Η ηθοποιός Λίζυ Ξανθοπούλου σε μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο Koita-magazine.
Δοτική, χαμογελαστή, παθιασμένη με την τέχνη της, σωστή θεατρίνα, με οξυδερκές πνεύμα και ήθος. Έτσι θα μπορούσα να περιγράψω τη Λίζυ Ξανθοπούλου.
Αναμετριέται ξανά (και ξανά) με έναν πολύ αληθινό και ανθρώπινο ρόλο, προσφωνώντας: «Γιατί Μαμά;». Αυτή την φορά ανεβαίνει στη σκηνή του Θεάτρου Αλκμήνη, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του ταλαντούχου και πολλά υποσχόμενου Αριστοτέλη Μαγουλά και μέσα από την ενδιαφέρουσα συγγραφική πένα της Τζωρτζίνας Τζήλιου.
Λίγες ημέρες πριν την πρεμιέρα, μας εξωτερικεύει κάποιες δικές της σκέψεις… Απολαύστε την!
«Γιατί Μαμά»; Τρίτη χρονιά κι αναμετριέστε ξανά με αυτό το έργο. Που εναποθέτετε την επιτυχία του;
Η “επιτυχία” του «Γιατί μαμά» μεταφράζεται ως επίθεση αγάπης προς την ηρωίδα από το κοινό και ως κύμα λύτρωσης για το κοινό και όλους τους εμπλεκομένους. Δεν κινηθήκαμε ποτέ με στόχο προκαθορισμένα αποτελέσματα, ούτε βάσει κάποιας μαγικής συνταγής. Δεν πιστεύω στις συνταγές, ούτε καν σε αυτές της μαγειρικής. Ρισκάρουμε κάθε φορά εκ νέου τη δημιουργία.
Τι σας έδωσε αυτός ο ρόλος που υποδύεστε και κατά πόσο σας άλλαξε;
Ο ρόλος αυτός μου χάρισε υπέροχους συνεργάτες θεάτρου και ζωής. Μου χάρισε και μία ηρωίδα μέσα στην καρδιά μου, την οποία δύσκολα θα αποχωριστώ. Μου χάρισε μαγικές στιγμές πάνω στη σκηνή. Δεν με άλλαξε. Δεν αλλάζει το “ύφασμα” του ανθρώπου. Με έκανε όμως να προβληματιστώ για τη σχέση μου με τα παιδιά μου και γι’ αυτή με τη μητέρα μου.
Πώς θα τον χαρακτηρίζατε μέσα από τα δικά σας μάτια;
Η Αλίκη είναι μία ηρωίδα “έξω καρδιά”. Εκτοξεύει συναισθήματα και σκέφτεται “φωναχτά”! Εκφράζει την αγάπη της με υπερβολές και λάθη. Δεν γίνεται διαφορετικά. Αυτή η πρωτόγονη, γνήσια, ύψιστη μορφή αγάπης, η αγάπη του παιδιού προς τη μητέρα, δεν επιδέχεται κατεργασία, περιποίηση, κομψότητα, ούτε εκπτώσεις.Η Αλίκη είναι αυθεντική και αυθόρμητη. Όπως ένα παιδί, ένας τρελός, ένας μπουφόνος. Δίψα για αγάπη, επαφή και ανταλλαγή. Παραφέρεται, αλλά έχει και το ακαταλόγιστο.
Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που καθιστούν την παράσταση επίκαιρη στο φιλοθεάμον κοινό και γιατί αξίζει το κοινό να την παρακολουθήσει;
Η παράσταση καταπιάνεται με μία σχέση άκρως προσωπική και συγχρόνως αιώνια και πανανθρώπινη. Πρόκειται για μία ειλικρινή κατάθεση από τη συγγραφή έως το χειροκρότημα που σέβεται το κοινό χωρίς να το “χαϊδεύει”. Να έρθει το φιλοθεάμον κοινό. Το ζητά η Αλίκη μας!
Κατά πόσο ταυτίζεστε με την ηρωίδα του έργου;
Τα προσωπικά μου βιώματα δεν σχετίζονται με αυτά της ηρωίδας. Μεγάλωσα με γονείς που μου έδειξαν μεγάλη εμπιστοσύνη και με έσπρωξαν για να πετάξω. Η μητρική εξουσία βέβαια μπορεί να ασκηθεί και “εξ αποστάσεως”. Ο λώρος κόβεται, φαινομενικά, σε βαθύτερο επίπεδο δεν ξέρω πώς θέλει να το διαχειριστεί ο καθένας.
Ταυτίζομαι με την ηρωίδα γιατί τη συναντάμε σε μία στιγμή αποδόμησης του εαυτού της. Έχει σκορπίσει τα κομματάκια της πάνω στη σκηνή και προσπαθεί να τα συνθέσει. Ναι, το έχω ζήσει πολλές φορές αυτό.
Ο σκηνοθέτης της παράστασης, Αριστοτέλης Μαγουλάς, αναφέρει χαρακτηριστικά στο σημείωμα του, πως πρόκειται για ένα έργο σκληρό, που δε φοβάται να πει την αλήθεια. Πόσο συχνά λέμε οι άνθρωποι την αλήθεια τελικά και κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να την αντιμετωπίσουμε;
Ο σκηνοθέτης της παράστασης να κάτσει φρόνιμος (γέλια). Το έργο πράγματι είναι σκληρά αληθινό. Δεν μπορώ να γνωρίζω για τους άλλους πόσο δύσκολο είναι να ξεστομίσουν γυμνές αλήθειες, με ευθύτητα και καθαρότητα. Σίγουρα όμως όλα θέλουν εξάσκηση και απόφαση ώστε να επιτευχθούν.
Θα γίνουμε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια όταν θα είμαστε έτοιμοι να γνωρίσουμε, να αγαπήσουμε και να κάνουμε δώρα στον ίδιο μας τον εαυτό.
Και για να γίνω αδιάκριτη με τον εαυτό μου, θα πω για εμένα πως η αλήθεια σε λεκτικό επίπεδο είναι “στο περίπου”, γι’ αυτό και θεωρώ τον κώδικα αυτόν της επικοινωνίας υποδεέστερο και σχετικό στα χέρια ή το στόμα του καθενός, (στην καθημερινότητα αναφέρομαι φυσικά). Την αλήθεια την ξέρει μόνο το σωματάκι μας. Ας το ακούμε και ας το αφήνουμε να μιλάει.
Ποιες οι δυσκολίες του να βρίσκεστε για 75 λεπτά επί σκηνής μόνη και να μονολογείτε ουσιαστικά; Πάθος, ρίσκο και τι ακόμη σημαίνει για εσάς;
Όποιες και αν είναι οι δυσκολίες, σημασία έχει πως παίρνω την απόφαση να έρθω σε επαφή μαζί τους και να περάσω καλά. Δεν αποφεύγω τα μοναχικά μονοπάτια ούτε στη ζωή μου. Τώρα για να μην πλατειάσω σε θεωρητικές θέσεις και παρεξηγήσεις για το τι εστί μονόλογος στο θέατρο, ήρθε η ώρα να μιλήσω για τον σκηνοθέτη (Αριστοτέλη Μαγουλά), ο οποίος “γκρεμοτσακίζει” τις συμβάσεις, διασπά σκέψεις και ροές με εξωγενείς και εσωτερικούς παράγοντες, κρατά τον ήρωα “ζωντανό” και “απασχολημένο”. Δημιουργεί σασπένς και επικινδυνότητα, όχι για να κρατήσει την προσοχή του κοινού, αλλά γιατί έτσι είναι η ζωή μας, ο άνθρωπος. Πόσο μπορεί να μας εκπλήξει ένας θεατρικός ήρωας που είναι μόνος του και δεν πρόκειται να δεχτεί επισκέψεις. Κι όμως! Ρίσκο; Βεβαίως! Ένα ρίσκο είναι η ζωή μας. Πάθος; Ναι!
Τι σημαίνει για εσάς το θέατρο και ποιο το στοιχείο εκείνο που σας γοητεύει περισσότερο;
Θέατρο είναι αυτό που είχα την τύχη να συναντήσω και να επιθυμώ παθιασμένα. Με γοητεύει και με συγκινεί όλη η διαδικασία της θεατρικής δημιουργίας, από τη σύλληψη ως τον τοκετό. Με τις ωραίες και τις άσχημες στιγμές. Μ’ αρέσει να χτίζω κόκκο-κόκκο στη σκηνή, μαζί με το κοινό την ιστορία.
Αυτό το θέατρο αγαπώ. Όχι την επίδειξη δυνατοτήτων και άρτιων εκτελέσεων. Σεμνά και ταπεινά από το μηδέν ως το άγνωστο!!
Αν δεν ήσασταν ηθοποιός, τί επάγγελμα θα θέλατε να κάνετε;
Έχω πει ότι για χορεύτρια πήγαινα αλλά τα παράτησα. Θέλω σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω τον δάσκαλό μου, του χορού, Σωτήρη Μπουχάγιαρ! Τίποτα άλλο δεν θέλω να κάνω τώρα!
Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε μερικά χρόνια από σήμερα;
Αυτή την ερώτηση την κάνει ο ψυχίατρος(γέλια). Αν απαντήσω και θα περιμένω διάγνωση από Θανάση Ξάνθο και Koita magazine. Δε με φαντάζομαι Θανάση μου! Επιθυμώ όμως! Υγεία, ειρήνη για όλους και φωτιά στο άδικο! Τα υπόλοιπα χτίζονται και ανατρέπονται.
Ευχαριστώ ολόψυχα,
Λίζυ Ξανθοπούλου
Πληροφορίες Παράστασης
Παραστάσεις Από 20 Απριλίου έως 12 Μαΐου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Παρασκευή στις 21.30 & Σάββατο στις 18.30
Φωτογραφίες: Γεωργία Σιέττου, Στέλιος Δανιήλ
Δημόσιες Σχέσεις: Χρύσα Ματσαγκάνη
