Μια γυναίκα στη Γαλλία του ‘50 που αναζητά απελπισμένα έναν μυθιστορηματικό έρωτα, ένας λευκός γάμος, ένας υπομονετικός σύζυγος κι ένας πληγωμένος στρατιώτης μαζί με αρκετές δόσεις ρομαντισμού και μελαγχολίας είναι τα υλικά με τα οποία η σκηνοθέτιδα Νικόλ Γκαρσιά χτίζει τους βασικούς χαρακτήρες και τη ραχοκοκαλιά του έργου της.
Η Γκαμπριέλ και ο Χοσέ συνοδεύουν τον έφηβο γιο τους σε έναν διαγωνισμό νεαρών ταλαντούχων πιανιστών. Εντελώς αναπάντεχα εκείνη σταματά, φεύγει από το αμάξι και μπαίνει αναστατωμένη σε ένα διαμέρισμα.
Στο flashback που ακολουθεί μαθαίνουμε την ιστορία της ατίθασης και αντιδραστικής – για την εποχή της – Γκαμπριέλ, που ύστερα από κάποια ερωτική απογοήτευση περνά σε μια παθολογική κατάσταση με ακραίες αντιδράσεις. Η μάλλον αυταρχική και απόμακρη συναισθηματικά μητέρα της αποφασίζει να την παντρέψει με το ζόρι με τον αγρότη Χοσέ που εργάζεται στην περιοχή.
Ο γάμος τους είναι από την αρχή ξεκάθαρα τυπικός, ωστόσο όταν εκείνη διαγιγνώσκεται με πέτρες στα νεφρά που τις προκαλούν αφόρητους πόνους, αναγκάζεται να πάει για λουτροθεραπεία σε ένα σανατόριο στις Άλπεις. Εκεί γνωρίζει τον Αντρέ, που έχει μόλις επιστρέψει από τον πόλεμο της Ινδοκίνας. Είναι όμορφος, μονίμως σοβαρός και λυπημένος και άσχημα τραυματισμένος, και η Γκαμπριέλ δεν αργεί να τον ερωτευτεί. Ταυτόχρονα, το ειδύλλιο αποτελεί μια διέξοδο από τον «λευκό» γάμο της. Όμως, όταν εκείνος μετακινείται σε άλλο μέρος, τα ατελείωτα γράμματα που του στέλνει παραμένουν αναπάντητα και η υπόσχεση να ζήσουν μαζί ανολοκλήρωτη.
Τα τοπία των Άλπεων συνθέτουν όμορφες, φωτογραφικές εικόνες. Η σκηνοθεσία είναι μεν προσεκτική με αρκετά ημιφωτισμένα πλάνα κυρίως στο πρώτο μισό της ταινίας, αλλά οι ιδιαίτερα αργοί ρυθμοί της και οι μετέπειτα ανατροπές δεν καταφέρνουν να ξυπνήσουν επαρκώς τη συγκίνηση του θεατή. Σαφώς το μεγαλύτερο ατού της ιστορίας παραμένει η Μαριόν Κοτιγιάρ, της οποίας η παρουσία και η ερμηνεία γεμίζουν την κινηματογραφική οθόνη. Η ηθοποιός είναι πειστική στην απόγνωσή της και στο ανυπότακτο του χαρακτήρα μιας γυναίκας που φαίνεται πως ο έρωτας αποτελεί μοναδικό αυτοσκοπό και κινητήριο δύναμη στη ζωή της.
Παρ’ όλες τις δυσκολίες πάντως, οι αποκαλύψεις του τέλους μας χαρίζουν άλλο ένα κλασσικό happy end.
