Υπάρχει μονάχα ένας δρόμος για τους ανθρώπους που ρέπουν προς την Τέχνη, και αυτός είναι ο δρόμος της έκφρασης, της εκπομπής συναισθημάτων, της εκφοράς λόγου, της κίνησης, της μετάδοσης κάποιου μηνύματος•
Μια γυναίκα επαφίεται στον ρυθμό της μουσικής, κινείται, λικνίζεται, χορεύει ώσπου ξημερώνει. Με τη δύση του ηλίου μεταμορφώνεται, φοράει τη θεατρική της ενδυμασία, εναλλάσσεται, ερμηνεύει, ενσαρκώνει ρόλους και διεισδύει στον ψυχισμό τους.
Ύστερα, με τον πρώτο ήχο του κουδουνιού ενός σχολείου, «μεταμφιέζεται» σε μια υπερήφανη δασκάλα, που αγαπά τα παιδιά, τα φροντίζει, τα προστατεύει, τα βλέπει να μεγαλώνουν και να μεστώνουν όμορφα και αισθάνεται πλήρης, γεμάτη και συγκινημένη για το έργο της, για την προσφορά της στο παιδί και τον άνθρωπο, στην Τέχνη…
Η Έλια Ιωαννίδου είναι χορογράφος, ηθοποιός και παιδαγωγός καταγόμενη από την Κύπρο. Σπούδασε παιδαγωγικά στο Frederick Institute of Technology της Κύπρου. Όταν αντιλήφθηκε την ανάγκη της να εκφράζεται και καλλιτεχνικά, παρακολούθησε σεμινάρια θεατρικού παιχνιδιού στο Θέατρο Ημέρας από τον Λάκη Κουρετζή. Το πάθος της για το θέατρο, την ώθησε στη Δραματική Σχολή «Γιώργου Θεοδωσιάδη». Ακόμη κι αν κάποιος την κλείδωνε μέσα σε ένα δωμάτιο, εκείνη θα έβρισκε τρόπους να εκφράζεται, να παίζει και να χορεύει: Διδάχθηκε χορό στη Σχολή Χορού «Φωκά Ευαγγελινού».
Αξιέπαινη είναι η προσφορά και η διδασκαλία της σε ειδικά σχολεία για παιδιά με αυτισμό, κινητικά προβλήματα και μαθησιακές δυσκολίες.
Ήταν ένα παιδικό όνειρο να δοκιμάσετε, επαγγελματικά, τόσες μορφές Τέχνης, όπως ο χορός, το θέατρο και το τραγούδι;
Ήμουν ένα παιδί που η κλίση του ήταν τα καλλιτεχνικά. Με ευχαριστούσε, με έκανε να νιώθω γεμάτη. Αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι θα το έκανα επαγγελματικά, το χαιρόμουν πάντα μέσα στα πλαίσια του ερασιτεχνικού. Όταν, λοιπόν, τελείωσα τις σπουδές μου στα παιδαγωγικά, μου πρότεινε η μητέρα μου, που έβλεπε την κλίση μου αυτή, να πάω σε μια δραματική σχολή, και είπα «γιατί όχι;». Και εκεί ήταν που ξεκίνησαν όλα, η μία σπουδή έφερνε την άλλη και εγώ ήμουν ο πιο χαρούμενος άνθρωπος πάνω στη γη, γιατί έκανα αυτό που αγαπούσα.
Ποιες εμπειρίες αποσπάτε από τη διαδικασία της εκμάθησης μικρών παιδιών; Πόσο σημαντική είναι για την πλάση του χαρακτήρα των παιδιών η προσχολική παιδεία;
Το να διδάσκεις μικρά παιδιά είναι παράδεισος , αλλά και ένα δεύτερο σχολείο για εσένα. Όσα δίνεις, άλλα τόσα και ακόμα περισσότερα παίρνεις. Τα παιδιά είναι ένα ανοιχτό βιβλίο, έχουν το χάρισμα να εκφράζονται και να λένε αυτό που νιώθουν και πιστεύουν με ειλικρίνεια. Εμπειρικά, διδάσκοντας την κάθε έννοια στα παιδιά, με όσο πιο πολλά οπτικοακουστικά ερεθίσματα, και συνδυάζοντας το θεατρικό παιχνίδι, θα εκπλαγείς με τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους , ακόμα και να ζηλέψεις τον τρόπο που, τόσο ελεύθερα, χωρίς προκαταλήψεις, εκφράζονται. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία είναι σαν σφουγγάρι, απορροφούν τα πάντα. Γι’ αυτό και πρέπει να γίνεται μια πολύ σωστή δουλεία από τον εκπαιδευτικό, αλλά και να είναι κατηρτισμένος να μπορεί να ανιχνεύει την οποιαδήποτε κατάσταση (κυρίως ψυχολογική ,σωματική ή νοητική) που μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην εξέλιξη της διάπλασης του χαρακτήρα του, γιατί ο χαρακτήρας διαμορφώνεται όσο ακόμα είναι έμβρυο, απλά μετά εξελίσσεται και με βάση τα βιώματα καθορίζεται.
Έχετε διδάξει επίσης σε ειδικό σχολείο, στο New Hope, της Ελένης Ρωσσίδου. Πώς αλληλεπιδρούσατε με τα παιδιά και τι διαπιστώσατε από αυτό σας το βίωμα;
Ήταν η πιο όμορφη περίοδος της ζωής μου. Πήγαινα για ύπνο το βράδυ και ένιωθα τόσο γεμάτη ως άνθρωπος, γιατί πρόσφερα κάτι σημαντικό. Είναι παιδιά που μόνο αγνή, ανιδιοτελή αγάπη έχουν να σου δώσουν. Μακριά από έχθρες , κακία ,ζήλιες και αντιπαλότητες. Ποτέ μου δεν τα αντιμετώπισα με λύπηση ή οίκτο. Έχουν τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες αξίες όπως κάθε άνθρωπος , και είμαι υπέρ του προγράμματος για την ένταξή τους στο κοινωνικό σύνολο. Είναι χαρισματικά παιδιά. Μαζί δουλεύαμε και πάνω στο σχολικό πρόγραμμα, αλλά και όσον αφορά την κινησιολογία και το θεατρικό παιγνίδι. Έζησα την εμπειρία ν’ ανεβάσουμε μαζί θεατρικές παραστάσεις, όπου φέρονταν σαν επαγγελματίες, με υπομονή και αντοχή. Στους παραολυμπιακούς αγώνες, πραγματικά κατάλαβα τι θα πει ευγενής άμιλλα και αθλητικό πνεύμα. Πιστεύω πως η εμπειρία μου αυτή, με έκανε καλύτερο άνθρωπο, και γι’ αυτόν τον λόγο ασχολούμαι, μέχρι σήμερα, στο δικό μου εργαστήρι με τα παιδιά με ειδικές ικανότητες και παιδάκια που μου τα στέλνουν εργοθεραπευτές, .
Ποια ερμηνεία θα δίνατε για τον χορό, το θέατρο, το τραγούδι και τη διδασκαλία;
Το νόημα σ’ αυτή τη ζωή θα το βρούμε μόνο αν το δημιουργήσουμε εμείς. Είναι ένα τραγούδι που θα τραγουδήσουμε, ένα χορός που θα χορέψουμε, ένας ρόλος που θα υποδυθούμε κι ένα ποίημα που θα συνθέσουμε. Για μένα το να απομακρύνω το ένα από το άλλο, είναι σαν να ατροφούν, γιατί όλα συνδέονται μεταξύ τους. Μέσα από τις τέχνε , και βάζω και τη διδασκαλία μέσα σε αυτές, γιατί είναι τέχνη να διδάσκεις, ο καλλιτέχνης λέει κάτι δύσκολο με απλό τρόπο.
Ασκήσατε το επάγγελμα της ηθοποιού και της χορογράφου στην Κύπρο και την Ελλάδα, αγκάλιασε τόσο το ελληνικό όσο και το κυπριακό κοινό τη δουλειά σας;
Στην Ελλάδα ήταν μέσα στα πλαίσια των σπουδών μου, όταν μου ζητήθηκε να χορογραφήσω τις διπλωματικές εξετάσεις σε δραματική σχολή. Στη Κύπρο, όμως, έχω κάνει αρκετές συνεργασίες ως χορογράφος, με τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου (Θ.Ο.Κ), όπου προτάθηκα στην κατηγορία χορογράφος στα θεατρικά βραβεία. Πήρα βραβείο χορογραφίας για μία παραγωγή του Σατιρικού Θεάτρου πάλι στα βραβεία του Θ.Ο.Κ , όπως επίσης είχα συνεργασίες με τα ελεύθερα θέατρα, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μου θιάσου. Ως ηθοποιός ήμουν υποψήφια στην κατηγορία «γυναίκα ηθοποιός της χρονιάς» στα βραβεία Madam Figaro.Νιώθω ευλογημένη για την πορεία μου στον χώρο, έκανα εξαιρετικές συνεργασίες όλα αυτά τα χρόνια, τόσο στην τηλεόραση όσο και στο θέατρο. Πήρα και παίρνω πολλή αγάπη από τον κόσμο, και αυτό με κάνει να πιστεύω ότι πρόσφερα και εγώ κάτι σε αυτούς -όταν πορεύεσαι σωστά και με αξιοπρέπεια παίρνεις την ανταμοιβή σου, που δεν είναι τίποτα άλλο από το χειροκρότημα ,την αποδοχή και την στήριξή τους. Γιατί εμείς από μόνοι μας, όσο σπουδαίοι καλλιτέχνες κι αν νομίζουμε πως είμαστε, χωρίς την αποδοχή του κόσμου, δεν θα φτάναμε πουθενά. Αγαπώ πολύ τον κόσμο και η επαφή μου μαζί του με ενθουσιάζει. Όταν είμαι στη σκηνή, ή όταν κάνω standup show και τραγουδώ, τους νιώθω δικούς μου, φίλους μου, υπάρχει μια μαγική έλξη.
Ήταν η τύχη, το πάθος σας, η εργατικότητα ή το ταλέντο σας που σας οδήγησαν σε επαγγελματικές ευκαιρίες, αλλά και σε επιτυχημένες συνεργασίες;
Στην αρχή, κάποιος βλέπει κάτι σ’ εσένα, αλλά δεν είναι αρκετό, γιατί δεν μπορεί να γνωρίζει τις δυνατότητές σου τόσο καλά. Άρα εκεί μπαίνει ο παράγοντας τύχη. Εκεί πια είναι στο χέρι μας ν’ αποδείξουμε αν αξίζαμε την ευκαιρία που μας δόθηκε. Το πάθος για τη δουλεία, και η εργατικότητα εννοείται, ότι το άλφα και το ωμέγα.
Ύστερα από τη 2η φορά που συμμετείχατε στο τηλεοπτικό σόου “Dansing 6” στο Tv One, τι είναι αυτό που αποκομίσατε από αυτήν σας την εμπειρία στο τραγούδι;
Αυτό που κέρδισα πρώτα απ’ όλα είναι ανθρώπινες σχέσεις. Γνώρισα ανθρώπους που δεν μας είχε δοθεί η ευκαιρία τόσα χρόνια να γνωριστούμε -γνωριμίες που θα μπορούσαν γίνουν και όμορφες συνεργασίες μελλοντικά. Το γεγονός ότι διαγωνίστηκα στο τραγούδι, ήταν μια ωραία πρόκληση -γιατί είμαι και άνθρωπος των προκλήσεων. Ήταν ένα όμορφο ταξίδι για έναν καλό σκοπό.
Σκοπεύετε να επιστρέψετε στην Αθήνα για μια μελλοντική συνεργασία στο θέατρο;
Θα το ήθελα πάρα πολύ! Κάθε εμπειρία και πρόκληση είναι μοναδική. Θα το ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ με καινούργιους ανθρώπους σε καινούριο περιβάλλον και είμαι σίγουρη πως έχω πολλά να δώσω, αλλά και να πάρω.
Θεωρείτε πως είναι σταθμός Τέχνης η Αθήνα;
Σαφώς και είναι σταθμός Τέχνης. Επίσης, θεωρώ ότι έχει περισσότερες ευκαιρίες «ανέλιξης», και αυτό που μου αρέσει πολύ είναι ότι έχει θεάματα για το κάθε γούστο. Έχει ο κόσμος επιλογές, όπως επίσης και ποιότητα στο θέαμα.
Τέλος, σχεδιάζετε το μέλλον; Ποια επαγγελματικά σχέδια κάνετε τώρα;
Δεν το σχεδιάζω, φαντάζομαι, όμως, πώς θα ήθελα να είναι. Η σκέψη και η θέλησή μας, πολλές φορές, κάνουν τα όνειρα και τους στόχους μας πραγματικότητα. Ε, εντάξει, πρέπει να βάλουμε και λίγο το χεράκι μας…
Αυτή η περίοδος, είναι περίοδος συζητήσεων, τόσο θεατρικά όσο και τηλεοπτικά. Σίγουρα όμως συνεχίζουμε στο ACT STUDIO τα μαθήματα με τα παιδιά. Θα σκηνοθετήσω και χορογραφήσω μια παιδική παράσταση, και τέλος συνεχίζω το standup show και το τραγούδι με το μουσικό σχήμα «ΜΑΖΙ».
