Μπάμπη Βελισσάριε, μελωδική πρωτομηνιά στη Ρότα!

Ο Μπάμπης Βελισσάριος γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 25 Ιανουαρίου-Υδροχόος με Υδροχόο-του 1979 και ανοίγει τον μελωδικό μήνα Δεκέμβριο στη Ρότα με τον πιο ιδανικό τρόπο.

Ο Μπάμπης έχει ταλέντο, αλλά και άφθονες εργατοώρες πίσω από κάθε νότα που βγάζει και προξενεί ρίγη.

Σπούδασε υποκριτική δίπλα σε καταξιωμένους ηθοποιούς & σκηνοθέτες καθώς και μονωδία με το Γιώργο Ζερβάνο, στη συνέχεια στο ωδείο Athenaeum υπό την καθοδήγηση της Μαρίνας Κρίλοβιτς, Δίπλωμα Μονωδίας με τον Γιώργο Σαμαρτζή, καθώς και μεταπτυχιακές σπουδές στη Βιέννη με την Elisabeth Hagedorn.

Το 1995 ,κι ενώ πηγαίνει ακόμα σχολείο, εργάζεται παράλληλα ως μουσικός και τραγουδιστής σε νυχτερινά κέντρα, όπως το Χάραμα, αλλά και σε συναυλιακούς χώρους δίπλα στον Θανάση Πολυκανδριώτη. Αργότερα, το 1998 εμφανίζεται με τον Μίμη Πλέσσα και το 1999 στο πλάι της Βίκυς Μοσχολιού. Οι εμφανίσεις σε σημαντικές μουσικές στιγμές και συναντήσεις διαδέχονται η μία την άλλη.

Τον Ιούλιο του 2003 εμφανίζεται ως σολίστ (Μπουζούκι) στο έργο “Ζορμπάς” του Μίκη Θεοδωράκη με την Ορχήστρα της Εθνικής Όπερας της Βαστίλης των Παρισίων .Τον Φεβρουάριο του 2005 ερμηνεύει το ρόλο του “Τενόρου Κυνηγού” στην Όπερα Παρωδία “Η κοκκινοσκουφίτσα και ο (καλός) λύκος” , ενώ το Νοέμβριο του 2007 ξεκινάει η συνεργασία του με τον Δαυίδ Ναχμία, όταν αποδέχεται πρόταση για γύρισμα στο Studio Odeon για την εκπομπή “Τιμής Ένεκεν”. Έκτοτε, έχουν συνεργαστεί σε δεκάδες συναυλίες και παραστάσεις ανά την Ελλάδα, προσηλωμένοι στο ελληνικό τραγούδι της εποχής του μεσοπολέμου, το Ελληνικό Bel Canto ή ρετρό, καθώς επίσης το ευρύτερο ρεπερτόριο του πρώτου μισού του 20ου αιώνα.

Από το 2008 μέχρι σήμερα συμμετέχει σε διαφημίσεις για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο καθώς και σε ψυχαγωγικές εκπομπές (στην υγειά μας) σε ιδιωτική και δημόσια τηλεόραση.

Τον Δεκέμβριο 2012 ξεκινά η συνεργασία του με τον μαέστρο Αναστάσιο Στρίκο στο στούντιο Ε’ της Ελληνικής Ραδιοφωνίας σε μια βραδιά όπερας σε ζωντανή μετάδοση από το Τρίτο πρόγραμμα. Τα τελευταία δεκαέξι χρόνια, ο Μπάμπης Βελισσάριος έχει μόνιμη συνεργασία με την Εθνική Λυρική σκηνή ως χορωδός, αλλά και ως σολίστ σε Όπερες, συνεργαζόμενος με παγκοσμίου φήμης σκηνοθέτες όπως οι Franco Zeffirelli, Hugo De Ana, Stefano Poda, Graham Vick, Arnaud Bernard, Σπύρος Α. Ευαγγελάτος και αρχιμουσικούς όπως οι Λουκάς Καρυτινός, Ηλίας Βουδούρης, Μύρων Μιχαηλίδης, Μίλτος Λογιάδης, κ.α.

Έχει τραγουδήσει στις μεγαλύτερες σκηνές της Ελλάδας όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, την Επίδαυρο και το Ηρώδειο, τα Αθηναϊκά θέατρα Ολύμπια, Ακροπόλ και Παλλάς, τη νεοσύστατη Όπερα του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος αλλά και εκτός Ελλάδος στη διάσημη Musikverein της Βιέννης.

Αξίζει να σημειωθεί η ανιδιοτελής προσφορά και σύμπραξή του με ορχήστρες Νέων από την Ελλάδα και την Κύπρο με μοναδικό σκοπό τη στήριξη των νέων μουσικών παράλληλα με τον κοινωφελή σκοπό της κάθε εκδήλωσης. Οι σημαντικότερες συνεργασίες του είναι με τη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Ελλάδος (Σ.Ο.Ν.Ε.) με μαέστρο τον Ευάγγελο Αραμπατζή, την Ορχήστρα Νέων Δίου με μαέστρο τον Νίκο Πατρή και την Ορχήστρα Νέων Κύπρου με μαέστρο τον Αρχιμουσικό Γιώργο Κουντούρη.

Τον συνάντησα μια μέρα πριν το live του στη Ρότα (Σόλωνος 124), με την αφορμή ενός άλλου live. Μιλήσαμε λίγο μαζί, μου έδωσε την εντύπωση ενός πολύ γλυκού ανθρώπου και επιφυλαχθήκαμε αμφότεροι για την επόμενη συνάντηση-συζήτηση που θα είναι πιο πλήρης και άνετη. Να, λοιπόν, πάνω-κάτω τι συζητήσαμε με τον εξαιρετικό Μπάμπη Βελισσάριο:

-Σε απογοητεύει η κατάσταση στην Ελλάδα; Σου αφαιρεί από αισιοδοξία και έμπνευση;

-Θα ήμουν αχάριστος αν με απογοήτευε η κατάσταση στην Ελλάδα. Τα χρόνια αυτά της επικαλούμενης “κρίσης”, καταγράφηκαν στην προσωπική μου ιστορία ως χρόνια άνθισης και ευτυχίας. Οι εξωτερικές παραστάσεις με ενθάρρυναν να εργαστώ σκληρότερα και να κάνω άλματα στην καριέρα μου που δύσκολα θα μπορούσα να κάνω (και δεν έκανα) σε περιόδους νηνεμίας.

-Δεν έχω συναντήσει μέχρι σήμερα κάποιον συνάδελφό μου που να τα κατάφερε χωρίς αξία. Όλοι βρίσκονται εκεί που τους αξίζει και μέσα σ’ αυτούς κι εγώ. Δεν έχω παράπονο… Παρατήρησα στα χρόνια που εργάζομαι ως μουσικός-τραγουδιστής πως όσοι είχαν αποτύχει στη ζωή κουβέντιαζαν μεν περί αξιοκρατίας και στο τέλος της συζήτησης εμφανιζόντουσαν ως μεγάλα θύματα του συστήματος. Εγώ το μόνο σύστημα που αναγνωρίζω, είναι το σύστημα που ακολουθώ στην μελέτη.

-Ως διαγωνιζόμενο θα με έδιωχναν και ως κριτή μάλλον δεν θα με κρατούσαν. Προτιμώ τον ρόλο του -εκ του ασφαλούς- επικριτή. (γέλια)

-Το βράδυ συνήθως ακούω-μελετάω τραγούδια από το ρεπερτόριο των επόμενων εμφανίσεών μου από γνωστούς και καταξιωμένους τραγουδιστές, το πρωί αρκούμαι στο να ακούω τραγούδια από το ρεπερτόριο που έχω ήδη τραγουδήσει σε προηγούμενες εμφανίσεις! Εναλλακτικά ραδιόφωνο, πάντα κολλημένο στο τρίτο πρόγραμμα.

-Δεν έχω καθοριστεί ακόμα. Η καθοριστική μου συνεργασία είναι αυτή που δεν έχει ακόμα προκύψει.

-Χαίρομαι που με ρωτάς για τη “Ρότα”, θα σου πω… Έψαχνα να βρω μια μουσική σκηνή που να είναι στο κέντρο της Αθήνας. Διάλεξα την Ρότα στην τύχη. Νόμιζα πως θα έπαιζα στον ωραίο επάνω χώρο, αλλά μου κληρώθηκε ο ψηλοτάβανος διάδρομος δίπλα στην κουζίνα…(γέλια) Σοβαρά τώρα, είναι ένας υπέροχος χώρος όσον αφορά την αισθητική και τη χωρητικότητα (για τα δεδομένα της εποχής), με εξαιρετική ακουστική, ό, τι καλύτερο για μια έτοιμη παράσταση, αλλά και για μια νέα πρόταση που ετοιμάζω τον τελευταίο καιρό. Ο Απόστολος Κόκκινος και τα κορίτσια του είναι άνθρωποι που θέλει κανείς να συνεργάζεται.

-Σχεδιάζω ν’ ακολουθήσω τη φυσική πορεία της ζωής χωρίς παρεμβάσεις. Τα σχέδιά μου δεν οργανώνονται ποτέ ως προς τα απρόβλεπτα συμβάντα που σφυρηλατούν την ζωή μου αλλά αντίθετα ως προς τα απόλυτα προβλέψιμα που είναι οι ώρες προσωπικής ανάπτυξης που ξέρω πώς θα διαθέσω.