Όνομα εξωτικό, προσωπικότητα ανατρεπτική, τέχνης εργάτης χαμηλών τόνων: αυτά και άλλα πολλά είναι ο James Rodi, του οποίου το όνομα καλό θα ήταν να θυμόμαστε από εδώ και στο εξής.
«Ωραία, το ψευδώνυμό σου είναι James. Και το όνομά σου;», τον ρώτησα σχεδόν αμέσως μόλις βρεθήκαμε για έναν καφέ στο Cabaret Voltaire, στο Μεταξουργείο. «Ε, James είναι το όνομά μου», απάντησε γελώντας, αλλά με ύφος που δεν επέτρεπε πολλές ακόμα απορίες γύρω από το θέμα.
Μάλλον, θα έχει βαρεθεί να ακούει τις διαφωνίες του καθενός σχετικά με ένα ξένο ονοματεπώνυμο που φέρει κάποιος που θέλει να δουλέψει στο θέατρο και το σινεμά το εγχώριο και μπλα μπλα μπλα. Το κόβω, λοιπόν, άλλωστε το γουστάρω κιόλας, και μπάινω στο ζουμί. Το ζουμί που βράζει, όσο αυτό το παιδί που κάθεται απέναντί μου. Ο James Rodi, λοιπόν, ο ηθοποιός, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Σεπτεμβρίου του 1994 και είναι απόφοιτος (το 2017) της Δραματικής Σχολής Αθηνών “Γ. Θεοδοσιάδης”. Ήταν βοηθός σκηνοθέτη στην παράσταση “ΣΤΑ ΑΚΡΑ” (2018) σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια στο Θέατρο Χώρα. (Εντυπωσιακό!)
Επίσης, ο James έχει παίξει στις παραστάσεις: “ΕΠέΚΕΙΝΑ” στο Railway Carriage Theatre, σκηνοθεσία: Ευθύμης Χρήστου (2017), “Η ΑΚΡΟΑΣΗ” στο Art 63 – Χώρος Τέχνης, σκηνοθεσία: Αλίκη Αλεξανδράκη (2017) και “CHARLIE CHAPLIN” στο θέατρο Ακροπόλ , σκηνοθεσία: Πέτρος Ζούλιας (2017-2018). Σε αυτήν την τελευταία παράσταση, αυτόν τον φόρο τιμής για τη ζωή και το έργο του Τσάρλι Τσάπλιν, τον απόλαυσε το koitateam προ καιρού και, φυσικά, μας τράβηξε την προσοχή. Ένα όμορφο, νεαρό αγόρι «που τα λέει και καλά»!
Ώρα για ερωτήσεις, απαντήσεις και αλήθειες. Ώρα για κουβέντα, James!
Γιατί, λοιπόν, αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;
Ως παιδί, με θυμάμαι πάντα να έχω μια συνεχή ανάγκη να εκφραστώ. Αυτό το έκανα είτε μέσα από τον χορό , είτε μέσα από τη μουσική. Έμπαινα πάντα στον πειρασμό να παρατηρώ ανθρώπους γύρω μου και να τους υποδύομαι. Όλο αυτό ήταν σαν ένα παιχνίδι για μένα που μπορεί να το έπαιζα για λίγα λεπτά της ημέρας, αλλά για εκείνα τα λίγα λεπτά εγώ ένιωθα ελεύθερος. Επίσης, λάτρευα να μεταμφιέζομαι. Ήθελα να γνωρίσω πώς είναι να είσαι κάποιος άλλος. Πάντα ήθελα να παρατηρώ ανθρώπους εντελώς διαφορετικούς από εμένα ή ανθρώπους που ένιωθα ότι εγώ καταλαβαίνω και αναζητώ όσα αναζητούν και εκείνοι. Υποθέτω κάτι έψαχνα και εγώ μέσα από αυτό το παιχνίδι και για τον ίδιο μου τον εαυτό. Μεγαλώνοντας, στην εφηβεία μου υιοθέτησα μια πιο εσωστρεφή στάση, αλλά αργότερα έτυχε να συναναστραφώ με ανθρώπους που είχαν σχέση με την τέχνη (ζωγράφοι, μουσικοί, ηθοποιοί…) και έτσι ήρθα ξανά σε επαφή με αυτό το κομμάτι μου. Για μένα, αυτό λειτούργησε αφυπνιστικά, ήταν σαν να ξαναέβρισκα ποιος είμαι και τι ήθελα να κάνω πραγματικά στη ζωή μου. Έτσι, αυτή η ανάγκη για δημιουργία που είχα ξεκίνησε πάλι να με κινεί. Αργότερα, μετά το σχολείο, πήρα το ρίσκο και έδωσα εξετάσεις στη δραματική σχολή, όπου πέρασα και ξεκίνησαν όλα.
Τι ονειρεύεσαι και πού στοχεύεις;
Βλέπω τον εαυτό μου ως ηθοποιό στο θέατρο για τα επόμενα χρόνια. Το ιδανικό για μένα θα ήταν να μου τύχουν συνεργασίες με ανθρώπους από τους οποίους θα μάθω και δουλειές που θα με αφορούν και θα έχουν κάτι να πουν. Μία μεγάλη μου επιθυμία είναι να καταφέρω κάποια στιγμή να δημιουργώ δικά μου πράγματα. Βέβαια, και η υποκριτική μία μορφή δημιουργίας είναι, αλλά εγώ το εννοώ διαφορετικά. Ονειρεύομαι να μπορώ να δημιουργήσω κάποια στιγμή κάτι πιο συνολικό. Για παράδειγμα θα μου άρεσε στο μέλλον να ασχοληθώ με το είδος της performance , που πάντα με κέντριζε. Πάνω από όλα φυσικά, θέλω να είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό, κι εγώ ακόμα το ανακαλύπτω.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή σου μέχρι στιγμής; Μια φάση κατά την οποία ίσως και να λύγισες απέναντι στην απόφασή σου σχετικά με την υποκριτική…
Για μένα, τα δύσκολα ξεκίνησαν πριν καν μπω στην σχολή ή μάλλον με το που μπήκα. Προέρχομαι από μια οικογένεια που δεν της ήρθαν καθόλου εύκολα τα πράγματα, το αντίθετο μάλιστα, και αναγκάστηκαν να δουλέψουν πολύ για να αποκτήσουν όσα απέκτησαν. Όταν λοιπόν τους ανακοίνωσα ότι θα μπω στη δραματική ξαφνιάστηκαν και δεν με υποστήριξαν αμέσως. Δεν είχαν καταλάβει και εκείνοι ότι έκρυβα αυτή την πλευρά, οπότε είχαν δύο λόγους για να ξαφνιαστούν. Δεν ήθελαν να περάσω τις ίδιες οικονομικές δυσκολίες που πέρασαν εκείνοι και τους καταλαβαίνω. Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι νέοι ηθοποιοί πια αναγκάζονται να κάνουν δύο και τρεις δουλειές για να ζήσουν και οι γονείς μου το ήξεραν αυτό. Τους ανησυχούσε ότι και εγώ θα βίωνα τις ίδιες δυσκολίες, ενώ εκείνοι ήθελαν καλύτερη τύχη για εμένα . Πήρα όμως το ρίσκο και τελικά ακολούθησα αυτόν τον δρόμο. Δεν το έχω μετανιώσει. Με όλες τις δυσκολίες, όλα τα καλά και τα κακά ξέρω ότι έχω επιλέξει αυτό που με εκφράζει. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα.
Βιοπορίζεται από την τέχνη του ένας νέος ηθοποιός εν Ελλάδι;
Ποιος βιοπορίζεται εύκολα σήμερα στην Ελλάδα; Όλοι μας δυσκολευόμαστε. Ωστόσο, υπάρχει μεγάλη εκμετάλλευση και πολλοί έχουν επωφεληθεί από τις δύσκολες καταστάσεις που υπάρχουν σήμερα. Τουλάχιστον ξέρω ότι κάνω αυτό που αγαπώ.
Πώς είναι, αλήθεια, η μετάβαση από τη σχολή στη…σκηνή; Στην πραγματική δουλειά;
Η μετάβαση έγινε αρκετά ομαλά, γιατί αμέσως μετά τη σχολή ήρθε η πρόταση για τον Τσάρλι Τσάπλιν από τον Πέτρο Ζούλια και ήμουν ήδη έτοιμος για κάτι τέτοιο. Ήθελα πολύ συνειδητά να δουλέψω και μπαίνοντας σε μία επαγγελματική δουλειά γνώρισα πώς είναι πραγματικά η διαδικασία μιας παράστασης.Επίσης, είχα την ευκαιρία να είμαι στην σκηνή δίπλα στον Γιώργο Κωνσταντίνου που ήταν ένα πολύ μεγάλο μάθημα. Όλο αυτό για μένα ήταν ένα νέο ξεκίνημα που μου προκαλούσε μια βαθιά εσωτερική συγκίνηση, όπως συμβαίνει άλλωστε με κάθε νέο ξεκίνημα .
Διαβάζεις θέατρο; Και αν ναι, ποιους συγγραφείς προτιμάς;
Ξεχωρίζω συγγραφείς όπως ο Τσέχωφ, ο Ουίλιαμς και ο Σαίξπηρ. Από την άλλη, ο Μπέκετ έχει μια ιδιότητα κάθε φορά να με συγκινεί .Υπάρχει λόγος για μένα που μετά από τόσα χρόνια αυτοί οι συγγραφείς συνεχίζουν να μας απασχολούν και να μας προκαλούν να παρακολουθούμε και να ανεβάζουμε παραστάσεις τους κάθε χρονιά. Παρατήρησαν και κατέγραψαν την ζωή και την ανθρώπινη συμπεριφορά μέσα από τα έργα τους με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο και ταυτόχρονα πολύ διαφορετικά και ξεχωριστά ο καθένας. Και οι τέσσερις αυτοί συγγραφείς συνδυάζουν το τραγικό με το κωμικό με έναν πολύ χαρακτηριστικό τρόπο. Άλλωστε το άσπρο χωρίς το μαύρο δεν γράφει.
Συμφωνώ! Πώς ήταν, αλήθεια, η εμπειρία της συμμετοχής στην παράσταση Τσάρλι Τσάπλιν;
Ήταν μεγάλο σχολείο για εμένα αυτή η δουλειά. Πέρα από το ότι ήταν η πρώτη μου δουλειά μετά την σχολή , η ομάδα έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο για μένα. Υπήρχε μία παράξενη οικειότητα και λέω παράξενη γιατί ,αν και κανονικά δεν γνωριζόμασταν όλοι μεταξύ μας, δημιουργήθηκε ένα πολύ όμορφο δέσιμο με όλους. Σε αυτό έπαιξε ρόλο και ο Πέτρος Ζούλιας που υπήρξε καθηγητής μου στην σχολή και βοήθησε στο να νιώσω ακόμα πιο οικεία. Μας αγκάλιασε όλους με πολύ όμορφο τρόπο σε αυτή τη νέα του δουλειά . Είναι όμορφο τα πρώτα σου βήματα να είναι κομμάτια της ζωής σου που μπορείς σε λίγα χρόνια να γυρίσεις και να κοιτάξεις με χαρά. Αυτή η παράσταση θα είναι σίγουρα ένα τέτοιο κομμάτι.
Στο εύχομαι Τι σχεδιάζεις αυτή την περίοδο; Γνωρίζεις, ίσως, από τώρα πού θα σε βρει καλλιτεχνικά η επόμενη σεζόν;
Ακόμα δεν έχω κάτι που να μπορώ να ανακοινώσω στην παρούσα φάση. Ωστόσο, και την επόμενη σεζόν οι στόχοι μου θα συνεχίσουν να κινούνται γύρω από το θέατρο.
Τι θα συμβούλευες έναν ηθοποιό ή μια ηθοποιό που ξεκινάει σήμερα αυτό που εσύ ξεκίνησες πριν μερικά χρόνια;
Από μικρό, με θυμάμαι να δέχομαι συμβουλές και τελικά κατέληξα να κάνω πάντα αυτό που πραγματικά ήθελα. Συμβουλεύω το ίδιο. Αν έχω να πω κάτι είναι ο καθένας να τολμήσει να δει τι είναι αυτό που θέλει πραγματικά, εκείνο που αγαπάει και να το ακολουθήσει. Αν δεν αγαπάς κάτι, καλύτερα να μην το κάνεις .
Μοιράσου μαζί μας μια ξεχωριστή στιγμή εν τω μέσω κάποιας πρόβας ή παράστασης, παρασκηνιακά και μη.
Ξεχωρίζω τις στιγμές που έχω αντικρίσει στην υπόκλιση κάποιον στο κοινό να έχει συγκινηθεί. Τότε, αποκτά ακόμα μεγαλύτερο νόημα για μένα αυτό που κάνουμε. Να βλέπω ότι έστω και ένας θεατής ανάμεσα στους πολλούς συγκινήθηκε, επηρεάστηκε και ότι δεν θα βγει από το θέατρο αδιάφορος, αλλά θα πάρει μαζί του αυτό που του έδωσε η παράσταση.
Σε ευχαριστούμε, James Rodi. Ραντεβού στις κουίντες και τα φουαγιέ!
