Αρχική ΘΕΑΜΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ Λεωνίδας Παπαδόπουλος: «Το πλάσμα- Σοφία γίνεται θεατής της ζωής της Σοφίας αλλά και...

Λεωνίδας Παπαδόπουλος: «Το πλάσμα- Σοφία γίνεται θεατής της ζωής της Σοφίας αλλά και πρωταγωνιστής της»

14333613_10210697798271093_5843333328816031145_n

Ο ταλαντούχος σκηνοθέτης  Λεωνίδας Παπαδόπουλος μιλάει στο Koitamagazine! Για το έργο ”Σοφία” του Ιγνάθιο Γκαρθία Μάι που σκηνοθετεί φέτος στην Οικία Κατακουζηνού.

Ιδιαίτερος, ευρηματικός, χαρισματικός και ταλαντούχος. Αυτές είναι λίγες από τις λέξεις με τις οποίες θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω μέσα από τη δουλειά του.

Ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος δουλεύει πολύ, καταπιάνεται με πολλά και διαφορετικά πράγματα. Τα οποία όμως τον εκφράζουν και τον εξελίσσουν, τόσο ως άνθρωπο, όσο κι ως καλλιτέχνη.

Κάθε του θεατρική δουλειά ξεχωρίζει. Γιατί αφήνει το δικό του στίγμα και πάνω απ’όλα κάθε έργο που σκηνοθετεί καταφέρνει να ”μιλάει” στις καρδιές και στη σκέψη του κοινού που το παρακολουθεί. Τη φετινή θεατρική σεζόν, τον συναντάμε σκηνοθετικά με μια παράσταση απόλυτα δοσμένη στην ιστορία και τη ζωή της βασίλισσας Σοφίας.

Ο ίδιος μου μίλησε γι’αυτό το έργο, τη σημασία του, την επιλογή του πρωταγωνιστή. Αλλά και το γιατί αξίζει να παρακολουθήσει αυτή την παράσταση, το κοινό.

 

Ποιο ήταν το έναυσμα που σε ώθησε να σκηνοθετήσεις την παράσταση ‘’Σοφία’’ του Ιγνάθιο Γκαρθία Μάι;

Με τον Φαίδωνα (Καστρή) συζητούσαμε το ενδεχόμενο μιας συνεργασίας. Ήταν κάτι που το θέλαμε πολύ καιρό. Όταν λοιπόν η Σοφία, το εξαιρετικό κείμενο του Ιγνάθιο Γκαρθία Μάι εμφανίστηκε απροσδόκητα στον ορίζοντα. Μέσω της πολύ καλής μεταφράστριας και φίλης Μαρίας Χατζηεμμανουήλ. Πρέσβειρας πολιτισμού ανάμεσα σε Ελλάδα και Ισπανία. Συναντηθήκαμε και χωρίς δεύτερη σκέψη δώσαμε τα χέρια ένα καλοκαιρινό βράδυ στις αρχές του καλοκαιριού στο Κουκάκι. Η ευτυχής συγκυρία ολοκληρώθηκε με την επιλογή αυτού του εξαιρετικού χώρου που φιλοξενεί την παράσταση μας, της Οικίας Κατακουζηνού, ένα μικρό διαμάντι αισθητικής και εστία πολιτισμού στο κέντρο της Αθήνας.

Γιατί αξίζει να δει ο θεατής αυτό το έργο;

Η αξία κάθε παράστασης είναι πέραν των όποιων αισθητικών κριτηρίων, το να μπορέσει να ανοίξει διαύλους επικοινωνίας, σκέψης και προβληματισμού στους συγκοινωνούς της, να καταφέρει να διεγείρει συναισθήματα και μνήμες χωρίς εκβιασμούς και περιττούς εντυπωσιασμούς.

Συμπυκνωμένη μέσα στην ερμηνεία του Φαίδωνα, η προσπάθεια και η δουλειά τόσων μηνών βρίσκει την ιδανική της ολοκλήρωση που είναι και η αρχή μιας πορείας που ελπίζουμε πως θα διαρκέσει για πολύ καιρό.

 

Η Σοφία της θλιμμένης αξιοπρέπειας, χαμογελά αινιγματικά για το τέλος μιας εποχής. Πόσο επίκαιρο φαντάζει το έργο στη δική μας εποχή;

Αναζητώ πάντα στιγμές ελπίδας ακόμα κι αν η ζωή, με τις στερεοτυπικές και προβλεπόμενες δομές της προσπαθούν να με πείσουν για το αντίθετο. Πιστεύω ότι η αξιοπρέπεια είναι μια ισχυρή δύναμη που ακόμη κι αν στην εποχή που ζούμε φαντάζει μάλλον σαν ένα ελάττωμα, στο τέλος δικαιώνει αυτόν που θέλει να ακολουθήσει το δρόμο της. Ακόμη κι αν αυτό είναι μια προσωπική υπόθεση που αφορά αποκλειστικά και μόνο τη δική σου συνείδηση στην πορεία που ακολουθείς. Η Σοφία χαμογελά αινιγματικά για όσα υπήρξαν και δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια εικόνα, αλλά και για όσα, καλά κρυμμένα μπορεί να υπάρχουν μέσα στη σκέψη και της ψυχής της αλώβητα και προστατευμένα από της αδιακρισία, την κολακεία και τον φθόνο.

Ποια τα στοιχεία εκείνα του έργου, που θέλησες να αναδείξεις μέσα από αυτόν τον μονόλογο;

Προσπάθησα να αναδείξω την ιστορία μιας γυναίκας και όχι μιας βασίλισσας, ενός ανθρώπου εγκλωβισμένου σε μια ταυτότητα που δεν επέλεξε αλλά καθόρισε το πέρασμά της από αυτή τη ζωή, και που προσπαθεί να διεκδικήσει, μάταια τις περισσότερες φορές, την προσωπική της ελευθερία.

Τι σε έκανε να επιλέξεις τον ηθοποιό Φαίδωνα Καστρή γι’αυτό τον ρόλο;

Η πρόταση της συνεργασίας έγινε από τον Φαίδωνα ο οποίος είχε και την αρχική επιλογή του συγκεκριμένου έργου. Η αρχική μου ιδέα η οποία εξελίχθηκε στις πρόβες και στο πρόσωπο του Φαίδωνα βρήκε την ιδανική της μορφή ήταν η ανάδειξη του χαρακτήρα της Σοφίας μέσω ενός άφυλου φαντάσματος-πλάσματος, ανάμνηση μιας μοιραίας συνάντησης ανάμεσα στη Σοφία και σε ένα παιδί που πεθαίνει και το οποίο στοιχειώνει τη σκέψη και την ψυχή της ακολουθώντας την σαν ένας πιστός και μοναδικός φανταστικός της φίλος.

Ποιες οι δυσκολίες του να σκηνοθετείς μία τέτοια παράσταση σ’έναν τόσο ιδιαίτερο και ιστορικό χώρο, όπως η οικία Κατακουζηνού;

Η επιλογή ενός σημαντικού χώρου προϋποθέτει ότι πρέπει να σεβαστείς τους περιορισμούς που ο ίδιος ο χώρος απαιτεί. Ένα μουσείο με πολύτιμα αντικείμενα και σπουδαία ιστορία στάθηκε το ιδανικό σκηνογραφικό τοπίο μέσα στο οποίο η σκηνογράφος Όλγα Ντέντα έδωσε μια διακριτική και ξεχωριστή πρόταση με τους σπασμένους καθρέφτες, κομμάτια μιας ζωής που αντανακλά τα παιχνίδια που παίζει η μνήμη και η φαντασία, και ένας πάγκος μουσείου που αποκτά συμβολική αξία ως ένα «ξένο» σώμα μέσα σε ένα αστικής αισθητικής σαλόνι του περασμένου αιώνα.

 Το πλάσμα- Σοφία γίνεται θεατής της ζωής  της Σοφίας αλλά και πρωταγωνιστής της. Η μόνη σημαντική δυσκολία ήταν η έλλειψη δυνατότητας όσον αφορά τον φωτισμό, που αποτελεί για μένα ένα πολύ σημαντικό και λειτουργικό σημείο ικανό να προσδώσει πρακτικές αλλά και συμβολικές σημασίες σε μια παράσταση.

Τι σε δίδαξε προσωπικά αυτή η συνεργασία;

Κάθε συνεργασία τη βλέπω ως μια μαθητεία, μια περίοδο σκληρής δουλειάς, αυτογνωσίας και ευκαιρίας εξέλιξης καλλιτεχνικής αλλά και ανθρώπινης.

Ποια τα επόμενα επαγγελματικά σου βήματα, τόσο σε θεατρικό, όσο και σε ακαδημαϊκό επίπεδο;

Είναι μεγάλη η χαρά μου φέτος που για πρώτη φορά μου δίνεται η δυνατότητα να διδάξω σε δύο πολύ αξιόλογες πανεπιστημιακές σχολές, στο εξαιρετικό και άψογα οργανωμένο τμήμα Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα, και στο Μεταπτυχιακό πρόγραμμα του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Καποδιστριακού της Αθήνας, σχολή από την οποία ξεκίνησα και έχω στην καρδιά μου ως σημείο αναφοράς. Είμαι ευγνώμων και για τα δύο. Όσον αφορά το θέατρο συμμετέχω για δεύτερη χρονιά στο Project Ιστορίας  που οργανώνει το Εθνικό Θέατρο συνεργαζόμενος με μια εξαιρετική ομάδα δραματολόγων σε σκηνοθεσία του έμπειρου και ικανότατου Νίκου Χατζόπουλου.

Ένας  άνθρωπος από το χώρο της τέχνης με στόχους, όραμα και ποιοτική δουλειά. Σ’ευχαριστώ πολύ Λεωνίδα και σου εύχομαι τα καλύτερα από καρδιάς σε ακαδημαϊκό, θεατρικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο! 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αφιέρωμα : ΤΟΛΗΣ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ – Τα δύσκολα χρόνια πριν την καταξίωση!

Η μαγική δίαιτα που έκανε η Αλίκη Βουγιουκλάκη

Η Αλίκη του καλοκαιριού (Φωτογραφίες και δηλώσεις της αξέχαστης σταρ)

Το τελευταίο αντίο στον Τόλη Βοσκόπουλο  και  Βοσκόπουλος: Σπαρακτικές εικόνες, Κηδεία με το τραγούδι «Ανεπανάληπτος»

Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google news και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!


Ακολουθείστε το Koitamagazine.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλα τα καλλιτεχνικά νέα!

Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ακολουθήστε μας στο instagram



Προηγούμενο άρθροΈκθεση φωτογραφίας με φόντο την ταινία για τον Καζαντζάκη.
Επόμενο άρθροΈνα φωτογραφικό ζευγάρι, που έχει λατρέψει το θέατρο και δημιουργεί μοναδικά εξώφυλλα!