Ο ταλαντούχος και σπουδαίος ηθοποιός Αλέξανδρος Μπουρδούμης φιλοξενείται στο Koita-magazine!
Δοτικός, ευρηματικός, ταλαντούχος και πάντα γεμάτος αγάπη για το θέατρο και την υποκριτική.
Ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης είναι ένας από τους καλύτερους και πιο ισορροπημένους ηθοποιούς στη χώρα μας τα τελευταία 20 χρόνια. Μέσα από τις επιτυχημένες του δουλειές στη θεατρική σκηνή και την τηλεόραση γίνεται αγαπητός στο φιλοθεάμον κοινό.
Διανύει μια άκρως δημιουργική περίοδο πρωταγωνιστώντας σε δύο θεατρικές παραστάσεις κι ένα επιτυχημένο σίριαλ στην τηλεόραση. Ο ίδιος μου μίλησε με πολλή χαρά για τη νέα του θεατρική δουλειά ”Ράφτης Κυριών” στο Από Μηχανής Θέατρο, για τον ρόλο που υποδύεται αλλά και για τη σημασία που έχει το θέατρο στη ζωή του γενικώς.
Πείτε μου λίγα λόγια για την παράσταση. Με τι είδους έργο έρχεται σ’ επαφή ο θεατής;
Το έργο Ράφτης Κυριών είναι το πρώτο διάσημο έργο του Ζωρζ Φεντώ που σημείωσε τεράστια επιτυχία. Ο Ζεράρ Μουλινό, επιφανής γιατρός, είναι παντρεμένος με την Υβόν, ενώ παράλληλα διατηρεί ερωτική σχέση με τη Σουζάν, σύζυγο του Ωμπέν. Ο Ωμπέν απατά τη Σουζάν με τη Ρόζα, σύζυγο του Μπασσινέ, φίλου του Μουλινό. Ο Μουλινό προκειμένου να μπορεί ανενόχλητος να ζήσει τον παράνομο έρωτά του, νοικιάζει από τον Μπασσινέ ένα διαμέρισμα το οποίο μέχρι πρότινος λειτουργούσε ως ραφτάδικο κι εκεί κανονίζει να συναντήσει τη Σουζάν. Όμως μόνο την ησυχία του δεν θα βρει! Από το «αμαρτωλό» διαμέρισμα περνάνε νόμιμοι σύζυγοι και παράνομοι εραστές, μια πελάτισσα του πρώην ραφτάδικου η οποία επιμένει να της πάρει ο «ράφτης» Μουλινό μέτρα για το καινούριο της φόρεμα, η μητέρα της Υβόν, κυρία Αιγκρεβίλ, υποψιασμένη για τις πονηρές προθέσεις του γαμπρού της και φυσικά ο μπάτλερ του Μουλινό, Ετιέν, το πρόσωπο που θα ανακατώσει ακόμα περισσότερο τα νερά προκαλώντας ξεκαρδιστικές καταστάσεις. Μέσα από αυτό το έργο ο Φεντώ ‘’κλείνει’’ το μάτι στον θεατή δείχνοντας του μια κοινωνία ολόκληρη που λέει ψέματα. Είναι γραμμένο περί τα 1890 και είχε ταράξει τότε, τα νερά της κοινωνίας του Παρισιού. Πάντα μέσα από την ευρηματική σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά, δημιουργούνται κινούμενες πόρτες για τους ηθοποιούς επί σκηνής, πράγμα πολύ ενδιαφέρον. Πρόκειται για ένα κωμικό έργο με εξαιρετικά κοστούμια, μ’ έναν θεσπέσιο θίασο και σ’ έναν χώρο όπως το Από Μηχανής Θέατρο που μας ξανασυστήνεται μέσα από τον Δημήτρη Μυλωνά και την Άννα Ελεφάντη. Χαιρόμαστε πολύ που η παράσταση έχει ήδη σημειώσει επιτυχία από τις πρώτες μέρες.
Ποιος είναι ο ρόλος που υποδύεστε και πως θα τον χαρακτηρίζατε;
Υποδύομαι τον Ζεράρ Μουλινό που είναι το κεντρικό πρόσωπο της παράστασης. Πρόκειται για έναν ρόλο ευρηματικό, που ουσιαστικά αυτός κινεί τα νήματα, προσπαθώντας να μην αποκαλυφθεί το μυστικό του. Στη διάρκεια αυτή βλέπουμε πολλές κωμικές καταστάσεις επί σκηνής. Ο Μουλινό είναι ένας ρόλος δοτικός κι έξυπνος. Ο συγγραφέας καταφέρνει μέσα από το έργο να τον κάνει αγαπητό και στο κοινό. Είναι μεγάλη ευκαιρία για έναν ηθοποιό να υποδύεται αυτό τον ρόλο και πολύ σπουδαίο μάθημα υποκριτικής. Μεθυστικός ρόλος και χαίρομαι πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να τον υποδυθώ.
Παρ’ ότι αυτό το έργο είναι γραμμένο απ ‘τον Ζωρζ Φεντώ στα τέλη του 19ου αιώνα, ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που το καθιστούν επίκαιρο στο φιλοθεάμον κοινό;
Τέτοια κλασικά έργα είναι έτσι κι αλλιώς διαχρονικά καθώς αφορούν τον άνθρωπο. Το έργο θέλει να μιλήσει για το πως μία κοινωνία ‘’κρύβεται πίσω από το δάχτυλο της’’. Ο συγγραφέας το πετυχαίνει μέσα από κωμικά στοιχεία, είναι κλασικός αλλά και μοντέρνος ο τρόπος του. Αξίζει να σημειώσουμε ότι όσοι πήγαν να μιμηθούν τον Φεντώ, δεν τα κατάφεραν.
Θεωρείτε πως υπάρχουν όρια στην κωμωδία;
Δεν θεωρώ ότι υπάρχουν όρια, υπάρχει όμως αισθητική όπως σ’ όλα τα είδη του θεάτρου. Παίζει ρόλο πως το βλέπει ο κάθε σκηνοθέτης, ηθοποιός, μουσικός κλπ. Τα όρια άλλωστε τα θέτουν οι ίδιοι οι καλλιτέχνες με βάση τα μηνύματα που θέλουν να περάσουν.
Είστε απ’ τους ηθοποιούς που έχετε διαγράψει μια επιτυχημένη πορεία τόσο στο χώρο της τηλεόρασης, όσο και του θεάτρου. Τι σημαίνει με δυο λόγια για εσάς, το επάγγελμα του ηθοποιού;
Είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου και νιώθω πολύ τυχερός που κάνω αυτό που ήθελα από μικρός.
Είναι μεγάλο σχολείο το θέατρο και η υποκριτική ευρύτερα γιατί σε μαθαίνει να μπορείς να συνυπάρξεις στη ζωή με άλλους ανθρώπους.
Πρόκειται για μια σπουδαία τέχνη και νιώθω υπέροχα που μου δίνεται η ευκαιρία εδώ και 20 χρόνια και κάτι, να συνυπάρχω σε ωραίες δουλειές και να έχω τη δυνατότητα να τις επιλέγω σε μια εποχή δύσκολη.
Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που συνθέτουν έναν καλό ηθοποιό κατά τη γνώμη σας;
Η πολλή δουλειά, το ταλέντο και κυρίως η αλήθεια του στον κόσμο. Γενικά και οι νέοι άνθρωποι που αποφασίζουν να ασχοληθούν με την υποκριτική, οφείλουν να είναι πολύ καλά προετοιμασμένοι για να ασχοληθούν με αυτό. Όταν ήμουν στη Δραματική σχολή είχα την εντύπωση ότι μόλις τελειώσω δεν θα έχω διάβασμα και τελικά από τότε που αποφοίτησα, μέχρι και σήμερα, μελετώ περισσότερο. Μια διαρκή μελέτη είτε για έναν ρόλο στην τηλεόραση, το θέατρο ή το να διδάσκεις…
Mamma Mia για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Ακροπόλ. Πως αισθάνεστε γι’ αυτή τη δουλειά;
Πολύ χαρούμενος γι’ αυτή τη μεγάλη παραγωγή που συνεχίζεται για 2η χρονιά. Ένα μιούζικαλ που αγαπήθηκε πολύ από το κοινό και το αγαπήσαμε κι εμείς οι ίδιοι. Γενικά είμαι σε μια πολύ δημιουργική φάση στη ζωή μου, με βάση όλα αυτά που κάνω.
Πέρα από το θέατρο, σας απολαμβάνουμε για 4η συνεχή σεζόν και στην τηλεοπτική σειρά του Alpha ‘’ Το Σόϊ σου’’. Που εναποθέτετε την επιτυχία της σειράς;
Νόμιζω ότι είναι θέμα συνεργασιών, το εξαιρετικό κλίμα που υπήρξε μεταξύ μας και με το κανάλι. Το ‘’Σόϊ σου’’ κατάφερε να μπει στα σπίτια του κόσμου ως μία οικογενειακή σειρά. Οι στιγμές που βιώνουν και οι δυο οικογένειες ταυτίζονται με τις ζωές των ανθρώπων καθημερινά. Αυτό νομίζω είναι από μόνο του επιτυχία. Η τηλεόραση έχει ανάγκη από τέτοιες δουλειές.
Η κωμωδία είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Απολαμβάνω τον ρόλο που έχω στη σειρά και είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτά που έχω κάνει ως τώρα.
Τι επάγγελμα θα έκανε ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης, αν δεν ήταν ηθοποιός;
Σίγουρα θα είχα ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Επειδή ασχολούμαι γενικά με το ποδόσφαιρο και με τα σπορ στη ζωή μου. Άλλωστε και η υποκριτική και ο αθλητισμός απαιτούν πειθαρχία και ομαδικότητα. Ευτυχώς όμως με κέρδισε η υποκριτική.
Ευχαριστώ πολύ τον Αλέξανδρο Μπουρδούμη για την εποικοδομητική αυτή συνέντευξη.
