Είμαι 20 χρονών, φοιτητής Αγγλικής Φιλολογίας, αλλά πέρα από όλα αυτά είμαι πολίτης του κόσμου. Κι όταν ο κόσμος αυτός πονάει, πονώ κι εγώ.
Είμαι πολίτης του κόσμου και κουράστηκα να ζω σε ένα σύστημα ανομίας, όπου το χρήμα βασιλεύει στα κοινοβούλια και τις καρδιές μας.
Είμαι πολίτης του κόσμου και η κλιματική αλλαγή με τρομάζει. Ο κόσμος μου καταστρέφεται, το σπίτι μου κινδυνεύει.
Είμαι πολίτης του κόσμου και όταν τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται, νιώθω πως μου στερούν την ανθρωπιά μου, ό,τι ανθρώπινο έχω πάνω μου.
Εκατομμύρια εξεγέρσεις, επαναστάσεις, πορείες, αγώνες κι όμως ακόμα όταν κοιτάμε τον καθρέφτη, βλέπουμε το ίδιο το πρόσωπο του καπιταλισμού να μας κοιτάζει.
Είμαι πολίτης του κόσμου και δεν μιλάω την γλώσσα του πολέμου.
Άλλοι δίνουν διαταγές, κι άλλοι πολεμούν.
Και όταν στοχεύεις τον ίδιο σου τον αδερφό, ίσως να είναι αργά.
Αυτό το τραγούδι το έγραψα για όλα αυτά. Μια μικρή αφύπνιση για το ποιοι είμαστε και τι έχουμε γίνει. Τίποτα δεν θα αλλάξει αν δεν κάνεις εσύ πρώτα την αλλαγή. Σήμερα είναι η μέρα.
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.
