Τον Φεβρουάριο βρέθηκα στο Ηράκλειο Κρήτης για δυο εβδομάδες για δουλειά. Έμεινα σε ξενοδοχείο πάνω στην Λεωφόρο Καλοκαιρινού, λίγα στενά πιο κάτω από την κεντρική πλατεία του Ηρακλείου.
Δρόμος πολυσύχναστος, όπως είναι φυσικό, με πολλή έντονη κυκλοφορία κόσμου και αυτοκινήτων, θύμιζε λίγο Αθήνα να σας πω την αλήθεια.
Κάποιο βραδάκι βγήκα να περπατήσω λίγο και σκέφτηκα να μπω μέσα στα στενά, αποφεύγοντας κεντρικούς δρόμους και πολυκοσμία, να χαθώ λίγο στα εσωτερικότερα.
Η ιδέα μου αυτή ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσα να είχα κάνει! Αποκαλύφθηκε στα μάτια μου ένα άλλο Ηράκλειο, κρυμμένο ακριβώς ένα-δυο δρόμους πίσω από την πολύβουη Λεωφόρο.
Ξεφεύγοντας από τις μεγάλες πολυκατοικίες, τα ξενοδοχεία και την πολυκοσμία της Λεωφόρου, οι δρόμοι του Ηρακλείου παραμένουν μέχρι και σήμερα σα νησιώτικα καλντερίμια, μισοσυντηρημένα. Παλιά σπίτια, άλλα εγκαταλειμμένα, άλλα ακόμα κατοικημένα, πλακόστρωτα δρομάκια διαμέσου των οποίων μετά βίας χωράει ένα αυτοκίνητο να περάσει (κι αυτό όχι παντού), χαμηλός φωτισμός, λίγος κόσμος να κυκλοφορεί, ενώ σε πολλά σημεία οι τοίχοι είναι καλλιτεχνημένοι με υπέροχες ζωγραφικές με πρωτότυπα θέματα. Οι υπογραφές που είχαν ήταν «Τέχνη καθ’ οδόν» και Dizi, απ’ ό,τι διέκρινα.
Μετά δυο μέρες, μάλλον νύχτες, επέστρεψα στα δρομάκια αυτά έχοντας και τη φωτογραφική μηχανή μου μαζί. Θέλησα να αποτυπώσω αυτή την κρυμμένη ομορφιά, η οποία κανείς δε ξέρει για πόσο ακόμα θα υπάρχει εκεί. Οποτεδήποτε μπορεί ν’ αρχίσει ένας ανεξέλεγκτος οικοδομικός οργασμός καταστρέφοντας κάθε παλιό οικοδομικό κάλλος, όπως άλλωστε έχει γίνει σε τόσες και τόσες πόλεις της Ελλάδας μας, δυστυχώς, με πρώτη-πρώτη στον κατάλογο την δύσμοιρη Αθήνα.
Ξαναγύρισα στα ίδια δρομάκια άλλες μέρες, την ώρα του μεσημεριού και του απογεύματος, σκεπτόμενος ν’ αποτυπώσω κάτι κι από άλλη ώρα της ημέρας. Όμως δεν είχε το τοπίο αυτή την μαγεία που του χάριζε η νύχτα, ο χαμηλός φωτισμός και το μυστηριακό σκοτάδι, ο τρόπος που φωτίζονταν οι εξαιρετικές ζωγραφικές μέσα στη νύχτα.
Έτσι, όσοι επισκέπτονται το όμορφο Ηράκλειο Κρήτης συνήθως θα φωτογραφίσουν και θα σας δείξουν τα κάστρα της, το παλιό της λιμάνι, τα μεσαιωνικά και διατηρητέα κτίρια, τα μοναδικά συντριβάνια κι άλλα κλασσικά αξιοθέατα. Ο δικός μου φακός όμως κινήθηκε σε πιο μυστικά και αθέατα μονοπάτια, είναι δε πολύ χαρούμενος που μέσα από το παρόν άρθρο, σας παρουσιάζει σήμερα τις φωτογραφίες αυτές.
Μην παραλείψετε, όταν βρεθείτε στην πρωτεύουσα της Κρήτης μας, να περιπλανηθείτε κι εσείς στα όμορφα Ηρακλειώτικα καλντερίμια. Άλλωστε, εκτός από αυτά που θα δείτε στις φωτογραφίες μου, σε άλλες κρυμμένες γωνιές της πόλης σάς περιμένουν όμορφα ουζερί και κουτουκάκια, για να ευφράνουν τον ουρανίσκο και το γούστο σας.
Αποκλειστικά για το περιοδικό Koita,
Theo Lian.
