Πόσα να δώσεις σ ένα έρωτα ;

   Μια γυναίκα λέει πρέπει να ναι τρυφερή, ζεστή και γλυκομίλητη. Δεν πρέπει να μουρμουράει, δεν πρέπει να χει πονοκέφαλο και η αρρώστια είναι απαγορευμένη λέξη γι αυτή. Πρέπει να χει πάντα όρεξη για σεξ και να ναι και καλή πάνω στο κρεβάτι, να τα δίνει όλα που λέμε, αλλιώς ο άντρας μπορεί και να ξενομαμήσει για να βρει αυτό που δεν του δίνει η άμοιρη κατακουρασμένη γυνή. Ο άντρας στην επαρχία τότε, ήταν απόλυτα φυσιολογικό να βγαίνει μόνος του με φίλους και με γκόμενες, να μπεκροπίνει μέχρι αηδίας και να παίζει χαρτιά στα καφενεία. Χα, η γυναίκα του λέγανε δεν μπορούσε να τον κρατήσει σπίτι. Πάλι αυτή η δύσμοιρη έφταιγε…

   Οι γυναίκες τότε το μόνο που κάνανε ήταν να μαζεύονται από σπίτι σε σπίτι τα πρωινά και να λένε μασάλια. Πολύ μ άρεσε να κρυφακούω. Κρυβόμουν κάτω από το κασέλι της γιαγιάς μου… και τι δεν ακούγανε τα αυτάκια μου!!!!
Στην αρχή κουτσομπολεύανε όσες έλειπαν από το σουαρέ. Μετά τι φαγητό θα κάνουν και ύστερα τα παράπονα που είχαν από τα παιδιά τους. Στο τέλος αφήνανε τα πιο πικάντικα. Τα σεξουαλικά. Αυτό που μου κάνει εντύπωση και το σκέφτομαι μέχρι τώρα είναι ότι καμιά δεν ήταν ικανοποιημένη από τις σεξουαλικές επιδώσεις του άντρα της. Για το φινάλε άφηναν τον καφέ. Πάντα μαύρα ήταν τα νέα. Μεταξύ μας τώρα η κυρά Τασούλα είχε να δει χαρά στα σκέλια της πέντε χρόνια. Και δώστο η κακομοίρα να κάνει δίαιτες και να μαγειρεύει τα πιο μερακλίδικα φαγητά.

    Στην γειτονιά έμενε και η Σούλα η Αθηναία. Η γνωστή σπιτωμένη γκόμενα του Σταύρου του λοχία. Όταν το απόγευμα φεύγανε οι άντρες τους για το καφενείο όλο το γυναικομάνι της γειτονιάς έβγαινε στις πεζούλες και ξαναρχίζανε το θάψιμο. »Κοίτα πως βγήκε στο μπαλκόνι της» είπε η κυρα Ευτέρπη…» Όλος ο κώλος της έξω είναι …» Και συμφωνούσε και η υπόλοιπη παρέα. »Δεν της φτάνει ο ένας, θέλει να ξεμυαλίσει και τους δικούς μας τώρα» είπε η θεία Μάρω…»παστρικιά»… και πάει λέγοντας…Μα το μυαλό τους, δεν μπορούσε να πάει ποιο πέρα από αυτή την γειτονιά.

    Αυτές οι γυναίκες λοιπόν που μάλλον ίδιες ήταν σε όλες τις επαρχίες της χώρας μας μπορούσαν να κρατήσουν τα σπιτικά τους, και τα διαζύγια ήταν ελάχιστα. Και ερωτώμαι τώρα εγώ : Πόσο ευτυχισμένες και ικανοποιημένες ήταν από την ζωή τους; Να προχωρήσω και να φτάσω στην σήμερον εποχή; Δικό μου είναι το άρθρο ότι θέλω θα κάνω…

     Και προχωράω, σήμερα λοιπόν έχει γεμίσει ο ντουνιάς με π…νάκια (θου το στόματί μου Κύριε) όλων των ηλικιών. Οι δε άντρες κατακρίνουν τις γυναίκες και τις κατηγορούν συνεχώς ως ανάξιες να κάνουν οικογένεια. Συμφωνώ και γω μαζί τους. Δεν μου αρέσει η εικόνα της σημερινής γυναίκας. Έχει ξεφύγει μακράν από αυτό που θεωρώ εγώ θηλυκό. Πολλές φορές σκέφτηκα και γω αρνητικά όταν έβλεπα να παρεκτρέπονται μέσα στα μπαράκια όπου δούλευα και να χάνουν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Έχω όμως και στιγμές αναλαμπής. Μα πως να μην παρεκτραπούν όταν βλέπανε τις μάνες τους να υποφέρουν από αγαμία και εγκατάλειψη; Όταν βλέπανε τους πατεράδες τους να γυρνάνε από δω και από κει χωρίς να πολυνοιάζονται για την γυναίκα που τους περιμένει πίσω;

     Μήπως λοιπόν θα πρέπει να ξαναπάρουμε τα πράγματα από την αρχή; Νερό στο κρασί μας το λέγανε οι γιαγιάδες μας. Εσείς απαιτητικά αντράκια να καταλάβετε πως οι γυναίκες θέλουν προσοχή και ότι δεν είναι πολυεργαλεία της black and decker. Θέλουν έρωτα και ρομαντζάδα, και ας τις πήρανε  τα χρόνια. Οι γυναίκες θέλουν μια καλή κουβέντα, για τα μαλλιά τους, για το φαγητό που μαγειρέψανε,  για τα φρεσκοσιδερομένα ρούχα, για το άρωμα που φοράνε, οι γυναίκες θέλουν μια αγκαλιά και ένα φιλί πριν κοιμηθούν. Οι γυναίκες θέλουν έναν ώμο να ακουμπήσουν γιατί η δύναμη που έχουν μέσα τους τις καταβάλει. Θέλουν να είναι πριγκίπισσες δίπλα στον πρίγκιπα τους.

    Τώρα αν καμιά φορά μουρμουράνε είναι γιατί νοιώθουν ανασφάλεια και κούραση, ίσως να νοιώθουν και παραμελημένες…Έχετε δοκιμάσει ποτέ να τις πάρετε αγκαλιά την ώρα που παραπονιούντε και να τις δώσετε ένα φιλί με πάθος; Έχετε δοκιμάσει την ώρα που εξελίσσετε ο καυγάς να της κάνετε τον ποιο τρελό έρωτα; Έχετε δοκιμάσει ποτέ την ώρα που πλένει τα πιάτα ή σιδερώνει να της πιάσετε τον πωπό; Έχετε δοκιμάσει ποτέ να της μαγειρέψετε έστω δυο αυγά με κεράκια και κρασί; ή να την πάτε ακόμα και σε ένα ξενοδοχείο σαν να ναι γκόμενα που τρελαίνεστε γι αυτή;

   Έλατε μην κοροιδευόμαστε τώρα, όλοι κάνουμε τα λάθη μας, ας τα αναγνωρίσουμε. Γιατί να ζούμε συμβατικές ζωές και να μην τις πασπαλίσουμε με αλατοπίπερο; Εγώ προσωπικά προτιμώ να με έχει κάποιος γκόμενα για να μου προσφέρει απόλαυση σε όλους τους τομείς παρά γυναίκα       ( που το χω πιει αυτό το πικρόν ποτήριον)και να με έχει γραμμένη εις τα παλιά του τα υποδήματα. Δεν θέλω να με έχει κανείς δεδομένη, γιατί δεν είμαι αμνός προς θυσία. Μακάρι μέχρι να αποδημήσω εις τους ουρανούς να έχω έναν και μοναδικό γκόμενο που θα βλέπει υπέροχα τα άσπρα μου μαλλάκια, που η κυτταρίτιδα μου θα ναι κομμάτι του εαυτού μου, τα πεσμένα μου βυζάκια θα ναι για κείνον το μαξιλάρι του. Μακάρι να έχω έναν και μοναδικό γκόμενο που θα μου κρατάει την μαγκούρα και θα θεωρεί σέξυ το κουτσό περπάτημα μου και υπέροχες τις ρυτίδες μου. Μακάρι να χω έναν γκόμενο που θα μ αρέσει να φιλάω το ζαρωμένο του στόμα και να σφίγγω το ρυτιδιασμένο του χέρι μέσα στο τρεμάμενο δικό μου. Μακάρι να χω έναν μόνιμο γκόμενο που θα φοβάται μη με χάσει μέχρι τα βαθιά γεράματα και θα με θεωρεί μωρό του….Μακάρι να χω έναν γκόμενο που θα με θεωρεί σέξυ και χωρίς τα στριγκ που τώρα υποφέρει ο πισινός μου με αυτά. Μακάρι να χω έναν γκόμενο που η γεροντοκοιλιά του για μένα θα ναι οι ποιο όμορφοι κοιλιακοί, μακάρι να χω έναν γκόμενο που θα κόβει κάθε πρωί μια πρασινάδα για να μου πει καλημέρα….

    Είναι τόσο εύκολο να κάνουμε την προσωπική μας ζωή όμορφη, και μεις κοιτάμε να βρούμε την βελόνα μέσα στα άχυρα. Τρέμω την ώρα και την στιγμή που θα με κρυφακούσουν τα δικά μου εγγόνια. Είμαι σίγουρη όμως ότι θα χω να τους διηγηθώ όμορφα πράγματα και καταστάσεις, και θα τους μάθω ότι το έτερον μας ήμισυ θα πρέπει να το σεβόμαστε, γιατί μας δανείζει και μας χαρίζει κομμάτια από τον εαυτό του.

    Αυτά σκεφτόμουνα σήμερα και είπα να σας τα γράψω… Αααα και σεις γυναίκες, ο άντρας είναι σαν ένα μικρό παιδί, μην του χαλάτε τα παιχνίδια του, και αφήστε τον να παίξει μαζί σας, δεν είναι ντροπή να γίνετε εσείς το αγαπημένο του παιχνίδι….

    Χωρίς φόβο και πάθος…. είμαι η Μαριάμ και είμαι καλά…..