Ο Άγγελος Κατσιρντάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης τον Απρίλιο του 86′ όπου και έκανε τα πρώτα του παιδικά βήματα.
Μεγαλωμένος σε μία μονογονεϊκή οικογένεια, και σε ηλικία 13 μόλις ετών, αποφάσισε να πάρει την ζωή στα χέρια του, εγκαταλείποντας τα σχολικά θρανία και ξεκινώντας εργασία.
Μεγαλώνοντας, όμως, μεγάλωναν και οι εσωτερικές του ανησυχίες, καθώς και η ανάγκη του να ανασυγκροτηθεί. Αυτό τον ώθησε στην αναζήτηση τρόπων αυτοβελτίωσης, με αποτέλεσμα να ανακάλυψει τον κόσμο τον βιβλίων, τόσο προσωπικής ανάπτυξης όσο και φιλοσοφίας και λογοτεχνίας. Το ενδιαφέρον του κέντρισαν συγγραφείς και ποιητές όπως ο Γιάννης Ρίτσος, ο Τάσος Λειβαδίτης, ο φρίντριχ Νίτσε, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Τσαρλς Μπουκόφσκι ο Όσκαρ Ουάιλντ και Ο Τζον Στάϊνμπεκ, από τους οποίους εμπνεύστηκε για τη στάση ζωής του και για τον τρόπο που βλέπει σήμερα τα πράγματα, ενισχύοντας, παράλληλα, την καθαρά ορθολογική του συνείδηση που συνέβαλε στην “αναδόμηση” όπως ονομάζει εκείνος τον εαυτό του.
Η μουσική έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ιδιόμορφη καθημερινότητά του και Λειτούργησε ως στυλοβάτης σε περιόδους που χρειάστηκε “να εξημερώσει” μέσα του αχαλίνωτα ένστικτα. Ο ίδιος πιστεύει ότι η μουσική καταφέρνει να προκαλεί την αφύπνιση των αισθήσεων ανεξαρτήτως παρτιτούρας.
Στα 27 του αποφάσισε να συνεχίσει αυτό που άφησε μισό, και έτσι άρχισε την φοιτήσει του στο εσπερινό Γυμνάσιο Ηρακλείου. Την ίδια περίοδο κάνει τα πρώτα του συγγραφικά βήματα και με ζωτικής σημασίας βοήθεια της αρχαιολόγου και συγγραφέας Ειρήνη Γαβριλάκη, ωθείται στη συγγραφή και την ολοκλήρωση της πρώτης του ποιητικής συλλογής.
“Το ανθολόγιο μιας πεταλούδας”
Οταν Η κάμπια εκκολάφθηκε… “Το ανθολόγιο μιας πεταλούδας” δημιουργήθηκε μέσα σε ένα κλίμα εσωτερικής διαμάχης-διαμαρτυρίας, τόσο κραυγάζουσας όσο και σιωπηλής, καθιερώνοντας το ως το πρώτο ελευθεριακό ποιητικό δημιούργημα, το οποίο αποτελεί μία ειλικρινή εξομολόγηση, κυρίως, προς τον ίδιο του τον εαυτό.
Το ίδιο το βιβλίο κινείται σε μία σειρά κοινωνικό παρατηρήσεων, αλλά, κατά κύριο λόγω σε μία αλληγορία που εξυπηρετεί την εξύμνηση του έρωτα, δίνοντας του άλλοτε υπόσταση καταστροφέα και άλλοτε τον ρόλο του δημιουργού, καθιστώντας τον βασικό συστατικό για μία ζωή που αναζητά την εγρήγορση.
Σε λιγότερο από δύο μήνες θα γίνει η παρουσίαση του πρωτου σου βιβλίου « Το ημερολόγιο μιας πεταλούδας» , πες μου δυο λόγια γι’αυτό.
Ουσιαστικά ξεκίνησα να το γράφω πριν από ενάμιση χρόνο. Είναι αποσπάσματα από διάφορα ποιήματα τα οποία έχω γράψει. Ο τίτλος προέκυψε εντελώς τυχαία, έσωσα μια πεταλούδα κι από εκεί εμπνεύστηκα στο να βάλω αυτόν τον τίτλος.
Ποίο είναι το μήνυμα που θέλεις να περάσεις στο κοινό μέσα από το βιβλίο σου ;
Η ίδια η πεταλούδα πιστεύω ότι περνάει ένα πολύ δυνατό μήνυμα, το μήνυμα της εξέλιξης. Η συντομία την οποία έχουμε οι άνθρωποί στην ζωη. Δηλαδή η πεταλούδα εξελίσσεται από κάτι παρα πολύ άσχημο όπως ειναι η κάμπια σε κάτι πάρα πολύ όμορφο το οποίο είναι η πεταλούδα. Ολο αυτό το διάστημα είναι πολύ μικρό, όπως είναι και η ανθρώπινη ζωή πάρα πολύ σύντομη. Οπότε ουσιαστικά το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι οτι, όσο πιο γρήγορα βρούμε τον δρόμο μας τόσο πιο καλά θα ειναι για εμάς.
Τι σε ώθησε να ακολουθήσεις τον δρόμο της λογοτεχνίας ; Είναι για σένα ένας τρόπος διαφυγής;
Η λογοτεχνίας είναι για μένα κάποιες στιγμές οι οποίες αξίζουν να αποτυπωθούν για παντα στο χρόνο. Οσο θυμάμαι τον εαυτό μου γράφω , αλλά δεν το έκανα με την λογική ότι πρέπει να το διαβάσει κάποιος άλλος, το κάνω κυρίως για τον εαυτό μου. Απο εκεί και πέρα το σχολείο με βοήθησε πάρα πολύ , το εσπερινό Γυμνάσιο και καποια σεμινάρια γραφής που κάναμε με βοήθησε να το εξελιξω ακόμα περισσότερο και να το δω ας πούμε πιο επαγγελματικά.
Τι βιβλία αγαπάς να διαβάζεις;
Μου αρέσουν πάρα πολύ τα βιβλία προσωπικής ανάπτυξης, μου αρέσει η ποίηση καθώς επίσης και μυθιστορήματα συγκεκριμένων συγγραφέων και γενικά ότι είναι καλό και μου κάνει εντύπωση στο να το διαβασω.
Ποιος θεωρείς ότι είναι ο γενικότερος ρόλος του βιβλίου στην Ελλάδα;
Πιστεύω ότι το να έχει κάποιος ένα βιβλίο και να το διαβάζει αυτομάτως διεγείρει τα κομμάτια της φαντασίας τα οποία είναι τα πιο βασικά στο να πετύχει ένας άνθρωπος στην ζωή του. Το να διαβάσεις ένα βιβλίο σημαίνει οτι δημιουργείς ενα σενάριο το όποιο διεγείρει πάρα πολύ την φαντασία σου για να πραγματοποιήσεις πράγματα στην ζωη σου.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας;
Ο Τσάρλς Μπουκόφσκι.
Γεννήθηκες και και μεγάλωσες στο Ηράκλειο Κρήτης, όπου και διαμένεις μέχρι σήμερα. Η Κρήτη διαβάζει βιβλία;
Νομίζω πως ναι, όχι στο βαθμό που θα έπρεπε αλλά διαβάζει πιστεύω ότι υπάρχει μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων που διαβάζει ακόμα βιβλία και λογοτεχνία και αυτό είναι πολύ ευχάριστο.
Τι είναι αυτό που αγαπάς περισσότερο στη ζωή σου και δεν θα το αλλάζεις με τίποτα;
Αγαπώ τη στιγμή και δεν θα την άλλαζα με τίποτα.
Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου, όνειρα σου;
Ουσιαστικά ξεκίνησα γράφοντας ένα μυθιστόρημα αλλά μετέπειτα προέκυψε το ανθολόγιο μιας πεταλούδας αυτό έγινε γιατί ήθελα να ξεκινήσω λίγο πιο ήπια τον λογοτεχνικό μου δρόμο ο στόχος μου ήταν η έκδοση του πρώτου μου βιβλίου το οποίο έχει μείνει λιγότερο από δύο μήνες στο να το πραγματοποιήσω. Η σκέψη νομίζω λειτουργεί σαν ένα πολύ μεγάλο καταλυτικό παράγοντα σε αυτό Δηλαδή όσο πιο έντονα σκέφτεσαι τους στόχους σου τόσο πιο πολύ εφικτά γίνονται και πραγματόσημοι. Οπότε ένας από τους στόχους μου ήταν η έκδοση του βιβλίου .Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα συνεχίσω να γράφω. Όσο εμπνέομαι θα συνεχίσω να γράφω.
Τι είναι αυτό που σε εμπνέει;
Μπορεί να είναι το πιο ασήμαντο για κάποιον δηλαδή το πέταγμα μιας πεταλούδας,μπορεί να είναι ένα ζευγάρι το οποίο περπατάει και είναι πιασμένο χέρι-χέρι, μπορεί να είναι ο άνεμος, η στάχτη, ένα τσιγάρο που καίγεται, οτιδήποτε.
Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου συγγραφικά σε μερικά χρόνια απο τώρα;
Αυτό που θα ήθελα στη ζωή μου είναι να την αφιερώσω όλη στο να μπορώ να γράφω, αλλά αυτό θέλει και κάποιες προϋποθέσεις με το να μπορείς να αφιερώσεις τη ζωή σου στο να γράφεις πρέπει να είσαι οικονομικά ανεξάρτητος. Οποτε έχω εστιάσει σε αυτό το κομμάτι από διάφορες επιχειρηματικές μου δεξιότητες, για να μπορέσω κάποια στιγμή να αφιερωθώ μόνο στη λογοτεχνία.
Κλείνοντας και αφού σε ευχαριστήσω θερμά, θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μου μία αγαπημένη σου φράση μέσα από το βιβλίο σου.
Είναι στην περίληψη μία φράση η οποία λέει «πάντα υπάρχει χρόνος έως ότου πάψει να υπάρχει».
Και μην ξεχνάτε κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
Διαβάστε ακόμη:
Αλεξάνδρα Μπακονίκα: «Γράφω για να ρίξω φως στα ασίγαστα πάθη, τις σφοδρές επιθυμίες κι αγωνίες, στα κρυφά κι ανεξέλεγκτα»
