Ένας νέος άνθρωπος και πρωτοεμφανιζόμενος καλλιτέχνης, σε μία εποικοδομητική συνέντευξη στο Koita-magazine.
Ο Χρήστος Μπότσης είναι ένας νέος και απόλυτα συνειδητοποιημένος άνθρωπος, με όραμα, στόχους και όνειρα. Αγαπά πολύ την μουσική, σπουδάζοντάς την ενώ ασχολείται κι ερασιτεχνικά με το τραγούδι. Κάθε μέρα για τον ίδιο, είναι μία νέα ευκαιρία να απολαμβάνει αυτό το συναρπαστικό ταξίδι, με οδηγό του την μουσική.
Πόσο όμορφο κι αισιόδοξο για την εποχή μας, να βλέπεις ανθρώπους και δη νέους, να κυνηγούν τα όνειρά τους, να μην μιζεριάζουν, να απολαμβάνουν την ζωή, αρπάζοντας τις ευκαιρίες που τους δίνονται, για να εξελιχθούν και σαν προσωπικότητες και σαν επαγγελματίες!
Καλησπέρα Χρήστο! Πες μας δυο λόγια για σένα σα να συστήνεσαι στο αναγνωστικό μας κοινό.
Καλησπέρα Θανάση! Αρχικά να σε ευχαριστήσω πολύ για τη φιλοξενία και να σε συγχαρώ για όλα αυτά τα ωραία που κάνεις και διαβάζω. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θήβα, μια επαρχιακή πόλη της Βοιωτίας. Έζησα εκεί μέχρι που τελείωσα το λύκειο. Εδώ και ενάμισι χρόνο μετακόμισα στην Αθήνα για σπουδές στη μαγειρική και συγχρόνως σπουδάζω και τραγούδι. Είναι δύο πράγματα που πάντα αγαπούσα να κάνω. Και τα δύο έχουν πολύ βάθος και αυτό είναι το ωραίο. Η γνώση τους δε σταματά ποτέ.
Ποιο ήταν το έναυσμα που σε ώθησε να ασχοληθείς με τη μουσική;
Χμμ, πολλά πράγματα. Πρώτα απ’ όλα νομίζω ότι γεννήθηκα έτσι. Εγώ δε θυμάμαι αλλά οι συγγενείς μου λένε πως μόνο έτσι ηρεμούσα στη κούνια μιας και ήμουν πολύ γκρινιάρης (γέλια). Μεγαλώνοντας άρχισα να ανακαλύπτω πως μέσα από το τραγούδι κάνω ψυχοθεραπεία και βελτιώνομαι σαν άνθρωπος. Συχνά ζω στο δικό μου κόσμο και <<ταξιδεύω>>. Τη μουσική την έχω πάντα οδηγό για το εκάστοτε ταξίδι που κάνω.
Ποια είδη μουσικής αγαπάς και σε εκφράζουν περισσότερο;
Μ’ αρέσει να ακούω πολλά είδη. Μπορεί να ξυπνήσω με Χατζιδάκι, στη συνέχεια να ακούσω jazz και το βράδυ να κοιμηθώ με όπερα. Το επόμενο πρωί μπορεί να ξεκινήσει και να τελειώσει η μέρα μου με λαϊκό τραγούδι. Δεν έχω σταθερά αγαπημένα είδη. Αγαπάω ο,τι έχει ψυχή και μεράκι. Αυτό είναι και η τέχνη άλλωστε. Να καταθέτουμε τη ψυχή μας ξεπερνώντας τον εαυτό μας.
Ποιους καλλιτέχνες του εγχώριου και διεθνούς ρεπερτορίου ξεχωρίζεις και γιατί;
Τώρα φοβάμαι πως θα αδικήσω πολλούς γιατί θα τους ξεχάσω. Γι’ αυτό θα μιλήσω για δύο που μου ήρθαν αμέσως στο μυαλό. Η Adele θεωρώ πως είναι πολύ καλή τραγουδίστρια. Όποια στιγμή και να την έχω ακούσει ανατριχιάζω απ΄τις ερμηνείες της και θεωρώ πως έχει και πολύ πάθος γι’αυτό που κάνει. Για την Ελλάδα τώρα, θα πω τη Νατάσσα Μποφίλιου. Είναι άψογη τραγουδίστρια ,με πολλές δυνατότητες και το σημαντικότερο είναι ο εαυτός της πάντα. Θέτει τις απόψεις της χωρίς φόβο για τίποτα και θεωρώ πως είναι μίας απ’ τους καλλιτέχνες που προσέφερε πολλά στο κοινό της Ελλάδας. Πολλοί νέοι, μέσα από το ρεπερτόριο της, άκουσαν ιστορικά τραγούδια που δε θα ανακάλυπταν ποτέ οι ίδιοι.
Ασχολείσαι ερασιτεχνικά με τη μουσική. Κατά πόσο επηρεάζει τη ζωή σου και πως θα ήθελες να εξελιχθείς μέσα από αυτήν;
Τη ζωή μου την επηρεάζει αρκετά. Μου τρώει μεγάλη ποσότητα απ΄τη καθημερινή μου ενέργεια. Όταν ασχολείσαι με τη μουσική είσαι σε μια συνεχή μελέτη. Αν εξαιρέσουμε τις βόλτες με τους φίλους μου, όλος ο υπόλοιπος ελεύθερος χρόνος είναι διατεθειμένος εκεί.
Η εξέλιξη μου στο τραγούδι θέλω να είναι ο εαυτός μου. Να εκπληρώσω τους δικούς μου στόχους και συνεχώς να εξελίσσομαι. Δε με ενδιαφέρει η διασημότητα στο τραγούδι. Θέλω να γίνω καλός κι ας με ξέρουν και πέντε άνθρωποι.
Πολύ πρόσφατα θα κυκλοφορήσει μια διασκευή που ετοιμάζεις στο τραγούδι ‘’Μαύρα γιασεμιά’’ σε μουσική του Γιώργου Σταυριανού και στίχους της Μυρτούς Κοντοβά. Πες μας πως γεννήθηκε αυτή η ιδέα και τι σε συνεπήρε σε αυτό το κομμάτι;
Τα τραγούδια του κ. Σταυριανού τα εκτιμούσα πάντα. Υπήρχαν όμως και πράγματα που δεν είχα ακούσει. Έτσι λοιπόν ένα μεσημέρι ακούγοντας τον ”Καημό της φυσαρμόνικας’’ απ την αγαπημένη Μαρία Δημητριάδη, μου βγάζει προτεινόμενο το Youtube μια συναυλία του Σταυριανού στο Δεύτερο πρόγραμμα στην ΕΡΤ. Πατάω επάνω και φεύγω από τον υπολογιστή για να κάνω δουλειές στο σπίτι. Κάποια στιγμή ακούω μια μελωδία που την ένιωθα οικεία χωρίς όμως να τη ξέρω και ταυτόχρονα συγκινούμαι σαν καμία άλλη φορά. Αυτό ήταν λέω μέσα μου. Με βρήκε μόνο του το τραγούδι. Πηγαίνω με μια φίλη, για καφέ και το συζητήσαμε. Και μου δίνει την ιδέα να το κάνω μια επανεκτέλεση. Πήρα την άδεια από τον συνθέτη λοιπόν και το ετοιμάσαμε. Σε λίγες μέρες θα κυκλοφορήσει διαδικτυακά από την εταιρεία PROTASIS MUSIC κι εύχομαι να το αγαπήσετε όπως κι εγώ.
Αν γεννιόσουν σε μια άλλη εποχή ποια θα ήταν αυτή και γιατί;
Αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση. Σε καμία εποχή από αυτές που έχουν περάσει δε θα ήθελα να ζήσω. Θεωρώ πως όλες είχαν πολλά αρνητικά και λίγα θετικά. Δε με ενοχλεί που ζω σήμερα. Με ενοχλεί πολύ όμως αυτή η αποξένωση του σήμερα από όλα. Με προβληματίζει πολύ που δεν υπάρχει αλήθεια στο κόσμο παρά μόνο ψέμα. Φυσικά το λυπηρό της υπόθεσης είναι πως είμαστε λίγοι αυτοί που προσπαθούμε να κάνουμε κάτι για να το αλλάξουμε. Βλέπουμε δίπλα μας τον φασισμό και κανείς δε μιλάει. Αυτό είναι το πιο ανησυχητικό απ όλα. Η σιωπή.
Θα ΄θελα λοιπόν να ζήσω σε μια εποχή γεμάτη αγάπη και φύση. Και θα ΄ρθει πιστεύω.
Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε μερικά χρόνια από τώρα;
Αδύνατο, γυμνασμένο και νέο. (γέλια)
Δε μπορώ να με σκεφτώ σε λιγα χρόνια!
Αγαπημένο σου μότο;
Στο μυαλό είναι ο στόχος. Το νου σου ε;
Κατερίνα Γώγου.
Τα πάντα είναι στόχος. Σε οτιδήποτε.
”Να πιστεύεις στα όνειρα, γιατί σ’ αυτά είναι κρυμμένη η πύλη της αιωνιότητας”, έγραψε κάποτε ο Λιβανοαμερικανός ποιητής & φιλόσοφος Χαλίλ Γκιμπράν. Με αυτή την φράση θα κλείσω αυτή την συνέντευξη και θα ευχηθώ στον Χρήστο, να πιστεύει πάντα στην ομορφιά των δικών του ονείρων!
Μπορείτε να επισκεφτείτε και την σελίδα του Χρήστου στο Facebook και να ενημερώνεστε για τα επαγγελματικά και μουσικά του νέα!
Και μην ξεχνάτε κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
Διαβάστε ακόμη:
