Ο εικαστικός Αντώνης Αντζουλίδης σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο Koita-magazine.
Εκφραστικός, ξεχωριστός και γεμάτος αγάπη και μεράκι για την τέχνη του, ο Αντώνης βάζει χρώμα στη ζωή μέσα από τα πολύτιμα έργα του!
Είναι γεννημένος στη στην Τρίπολη της Λιβύης. Είναι απόφοιτος της σχολής «Μωραΐτη».
Το 2008 – 2010 εισάγεται ένατος στη σχολή «Καλών Τεχνών» του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με καθηγητές τους Κυριάκο Καντζουράκη, Γιώργο Γκόλφινο και χαρακτική τον Ξένη Ταχίνη.
Το 2010 – 2015 εισάγεται έκτος στη σχολή «Καλών Τεχνών» της Αθήνας με καθηγητή τον Αναστάσιο Χρηστάκη.
Απολαυστική η συζήτηση μαζί του…
Ποιο ήταν το έναυσμα που σε ώθησε να ασχοληθείς με το χώρο των εικαστικών;
Ζωγραφίζω από 3 ετών, έκανα ακουαρέλες και σχέδια με γραφίτη και ζωγράφιζα στα ρούχα μου. Στην Α΄ Δημοτικού η δασκάλα έβγαζε τα έργα μου φωτοτυπίες και τα έδινε σε άλλα παιδιά να τα χρωματίσουν. Από την άλλη, όταν ήμουν μικρός οι γονείς μου ήταν πολύ φίλοι με τον καθηγητή της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας Αναστάσιο Χριστάκη. Ο Τάσος ερχόταν στο σπίτι μας στην Αγ. Παρασκευή τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα, ένας πολύ γλυκός και ταλαντούχος άνθρωπος. Μου έκανε τουλάχιστον τη μία φορά μάθημα για το σχέδιο, μου δίδασκε τον μοναδικό τρόπο που χειριζόταν το κάρβουνο, ζωγραφική από εκμαγείο, χρώμα. Όλα αυτά από τα 13 μου και για 7 χρόνια. Κάναμε έργα από ζωντανό μοντέλο. Αυτός πρώτος μου μίλησε για το Ready-made για τον ντανταϊσμό και άλλα εικαστικά ρεύματα. Έβλεπα πρώτος τα έργα του στο εργαστήριο – που ήταν άβατο, οπότε μετά από όλα αυτά δεν είχα άλλη επιλογή από το ασχοληθώ με το χώρο των εικαστικών.
Τι σημαίνει για εσένα η ζωγραφική και πως θα την χαρακτήριζες με 3 λέξεις;
Η ζωγραφική είναι τα πάντα για μένα. Μπορεί ν΄ακούγεται σαν κλισέ αλλά αν δεν σχεδιάσω μία εβδομάδα δεν ξέρω που να διοχετεύσω την ενέργειά μου. Η ζωγραφική είναι για μένα ζωή – έρωτας – θάνατος.
Ποια η πηγή έμπνευσης των έργων που δημιουργείς κάθε φορά;
Η πηγή έμπνευσης των έργων μου είναι η ίδια μου η ζωή. Τα έργα είναι καθαρά βιωματικά, είναι σαν να γράφω σε ημερολόγιο.
Τον Μαϊο ετοιμάζεις τη νέα σου ατομική έκθεση. Πες μας λίγα λόγια για το θέμα της.
Στην νέα μου έκθεση το concept είναι οι «φίλοι μου». Φίλοι πραγματικοί που είναι δίπλα μου σαν βράχοι και όχι σαν αμμοχάλικα, χρόνια τώρα και στα πολύ δύσκολα και στα εύκολα. Και άλλοι φίλοι νέοι – ιντερνετικοί – φίλοι του facebook και των likes. Βέβαια για να μπορέσω να τους σχεδιάσω τους γνώρισα από κοντά, οπότε κι αυτοί πήραν υπόσταση και δεν είναι πια απλά μια τελεία στον υπολογιστή.
Πως προέκυψε η συνεργασία με τον φωτογράφο Γιάννη Παυλίδη, που θα είναι μαζί σου στην έκθεση;
Τον Γιάννη (Παυλίδη) πέρα από σημαντικό φωτογράφο τον θεωρώ φίλο. Είναι ένας πολύ ταλαντούχος άνθρωπος που οι δουλειές μας άλλοτε συνομιλούν και άλλοτε είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Έτσι προέκυψε και ο τίτλος της Έκθεσης “Alter Ego”.
Κατά πόσο το επάγγελμά σου επηρεάζει και την προσωπικότητά σου;
Δεν ξεχωρίζω το επάγγελμα από την προσωπικότητά μου, είναι ΕΝΑ. Σίγουρα το επάγγελμά μου επηρεάζει την προσωπικότητά μου. Πρέπει να έχεις πολλά αποθέματα ψυχής για να το κάνεις, αλλιώς πρέπει να κόβεις κομμάτια σου για να συνεχίζεις.
Παρακολουθώντας την πορεία σου, βλέπω ότι αναρτάς και προωθείς με εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον την δουλειά σου μέσω των social media. Ποια η σχέση σου με αυτά και πως αντιδρά ο κόσμος μέσω της δουλειάς σου;
Τα social media εμένα προσωπικά με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ, να γίνει η δουλειά μου πιο γνωστή στον κόσμο γιατί ότι και να λέμε οι gallery έχουν ένα «πολύ συγκεκριμένο» κοινό.
Πώς περνά τον ελεύθερο χρόνο του ο Αντώνης, όταν δεν είναι στο αταλιέ του να δημιουργεί;
Τον ελεύθερο μου χρόνο μου αρέσει να παρακολουθώ θέατρο και χορευτικές παραστάσεις που για πολλές απ΄αυτές έχω κάνει κουστούμια και σκηνικά.
Πως προέκυψε τόσο η αγάπη σου για τα κουταβάκια, όσο και η φιλοζωική σου στάση;
Από παιδάκι είχαμε στο σπίτι πάντα σκύλο και ήταν κανονικά μέλος της οικογένειάς μας. Βέβαια αυτά που έχω τώρα τα απέκτησα μετά τον πρόωρο θάνατο του πατέρα μου. Πέραν από την εκτροφή της σπάνιας φυλής chinese crested που έχω, όλη αυτή η ανάγκη μου για να φροντίζω, ολοκληρώθηκε στο νέο σπίτι που έχει μεγάλο κήπο, με την υιοθεσία (3) αδέσποτων που μένουν τώρα μαζί μας και τα οποία στειρώσαμε, τσιπάραμε και φροντίζουμε.
Ποια σημεία της πόλης που αγαπάς να περπατάς περισσότερο;
Τα σημεία της πόλης που μου αρέσει να περπατάω είναι τα Πετράλωνα, που ήταν το σπίτι μου, και ίσως ήταν η πιο αγαπημένη περίοδος της ζωής μου, το Θησείο και η Ακρόπολη που είναι το σπίτι της αγαπημένης θείας Καίτης, της αδερφής της γιαγιάς μου, που όταν ήμασταν μικρά παιδιά, εγώ και η ξαδέρφη μου, πηγαίναμε μαζί με την μητέρα μου για να παίξουμε στο θέατρο Ηρώδου του Αττικού. Η Ακρόπολη και η γύρω περιοχή είναι η αγαπημένη μου βόλτα.
Αν είχες τη δυνατότητα να γυρίσεις το χρόνο πίσω, σε ποια περίοδο θα ήθελες να ζεις;
Δεν θα ήθελα να γυρίσω το χρόνο πίσω σε καμία περίοδο. Το τώρα μου αρέσει, πάντα το τώρα.
Ποιος θεωρείς ότι είναι ο ρόλος της τέχνης στην εποχή μας και ποια τα περιθώρια εξέλιξης της;
Ο ρόλος της τέχνης είναι καθαρά πολιτικός, ιδίως στην περίοδο που ζούμε. Σύντομα πιστεύω θα δούμε απίστευτα πράγματα μέσα από την τέχνη. Άλλωστε είναι γνωστό ότι σε περιόδους κρίσης και παρακμής η τέχνη ακμάζει.
Πως ονειρεύεσαι τον εαυτό σου σε 10 χρόνια από σήμερα;
Σε 10 χρόνια από σήμερα, με βλέπω σ΄ένα σπίτι με μεγαλύτερο κήπο για να μπορώ να φροντίζω πιο πολλά αδέσποτα και μ΄ένα μεγαλύτερο εργαστήρι για να διοχετεύω την ανάγκη μου για έκφραση.
