Η Μαρίνα Πήχου μια νέα, όμορφη, ταλαντούχα και δυναμική γυμνάστρια, ένας σεμνός, ταπεινός και εξαιρετικός άνθρωπος, με ήθος και αξίες, που σπανίζουν στις μέρες μας, με αγάπη και σεβασμό σε αυτό που κάνει…Λίγο μετά την συμμετοχή της στο Survivor 2018, στην ομάδα των μαχητών, μια απ΄τις παίκτριες που συζητήθηκε, αγαπήθηκε και έμεινε στις καρδιές όλων… Μου παραχώρησε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη για λογαριασμό του KoitaMagazine, που σίγουρα θα συζητηθεί. Απολαύστε την.
Πότε και πως πήρες την απόφαση να πας στο survivor;
Από μικρό παιδί ήμουν αεικίνητο και ριψοκίνδυνο άτομο. Με γοήτευαν τα sport και ονειρευόμουν κάποτε να μπορώ κι΄εγώ ν’ ασχοληθώ. Παρακολουθούσα από παλιά το survivor και ήθελα να συμμετέχω. Με τον σύντροφο μου μελετούσαμε και περιμέναμε την κατάλληλη ευκαιρία. Όταν εκείνος ‘’έφυγε’’ αιφνίδια από τη ζωή, θεώρησα ότι θα επιθυμούσε εγώ να συνεχίσω το ταξίδι αυτό. Έτσι κι έγινε…
Τι αποκόμισες απ’ αυτή την εμπειρία;
Οι προκλήσεις του παιχνιδιού είναι δελεαστικές όσον αφορά τα αθλήματα και το κομμάτι επιβίωση. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν καλείσαι να επικοινωνήσεις και να αντιμετωπίσεις τους συμπαίκτες σου και κατ’ επέκταση το κοινό, το οποίο κατευθύνεται από μονταρισμένα πλάνα. Τότε έχουμε μια πλαστή εικόνα διαφορετική από την πραγματικότητα κι’ αυτό με ξεπερνάει. Δυστυχώς στο βωμό της τηλεθέασης θυσιάζονται πολλά και κυρίως η προσωπικότητα κάθε παίχτη. Εγώ λοιπόν εκτός από τη χαρά μου για τη συμμετοχή μου έφυγα με μια πικρή γεύση για όλα τα παραπάνω. Όπως και να έχει όμως ήταν μια δυνατή εμπειρία.
Έκανες φιλίες μέσα στο παιχνίδι;
Βέβαια και έκανα φιλίες με άτομα που εγώ θεωρούσα ότι ήταν πιο κοντά σε μένα, στον χαρακτήρα και στις αξίες μου. Επιλέγω ανθρώπους με καθαρό βλέμμα και όχι υποψιασμένους και υπολογιστές, όσο αυτό είναι εφικτό. Με την Ντάρια γίναμε φίλες πριν καν μπούμε στο παιχνίδι, με τον Τέο και τον Αγόρου κολλήσαμε στη διάρκεια του παιχνιδιού. Αυτό δεν σημαίνει ότι υποτιμούσα τα άλλα παιδιά. Απλά δεν είχα μαζί τους αυτό που λέμε χημεία.
Ποια στιγμή σε σημάδεψε περισσότερο;
Πιστεύω ήταν δυο οι στιγμές. Η πρώτη ήταν όταν άκουσα να με προτείνει για αποχώρηση ο Ηλίας χωρίς κανέναν ιδιαίτερο λόγο, πράγμα που στη συνέχεια αποδείχτηκε αυτό. Τότε θεώρησα τον εαυτό μου αδικαιολόγητα αδικημένο. Η δεύτερη στιγμή ήταν της αποχώρησης μου. Είχα φορτισμένη ψυχολογία και τα λόγια που είπα ήταν από καρδιάς. Όταν βγήκα από το πλάνο και αποχώρησα δεν θυμόμουν τι ακριβώς είχα πει. Τόση ήταν η ψυχική μου έξαρση και φόρτιση.
Εάν γύριζες τον χρόνο πίσω θα ξανά πήγαινες;
Είπαμε ότι είμαι άτομο των προκλήσεων. Ναι θα πήγαινα αλλά πιο υποψιασμένη και προετοιμασμένη. Ίσως όμως αυτό να έφερνε αλλαγές στο χαρακτήρα και στη συμπεριφορά μου. Έτσι λοιπόν συμπέρασμα; Πήγε καλά όπως πήγε. Βάζουμε τελεία και συνεχίζουμε για άλλα.
Μίλησε μας για εσένα και τις σπουδές σου.
Κοριτσάκι ατίθασο, ενεργητικό, δραστήριο με πήγαν οι γονείς μου στο σύλλογο ενόργανης γυμναστικής ‘’Αχιλλεύς’’ στα Τρίκαλα. Από τεσσάρων ετών στα γυμναστήρια με πολλές συμμετοχές και ένα συρτάρι μετάλλια και πρωτιές στην εκάστοτε κατηγορία μου. Μοιραία πέρασα στη γυμναστική ακαδημία Τρικάλων. Έκανα το χόμπι μου επάγγελμα. Τι ποιο ωραίο. Παράλληλα με διάφορες συμμετοχές μου σε σεμινάρια πλούτιζα τα εφόδια μου και το πάλευα από παντού. Στη συνέχεια γνώρισα τον χώρο του kick box και γοητεύτηκα. Ξεκίνησα, έχω πάρει τις τρεις πρώτες ζώνες και συνεχίζω ακάθεκτη.
Ποιες λέξεις περιγράφουν τον εαυτό σου;
Έχουμε και λέμε: εκρηκτική, αυθόρμητη, παρορμητική, φωνακλού, φιλότιμη, πεισματάρα, εργατική, ριψοκίνδυνη, επίμονη, κοινωνική με ανεξάντλητο κουράγιο και δύναμη στα δύσκολα και με ένα δικό μου τρόπο να στέκομαι στα πόδια μου περήφανα τη στιγμή που άλλοι με θέλουν γονατισμένη.
Ποιες είναι οι σημερινές σου ασχολίες;
Συνεργάζομαι σε επαγγελματικό επίπεδο με τον κ. Νικήτογλου στο γυμναστήριο glory στη νέα Ιωνία. Υπάρχει επαγγελματισμός και σεβασμός, και αυτά πιστεύω είναι απαραίτητα για καλή συνεργασία και συνέχεια. Προπονώ ομαδικά τμήματα, είμαι personal trainer και προπονούμαι στο kick box. Συμμετέχω σε διοργανώσεις σχετικές με το επάγγελμα μου και εισχωρώ σιγά σιγά στο χώρο της εμπορίας προϊόντων σχετικών με τον αθλητισμό. Σκέφτομαι και το χώρο της διαφήμισης γιατί θεωρώ ότι μου ταιριάζει και μου αρέσει. Σιγά σιγά όμως και βλέπουμε.
Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα;
Δέκα χρόνια; Είναι πολλά. Ας φανταστώ λοιπόν τι θα ήθελα. Ένα δικό μου γυμναστήριο που θα μπορούσα να προπονώ, να γυμνάζω και να χαρίζω σώματα υγιή, γερά και ευπαρουσίαστα. Ένα χώρο που θα είναι πολυχώρος. Με διατροφολόγο, διαιτολόγο, μασέρ και πολύ γυμναστική. Ένα χώρο που θα ελευθερώνει από το στρές και θα χαρίζει ευεξία και υγεία. Υπάρχει τίποτα καλύτερο; Ίσως κάποια στιγμή με κατάλληλες επαφές και συνεργασίες να γίνει.
Ποιά είναι τα όνειρα σου που θέλεις να κάνεις πραγματικότητα;
Το όνειρο μου και κάθε σύγχρονου και υγιούς ανθρώπου είναι η οικονομική ανεξαρτησία σε λογικά επίπεδα. Αυτό λοιπόν είναι κυρίαρχο και θα το παλέψω μέσα από τη δουλειά μου. Όνειρο μου επίσης είναι η επαφή και η σχέση με ανθρώπους που θα με σέβονται, θα με δέχονται και θα με αγαπούν όπως είμαι. Γιατί και εγώ σέβομαι τις ιδιαιτερότητες των άλλων. Η κοινωνικότητα είναι πηγή ζωής και ψυχικής ευεξίας. Ονειρεύομαι επίσης ταξίδια. Πιστεύω ότι διευρύνουν τον ορίζοντα της σκέψης και σε γεμίζουν εμπειρίες και αναμνήσεις. Τέλος σαν φιλόζωη που είμαι και που το ονειρεύομαι από μικρό παιδί, είναι ένα σπιτάκι για κάθε αδέσποτο ζωάκι. Πονώ και θλίβομαι για τα αδέσποτα και κάτι πρέπει να γίνει σοβαρό στον τομέα αυτό.
Τι θα ήθελες να πεις κλείνοντας;
Θα ήθελα να πω στους τηλεθεατές, στους αναγνώστες, στους παρατηρητές και σε όλους να μην βιάζονται να βγάλουν συμπεράσματα. Ζούμε στην εποχή της ιλιγγιώδους ταχύτητας γεγονότων και καταστάσεων. Ας χαμηλώσουμε λίγο τους τόνους και ας είμαστε περισσότερο σκεπτόμενοι και λιγότερο παρορμητικοί. Αν μετριάσουμε τις ταχύτητες μας θα δούμε λιγότερα πράγματα αλλά θα καταλάβουμε και θα κατανοήσουμε περισσότερα. Ίσως αυτή η ταχύτητα και αυτό το συνεχές κυνήγι μας έχει καταβάλει ψυχικά και σωματικά. Καιρός να κάνουμε κάτι για αυτό.
Το υλικό της συνέντευξης είναι απ΄το προσωπικό αρχείο της Μαρίνας Πήχου
