Βιολέτα Ίκαρη: ” Είναι η εποχή της ανασφάλειας και του εγωισμού ”

Η Βιολέτα είναι ένα ταλαντούχο πλάσμα, με σπουδές πάνω στην μουσική που υπηρετεί, με ήθος, στρατιώτης πάνω στη δουλειά της. Με κόπο και πολλές θυσίες έφτασε σε ένα σημείο όπου οι συνεργασίες της προκαλούν τον θαυμασμό μας.

Διαβάζοντας μια παλιότερη συνέντευξή σου διάβασα και το εξής:”Το τραγούδι μπορεί να μας δώσει το ερέθισμα για να αλλάξουμε τον κόσμο”. Υπάρχει κάποιο τραγούδι που σου έδωσε αυτό το ερέθισμα; Και αν ναι, ποιο είναι αυτό;

O¨Ιδανικός κι ανάξιος εραστής¨ του Νίκου Καββαδία και του Γιάννη Σπανού είναι ένα τραγούδι που σε μικρή ηλικία διείσδυσε στην ψυχή μου και είπα από τότε, ότι κανένα όνειρο δεν πρέπει να μένει όνειρο.
Σήμερα, κυνηγάω τα όνειρα μου με όλες μου τις δυνάμεις αλλά και όπου μπορώ, βοηθάω για τα όνειρα των γύρω μου. Αυτό, αν θα μπορούσαν να το νιώσουν και οι υπόλοιποι άνθρωποι, σίγουρα θα άλλαζε ο κόσμος.

Αν σε ρωτούσε κανείς αν εσύ ανακάλυψες το τραγούδι ή αν σε ανακάλυψε αυτό,τι θα απαντούσες;

Έχω βρει τον εαυτό μου σε πολλά τραγούδια, πολλές φορές δεν ξέρω τι έχω, τυχαία ακούω ένα τραγούδι στο ραδιόφωνο και βουρκώνω. Είναι γιατί το τραγούδι μου λέει ακριβώς πιο είναι το πρόβλημά μου. Οπότε, υπάρχουν τραγούδια που με ανακαλύπτουν. Αν ανακάλυψα εγώ κάτι στο τραγούδι, αυτό είναι η δύναμή του, το πόσο επηρεάζει εμένα και τον κόσμο και το πώς γιατρεύει τις ψυχές των ανθρώπων.

Αν σου ζητούσε κανείς ένα σύντομο βιογραφικό σου,σε δυο τρείς γραμμές, τι θα έγραφε αυτό το βιογραφικό;

Είμαι η Βιολέτα Ίκαρη από την Ικαρία. Έχω κάνει μαθήματα φωνητικής & ευρωπαϊκής μουσικής. Είμαι πτυχιούχος βυζαντινής μουσικής. Έχω κυκλοφορήσει τέσσερα digitalsingles, τα τρία από τη feelgoodrecords και τραγουδάω ό,τι αγαπώ.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στις ζωές όλων μας που μας άλλαξαν τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα.Στην δική σου ζωή ποιοι άνθρωποι έπαιξαν αυτόν τον ρόλο και γιατί;

Πάντα τα πράγματα τα βλέπω όπως είναι. Βρέθηκαν όμως άνθρωποι που μου ομόρφυναν τη ζωή και όχι τον τρόπο που τη βλέπω και με βοήθησαν να απολαμβάνω το παρόν και να βλέπω το μέλλον με αισιοδοξία, αυτοί είναι οι φίλοι και οι συνεργάτες μου, που με αγκαλιάζουν συναισθηματικά και με κρατάνε για να μην πέσω ακόμη και στους πιο δύσβατους δρόμους.

Ζώντας σε μια εποχή σαν τη δική μας,πώς θα την περιέγραφες;

Είναι η εποχή της ανασφάλειας και του εγωισμού. Δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει, τι να πιστέψουμε, τι ακριβώς κρύβεται πίσω από τα προβλήματα μας και οι επαναστάσεις μας είναι μικρές.Παρόλα αυτά, πιστεύω στη δύναμη της ανθρωπιάς και ότι η νέα γενιά θα καταφέρει να αναδείξει αληθινούς ηγέτες που θα οριοθετήσουν την κατηφόρα μας και σιγά σιγά το τοπίο θα αλλάξει προς το καλύτερο.

Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να πεις ”όχι” σε μια πιθανή πρόταση από έναν καταξιωμένο καλλιτέχνη,που όμως εσύ δεν εκτιμάς;

Είναι πολύ απλό. Δε θα προβληματιζόμουν με κάτι τέτοιο, άλλωστε το τραγούδι δεν το είδα ποτέ ως δουλειά, οπότε δε θα επέτρεπα σε καμία περίπτωση στον εαυτό μου να κάνει τέτοια έκπτωση και ευτυχώς δε με τραβάει ό,τι γυαλίζει.

Τα σχέδιά σου για αυτό το καλοκαίρι; Tραγούδησες στο Καλλιμάρμαρο στο αφιέρωμα για τον Βασίλη Τσιτσάνη. Πώς αισθάνεσαι που συμμετείχες σε μια τόσο κεντρική εκδήλωση και πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;

Η πρόταση ήρθε από τους διοργανωτές αυτής της συναυλίας.
Αισθάνομαι πολύ τυχερή, γιατί θα βρέθηκα ανάμεσα σε μεγάλους καλλιτέχνες που θαύμαζα από μικρή και τραγουδήσαμε για τους ανθρώπους που δυσκολεύονται να επιβιώσουν. Μπορεί να μην δώσαμε οριστική λύση στο πρόβλημά τους, όμως είναι μια αξιόλογη βοήθεια μέχρι να βρεθεί τρόπος να εξαλειφθεί ¨της κοινωνίας η διαφορά¨. Όσο για τα τραγούδια του Τσιτσάνη, τα έχω χιλιοτραγουδήσει γιατί τα αγαπούσα και τα αγαπώ.

Το πρώτο τραγούδι που είπα μπροστά στο μικρόφωνο ήταν το ¨Γεννήθηκα για να πονώ¨ και ήμουν μόλις δεκαεπτά χρονών. Φανταστείτε τη συγκίνηση που έχω.
Μετά από το αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη, θα συνεχίσω τις συναυλίες στο πλευρό του αγαπημένου μας Γιώργου Νταλάρα και θα κάνω και κάποιες παραστάσεις δίπλα στον μεγάλο μας τραγουδοποιό Διονύση Σαββόπουλο.

Πώς αντιλαμβάνεσαι την επιτυχία; Με δεδομένο ότι στην εποχή μας τα πράγματα είναι ”κλειστά” για τους νέους καλλιτέχνες, θα πρέπει να αισθάνεσαι τυχερή που σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα ξεχώρισες.

Η αλήθεια είναι ότι νιώθω πολύ τυχερή για όλα όσα έχουν συμβεί ως τώρα αλλά την επιτυχία δεν τη βασίζω μόνο στην τύχη, ούτε στο ¨ταλέντο¨ που υποτίθεται ότι και αυτό είναι θέμα τύχης. Έχω δουλέψει πολύ και έχω προσπαθήσει πολύ για να έχω αυτό το αποτέλεσμα. Αγάπησα το τραγούδι με πάθος και αφιερώθηκα στη μελέτη για να μπορώ να υποστηρίζω τα τραγούδια που επιλέγω. Όμως, το πιο βασικό και το εισιτήριο στην επιτυχία είναι το καλό τραγούδι, το τραγούδι που έχει γραφτεί από ψυχή ξεψυχισμένη, το τραγούδι που λέει την αλήθεια με αναστεναγμό και αγάπη. Αν αυτά τα τραγούδια σταματήσουν να έρχονται στο δρόμο μου, τότε θα εξαφανιστώ οικειοθελώς.

Μπορεί να μην πρόλαβες την εποχή που ένας δίσκος καθόριζε μουσικά την εποχή που κυκλοφορούσε, αλλά αν σου ζητούσα τρεις δίσκους που καθόρισαν εσένα, ποιους θα έλεγες; Και για ποιο λόγο ο καθένας;

¨Το φορτηγό¨ του Διονύση Σαββόπουλου, γιατί μπορεί να αναφέρεται σε μια εποχή την οποία δεν πρόλαβα αλλά δεν υπάρχει μέσα σε αυτό το δίσκο ούτε ένα τραγούδι που να μη με βουτήξει σε αυτή την εποχή με τις ομορφιές και τις δυσκολίες της, με αγαπημένο μου τραγούδι ¨Τα πουλιά της δυστυχίας¨.

¨Θαλασσογραφίες¨ Μάνος Λοϊζος – Λευτέρης Παπαδόπουλος.
Αυτός ο δίσκος με ταξιδεύει από τότε που ήμουνα κοριτσάκι και πολλά από τα τραγούδια αυτού του δίσκου πλαισίωναν τις σχολικές μας γιορτές. Ακόμα συγκινούμαι όταν ακούω το «Νανούρισμα», το «Μάνα δεν φυτέψαμε», το «μήνυμα». Αυτά τα τραγούδια έχουν ριζώσει στην καρδιά μου.

¨Πες μου ένα ψέμα ν΄ αποκοιμηθώ¨ Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
Ένας υπέροχος πολυσυλλεκτικός δίσκος που δεν έλειπε από το σπίτι και που τον άκουγα με τις ώρες. Έχει δύο μεγάλες μου αδυναμίες, τον Βασίλη στη φωνή και τον Άσιμο στους δημιουργούς αλλά περιέχει και τραγούδια διαφορετικών ειδών που στέκονται ισότιμα το ένα δίπλα στο άλλο στη δική μου μουσικο-ψυχοσύνθεση.

Τραγουδιστής-δημιουργός. Πώς θα περιέγραφες την σχέση;

Ο δημιουργός πρέπει να μπορεί να αγγίξει τον τραγουδιστή και ο τραγουδιστής πρέπει να μπορεί να αγγίξει τον δημιουργό. Να μπορεί να σηκώσει την ιστορία του τραγουδιού, να την οικειοποιηθεί. Πρέπει μεταξύ τους να υπάρχει σύμπνοια, για να ζωντανέψει το τραγούδι και να γίνει δύναμη που ο κόσμος θα καλωσορίσει μέσα του. Είναι καθαρά ερωτική σχέση.

Ζώντας σε μια εποχή πού, πολλές φορές, οι δημόσιες σχέσεις καθορίζουν την επιτυχία ή όχι κάποιου, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι για σένα να πορευτείς μέσα σε ένα τέτοιο πλέγμα σχέσεων;

Είμαι πολύ κοινωνικό ον και μπορώ να περάσω καλά σχεδόν με όλα τα είδη των ανθρώπων, το μόνο που δεν αντέχω είναι ο σνομπισμός και δεν φιλάω χέρια ανθρώπων που δεν συμπαθώ ακόμα κι αν είναι να μου δώσουν χρυσάφι. Έτσι ήμουν από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου -άσε που τους ανθρώπους δεν τους βλέπω σαν δρόμους προς τη δόξα.Είμαι πολύ ρομαντική για να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Αν είναι να ξεχωρίσω, σίγουρα δεν θα ξεχωρίσω με τη διπλωματία.

Ακούσαμε το νέο σου τραγούδι με τίτλο ¨Σειρήνα¨. Πες μας λίγα λόγια γι’ αυτό, τι ετοιμάζεις δισκογραφικά;

Η ¨Σειρήνα¨ κυκλοφόρησε πριν από μερικές μέρες από τη feelgoodrecords σε στίχους της γνωστής και αγαπημένης μας ηθοποιού Βίβιαν Κοντομάρη και σε μουσική του εξαιρετικού νέου δημιουργού Σταύρου Τσουμάνη.
Είναι ένα τραγούδι που αγάπησα από το πρώτο άκουσμα και ήρθε στα χέρια μου λίγο πριν «κλείσει» ο πρώτος μου προσωπικός δίσκος που θα κυκλοφορήσει στα μέσα του Σεπτέμβρη. Ο δίσκος αυτός θα είναι πολυσυλλεκτικός και θα έχει μέσα κυρίως τραγούδια αγαπημένων δημιουργών και κάποια δικά μου,όπως και μια συμμετοχή του μοναδικού Βασίλη Παπακωνσταντίνου.