Τι θα έλεγες σε αυτό το κορίτσι αν το συναντούσες σήμερα;

Τίποτα. Θα καθόμουν και θα άκουγα…

Υπάρχουν κοινά σημεία με εσένα και την ηρωίδα του έργου;

Σίγουρα. Η περιέργεια που έχει η Άννα και ο ενθουσιασμός με τον οποίο αντιμετωπίζει τα πράγματα είναι ένα κοινό μας στοιχείο. Επίσης, κι εγώ όταν ήμουν μικρή δεν σταματούσα να μιλώ.Ήρθαν οι γονείς μου να δουν τη παράσταση, και σε μια ατάκα που λέει ο κύριος Βαν Νταν κοροϊδεύοντας την Άννα «μπλαμπλαμπλα ακατάσχετη λογοδιάρροια!» ο μπαμπάς μου απάντησε: «που να την έβλεπες μικρή!» (γέλια)

Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που καθιστούν το έργο επίκαιρο στο φιλοθεάμον κοινό;

Ο αντιρατσιστικός χαρακτήρας του έργου είναι αυτό που το κάνει τόσο επίκαιρο. Ζούμε σε μια επικίνδυνη εποχή. Υπάρχει έξαρση του φασιστικού ρεύματος παρόλο που -θεωρητικά- είναι νωπά ακόμη τα αποτελέσματά του στην ιστορία και στις μνήμες μας.Αυτό το γεγονός με τρομάζει. Θα πρέπει να ανεβαίνουν τέτοια έργα συνέχεια, μέχρι ο ρατσισμός να μελετάται μόνο ως σημάδι παρελθοντικών εποχών.  Ταυτόχρονα, το έργο είναι ένας ύμνος στην εφηβεία, στις ορμές, στην ανάγκη για επανάσταση, για αυτοπροσδιορισμό. Μέσα από τα μάτια της έφηβης Άννας, βλέπουμε ένα στάδιο της ζωής που όλοι κάποια στιγμή περάσαμε ή θα περάσουμε. Η Άννα μπαίνει παιδί στην σοφίτα και ζει εκεί μέσα σχεδόν δύο χρόνια. Την βλέπουμε να τσακώνεται, να γελάει, να ερωτεύεται. Απόδειξη πως το πνεύμα δεν φυλακίζεται.

Φωτογραφία: phOtOlifez

Ποιο ήταν το έναυσμα που σε ώθησε να ασχοληθείς με την υποκριτική;

Δεν μπορώ να θυμηθώ ακριβώς τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Ίσως ήταν όταν μου έκαναν δώρο το πρώτο μου βιβλίο -πρέπει να ήμουν τριών χρονών- και ανάγκαζα τη μαμά μου να μου το διαβάζει συνέχεια, μέχρι να το μάθω απέξω. Παρατηρούσαπου τελείωνε η πρόταση, που έπαιρνε ανάσα, που γύριζε τη σελίδα, και μετά το έπιανα και μιμούμουν ακριβώς τη μητέρα μου, ώστε να μπορώ να πείθω τους γύρω μου ότι ξέρω να διαβάζω! Από τότε ήξερα ότι αυτό ήθελα να κάνω. Όταν με ρωτούσαν, έλεγα: «θέλω να γίνω ηθοποιός».

Τι σημαίνει για εσένα το θέατρο και κατά πόσο επηρεάζει τη ζωή σου;

Το θέατρο είναι ανάγκη. Η ανάγκη μου να παραμείνω παιδί. Το αέναο παιχνίδι. Η μαγεία του να δημιουργείς έναν ολόκληρο κόσμο από το τίποτα, και να ζεις μέσα σε αυτόν πράγματα που στην καθημερινότητα μπορεί να μην συναντήσεις ποτέ.

Ως μία νέα και πολλά υποσχόμενη ηθοποιός της νέας γενιάς, τι σκέψεις κάνεις στην Ελλάδα του 2018;

Αχ, μας ζορίζει η Ελλάδα τελευταία. Και δεν μιλώ μόνο για τους ηθοποιούς. Είναι δύσκολο να κάνεις σχέδια για το μέλλον, εδώ. Οι περισσότεροι φίλοι μου έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό, μετά από χρόνια ανεργίας στην Ελλάδα.

Κι εγώ το σκέφτηκα, αλλά μ’ αρέσει ο ήλιος.  Όσο έχω αυτό, και μπορώ να πληρώνομαι για να κάνω αυτό που αγαπώ, νιώθω ευτυχής.

Αν δεν ήσουν ηθοποιός, ποιο επάγγελμα θα ήθελες να κάνεις;

Εκτός από τη δραματική, έχω τελειώσει και το τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Σπούδασα πολιτιστική διαχείριση. Το αγαπώ το πτυχίο μου, οπότε πάνω σε αυτό θα ήθελα να δουλέψω. Με ενδιαφέρει η επιμέλεια εκθέσεων.

Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε μία 5ετία από σήμερα;

Δεν έχω ιδέα. Η ζωή μέχρι τώρα με έχει εκπλήξει αρκετά, οπότε αφήνω την πόρτα ανοιχτή. Εύχομαι απλά να είμαι ευτυχισμένη.

Ποιος θεωρείς ότι είναι ο ρόλος της τέχνης στην εποχή μας και ποια τα περιθώρια εξέλιξης της;

Κατά τη γνώμη μου, η τέχνη πρέπει να θέτει ερωτήματα, να αμφισβητεί, να ταρακουνά. Δεν νομίζω ότι αυτοί οι στόχοι έχουν εποχικά περιθώρια. Η αξία της είναι διαχρονική. Συνεχώς εξελίσσεται, όπως εξελίσσεται η κοινωνία, το πλαίσιο αναφοράς της.

Η τέχνη πρέπει να συγκινεί. Δηλαδή να μας κινεί μαζί με κάτι άλλο: την δική μας ανάγκη για κίνηση.


Κλείνοντας κι αφού σ’ ευχαριστήσω θερμά, θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας μια φράση από το έργο που σε εκφράζει περισσότερο….

Θα κλείσω με μια φράση της Άννας, σε μια έξαρση συναισθημάτων: «Έχω μια υπέροχη λαχτάρα για όλα!»
Σας ευχαριστώ!

 

«Άννα Φρανκ – Το Ημερολόγιο»

σκηνοθεσία Βάσια Παναγοπούλου

Σημείο Πολιτισμού Χυτήριο

Ιερά Οδός 44 (στάση ΜΕΤΡΟ: Κεραμεικός), Τηλ.: 210 3412313

ΣΑΒΒΑΤΟ στις 18.00 & 21.00 – ΚΥΡΙΑΚΗ στις 18.00

 

Και μην ξεχνάτε κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.

 Διαβάστε ακόμη: 

Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθήστε μας στο instagram



Προηγούμενο άρθροΕρωτευμένοι ο Παναγιώτης Πετράκης με την Άρτεμις Ματαφιά;
Επόμενο άρθροΚριτική βιβλίου: “Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ” από τις εκδόσεις Ψυχογιός