Η μνήμη των σωμάτων είναι το τρίτο βιβλίο της Marina Di Guardo και το πρώτο που κυκλοφορεί στα ελληνικά. Πρόκειται για μιά ενδιαφέρουσα διασταύρωση θρίλερ και αισθηματικού που διαβάζεται ευχάριστα και γρήγορα.. Κάπου στην άκρη του μυαλού της έχει τις Πενήντα αποχρώσεις του γκρί, οπότε γίνεται κατανοητό το ύφος γραφής της.
Με σκηνικό το Μιλάνο και την γύρω εξοχή, η συγγραφέας στήνει ένα καλοκουρδισμένο μυθιστόρημα,από αυτά που ,συνήθως,γίνονται best sellers. O ήρωας είναι γοητευτικός και πλούσιος,η ηρωίδα όμορφη και μυστηριώδης,το σκηνικό της Β.Ιταλίας κοσμοπολίτικο. Οι περιγραφές των κεντρικών χαρακτήρων αληθοφανείς,η υπόθεση πού από αισθηματική μεταμορφώνεται σιγά σιγά σε θρίλερ γίνεται με επιδεξιότητα,η ατμόσφαιρα κρατάει τον αναγνώστη σε ετοιμότητα για το επόμενο βήμα.
Η Marina Di Guardo ξέρει τι θέλει να γράψει,και το κάνει σωστά. Δεν πλατιάζει,δεν φλυαρεί,βάζει σωστά τις λέξεις την μία δίπλα στην άλλη,χωρίς να προκαλεί την αισθητική του μέσου αναγνώστη. Εχει την αισθητική κινηματογραφικής ταινίας με γρήγορο και καλοδουλεμένο μοντάζ.
Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου,που κατά την άποψή μου,το αδικεί.΄΄ Ο Τζόρζιο Σαβέρι δεν είναι ούτε σαράντα,όμως αρκετά προβλήματα τον αναγκάζουν να αποσυρθεί στην οικογενειακή έπαυλη. Η μοναδική του επεφή με τον έξω κόσμο είναι η Ανιέζε,η υπηρέτρια που τον μεγάλωσε. Η μητέρα του,μιά ψυχρή γυναίκα,σκοτώθηκε πριν από πολλά χρόνια σε αυτοκινητικό δυστύχημα και ο δεσποτικός πατέρας του μέχρι την ημέρα της αυτοκτονίας του δεν έχανε ευκαιρία να τον μειώνει δημοσίως. Ολα αλλάζουν όταν ο Τζόρτζιο παρασύρεται σε μιά αμφιλεγόμενη και έντονα ερωτική σχέση με τη γοητευτική Τζούλια,που έχει το χάρισμα να τον καταλαβαίνει οσο κανείς άλλος, αλλά αποκαλύπτει λίγα για τον εαυτό της. Οταν η Ανιέζε εξαφανίζεται, ο Τζόρτζιο ξεκινά τις έρευνες. Σύντομα ο κλοιός γύρω από τα ψέμματα της Τζούλια σφίγγει. Ομως δεν κρύβει μόνο εκείνη μυστικά…΄΄
Η υπόθεση από απλή γίνεται σύνθετη όταν οι δύο πρωταγωνιστές αρχίζουν να γνωρίζουν ο ένας τον άλλο,και ακόμα δυσκολότερη όταν ό ένας αρχίζει να ερευνά το παρελθόν του άλλου. Έτσι, καταλήγουμε σ ένα αστυνομικό θρίλερ,που,σχεδόν όπως πάντα,έχει τις ρίζες του στο παρελθόν. Το παρελθόν ζωντανεύει και επιστρέφει,και ο καθένας πρέπει να το χειριστεί με τον τρόπο που ξέρει.
Αν έχετε διάθεση να διαβάσετε ένα μυθιστόρημα που θα σας κρατήσει ευχάριστη παρέα χωρίς να προσβάλει το γούστο σας, τότε ΄΄Η μνήμη των σωμάτων΄΄ σας κάνει. Είμαι σίγουρος ότι στο μέλλον θα διαβάσουμε και άλλα μυθιστορήματα της συγγραφέως,αφού ξέρει που να στοχεύσει με το γράψιμό της.
