Μία πρωτοεμφανιζόμενη ποιήτρια, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο Koita-magazine!
Η Όλγα Μάμαλη είναι ένας άνθρωπος συνειδητοποιημένος, με αγάπη, μεράκι, όνειρα, στόχους και ευαισθησίες. Μέσα από το μυαλό της ξεπηδούν λέξεις και μεταμορφώνονται σε ωραίες αφηγήσεις. Δεν κρύβει τα συναισθήματα της και θέλει να τα εκφράζει. Η συγγραφή για την ίδια είναι θεραπεία όπως δηλώνει.
Η Όλγα Μάμαλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1988. Κατάγεται από τη Θήβα. Σπούδασε δημοσιογραφία και Μ.Μ.Ε. στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ενώ πραγματοποίησε το μεταπτυχιακό της στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών με τίτλο «Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία». Έχει εργαστεί στο παρελθόν στον χώρο του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης, του ηλεκτρονικού Τύπου, είναι πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια ενηλίκων, διδάσκει σε ιδιωτικές σχολές δημοσιογραφίας και ασχολείται με την επιμέλεια και διόρθωση κειμένων.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική συλλογή που φέρει τον τίτλο Υπόθεση ύπαρξης που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις: Captainbook.gr Το βιβλίο αποτελείται από 23 ποιήματα!
Η ίδια μου μίλησε με πολλή αγάπη για το νέο της λογοτεχνικό απόκτημα αλλά μοιράστηκε μαζί μου και σκέψεις για την Ελλάδα του 2018…
Απολαύστε την!
Ποιο ήταν το έναυσμα που σε ώθησε να ασχοληθείς με τον κόσμο της λογοτεχνίας;
Σίγουρα δεν προέκυψε από την μία στιγμή στην άλλη. Τα ποιήματα αυτά είναι προϊόντα τουλάχιστον δεκαετίας. Πάντα έγραφα και η συγγραφή για εμένα είναι μια . . .Υπόθεση Ύπαρξης. Ήθελα αυτά τα βιώματα μου, οι σκέψεις, οι διερευνήσεις και οι αγωνίες, να πάρουν την θέση που τους αξίζει στην συνείδησή μου κι έτσι μπήκα σε αυτό τον δρόμο.
Γιατί ασχολήθηκες συγκεκριμένα με την ποίηση;
Μου βγήκε εντελώς πηγαία. Πρόκειται για ένα αυτοματοποιημένο είδος γραφής. Έχει συμβεί ακόμα και να ξυπνήσω με έμπνευση να γράψω ένα ποίημα ή ακόμη και μέσα στον ηλεκτρικό έχω καταγράψει κάποιο ποίημα. Ατόφιες λέξεις ή ατόφιο συναίσθημα με σκοπό την δημιουργία ενός ποιήματος. Η ποίηση δεν είναι αποκύημα ενός επιστημονικού συλλογισμού ή κάποιας συγκεκριμένης τεχνικής.
Ποια η πηγή έμπνευσής σου κάθε φορά για να γράψεις;
Πηγή έμπνευσής μου είναι κάποια ασίγαστη αγωνία ή κάποιος προβληματισμός. Κάποιο συναίσθημα που δεν μπορεί να μείνει φυλακισμένο, αλλά χρειάζεται να εκφραστεί για να θεραπευτεί. Θεωρώ ότι η ποίηση θεραπεύει και μετουσιώνει την καθημερινότητά μας.
Κατά πόσο το κοινό είναι εξοικειωμένο με την ποίηση;
Το κοινό της ποίησης είναι περιορισμένο γιατί η ποιητική σκέψη είναι πιο αφαιρετική κι όχι τόσο συγκεκριμένη όπως ένα μυθιστόρημα με αρχή, μέση και τέλος. Η ποίηση ”ροκάρει’’ γενικά, μπορεί να σε πάει σε άλλα επίπεδα συνειρμού και προβλητικότητας. Ένα ποίημα, έχει οδηγό τον κάθε αναγνώστη και αφήνει περιθώρια να φανταστείς τη δική σου σκιά. Είναι πιο δημοκρατικό θα μπορούσα να πω.
Πες μου λίγα λόγια για την ποιητική αυτή συλλογή που κρατώ στα χέρια μου. Ποια η φιλοσοφία της;
Μέσα σε αυτό το βιβλίο, διακυβεύονται πολύ σημαντικά πράγματα για μένα, της πρώτης ενηλικίωσης και της πρώτης νεότητας, όλοι οι προβληματισμοί και το διερευνητικό κομμάτι. Επίσης μέσω των ποιημάτων, επικοινωνούνται θέματα τόσο συναισθηματικής, όσο και πολιτικής ή φιλοσοφικής φύσεως, αγωνίες, παράπονα ή γενικά όλα όσα μας κατακλύζουν σε πανανθρώπινο επίπεδο.
Υπάρχουν αγαπημένοι σου συγγραφείς ή ποιητές που να έχουν ”επηρεάσει΄΄ την σκέψη σου ή την γραφή σου;
Εννοείται πως ερείσματα πάντα υπάρχουν. Όποιος γράφει άλλωστε ποίηση, έχει διαβάσει ποίηση. Μοιραία και ασυνείδητα σου βγαίνουν κάποια στοιχεία αγαπημένων σου λογοτεχνών. Αγαπώ πολύ ας πούμε, το ύφος των Σεφέρη, Καβάφη, Σαχτούρη, Καρυωτάκη, κλπ. Είναι ποιητές διαχρονικοί, που όσες φορές και να τους διαβάσεις, πάντα κάτι καινούργιο θα έχουν να σου πουν. Επίσης αγαπημένοι συγγραφείς όπως ο Κάφκα ή ο Καμύ, με τεράστια φιλοσοφική και πολιτική βάση στα έργα τους, έχουν επηρεάσει καθοριστικά την σκέψη μου.
Δεδομένων των εποχών, ποιος θεωρείς ότι είναι ο ρόλος του βιβλίου σήμερα και ποια είναι τα περιθώρια εξέλιξής του;
Δεν είναι τόσο αισιόδοξη η εικόνα του βιβλίου στην εποχή μας. Η νοοτροπία του εντύπου έχει την δική της αξία, χωρίς βέβαια να υποτιμώ την δυναμική του διαδικτύου. Αλλά είμαι από τα άτομα της παλαιάς κοπής. Όλες οι αισθήσεις μας, συμβάλλουν στο να απολαύσεις την ανάγνωση ενός βιβλίου που έχεις στα χέρια σου. Για την νέα γενιά, που δεν συνηθίζει να κρατάει βιβλία στα χέρια της, πρέπει να ξαναγεννηθεί αυτή η μόδα αν θες. Οι νευρώσεις που δημιουργούνται είναι τόσες, που μόνο το βιβλίο, η μουσική, το καλό θέατρο και ευρύτερα η τέχνη μπορεί να μας απαγκιστρώσει από όλο αυτό.
Στην τέχνη δεν υπάρχουν περιορισμοί. Απολαύστε ελεύθερα! Μπορείς να πάρεις απ’όλα τα στοιχεία της τέχνης κι αυτά που θα μείνουν μέσα σου, είναι εκείνα που θα σου ταιριάξουν, τελικά. Περιορισμό θέλει το διαδίκτυο που πολλές φορές μας αποχαυνώνει…
Αν είχες την δυνατότητα να γεννηθείς σε μια άλλη εποχή, ποια θα ήταν αυτή και γιατί;
Όσο κι αν γκρινιάζουμε για την εποχή μας, δεν θα την άλλαζα. Κάθε εποχή άλλωστε έχει τις δικές της δυσκολίες… Μπορούμε όμως να κάνουμε πράγματα, προσπαθώντας να καταπολεμήσουμε την αποξένωση της εποχής κι έτσι να ξεχωρίσουμε. Κρατώ την δική μου εποχή, γιατί για να γεννήθηκα σε αυτήν, θα υπάρχει κάποιος λόγος.
Σκέφτηκες ποτέ να κυνηγήσεις τα όνειρά σου κι εκτός Ελλάδας;
Ναι φυσικά και το έχω σκεφτεί και με έχουν παροτρύνει και καθηγητές μου να το κάνω. Παρ’όλα αυτά, θέλω, όσο με κρατούν οι υλικές μου δυνάμεις, να μείνω στην Ελλάδα, γιατί αγαπάω την χώρα μου και την γενέτειρά μου. Θέλω να παλέψω για το εδώ, όσο κουραστικό ή αιματηρό κι αν είναι. Άλλωστε δεν μπορείς να αφήσεις πίσω και τα αγαπημένα σου πρόσωπα, ούτε τα πράγματα στο εξωτερικό είναι σπαρμένα με άνθη! Τίποτα όμως δεν θέλω να αποκλείω.
Τι είναι αυτό που σε φοβίζει στη ζωή και πώς το αντιμετωπίζεις;
Αυτά που με φοβίζουν έχουν κατά κύριο λόγο να κάνουν με τον θάνατο, κι όχι μόνο τον βιολογικό, αλλά και τον υπαρξιακό ή ό, τι έχει να κάνει με την συναισθηματική απάθεια, την ενσωμάτωση σε μια καθημερινότητα που δεν σε βοηθάει να σκεφτείς τον εσώτερο εαυτό σου ή τους άλλους. Περισσότερο με φοβίζει ο θάνατος των δικών μου ανθρώπων. Όλοι όμως αντιμετωπίζουμε φοβίες, που τις ξεπερνάμε και προχωράμε παρακάτω. Τα κλειδιά για την αντιμετώπιση των φόβων μας είναι η τέχνη, η συγγραφή, η επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους, και η πολυμορφία ή η αίσθηση του να μην φοβόμαστε το διαφορετικό και το ξένο. Η μοναξιά είναι εφιαλτική.
Όταν τα μάτια δεν είναι ζωντανά και δεν εκφράζουν συναισθήματα, τότε νομίζω έχουμε επέλθει σε μια μορφή θανάτου κι αυτό είναι τρομακτικό.
Με ποιον στίχο από την ποιητική σου συλλογή θα ήθελες να κλείσει η κουβέντα μας;
Θα επιλέξω ένα ερωτικό ποίημα με τον τίτλο ‘’Συνάντηση’’.
”Πρέπει να σε συναντήσω ξανά, κάπου σ’ έναν κόσμο ήσυχο.
Μακριά από τα θορυβώδη λόγια των αντιρρήσεων μας’’. …..
”Δε με νοιάζει ποια πραγματικότητα σε ζει
Εγώ άφησα για λίγο την δική μου, για να σε συναντήσω’’…..
Ευχαριστώ θερμά Όλγα για την συνέντευξη αυτή. Εύχομαι πολλές και δημιουργικές στιγμές! Ό,τι καλύτερο από καρδιάς!
Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στην σελίδα του βιβλίου και στο Facebook.
Και μην ξεχνάτε κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
Διαβάστε ακόμα:
