Η οδήγηση είναι μία δραστηριότητα η οποία απαιτεί από τον οδηγό ένα σύνθετο και πολυπαραγοντικό σύνολο ικανοτήτων, προκειμένου ο τελευταίος να είναι ασφαλής.
Κατά τη διάρκεια της οδήγησης, όλες οι αισθήσεις μας πρέπει να είναι σε εγρήγορση, προκειμένου να αντιλαμβανόμαστε έγκαιρα και αποτελεσματικά κάθε πιθανό ερέθισμα που μπορεί να την επηρεάσει. Έγκαιρη και σωστή ικανότητα πρόβλεψης, καθώς και η οπτική μας αντίληψη είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα μας εξασφαλίσουν ασφαλέστερες μετακινήσεις και τα οποία θα πρέπει να καλλιεργηθούν και να προωθηθούν.
Υπεύθυνοι για το έργο αυτό είναι οι εκπαιδευτές οδήγησης και κυκλοφοριακής αγωγής. Μιλώντας εκ πείρας, αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι τo επάγγελμα του εκπαιδευτή οδήγησης και κυκλοφοριακής αγωγής είναι ταυτόσημο με την οδική ασφάλεια! Η σωστή εκπαίδευση των υποψήφιων οδηγών, είτε αυτοί είναι επαγγελματίες, είτε όχι, και η δια βίου εκπαίδευσή τους στον τομέα αυτό, είναι στόχοι που αν κατακτηθούν θα έχουμε ως αποτέλεσμα τη μείωση των ατυχημάτων και τη δημιουργία ενός ασφαλέστερου οδηγικού περιβάλλοντος για όλους τους χρήστες της οδού.
Στο ερώτημα, λοιπόν, για το ποιοι εν τέλει γνωρίζουν,εφαρμόζουν και μεταλαμπαδεύουν τις αρχές του Κ.Ο.Κ, η απάντηση είναι οι εκπαιδευτές οδήγησης. Ωστόσο, παρά το δύσκολο έργο, το οποίο καλούνται να φέρουν εις πέρας, δε λείπουν εκείνοι οι οποίοι θα προσάψουν κάποιο αρνητικό σχόλιο, σχετικά με το γεγονός ότι μαθαίνουν στους υποψήφιους οδηγούς αμιγώς τις βασικές γνώσεις, βάσει του Κ.Ο.Κ., χωρίς να εντρυφούν στην πρακτική εφαρμογή.
Οι τελευταίοι, μάλιστα, είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι η καθημερινή παραβίαση αποτελεί φυσιολογικό και μη κατακριτέο φαινόμενο. Επομένως, πόσο δύσκολο είναι το εγχείρημα των εκπαιδευτών όταν αυτές οι αντιλήψεις διαιωνίζονται; Για να γίνει κατανοητό αυτό ας αναλογιστούμε το εξής: Ένας υποψήφιος οδήγος που αποφασίζει στην ηλικία των 18 ετών να πάρει δίπλωμα, έχει ήδη “εκπαιδευτεί” 160 χιλιάδες ώρες με σαθρές αντιλήψεις για το πως πρέπει να είναι η οδήγηση.
Τη στιγμή εκείνη, ο εκπαιδευτής καλείται να καταρρίψει τη νοοτροπία που έχει καλλιεργηθεί εντός 21 ωρών θεωρητικής και 25 ωρών πρακτικής εκπαίδευσης. Σε μια κοινωνία που επικρατεί η επιθετική οδήγηση και συμπεριφορές βασισμένες στην ημιμάθεια, λανθασμένα επιρρίπτονται ευθύνες στους εκπαιδεύτες οδήγησης.
Στην πραγματικότητα, υπεύθυνοι είναι το σύστημα εξέτασης και εκείνοι οι οποίοι επενδύουν στην “αγορά” διπλώματος και όχι στην ουσιαστική οδηγική τους εκπαίδευση. Όμως, όσο υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ΘΕΛΟΥΝ να εκπαιδευτούν, αλλά και άνθρωποι που ΘΕΛΟΥΝ να εκπαιδεύσουν, δε θα σταματήσει να υπάρχει η σκέψη ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ να ελπίζουμε και μέσα από τις πράξεις μας να διεκδικούμε μια νέα κοινωνία οδηγών με συνείδηση και ορθή οδηγική παιδεία, γιατί «Ο μεγαλύτερος εχθρός της γνώσης δεν είναι η άγνοια, είναι η ψευδαίσθηση της γνώσης…»..
