Ο Απαισιότατος Γκρου – ο οποίος στην πραγματικότητα δεν είναι πλέον καθόλου απαισιότατος – έχει γυρίσει την πλάτη του στο έγκλημα κι έχει γίνει κατάσκοπος της Αντιτρομοκρατικής.
Αποτυγχάνοντας να πιάσει τον κακοποιό που έκλεψε το μεγαλύτερο ροζ διαμάντι του κόσμου, χάνει τη δουλειά του. Προτού προλάβει καν να το συνειδητοποιήσει, ανακαλύπτει ότι έχει δίδυμο αδελφό.
Έτσι, ξεκινά μαζί με την οικογένειά του – τη γυναίκα του Λούσι και τις 3 υιοθετημένες κόρες τους – να γνωρίσουν τον Ντρου. Το καινούριο μέλος της οικογένειας είναι το άκρως αντίθετο από εκείνον: έχει σπίτι με ό,τι θα μπορούσε να ονειρευτεί κανείς, είναι χαμογελαστός, καλοσυνάτος και το χειρότερο διαθέτει…πλούσια ατημέλητα ξανθά μαλλιά.
Ο ήμουν-πολύ-κακό-παιδί Μπαλτάζαρ Μπρατ είναι ο κακός της ιστορίας που κλέβει το διαμάντι για να το χρησιμοποιήσει στα καταστροφικά του σχέδια. Φιγούρα βγαλμένη (και κολλημένη) στα 80s και πρώην παιδί θαύμα, ρίχνει ξύλο με τη συνοδεία τραγουδιών του Mάικλ Tζάκσον και θέλει να «τιμωρήσει» το Χόλυγουντ μετατρέποντάς το σε μια τεράστια τσιχλόφουσκα και στέλνοντας το στο διάστημα. Κάπου εκεί τα δύο αδέλφια ενώνουν τις δυνάμεις τους για να πάρουν πίσω το διαμάντι και να σώσουν την πόλη που κινδυνεύει.
Στο επίκεντρο και αυτής της ταινίας βρίσκονται οι οικογενειακές σχέσεις: η αδελφική αγάπη και φυσικα η μητρική αυτοθυσία της Λούσι που πηγάζει αυθόρμητα και προστατευτικά σε όλες τις δύσκολες στιγμές των κοριτσιών. Από τις πιο εμπνευσμένες σκηνές ο διαγωνισμός τραγουδιού α λα X-Factor των Minions και η εισβολή των Γκρου και Ντρου στο κάστρο του Μπρατ. Παραδόξως, δεδομένου ότι πρόκειται για έργο απευθυνόμενο σε παιδιά που μετρά ήδη δυο προηγούμενες μεγάλες επιτυχίες, οι χιουμοριστικές σκηνές είναι λιγότερες από το αναμενόμενο. Ωστόσο, η γρήγορη πλοκή, το χρωματιστό πεδίο δράσης και οι απίστευτες φωνές των Γκρου-Ντρου, της Άγκνες και των Minions κάνουν ευχάριστο το συνολικό αποτέλεσμα.
