Η ταλαντούχα ηθοποιός Λιάνα Παρούση σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο Koita-magazine.
Αξιοπρέπεια, ήθος και πηγαίο ταλέντο. Αυτές είναι οι 3 λέξεις με τις οποίες θα μπορούσα να χαρακτηρίσω τη Λιάνα Παρούση. Μας χαρίζει πολύ όμορφες ερμηνείες, δίνει την ψυχή της πάνω στη θεατρική σκηνή και κερδίζει επάξια το πιο δυνατό χειροκρότημα.
Αγαπά το θέατρο πολύ, υπηρετεί την υποκριτική με σεβασμό και πάντα ευχαριστιέται κάθε της δουλειά κι αυτό φαίνεται από την αύρα που αποπνέει επί σκηνής.
Τη φετινή θεατρική σεζόν τη συναντάμε στο Θέατρο Χώρα και στην παράσταση ”Στα Άκρα” σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια. Η ίδια μου μίλησε γι’αυτή την ευτυχή θεατρική συγκυρία, το ρόλο της, αλλά και την αέναη αγάπη της για το θέατρο.
Απολαύστε την…
«Στα άκρα» σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια στο θέατρο Χώρα. Πως προέκυψε αυτή η ευτυχής καλλιτεχνική συγκυρία;
Γνωριζόμασταν χρόνια με τον Πέτρο Ζούλια αλλά δεν είχε τύχει να συνεργαστούμε ποτέ. Έχει την στόφα των παλιών μεγάλων σκηνοθετών -δασκάλων. Διαθέτει χαρακτηριστικά που τα βρίσκεις πολύ σπάνια στις μέρες μας. Δεν έχει καθόλου σκηνοθετική έπαρση, σέβεται απόλυτα το θεατρικό κείμενο, αγαπάει τους ηθοποιούς του, αναλύει δραματουργικά λέξη προς λέξη το κείμενο και τους ρόλους, ενώ ταυτόχρονα σέβεται όσο κανένας άλλος το κοινό. Βλέπει με τα μάτια του θεατή και θέλει να του μεταφέρει όλη τη μαγεία της θεατρικής πράξης. Είμαι ειλικρινά πολύ τυχερή που συνεργαστήκαμε και που γνώρισα πιο ουσιαστικά έναν τόσο σεμνό και αξιολάτρευτο θεατράνθρωπο.
Ποιος είναι ο ρόλος που υποδύεστε στην παράσταση και πως θα τον χαρακτηρίζατε;
Στην παράσταση υποδύομαι μια εβραϊκή επαναστάτρια του εμφυλίου πολέμου της Ισπανίας. Μια γυναίκα με ιδιαίτερα ηγετικά χαρίσματα, που βλέπει την επανάσταση Όχι ως πόλεμο αλλά ως θυσία και λύτρωση στο κοινωνικό αδιέξοδο που επιβάλλεται εκείνη την εποχή.
Τι πραγματεύεται το έργο και ποια είναι τα στοιχεία εκείνα, που το καθιστούν επίκαιρο στο φιλοθεάμον κοινό;
Στο έργο έχουμε δύο παράλληλες πορείες. Το προσωπικό και ερωτικό αδιέξοδο του κεντρικού ήρωα αλλά και όλων των ρόλων, συμπλέει με τον κοινωνικό αδιέξοδο της Ευρώπης του μεσοπολέμου. Όλοι παλεύουν με την μοναχικότητά τους, τις ερωτικές αναζητήσεις τους, τις μπερδεμένες πολιτικές ιδεολογίες μπροστά στην απειλή ενός πολέμου. Δυστυχώς στο ίδιο αδιέξοδο βρίσκεται η κοινωνία μας 80 χρονιά μετά.
Τελικά, πόσο στα άκρα μπορεί να φτάσει κάποιος για να χαθεί ή να σωθεί;
Νοιώθω πάντα πολύ τυχερή που δεν έχω βιώσει τέτοιες καταστάσεις πολέμου και καταστροφής. Παρακολουθούμε εικόνες ανθρώπων που ζουν ανάμεσα στο θάνατο. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που τους δίνει δύναμη, και πόσο στα άκρα μπορούν να φτάσουν για να γλιτώσουν τη ζωή τους, την ψυχή τους, το παιδί τους. Και πόσο στα άκρα μπορούν να φτάσουν για να εκδικηθούν την απώλεια αυτών.
Ποιο ήταν το έναυσμα που σας ώθησε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Αρχικά μια περίεργη ανάγκη έκφρασης και εξωτερίκευσης των δικών μου συναισθημάτων. Αλλά γρήγορα συνειδητοποίησα ότι έχω ανάγκη να ψάξω και να αγγίξω την ανθρώπινη ψυχή. Και ένας από τους ωραιότερους δρόμους είναι το θέατρο.
Ποια στιγμή σας θυμάστε πιο έντονα από την αρχή της πορείας σας και θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
Αυτό που θυμάμαι σαν τώρα είναι η γνωριμία με τη δασκάλα μου τη Μαίρη Αρώνη. Ήταν μια μαγευτική και γοητευτικότατη προσωπικότητα. Και για μένα το παιδί των 18 χρονών ήταν ένας θρύλος. Όταν μου έδωσε συγχαρητήρια για την εισαγωγή μου στην δραματική του Εθνικού νόμιζα ότι βρισκόμουν στα σύννεφα. Σιγά σιγά με αγαπούσε και με μάλωνε σαν παιδί της….
Ηθοποιός για εσάς, σημαίνει……
Ένας μοναχικός τύπος που αναζητά να βρει τον εαυτό του, ψάχνοντας στο απύθμενο σεντούκι των θεατρικών ψυχών….
Τι είναι αυτό που αγαπάτε περισσότερο στη ζωή σας και δε θα το αλλάζατε με τίποτα;
Μόνο το παιδί μου. Όλα τα άλλα απλά υπάρχουν τριγύρω μου.
Ποιος θεωρείτε ότι είναι ο ρόλος του θεάτρου εν έτει 2018 στην Ελλάδα και ποια είναι τα περιθώρια εξέλιξης του;
Δύσκολη εποχή για το θέατρο. Κυρίως γιατί η κοινωνία μας έχει χάσει τους στόχους της, έχει ξεχάσει την ιστορία της, έχει αλλοιώσει την αισθητική και την ηθική της, έχει μπουχτίσει από τα πάντα και έπεσε σε μια αφόρητη ανία. Έτσι και το θέατρο, δεν έχει σαφή προσανατολισμό. Άπειρες παραστάσεις, που είτε εκφράζουν τα απωθημένα των δημιουργών τους είτε προσπαθούν να κλέψουν λίγες στιγμές δόξας. Πρέπει να αυτοπροσδιοριστει ξανά το θέατρο, να χαρακτηριστούν οι ηθοποιοί επαγγελματίες και να δημιουργηθεί υγιές θεατρικό κοινό που θα το σέβονται όλοι προσφέροντας του παιδεία και ψυχαγωγία μαζί…
Τι επάγγελμα θα έκανε η Λιάνα Παρούση, αν δεν ήταν ηθοποιός;
Ψυχολόγος. Λατρεύω τους ανθρώπους,τρελαίνομαι με τα παιχνίδια των συναισθημάτων, με γοητεύουν οι βασανισμένος ψυχές και νοιώθω τη δύναμη ότι μπορώ να βοηθήσω κυρίως λόγω του σεβασμού που έχω στην μοναδικότητα κάθε ανθρώπου.
Ευχαριστώ από καρδιάς Λιάνα Παρούση για την τόσο εποικοδομητική κουβέντα μας. Είναι υπέροχο που υπάρχουν τόσο αυθεντικοί άνθρωποι στο θέατρο, όσο εσύ. Τα καλύτερα από καρδιάς!
«ΣΤΑ ΑΚΡΑ»
ΘΕΑΤΡΟ ΧΩΡΑ
Αμοργού 20, Κυψέλη
τηλ. 210 8673945
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
κάθε ΔΕΥΤΕΡΑ και ΤΡΙΤΗ
στις 21.00
