Αρχική ΒΙΒΛΙΟ Συνεντεύξεις Χρήστος Δασκαλάκης: «Τα παραμύθια και οι ”όμορφοι” άνθρωποι δεν έχουν ηλικία»

Χρήστος Δασκαλάκης: «Τα παραμύθια και οι ”όμορφοι” άνθρωποι δεν έχουν ηλικία»

Ο Χρήστος Δασκαλάκης είναι ένας δραστήριος και πολλά υποσχόμενος συγγραφέας κι ένας άνθρωπος που αγαπά τη ζωή, αλλά και η ίδια η ζωή αγαπά αυτόν.

Γεννημένος στην Αθήνα και μεγαλωμένος στην γραφική Ύδρα, έδειξε από νωρίς την αγάπη του στη συγγραφή, την ποίηση, τα ταξίδια, τους στίχους αλλά και τα παραμύθια.

Αυτή την περίοδο η ζωή του εκτός των άλλων, περιβάλλεται από παιδικά χαμόγελα αλλά και από μια ξεχωριστή ιστορία που ήρθε να μας διηγηθεί ο ίδιος μέσα από το καινούργιο του παραμύθι «Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι».

28343312_1765299143534307_499640205_o

«Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι». Ποιο ήταν το έναυσμα που σε ώθησε να γράψεις αυτό το παραμύθι;

Ήταν θαρρώ η ανάγκη για μια ιστορία που θα αφορούσε όλους μας, κυρίως όμως όσους νιώθουμε ότι ίσως κάπου βαλτώσαμε και ξεχάσαμε τις αρχές και τα πιστεύω μας. Είχα ανάγκη, για προσωπικούς λόγους, να γράψω ένα παραμύθι όπου όλα είναι πιθανά, όλα μπορούν να συμβούν, όλα έχουν ένα νόημα.

Ποια η πηγή έμπνευσης για τους ήρωες που έπλασες;

Οι πρωταγωνιστές του παραμυθιού είναι τέσσερεις. Η Χιονονιφάδα, το Καλοκαίρι, ο Νικόλας και η Ευτυχία. Η Χιονονιφάδα έχει να κάνει με την τρυφερή ηλικία των παιδικών μας χρόνων, την αγνότητα, τις εικόνες που μια χιονονιφάδα μπορεί να φέρει στο μυαλό μας. Το Καλοκαίρι, είναι ο ήρωας που διακριτικά αλλάζει τα δεδομένα του παραμυθιού και μας βάζει στο κλίμα των διακοπών και της ξεγνοιασιάς. Ο Νικόλας είναι το όνομα του πιο μικρού, πιστού και αγαπημένου μου μικρού φίλου.  Και φυσικά, η Ευτυχία, είναι το όνομα που διάλεξα για το δεύτερο παιδάκι του παραμυθιού, γιατί μου θυμίζει πως, οι στιγμές ευτυχίας στη ζωή μας μπορούν να έρθουν από τα πιο απλά πράγματα…

28342164_1765299060200982_308095719_o

Αυτό το παραμύθι θεωρείς πως απευθύνεται μόνο σε μικρά παιδιά ή αφορά και εμάς τα μεγαλύτερα;

Αλίμονο! Είναι λάθος η αντίληψη ότι τα παραμύθια είναι μόνο για παιδιά. Αν ήξερες πόση δύναμη παίρνουν οι ίδιοι οι γονείς διαβάζοντας ένα παραμύθι… «Η Χιονονιφάδα που Αγάπησε το Καλοκαίρι» γράφτηκε για όλους μας. Γράφτηκε για να μας ταξιδέψει σε έναν κόσμο λίγο πιο τρυφερό, παραμυθένιο, ανθρώπινο. Είναι ένα «σφηνάκι» αισιοδοξίας για όλους εμάς που ζούμε κάτω από το σύννεφο της ανασφάλειας, του άγχους, των δυσκολιών. Τα παραμύθια δεν έχουν ηλικία, ακριβώς  όπως ηλικία δεν έχουν και οι «όμορφοι» Άνθρωποι στη ζωή μας.

Τα βιβλία που γράφεις κρύβουν πάντα  διδακτικά μηνύματα. Θεωρείς ότι το παιδικό κοινό είναι απαιτητικό: Και αν ναι, που το στηρίζεις αυτό;

Δε σου κρύβω πως κάθε φορά που επισκέπτομαι ένα σχολείο, έχω άγχος για την αποδοχή των παιδιών. Θα ήταν ψέμα να στο κρύψω. Με έναν όμως μαγικό τρόπο , που δεν τον έχω ερμηνεύσει ακόμα, υπάρχει τελικά  στο χώρο μια απίστευτα θετική αύρα, μια γλυκύτητα, μια μεγάλη αθέατη αγκαλιά. Το παιδικό κοινό λοιπόν, ναι,  μπορεί να υπάρξει δύσκολο. Γιατί νιώθει και ερμηνεύει τα πράγματα με έναν ιδιαίτερο τρόπο που ίσως εμείς οι μεγάλοι να μην είμαστε έτοιμοι να το αντιμετωπίσουμε. Νιώθω όμως πως,  όσο πιο «ειλικρινής»  είσαι, όσο πιο «αυθεντικός», τόσο μεγαλύτερη η αγκαλιά που εισπράττεις από την μεριά τους…

28407295_1765299240200964_1127770679_o

«Ό,τι αγαπάς δεν το φυλακίζεις» γράφεις μέσα στο νέο σου παραμύθι. Τι αγαπά ο Χρήστος τόσο πολύ στη ζωή του που αν μπορούσε θα το «φυλάκιζε»;

Δύσκολη ερώτηση. Ίσως «φυλάκιζα» τα πιο εύθραυστα σημεία του εαυτού μου, τα απομεινάρια καλοσύνης ή ευαισθησίας  που μπορεί να μου έχουν μείνει, γιατί είναι δύσκολες οι εποχές και με φοβίζουν. Δε θα ήθελα να ξυπνήσω σε 10 χρόνια και να μην έχω τίποτα όμορφο μέσα μου.

Υπάρχει κάποιο άλλο είδος λογοτεχνίας που σε γοητεύει;

Νομίζω ότι νιώθω όμορφα όταν μένω μόνος  και διακριτικά γράφω αυτό που με ασέβεια ονομάζουμε «ποίηση». Νιώθω λυτρωμένος. Γενικά αγαπώ τη μικρή φόρμα. Μου αρέσει η δυσκολία του να πρέπει να χωρέσω κάτι μεγάλο σε νόημα, σε τόσο λίγες λέξεις.

28342151_1765299243534297_815498291_o

Τι βιβλία αγαπάς να διαβάζεις περισσότερο;

Τελευταία δε διαβάζω πολύ. Υπάρχει πάντα ένα βιβλίο στο κομοδίνο και στο σακίδιο πλάτης, αλλά διαβάζω μόνο λίγες σελίδες κάθε μέρα. Έχω γίνει λίγο αργός…  Μου αρέσει όμως να διαβάζω όταν περπατώ από το σπίτι μου για τη δουλειά.  Και ας μου λένε οι φίλοι μου ότι είναι επικίνδυνο αυτό στην Αθήνα… Θέλω το διάβασμα πλέον να είναι ευχαρίστηση. Επομένως,ένα  τρυφερό παραμύθι , μια βιογραφία, μια αληθινή ιστορία ή μια ενδιαφέρουσα συλλογή διηγημάτων, είναι στην κορυφή της λίστας μου.

Θα ήθελες κάποια στιγμή να δεις κάποιο παραμύθι σου να ζωντανεύει πάνω στη θεατρική σκηνή;

Με τους σωστούς συνεργάτες, με ανθρώπους που μοιραζόμαστε το ίδιο όραμα, φυσικά! Θα ήταν ευλογία! Υπάρχει μια σκέψη και γίνονται μερικές συζητήσεις με ανθρώπους του θεάτρου για την επόμενη παιδική ιστορία που έχω στο μυαλό μου. Αλλά επειδή όταν κάνεις σχέδια γελάει ο Θεός, καλύτερα να το αφήσουμε στην τύχη.

28407874_1765299246867630_203965025_o

Παράλληλα έγραψες και ένα πολύ τρυφερό τραγούδι εμπνευσμένο από το παραμύθι σου. Είναι αυτός ένας χώρος που θα ήθελες να εξερευνήσεις περισσότερο;

Το να γράψω στίχους ή να τραγουδήσω ένα τραγούδι μου, είναι κάτι που μου αρέσει απλά και μόνο επειδή ξέρω την ιστορία πίσω αυτό και μπορώ να ταυτιστώ.  Γενικά  όμως προτιμώ το γράψιμο. Τους στίχους για τα τραγούδια σε  μια υποτιθεμένη θεατρική παράσταση, ναι, θέλω να τους γράψω εγώ. Είναι κάτι που με αφορά. Γενικά όμως, μου αρέσουν οι συνεργασίες. Να δουλεύω με νέους ανθρώπους και να παντρεύουμε τις τέχνες μας. Σε αυτό ναι, είμαι ανοιχτός!

Πέρα από ένας πολυγραφότατος άνθρωπος, είσαι και πολυταξιδεμένος. Ποιος ο αγαπημένος σου προορισμός ως τώρα και πως τα ταξίδια συντροφεύουν τη ζωή σου;

Είναι γνωστό πλέον ότι η Λισαβόνα είναι η αγαπημένη μου πόλη! Ένα ταξίδι όμως που με σημάδεψε ήταν στη Ζανζιβάρη, λόγω των αντιθέσεων και των υπέροχων παιδιών που γνώρισα εκεί και φυσικά στην Ινδία, λόγω της «ηρεμίας»  και της στάσης ζωής που υπάρχει διάχυτη σε κάθε σημείο της. Τα ταξίδια, ακριβώς όπως και τα παιδιά, νιώθω πως με ωθούν να προσπαθήσω να γίνω καλύτερος.

28313586_1765299053534316_44403972_n

Από την ηλικία των πέντε ετών έως και την ηλικία των 18, μεγάλωσες στο νησί της Ύδρας. Περίγραψε μου τα συναισθήματα σου για το νησί σου και ποια τα κειμήλια που κρατάς καλά φυλαγμένα;

Ήταν χρόνια δύσκολα και μοναχικά. Μα αυτό δεν αλλοίωνε ούτε στο ελάχιστο την ομορφιά και τη γοητεία του τοπίου. Κάθε καλοκαίρι η σελίδα μου στο facebookκαι ο λογαριασμός μου στο instagramείναι μια ζωντανή διαφήμιση για το νησί που με δυσκόλεψε, με ωρίμασε, με γοήτευσε και τελικά με αγάπησε. Κρατώ στο μυαλό μου τον παππού μου, το μοναστήρι της Παναγίας της Ζούρβας, τα ξαδέλφια μου, τον πρώτο έρωτα, την πρώτη παρουσίαση βιβλίου μου στο νησί.  Θέλω μόνο να θυμάμαι τα θετικά. Γιατί τα θετικά μας πάνε παρακάτω…

28407649_1765299150200973_1596718219_o

Πως φαντάζεται ο Χρήστος τον εαυτό του σε 10 χρόνια από  σήμερα;

Θα μπορούσα ίσως μόνο να σου πως εύχομαι να είναι ο Χρήστος  σε 10  χρόνια από τώρα. Κυρίως υγιής! Τόσο σωματικά όσο και ψυχικά! Και μετά, θα ήταν ευλογία να συνεχίζω να γράφω, να εργάζομαι και κυρίως να ονειρεύομαι τα πιο τρελά πράγματα. Όπως λέει και το τραγούδι του παραμυθιού μας, «ήταν τα όνειρα σου, που εδώ, σε κράτησαν…». Και αυτόν το στίχο τον εννοώ πέρα για πέρα!

28340322_1765299160200972_1075353613_o (1)

Το βιβλίο του «Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι», κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία από τις Εκδόσεις Άγκυρα. Η ενδιαφέρουσα εικονογράφηση ανήκει στην Ντανιέλα Σταματιάδη.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βλασερός


Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθήστε μας στο instagram



Προηγούμενο άρθρο«Αλέξης Ζορμπάς»: Παράταση έως και 29 Απριλίου για την επιτυχημένη παράσταση στο Θέατρο Βέμπο
Επόμενο άρθροΕπίδομα Παιδιού: H είδηση που περιμέναμε…