Από τις καλλιτέχνιδες τις οποίες θαυμάζουμε πολύ για την αυθεντική τους στάση απέναντι στα πράγματα αλλά και για την άρτια και προσεγμένη τους παρουσία στο καλλιτεχνικό στερέωμα όλα αυτά τα χρόνια.
Η Ευριδίκη μιλάει στο Koitamagazine.gr για το πώς βίωσε την κρίσιμη περίοδο της καραντίνας αλλά και για το πλήγμα που έχει υποστεί ολόκληρος ο καλλιτεχνικός κλάδος. Ακόμη η δημοφιλής τραγουδίστρια αναφέρεται στις πρώτες μέρες εκτός τηλεοπτικών γυρισμάτων για το YFSF αλλά και στην σημαντική εμπειρία που αποκόμισε μέσα από την συμμετοχή της στο show μεταμφιέσεων.
Τους τελευταίους δύο μήνες βρισκόμαστε ως χώρα αλλά και ως πολίτες σε μια δύσκολη αλλά και πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους μας εν μέσω πανδημίας . Πώς βιώνεις αυτή την κατάσταση; Πόσο αισιόδοξη νιώθεις ως προς την εξέλιξη των γεγονότων στην Ελλάδα , στην Κύπρο αλλά και παγκόσμια;
Βιώνουμε όντως μία κατάσταση που μέχρι πρότινος φάνταζε σε όλους μας εξωπραγματική. Και επειδή είναι κάτι πρωτόγνωρο για όλους τους ανθρώπους νομίζω ότι πρέπει να αισθανόμαστε περίπου το ίδιο. Κάποιες φορές ανασφάλεια, ανησυχία, φόβο για την υγεία μας αλλά και για τις συνέπειες, σε όλα τα επίπεδα, αυτής της συνθήκης στην οποία είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να ζούμε υπακούοντας στα «μη» και στα «πρέπει» νιώθοντας ότι έχουμε χάσει ένα κομμάτι της ελευθερίας μας. Και υπάρχουν και οι στιγμές όπου, επειδή είμαι εκ φύσεως αισιόδοξος άνθρωπος, βλέπω φως στο τούνελ και σκέφτομαι ότι όλο αυτό κάποια στιγμή θα περάσει, θα ανταμώσουμε ξανά με τους αγαπημένους μας, θα επιστρέψουμε σε ό,τι αγαπάμε, αλλά καλό θα είναι κάποια πράγματα να τα κρατήσουμε μέσα μας για να μας θυμίζουν τί είναι σημαντικό και ουσιαστικό τελικά σ’ αυτή τη ζωή. Μόνο τότε θα μπορούμε να ξορκίσουμε το κακό. Αν μέσα από αυτό βρούμε έναν λόγο να νιώθουμε καλύτεροι.
Όλο αυτό το διάστημα μείναμε σπίτι με ωριμότητα και υπευθυνότητα για να προστατεύσουμε τόσο τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, όσο τους ίδιους τους εαυτούς μας. Πώς πέρασες τον ελεύθερο σου χρόνο τις ημέρες αυτές; Ποιο είναι το μήνυμα που θα ήθελες να περάσεις στο κόσμο ώστε η παραμονή τους στο σπίτι να ειναι ευχάριστη και δημιουργική;
Ξεκινώντας όλη αυτή η περιπέτεια σκέφτηκα ότι πρέπει να το δω σαν παιχνίδι για να περάσει αυτό το διάστημα ανώδυνα. Κι έτσι έπεισα τον εαυτό μου ότι μπορώ να κάνω τα πάντα, να εκμεταλλευτώ το χρόνο και να γίνω πιο δημιουργική. Έρχεται βέβαια κάποια στιγμή όπου έχεις βαρεθεί να μαγειρεύεις, να συγυρίζεις, να βλέπεις ταινίες, να ακούς μουσική και το μόνο που θέλεις είναι να επιστρέψεις στη δουλειά σου νιώθοντας και πάλι ελεύθερος, χωρίς να αιωρείται μία αόρατη απειλή που μπορεί να γκρεμίσει τη ζωή σου από τη μία μέρα στην άλλη.
Μπορώ λοιπόν να πω ότι καταλαβαίνω όλους τους συναθρώπους μου που νιώθουν ότι τρελαίνονται στο σπίτι, γιατί συμπάσχω. Ο εγκλεισμός μας μάς έφερε αντιμέτωπους με τον εαυτό μας αλλά και με τους ανθρώπους με τους οποίους συζούμε και τώρα είναι η στιγμή να μετρήσουμε την υπομονή μας, το θάρρος μας, την αγάπη μας, τις αντοχές μας. Άρα το μόνο που συνεχίζω να επαναλαμβάνω στον εαυτό μου και αυτό στέλνω ως μήνυμα σε όλους είναι υπομονή και ψυχραιμία. Υπάρχει λόγος σοβαρός που μένουμε σπίτι γι αυτό και η συμμόρφωση μας είναι μονόδρομος. Να σκεφτόμαστε ότι τα καλύτερα είναι μπροστά μας και ίσως αυτό φωτίσει και τις πιο σκοτεινές μας μέρες.
Υπάρχει κάποια νέα συνήθεια που απέκτησες κατά την διάρκεια της παραμονής σου στο σπίτι;
Ναι. Να βγαίνω για περπάτημα κάθε απόγευμα. Είναι κάτι που έκανα μόνο στις διακοπές μου και μου άρεσε πολύ. Στην Αθήνα κατά τη διάρκεια του χειμώνα και όσο δούλευα δεν υπήρχε χρόνος για τίποτα, ειδικά τους τελευταίους έξι μήνες που δεν είχα καθόλου ελεύθερο χρόνο.
Ως µαµά θορυβήθηκες περισσότερο για την εξάπλωση της νόσου στη χώρα ; Η ψυχραιµία και η λογική ήταν σύµµαχοι σου σε αυτή την κατάσταση;
Εννοείται. Το πρώτο πράγμα που σκέφτεται ένας γονέας είναι τα παιδιά του και μετά τον εαυτό του. Σε αυτή την περίπτωση το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν όλο αυτό να το εκλογικεύσουμε ώστε και εμείς να ανιδράσουμε ώριμα και ψύχραιμα αλλά και στα παιδιά μας να περάσουμε τα σωστά μηνύματα για να λειτουργήσουν και αυτά με τη σειρά τους ώριμα και υπεύθυνα.
Το επάγγελμα του καλλιτέχνη πλήττεται για ακόμη μια φορά λόγω της αναστολής όλων των καλλιτεχνικών παραγωγών με σκοπό την αποτροπή της εξάπλωσης της νόσου. Πώς βιώνεις αυτή την οικονομική αδράνεια στο επάγγελμα σου ; Αγχώνεσαι για το τι θα συμβεί τους επόμενους μήνες και ποιο θα είναι το επόμενο σου βήμα μέσα σε αυτό;
Αγχώνομαι όπως όλοι. Η αλήθεια είναι ίσως και λίγο περισσότερο, γιατί όπως φαίνεται ο δικός μας χώρος είναι αυτός που θα πληγεί ακόμα πιο πολύ και σε βάθος χρόνου. Συναυλίες δε θα γίνουν το καλοκαίρι, καφέ, μπαρ και μαγαζιά θα είναι τα τελευταία μάλλον που θα λειτουργήσουν ξανά και ποιός ξέρει υπό ποίες συνθήκες. Δύσκολο πάντως να φιλοξενήσουν μουσικά σχήματα και καλλιτέχνες μετά από τις συνέπειες που θα επιφέρει η παράλυση της οικονομίας στη χώρα μας.
Δεν έχω κάτι στο μυαλό μου για το μέλλον. Σκέφτομαι ότι θα αντιμετωπίζω την κάθε μέρα και τα προβλήματα που θα γεννά ξεχωριστά ώστε να μη δημιουργήσω από τώρα ένα βουνό προβλημάτων στο κεφάλι μου το οποίο σίγουρα θα με καταβάλει. Το μόνο που πρέπει πάντως να σκεφτόμαστε για την ώρα είναι ότι είμαστε καλά και είμαστε τυχεροί που δεν είναι χειρότερα τα πράγματα στη χώρα μας.
Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα συνεχίζεις να εμπνέεσαι μουσικά αναζητώντας νέα κομμάτια και μουσικά projects ή λόγω της κατάστασης που επικρατεί πολλά σχέδια και οι δρομολογήσεις τους έχουν παγώσει ολοσχερώς;
Αυτό έχει να κάνει με τη διάθεση μου που δεν είναι πάντα ίδια. Κάποιες μέρες ξυπνώ χαρούμενη, συνήθως τις ηλιόλουστες και αρχίζω να κάνω σχέδια, όνειρα, ψάχνω τα τραγούδια μου, βρίσκω καινούργια στιχάκια, πιάνω την κιθάρα μου και γράφω μελωδίες…κι άλλες μέρες με καταπίνει ο καναπές. Δεν έχω διάθεση για τίποτα, αλλά σκέφτομαι ότι κι αυτό είναι οκ… Είναι ανθρώπινο.
Την φετινή τηλεοπτική σεζόν µέσα από τον νέο κύκλο του YFSF, έφερες στην επιφάνεια ένα νέο σου χάρισµα, εντυπωσιάζοντας το κοινό on stage µε τις µοναδικές µεταµορφώσεις σου. Πώς βίωσες αυτό το νέο κοµµάτι στη πορεία σου; Σου λείπει αυτή η εγρήγορση που είχες καθηµερινά µε τις πρόβες και µε το να υποδύεται ένα νέο χαρακτήρα επί σκηνής;
Όσο δύσκολο κι αν μου φαινόταν όταν κάναμε τα γυρίσματα, τόσο μου λείπει τώρα και συνειδητοποιώ ότι ήταν κάτι που μου έδινε χαρά. Μπήκα στη διαδικασία αυτή και ανακάλυψα αρκετά καινούργια πράγματα για μένα. Κάτι που δεν είναι λίγο, μετά από 30 χρόνια στο χώρο, να βλέπεις ότι μέσα από κάτι διαφορετικό γεννιούνται καινούργια όνειρα. Ελπίζω, όταν ξεπεραστεί ο κίνδυνος, να επιστρέψουμε και να ολοκληρώσουμε αυτό που ξεκινήσαμε με τόση αγάπη.
Με πρωτοβουλία της Σαλίνας Γαβαλά, 22 Κύπριοι καλλιτέχνες από όλα τα είδη μουσικής ένωσαν τις φωνές τους, ο καθένας από το δικό του σπίτι, με σκοπό να μας αποδείξουν ότι … όλοι μαζί μπορούμε στο τραγούδι “Το τραγούδι μας!”. Ποια είναι τα συναισθήματα σου για αυτή την πρωτοβουλία; Τι μήνυμα θα ήθελες να περάσεις μέσα από αυτό;
Χάρηκα που συμμετείχα κι εγώ σε κάτι που στόχο είχε να δώσει χαρά μεταφέροντας ένα μήνυμα αισιοδοξίας. Το ότι με ένα τραγούδι που έγινε “το τραγούδι μας” νιώσαμε όλοι ότι γινόμαστε ένα, ήταν κάτι που έδωσε και σε μένα φτερά αλλά σίγουρα και στους υπόλοιπους ανθρώπους οι οποίοι μέσα από αυτό μπόρεσαν να προσφέρουν κάτι στους συναθρώπους μας.
Θεωρείς ότι μέσω της διαδικασίας του εγκλεισμού οι άνθρωποι θα αναθεωρήσουμε κάποια πράγματα και να βγούμε πιο δυνατοί και με καινούργια θέλω και πρέπει την επόμενη μέρα ;
Το ελπίζω.
Τι σου λείπει περισσότερο αυτές τις μέρες;
Οι δικοί μου στην Κύπρο. Το ότι δε μπορώ να ταξιδέψω, χωρίς να ξέρουμε ακόμα πότε θα είναι αυτό εφικτό, με αγχώνει για να μην πω με τρελαίνει.
Τι θα ήθελες να ευχηθείς για το μέλλον;
Γαλήνη στις ψυχές μας.
Πώς φαντάζεσαι την επόμενη μέρα μετά κορονοϊού;
Θα ήθελα να βγαίναμε όλοι στον ήλιο και να γινόμασταν μία τεράστια αγκαλιά.
