Ο Δημήτρης Αϊβαλιώτης ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης, ένας εξαιρετικός άνθρωπος, σε μια συνέντευξη, που δώθηκε για λογαριασμό του KoitaMagazine, που σίγουρα θα συζητηθεί. Απολαύστε τον.
Ποιες είναι οι νέες σου επαγγελματικές δραστηριότητες;
Μετά την εμφάνιση στο passport – κεραμεικός ετοιμάζω το επομένο live που θα ειναί στην μουσική σκηνή Faust στις 13 Μαίου μία σκηνή που αγαπώ πολύ για το διακοσμητικό στυλ που την διακρίνει, και την καλλιτεχνική ταυτότητα και υπόσταση της. Έχω δει μοναδικά live σε αυτόν τον χώρο και χαίρομαι ιδιαίτερα που για πρώτη φορά θα πατήσω και εγώ αυτή την σκηνή.
Μαζί με την μπάντα μου θα κάνουμε ότι καλύτερο γι’αυτό το ταξίδι όπως πάντα. Βέβαια με όλους εσάς που ταξιδεύετε σε καθε live και τρέλα μαζί μας.
Αμέσως μετα έρχεται ένα Quest στον μοναδικο Σταυρό του Νότου. Άλλον έναν χώρο που βέβαια δεν χρειάζεται συστάσεις και βέβαια ένας προγραμματισμός που έχει ήδη ξεκινήσει εδώ και καιρό για μια μίνι περιοδεία σε όλη την Ελλάδα το καλοκαίρι του 2018 με πολύ όμορφες στάσεις…Είναι κάτι που ανυπομονώ να ξεκινήσει και να βρεθώ για πρώτη φορά με το κοινό εκεί έξω στα πανέμορφα μέρη μας.
Πότε και πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το τραγούδι;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου τραγουδάω. Από σκοπούς παραμυθιών στην τηλεόραση και παιδικά τραγούδια μέχρι την στιγμή του δημοτικού που έγινα μέσα σε μία νύχτα που λέμε κορυφαίος του χορού και του τραγουδιού σε όλες τις σχολικές καλλιτεχνικές δραστηριότητες…Παράλληλα στο γυμνάσιο ξεκινάνε και οι σπουδές πιάνου και θεωρητικών τελειώνοντας με δίπλωμα στην Αθήνα, καθώς και δραματική σχολή.
Πάντα με θυμάμαι πιτσιρίκα ατίθασο να περπατάω μεσημέρια στους δρόμους του χωριού μου και να τραγουδάω κ να βγαίνει η γειτονιά στα παράθυρα και να φωναάει: ”Σταμάτα είναι μεσημέρι”..Και εγώ από αντίδραση να τρέχω και να τραγουδάω πιο δυνατά για να με ακούνε όλοι… Αξέχαστα παιδικά χρόνια…
Έχεις κάνει πολλά και σπουδαία πράγματα. Τι είναι αυτό που μπορείς να ξεχωρίσεις μέχρι στιγμής;
Είναι πολλά μικρά πράγματα στην μέχρι τώρα πορεία μου στο χώρο που έχω αγαπήσει και ξεχωρίσει.
Από εμφανίσεις όπως η τελευταία στο Passport που ήταν μία μοναδική συναυλία τολμώ να πω, με ένα κοινό που είχε γίνει ένα…Επίσης η συμμετοχή μου στην ξένη παραγωγή Εvita με πρωταγωνίστρια την Abigail Johnston στo θέατρο Badminton που επίσης ήταν φοβερή εμπειρία και εκεί έμαθα πως είναι να δουλεύεις με ανθρώπους από το εξωτερικό στο θέμα συνέπειας οργάνωσης σεβασμού και καλλιτεχνικής προτεραιότητας. Μέχρι την συνεργασία μου με τον συνθέτη και μαέστρο μου για κάποιο διαστημα Χρήστο Θεοδώρου. Έναν απίστευτο μουσικό άνθρωπο και φίλο.
Βεβαια χαραγμένη στιγμή θα ειναι πάντα το πρώτο single που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 2017 5η εποχή σε μουσική και στίχους: Μυρσίνη Δόξα.
Ήταν σαν να έπαιρνα ένα βάπτισμα και θυμάμαι την πρώτη φορά που το άκουσα στο ραδιόφωνο να αναρωτιέμαι : ”Εγω είμαι αυτός που ακούω τώρα;”(γέλια).
Ποια είναι η πολυτιμότερη συμβουλή που έχεις ακούσει και την ακολουθείς μέχρι σήμερα;
Να πατάς γερά στα πόδια σου, όσο και αν κάποιες φορές υποχωρεί το έδαφος θα βρεις τον τρόπο και θα προχωρήσεις.( συμβουλή του παππού)
Πως βλέπεις την εξέλιξη της Ελληνικής μουσικής σκηνής;
Μπορώ να πω πως βλέπω την θετική πλευρά της, όσο και αν δεν υπάρχουν οι δισκογραφικές με την παλιά εικόνα και παρουσία στο χώρο. Όσο και αν τείνει να μηδενιστή καταμία έννοια, τόσο από την άλλη υπάρχει μια άνθηση. Σε στιχουργούς σε νέες πολύ καλές φωνές μεμονομένα και μη, σε νέους μουσικούς σε νέες μουσικές σκηνές.
Είναι σαν να γίνεται ένα restart του modem και όταν ξανανοίξει κάτι νέο θα φέρει.
Γίνονται φοβερές δουλειές. Πολύ καλά νέα κομμάτια, πολλοί νέοι καλλιτέχνες. Υπάρχει υλικό. Νέο ακόμα, άφθαρτο,νέο αίμα. Σαφώς το ίντερνετ σε όλο αυτό έχει παίξει καθοριστικό ρόλο θετικό και αρνητικό.
Τι σε ενοχλεί περισσότερο στην σημερινή εποχή;
Με ενοχλεί η μιζέρια, η ρουτίνα, η στασιμότητα που κουβαλάμε μερικές φορές οι άνθρωποι χωρίς αυτό όμως να έχει να κάνει με την λεγόμενη κρίση, είτε πολιτική, είτε οικονομικη.
Σίγουρα είναι κάτι που θα επιρρεάσει λαούς, πολιτισμούς, χώρες ολόκληρες αργοτερα.
Σίγουρα ο καθένας κουβαλά τον Σταυρό του, έχουμε χάσει την επαφή μας και με τον εαυτό μας και με τους δίπλα μας.
Πρέπει να βρούμε τον τρόπο το θάρρος και το θράσσος μας να μας ξαναγαπήσουμε.
Μας το έχουν στερήσει και δεν πρέπει να είναι επιτρεπτό σε κανεναν. Τίποτα δεν είναι δεδομένο…
Ελευθερία λόγου επίσης.
Που ειναι;
Ας αφουγκραστούμε όλοι το παρόν και θα βρούμε πολλές απαντήσεις για το μέλλον. Πιστεύω σε μια πολύ βαθειά εννοια του Θέλω. Δεν υπάρχει άλλωστε, δεν μπορώ, αλλά δεν θέλω. Ετσι δεν λενε;
Πως βλέπεις τον εαυτό σου στο άμεσο μέλλον;
Θα ήθελα να τον δω πρώτα υγιή σωματικά και πνευματικά.
Τότε μόνο θα μπορώ να σου ξαναπαντήσω για το τότε άμεσο μέλλον. Για να μπορώ να υπάρχω και καλλιτεχνικά όπου έχω φτάσει..
Περιέγραψε μου τον εαυτό σου με λέξεις ή φράσεις;
Κοινωνικός ταξιδιάρης. Με διακρίνει ένας αυθορμητισμός τόσο στην καθημερινότητα μου όσο και στην μουσική που πηγάζει νομίζω από μία ανεξήγητη έλξη για την εσωστρέφια και την εξωστρέφια μου.
Είναι παράλογο ίσως αυτό που σου λέω αλλά έτσι το βιώνω εγώ.
Η μουσική κρύβει μια παράνοια. Αν την αφουγκραστείς μόνο τότε μπορείς να την εξηγήσεις.
Τι θα ήθελες να πεις κλείνοντας;
Εύχομαι να αρχίσουμε ξανά να χαμογελάμε σαν Λαός…Σαν Ελλάδα…Σαν Έθνος…
Και να ξαναβρεί ο καθένας τον εαυτό του.
Επίσης σας παρουσιάzω το δεύτερο single μου που μόλις κυκλοφόρησε
Στίχοι-Μουσική : Παναγιώτης Καλαντζόπουλος
Δια χειρός Γιώργου Μπουσούνη σε μια ιδιαίτερη imperial διασκευή με Ελληνική folk επιρροή
Το υλικό της συνέντευξης είναι από το προσωπικό αρχείο του Δημήτρη Αϊβαλιώτη
