Ο σπουδαίος ηθοποιός Θοδωρής Κατσαφάδος σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο Koita-magazine.
Είναι ένας ηθοποιός χαμηλών τόνων, με μία σπουδαία πορεία στο χώρο της υποκριτικής και εξαιρετικές συνεργασίες στο ενεργητικό του.
Ηθοποιός ρεπερτορίου με εμπειρία στο αρχαίο δράμα, μέσα από τους πολλούς ρόλους που έχει ερμηνεύσει. Πολύ γνωστός στο ευρύ κοινό για την τηλεοπτική του ερμηνεία, στη σειρά ”Το Νησί” του Mega, κι όχι μόνο.
Μετά από έναν επιτυχημένο χειμώνα στο Θέατρο Άνεσις και στο έργο ”Άμλετ” του Σαίξπηρ, βάζει πλώρη για Επίδαυρο με την παράσταση ”Ο Αγαμέμνων” του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις.
Στο διπλό ρόλο του Αγαμέμνονα και του Αίγισθου ο Γιάννης Στάνκογλου. Κλυταιμνήστρα η Μαρία Πρωτόπαππα. Μαζί τους ο Αργύρης Πανταζάρας, η Ιώβη Φραγκάτου και 12μελής χορός. Το έργο ανεβαίνει σε νέα μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα και πρωτότυπη μουσική του Χάρη Πεγιάζη.
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον Τσέζαρις Γκραουζίνις, για την παράσταση ”Αγαμέμνων” του Αισχύλου και τι σας έκανε να πείτε το πολυπόθητο ναι;
Ο Τσέζαρις Γκραουζίνις είχε έρθει πριν 2-3 χρόνια να δει την παράσταση ”Έγκλημα και Τιμωρία” στο Θέατρο Άνεσις όπου έπαιζα και κάπως έτσι μιλήσαμε και είχαμε πει, πως κάποια στιγμή θα θέλαμε να συνεργαστούμε. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα μου έκανε την πρόταση για την παράσταση και η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη. Επίσης, είχεαπαρακολουθήσει και τους ”Επτά επί Θήβας” που πήγαν 2 χρόνια σε περιοδεία και είχα εκπλαγεί με τον τρόπο προσέγγισης του, τον σεβασμό και την αγάπη που έδειξε στο νόημα του έργου. Επειδή είμαι ένας ηθοποιός που σέβομαι το αρχαίο δράμα, γιατί έχω παίξει αρκετό μέσα στην πορεία μου, το εκτίμησα περισσότερο και είπα το μεγάλο ναι. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος με τη δουλειά αυτή.
Δεν μπορώ ούτε ως ηθοποιός, ούτε ως θεατής, να παίζω και να βλέπω ανεβάσματα με μοντερνιές, εξυπνάδες κι αποδομήσεις μέσα σε κλασσικά έργα. Θα ήταν καλό, τέτοια έργα να τα προσεγγίζουν με αγάπη και σεβασμό για να μην αλλοιώνεται το νόημα τους!
Ποιος είναι ο ρόλος που υποδύεστε στην παράσταση και πως θα τον χαρακτηρίζατε;
Στην παράσταση, υποδύομαι τον φύλακα, που βγαίνει στην αρχή του έργου. Πρόκειται για έναν μονόλογο με τον οποίο ξεκινά η τραγωδία αυτή και μέσα σε αυτόν περικλείεται σχεδόν ολόκληρη η τραγωδία. Ο φύλακας είναι από τα πρόσωπα που εισάγουν το κοινό στην πλοκή του έργου. Είναι ένας μονόλογος με πολύ ενδιαφέρον, δύσκολος και γεμάτος αμφισημίες. Επίσης, είναι πολύ ενδιαφέρουσα και η σκηνοθετική προσέγγιση του Τσέζαρις Γκραουζίνις προς τον ρόλο αυτό.
Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα, που καθιστούν το έργο επίκαιρο στο φιλοθεάμον κοινό;
Αυτά τα έργα είναι τόσο σπουδαία γιατί τα νοήματά τους είναι τόσο βαθιά. Δεν είναι έργα χαρακτήρων αλλά κοσμοθεωρίες ολόκληρες. Ένα διαχρονικό στοιχείο ας πούμε, είναι η αλαζονεία της εξουσίας όπως την βλέπουμε μέσα από την παράσταση, στον Αγαμέμνονα. Και σήμερα υπάρχουν αλαζόνες άνθρωποι, που βρίσκονται στην εξουσία. Γενικότερα οι αρχαίες τραγωδίες περνούν πολλά μηνύματα και στο σήμερα, γιατί ο κόσμος κάνει προσωπικές αντιστοιχίες με τα όσα βλέπει μέσα από μία παράσταση.Όλοι οι συντελεστές, συμβάλλουμε στο να περνούν τα μηνύματα στους θεατές με τον πιο βατό τρόπο και να καταλαβαίνουν τι θέλει να πει ο συγγραφέας. Ουσιαστικά να κατανοήσουν την ουσία. Και στο έργο και στο σήμερα, κυριαρχούν η αλαζονεία, η έπαρση και ο εγωκεντρισμός. Λίγοι είναι οι άνθρωποι που νοιάζονται για τον διπλανό τους πραγματικά.
Πολλοί συνάδελφοι στον χώρο δείχνουν τον εγωκεντρικό τους χαρακτήρα κι αυτό είναι το χειρότερο ελάττωμα στην υποκριτική. Όταν κοιτούν μόνο τον εαυτό τους, αυτό μεταφέρεται και πάνω στη σκηνή. Συνεπώς δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τους άλλους συναδέλφους τους. Δεν χρειάζεται να λέμε ”Είμαι ο καλύτερος”, αλλά να αφήνουμε τους άλλους να το πουν για εμάς.
Στο σκηνοθετικό του σημείωμα, ο Γκραουζίνις επισημαίνει ότι ” η τιμωρία είναι αναπόφευκτη. Ευτυχισμένος είναι εκείνος που κατάφερε ν’ απαλλαγεί απ’ τις ελπίδες και τις προσδοκίες του και έμαθε την υπομονή”. Εσείς τι θεωρείτε ευτυχία, τόσο με βάση το έργο, όσο και γενικότερα στη ζωή σας;
Μέσα από το έργο αλλά και γενικά, αν θα ήθελα να δώσω τον ορισμό της ευτυχίας, θα έλεγα ότι είναι η επικοινωνία μας με τους άλλους ανθρώπους. Και μέσα από την αλήθεια επίσης, θα βρούμε την ευτυχία, σε κάθε μορφή σχέσης στη ζωή μας. Δεν είναι ανάγκη οι σχέσεις μας να είναι τέλειες, αλλά αληθινές. Σαν την αλήθεια που βλέπεις στα μάτια ενός μικρού παιδιού. Αυτό είναι ευτυχία.
Μεταξύ άλλων ο Θοδωρής Κατσαφάδος επισημαίνει ότι το κοινό ξέρει κι έχει αλάνθαστο ένστικτο σχετικά με τα όσα βλέπει επί σκηνής.
Το κοινό δεν το εξαπατάς εύκολα. Θα φέρω ως παράδειγμα την τηλεοπτική σειρά ”Το Νησί” στο MEGA, όπου έπαιζα και είχαμε ακούσει πολλά στην αρχή, σε σημείο που δεν ξέραμε πως θα πάει αυτή η δουλειά. Μέχρι που είδαμε, ότι το πρώτο επεισόδιο είχε σημειώσει κοντά στο 70%. Ο κόσμος ξέρει τι επιλέγει, ακόμη κι αν δεν έχει τη γνώση να το αναλύσει πάντα.
Μέσα από την πορεία σας όλα αυτά τα χρόνια στην υποκριτική, έχετε κάνει σπουδαίες συνεργασίες με πολλά από τα ”ιερά τέρατα” του χώρου. Ποια τα συναισθήματα σας;
Από το 1973 και με πολύ μικρά διαλείμματα, δουλεύω στον χώρο και για 30 περίπου χρόνια σε παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου και στην Επίδαυρο (Ευριπίδη, Αισχύλο, Σοφοκλή, Αριστοφάνη). Αισθάνομαι ευτυχισμένος, ευγνώμων, τυχερός και χορτασμένος που έχω κάνει πράγματα που ήταν πάνω από τα όνειρα μου. Νομίζω πως μου δόθηκαν πράγματα, τόσο στη δουλειά, όσο και στη ζωή μου πολύ περισσότερα απ’όσα περίμενα ή άξιζα. Μετά τα 17 μου, στη δραματική σχολή ξεκίνησα να διαβάζω, να ψάχνομαι και να ανακαλύπτω υπέροχους κόσμους. Μέσα από τις συνεργασίες μου όλα αυτά τα χρόνια με σπουδαίους σκηνοθέτες και ηθοποιούς, όπως τον Μάνο Κατράκη, τους Αλ. Σολωμός, Γ. Σεβαστίκογλου, Κ. Μιχαηλίδης, Γ. Μιχαηλίδης, Αν. Βουτσινάς, Ν. Χατζίσκος, Κ. Μπάκας, Δ. Χρονόπουλος, Στ. Φασουλής, Β. Παπαβασιλείου, Μ. Μπούχλης, Λ. Βογιατζής, Μ. Λυμπεροπούλου, Κ. Τσιάνος, κ.α, νιώθω ευγνώμων. Δούλεψα πολύ για όλα αυτά και συνεχίζω να δουλεύω, ακόμη με την ίδια αγωνία όπως στα 20 μου. Αγαπώ πολύ την δουλειά μου και νιώθω τυχερός που μεγάλωσα κι έζησα την οικογένειά μου από αυτήν.
Με αφορμή την ερώτηση σας, θα ήθελα να πως ότι το θέατρο στην Επίδαυρο έχει τους δικούς του κανόνες και κώδικες που δεν μπορείς να παραβείς. Λυπάμαι που ακούω ανθρώπους να μιλούν απαξιωτικά για την Επίδαυρο, όταν ξένοι σκηνοθέτες και ηθοποιοί θέλουν πολύ να πατήσουν αυτά τα χώματα.
Τι θα συμβουλεύατε τους νέους ηθοποιούς, που ξεκινούν τώρα την πορεία τους στο χώρο της υποκριτικής;
Θα συμβούλευα τα νέα παιδιά, να κάνουν αυτή τη δουλειά με αγάπη, σοβαρότητα και υπομονή, έχοντας κατά νου, πόσο δύσκολος είναι αυτός ο δρόμος. Το να αναλώνονται μόνο σε φωτογραφίσεις ή συνεντεύξεις, δεν τους κάνουν ηθοποιούς. Είναι σχεδόν γελοίο όλο αυτό. Το επάγγελμα αυτό απαιτεί πολλή δουλειά και σοβαρότητα. Όλα τα είδη είναι σημαντικά κι ενδιαφέροντα. Πρέπει να κάνεις άλλωστε και κάποιες θυσίες, για να ασχοληθείς με αυτό που αγαπάς.
Ποιο θεατρικό έργο θα ήταν η Ελλάδα του 2018, με βάση τα όσα βιώνουμε;
Δεν είμαι και ιδιαίτερα αισιόδοξος για όσα συμβαίνουν γύρω μας. Δε με νοιάζει καθόλου για εμένα, αλλά για τη νέα γενιά ανθρώπων σε αυτή την χώρα. Δεν μπορώ να βρω έναν τίτλο, γιατί φοβάμαι να πω αυτό που πιστεύω. Ίσως τραγωδία, θέατρο του παραλόγου, παρωδία; Πραγματικά δεν ξέρω. Οι άνθρωποι που ηγούνται κι έχουν εξουσία σε αυτή τη χώρα, σε κάθε πόστο, θεωρώ πως δεν έχουν ιστορικό όραμα. Είναι απλά ευκαιριακοί και τους αφορά μόνο η θέση τους κι όχι οι άνθρωποι….
Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
6 & 7 Ιουλίου, 21:00. Έπειτα θα ακολουθήσει περιοδεία σε ολόκληρη την Ελλάδα!
Φωτογραφίες: Τάσος Θώμογλου
Διαβάστε ακόμα:
Ο Αγαμέμνων του Αισχύλου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου
