Μια μάνα που εύχεται τον βιασμό της κόρης της, ένα έγκλημα, και 3 μεγάλες έντονες, στο χρώμα του αίματος, πινακίδες αποτελούν το βασικό θέμα του φιλμ του Μάρτιν ΜακΝτόνα. Από την αρχή την διαφορετικότητα και τις ιδιαιτερότητες της ταινίας υποδηλώνει ο τίτλος-σιδηρόδρομος που επιλέχθηκε.
Η χωρισμένη από τον άντρα της Μίλντρεντ Χέιζ παίρνει την κατάσταση στα χέρια της, όταν με μόνο όπλο την δίψα της για δικαίωση, φέρνει τα πάνω κάτω και καταφέρνει τα νοικιάζει τρεις πινακίδες έξω από το Εμπινγκ, στο Μιζούρι.
Η κόρη μου βιάστηκε και δολοφονήθηκε, λέει η πρώτη πινακίδα. Ένα χρόνο μετά, κανένας ένοχος, αναγράφεται στην δεύτερη. Πως και έτσι, σερίφη Γουίλαμπι; , καταλήγει η τρίτη.
Η πρωταγωνίστρια κινείτε στα όρια της τρέλας και της παράνοιας. Τουλάχιστον, έτσι νομίζουν οι περισσότεροι στην μικρή πόλη του Μιζούρι. Με το βλέμμα της πραγματικά σταθερό και επίμονο που σε κάνει να θες να πάρεις την ματιά σου από πάνω της. , η Μίλντρεντ Χέιζ, σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας της βγάζει με δεξιοτεχνία το «αντράκι» που κρύβεται μέσα της και κηρύττει τον δικό της πόλεμο. Ρατσισμός, μισογυνισμός, εχθρότητα απέναντι σε κάθε τι διαφορετικό, είναι στοιχεία που συνυπάρχουν στους ανθρώπους του Έμπινγκ. Ένας από αυτούς είναι και ο αστυνόμος Ντίξον, όπου η πρωταγωνίστρια βρίσκει στο πρόσωπο του, μετά από μια ολοκληρωτική μεταστροφή, το αποκούμπι της στην υπόθεση της κόρης της.
Ο Σαμ Ρόκγουελ, αστυνόμος Ντίξον ενσαρκώνει άψογα την εν λόγω μεταστροφή. Κενό βλέμμα, παύσεις στην ομιλία του αλλά και ετοιμόλογος έχει στην κατοχή του έναν ρόλο που είναι κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του. Με την ερμηνεία του, προσθέτει στην ταινία την πίστη για ένα καλύτερο αύριο. Κανένας για παράδειγμα δεν γεννιέται ρατσιστής, αυτό που τον κάνει είναι η ανατροφή του.
Οι συγκλονιστικές ερμηνείες της Φράνσις ΜακΝτόρμαντ και του Σαμ Ρόκγουελ, απέσπασαν τα όσκαρ «Α’ Γυναικείου Ρόλου» και «Β’ Αντρικού Ρόλου» αντίστοιχα.
Μεγάλα εύσημα πρέπει να δοθούν και στον σκηνοθέτη Μάρτιν ΜακΝτόνα. Κάθε γραμμή των διαλόγων του αποτελεί και μια μοναδική νοηματική έκρηξη. Γενικότερα, από την επιλογή του σερίφη Γουίλαμπι να δώσει τέλος στην ζωή του, φοβούμενος την επερχόμενη φθορά της αρρώστιας, η πένα, αλλά και ταυτόχρονα ο φακός του Μάρτιν ΜακΝτόνα ανοίγει σε εύρος.
Συνοπτικά, η ταινία ξεφεύγει από το πλαίσιο της καθιερωμένης Αμερικανιάς με το happy end.Θίγει επίκαιρα και διαχρονικά ζητήματα ενώ παράλληλα επιχειρεί και καταφέρνει να μεταμορφώσει την συναισθηματική εμπλοκή του θεατή με τους ήρωες του καθώς αυτοί αναζητούν ένα τρόπο να διοχετεύσουν την οργή τους και να αναμετρηθούν με τις ενοχές τους.
