Σωτήρης Δούβρης: “Με ενδιαφέρουν τα έργα που συμβάλλουν στη διαμόρφωση της συνείδησης του κόσμου”
Ανήκει στις αξιόλογες παρουσίες του καλλιτεχνικού χώρου όπου διαθέτουν αντίληψη για το αντικείμενο της δουλειάς τους, πηγαία όρεξη για νέα μονοπάτια κάθε φορά αλλά και αυθεντική στάση απέναντι στα πράγματα. Την περσινή σεζόν σκόρπισε γέλιο και τρέλα με την κωμωδία φαινόμενο “Elizadeth” ενώ φέτος στην ίδια θεατρική αγκαλιά του Vault, δοκιμάζεται για δεύτερη φορά στο αριστουργηματικό Trans – Port το οποίο έχει ήδη δημιουργήσει το δικό του κοινό στο θεατρικό πεδίο της Αθήνας. Ο ξεχωριστός Σωτήρης Δούβρης σε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης στο Koitamagazine.gr και στον δημοσιογράφο Πάνο Σταματόπουλο!
Ο αγαπημένος ηθοποιός μιλάει για το θεατρικό έργο ” Trans – Port” το οποίο ήδη είχε ξεχωρίσει προτού καν λάβει την πρόταση να συμμετέχει σε αυτό, για την ευτυχής συγκυρία του IQ160 στο Star, για το βιοποριστικό κομμάτι στον καλλιτεχνικό κλάδο και τις επαγγελματικές προτάσεις ενώ αποκαλύπτει πως θα διαχειριστεί μια δύσκολη συνεργασία στο επάγγελμα. Τέλος ο ίδιος αναφέρεται στην εξίσωση followers και ταμείο μιας δουλειάς αλλά και στα μελλοντικά του σχέδια στο θέατρο αλλά και στον δεύτερο κύκλο της σειράς IQ160 ο οποίος έρχεται τους επόμενους μήνες.
Θεατρικά συνεχίζεις δίπλα στην επιτυχημένη οικογένεια του Θεάτρου Vault με το πολλά υποσχόμενο ” Trans – Port” το οποίο συνεχίζει για δεύτερη χρονιά την ανοδική του πορεία στο σανίδι. Μίλησε μας λίγο για αυτή την δουλειά αλλά και τι έχεις ξεχωρίσει σε αυτή την ιστορία;
Με το Vault ξεκίνησα πέρσυ τη συνεργασία μου παίζοντας στην πολύ επιτυχημένη κωμωδία “Elizadeth” που και αυτή συνεχίζει για δεύτερη χρονιά. Εδώ και πολλά χρόνια επισκέπτομαι το Vault σαν θεατής και πάντα ζήλευα το φιλικό-οικογενειακό κλίμα που έφεραν τόσο οι ιδιοκτήτες – οικοδεσπότες του, οι φίλοι και συνεργάτες μου πια Δημήτρης και Μάνος, αλλά και οι καλλιτέχνες που εργάζονταν στον χώρο. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ότι στις σχέσεις, στη δουλειά αλλά κυρίως στην χαμαλοδουλειά, συνεισέφεραν όλοι το ίδιο, είτε ήταν σκηνοθέτες – παραγωγοί είτε τεχνικοί και ηλεκτρολόγοι. Αυτό ήταν πολύ γοητευτικό, γιατί μου έδειχνε με τον καλύτερο τρόπο ότι αυτοί οι άνθρωποι, αν μη τι άλλο, αγαπούν πολύ το θέατρο και τον κόσμο του. Στις σχέσεις όλων των συνεργατών του Vault υπάρχει σεβασμός και κλίμα χαράς και δημιουργίας. Και αν καμιά φορά υπάρξουν εντάσεις, σβήνουν πολύ ωραία στο μπαρ του Vault που όλοι κάνουμε μια στάση στο τέλος της βραδιάς!
Το “Trans-port” το αγάπησα πολύ από την πρώτη στιγμή που το διάβασα, αρκετό καιρό πριν μου προτείνει ο Δημήτρης Καρατζιάς να παίξω σε αυτό. Με την Ειρήνη Δερμιτζάκη, συγγραφέα του έργου, συνεργαζόμαστε και στην Καταπactή. Όταν το διάβασα ενθουσιάστηκα με το βάθος των νοημάτων και με την περίπλοκη ψυχολογική διαδρομή που ακολουθούν οι ήρωες. Δύο άνθρωποι, πολύ, μα πολύ, διαφορετικοί μεταξύ τους, ξεκινώντας από διαφορετικές αφετηρίες, μετά από ένα μακρινό και ψυχοφθόρο ταξίδι, καταλήγουν στην αποδοχή και την κατανόηση που έπρεπε να έχουν δείξει από την αρχή ο ένας στον άλλον. Πιο συγκεκριμένα, ο Θοδωρής που έχει μάθει από μωρό να κουβαλάει τις ταμπέλες του δυναμικού αρσενικού που ζει μέσα σε μια ζούγκλα, στην οποία αν φανερώσεις τις ευαισθησίες σου θα σε φάνε τα άγρια θηρία, δεν μπορεί να είναι παρά μόνο αυτό που βλέπουμε στην αρχή του έργου. Βίαιος, σκληρός, ρατσιστής, τρανσοφοβικός κλπ. Τα φέρνει όμως έτσι η ζωή που θα αναγκαστεί να κάνει αυτό το ταξίδι με την Sabbah. Έτσι θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα. Όπως πολύ εύστοχα γράφει η Ειρήνη Δερμιτζάκη: “Κάνει ένα ταξίδι ετεροχρονισμένης ενηλικίωσης”. Όλα αυτά που θα έπρεπε να έχει μάθει όλα αυτά τα χρόνια από τότε που ενηλικιώθηκε μέχρι και σήμερα, τα μαθαίνει μέσα σε λίγες ημέρες από τη Sabbah!
Όταν λοιπόν ο Δημήτρης Καρατζιάς μου ζήτησε να παίξω τον Θοδωρή του Trans-port, χάρηκα πάρα πολύ και δέχτηκα με ενθουσιασμό. Στην ουσία το Trans-port είναι και ο λόγος που δεν συνεχίζω και φέτος στο Elizadeth. Προτίμησα να φυλάξω την ενέργεια μου για ένα έργο μόνο. Ευτυχώς στο Elizadeth βρέθηκαν πολύ άξιοι ηθοποιοί να ενταχθούν φέτος και δεν έχω καθόλου τύψεις που αποχώρησα, αφού σκίζει και φέτος!
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Trans-port : Tάσος Σπετσιέρης
Στην μικρή οθόνη ο κόσμος σε αγάπησε θερμά την προηγούμενη χρονιά μέσα από την παρουσία σου στο απολαυστικό IQ 160 , στο Star στο πλευρό της Σμαράγδας Καρύδη το οποίο επιστρέφει σε λίγους μήνες με τον δεύτερο κύκλο . Τι είναι αυτό που κρατάς από από αυτή τη συμμετοχή σου σε μια μεγάλη παραγωγή στο γυαλί η οποία κιόλας επιβραβεύτηκε με πολύ υψηλά νούμερα τηλεθέασης;
Νομίζω κρατάω το ότι: για να πετύχει μια συνταγή, το πιο βασικό είναι η επιλογή των σωστών συστατικών! Από το πρώτο τηλέφωνο που μου έκαναν για αυτή τη δουλειά και μου είπαν τους συντελεστές, αμέσως ήξερα ότι ήταν ‘καταδικασμένη’ να πετύχει! Ξεκινώντας από το σενάριο, που συνδυάζει με τον πιο έξυπνο τρόπο την κωμωδία με το αστυνομικό σασπένς, τη σκηνοθεσία που πετυχαίνει μια τέλεια ισορροπία ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον σουρεαλισμό και καταλήγοντας στους ηθοποιούς που είναι επιλεγμένοι πραγματικά ‘ένας και ένας’ με κορυφαίους το πρωταγωνιστικό δίδυμο, Σμαράγδα Καρύδη και Νίκο Κουρή, που εδώ και χρόνια έχουν κερδίσει την αγάπη του κόσμου!
Αν σε όλα αυτά προσθέσεις το πολύ καλό επίπεδο οργάνωσης παραγωγής που μας γλιτώνει από ταλαιπωρίες και νεύρα, σίγουρα το αποτέλεσμα που θα πάρεις είναι πολύ υψηλά νούμερα τηλεθέασης
Τι θα ήθελες να δεις από τον ήρωα που υποδύεσαι στα επεισόδια του νέου κύκλου;
Σίγουρα θα ήθελα να τον δω να κρατάει μια όμορφη και ήρεμη σχέση με την πρώην γυναίκα του, όσο αυτό είναι εφικτό με έναν χαρακτήρα σαν της Πηνελόπης Μουρίκη, που μόνο ήρεμη δεν είναι! Πρέπει όμως να βρουν αυτόν τον κώδικα επικοινωνίας που είχαν και τον έχασαν, γιατί τα παιδιά της οικογένειας τους χρειάζονται, μικρά και μεγάλα…
Θα ήθελα επίσης να τον δω να μπαίνει με κάποιον τρόπο στις αστυνομικές ιστορίες! Την περσινή σαιζόν ο Λαυρέντης ‘έπαιζε πάγκο’ κρατώντας τα παιδιά! Φέτος, αν όχι στην επίθεση, θα ήθελα να τον δω να μπαίνει τουλάχιστον στο γήπεδο! Για να δούμε…
Το θέατρο βιώνει μια σημαντική άνοδο μετά την εποχή της πανδημίας με όλο και περισσότερους θεατές να μοιράζονται σε πολλά και διαφορετικά έργα μεταξύ τους και να γεμίζουν πανηγυρικά τις θεατρικές αίθουσες. Περίγραψε μου λίγο το συναίσθημα που νιώθεις κάθε φορά που ανεβαίνεις στη σκηνή και λαμβάνεις σε δύσκολες στιγμές που διανύουμε, ένα θερμό χειροκρότημα ;
Κατ’ αρχάς να πω ότι αυτό με τις γεμάτες αίθουσες από την πρώτη ημέρα που ανοίξαμε το ζήσαμε την περασμένη σαιζόν και φυσικά το χαρήκαμε πολύ. Δεν μπορώ να πω ότι συμβαίνει το ίδιο και φέτος. Σίγουρα η ανάγκη του κοινού για θέατρο παραμένει αμείωτη, αλλά νομίζω ότι ο κόσμος δυσκολεύεται φέτος, περισσότερο ψυχολογικά και οικονομικά. Ψυχολογικά γιατί περιβαλλόμαστε όλο και περισσότερο από σκοτάδι και ζόφο σε πολλούς τομείς, τόσο κοινωνικούς, όσο και πολιτικούς. Τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, άνοδος του φασισμού, ρατσιστικά εγκλήματα, εγκλήματα από ‘τοξικές αρρενωποτητες’ και πολλά άλλα δυστυχώς. Και μέσα σε όλα αυτά και ένας πόλεμος που μαίνεται αυτή τη στιγμή, ένας αφανισμός ενός ολόκληρου λαού στην Παλαιστίνη. Είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις αυτήν την τεράστια αδικία που γίνεται σε βάρος αδύναμων ανθρώπων που το μόνο που ζητανε είναι μια “Λωρίδα” γης να ζήσουν και μετά να έχεις διάθεση να δεις και θέατρο. Δεν βγαίνουν εύκολα από το μυαλό σου οι εικόνες νεκρών παιδιών που κατακλύζουν καθημερινά τα social media.
Παίζοντας αυτό το έργο λοιπόν, παίζοντας σε ένα κοινό που έχει αυτά στο μυαλό του, το έργο προσφέρει μια λύτρωση στον θεατή, έστω και στο επίπεδο του φανταστικού. Νομίζω ότι στους θεατές επέρχεται μια κάθαρση που δεν τη βιώνει στην καθημερινή ζωή. Βλέπει ότι υπάρχει ελπίδα εκεί που δεν την περιμένει. Είναι μοναδικό το συναίσθημα να βλέπεις θεατές να χειροκροτάνε με τόση ζέση και ταυτόχρονα από τα μάτια τους να τρέχουν δάκρυα. Ξέρεις σίγουρα ότι κάτι έκανες καλά όταν το βιώνεις αυτό.
Στο ίδιο μήκος κύματος η μυθοπλασία δείχνει φανερά σημάδια ανάκαμψης με το φετινό πεδίο να περιέχει μια πληθώρα σειρών κάθε είδους στα περισσότερα κανάλια της χώρας με πολλές δραματικές και σειρές εποχής με τις κωμωδίες να λείπουν σε μεγάλο βαθμό από το πεδίο.
Στην τηλεόραση πραγματικά έχει γίνει πραγματικά μια πολύ μεγάλη στροφή προς τη μυθοπλασία. Σίγουρα προτιμώ αυτήν την τηλεόραση, από την τηλεόραση που είναι γεμάτη shows και reality. Ας υπάρχουν όλα, στη σωστή αναλογία όμως. Είναι αλήθεια ότι οι κωμικές σειρές είναι συγκριτικά λιγότερες, αλλά υπάρχουν. Έχει να κάνει με τη φουρνία´τον σεναρίων που κατατίθενται στα κανάλια. Εγώ πάντως είμαι χαρούμενος που παίζω επιτέλους σε μια κωμική σειρά!
Ως θεατής έχεις καταφέρει να ξεχωρίσει μια νέα δουλειά στο γυαλί ή από τα όσα ακούς με τους συναδέλφους σου στο επάγγελμα;
Δεν έχω τον χρόνο να δω τηλεόραση δυστυχώς. Από αυτά που ακούω και διαβάζω πάντως σίγουρα έχω πολύ περιέργεια να δω το “Milky way” και το “Ναυάγιο”!
Στην πορεία σου μέχρι και σήμερα υπήρξαν στιγμές που είπες ότι τα δεδομένα και οι προτάσεις που σου γίνονται δεν σε ικανοποιούν σε προσωπικό ή επαγγελματικό επίπεδο και ίσως πρέπει να κάνεις μια παύση από το επάγγελμα ;
Αρκετές φορές έχω αρνηθεί προτάσεις που δεν ικανοποιούσαν τις ανάγκες μου, ψυχικές, καλλιτεχνικές αλλά και οικονομικές. Είναι στη φύση της δουλειάς μας αυτό. Να κάνω παύση από το επάγγελμα δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Να κάνω λιγότερες δουλειές μια περίοδο ναι. Είναι κάτι που το σκέφτομαι κάθε σαιζόν, προσπαθώντας να συνδυάσω χρόνο για πρόβες, γυρίσματα, φροντίδα της επιχείρησής μου αλλά και ποιοτικού χρόνου με την οικογένειά μου.
Πόσο εύκολο είναι σήμερα για έναν ηθοποιό να απαρνηθεί μια πρόταση και να μείνει εκτός με το βιοποριστικό ζήτημα σίγουρα να αποτελεί μεγάλο αγκάθι στην εποχή μας; Εσύ με τι γνώμονα διαχειρίζεσαι τις προτάσεις που λαμβάνεις;
Σίγουρα ο βιοπορισμός έχει δυσκολέψει πάρα πολύ, ειδικά στον χώρο των καλλιτεχνών. Το στενάχωρο είναι ότι πολλές φορές ο κόσμος δεν έχει στο μυαλό του ότι ο καλλιτέχνης παράγει έργο και για να βιοποριστεί, εκτός των άλλων. Είναι προφανές ότι όλοι μας κάποιες φορές έχουμε κάνει επιλογές, τις οποιες δεν θα κάναμε αν είχαμε λυμένο το βιοποριστικό ζήτημα.
Εγώ, λόγω του ότι έχω και μια το εργαστήρι θεάτρου Καταπactή που διαχειρίζομαι, έχω πια τη δυνατότητα να επιλέγω τις δουλειές με αμιγώς καλλιτεχνικά κριτήρια. Έτσι ακριβώς επέλεξα και το Trans-port. Με ενδιαφέρουν τα έργα που συμβάλλουν στη διαμόρφωση της συνείδησης του κόσμου, όπως και ρόλοι που κανένας δεν θα μπορούσε να με φανταστεί σε αυτούς. Μου έδωσε μεγάλη χαρά το ότι ήρθαν μαθητές μου που στο τέλος της παράστασης μου εξομολογήθηκαν ότι ήρθαν πολύ επιφυλακτικοί, έχοντας στο μυαλό τους ότι δεν μου ταιριάζει καθόλου ο ρόλος ενός φορτηγατζή από την Κρήτη! Χαίρομαι που τους διέψευσα και χάρηκαν κι εκείνοι!
Τι είναι αυτό που κάθε φορά πέρα από την όποια δυσκολία ή μια αναποδιά σε επαγγελματικό επίπεδο, αυτή η δουλειά σε κρατάει γοητευμένο και προσηλωμένο σε αυτή;
Νομίζω το ότι νιώθω βαθιά μέσα μου ότι με αυτή τη δουλειά αλλάζω τον κόσμο. Βάζω ένα πολύ μικρό λιθαράκι στο να δούμε κάποια πράγματα με άλλη οπτική και έτσι να γίνουμε διαφορετικοί άνθρωποι, συν-άνθρωποι, πολίτες. Αυτό αξίζει όλες τις δυσκολίες και τις αναποδιές του κόσμου!
Βρίσκεσαι ανάμεσα στις θεατρικές σου υποχρεώσεις, στα τηλεοπτικά γυρίσματα αλλά και στο τιμόνι του θεατρικού εργαστηρίου «Καταπactή» .
Πόσο εύκολο να βρεθεί η απαραίτητη ισορροπία ανάμεσα στο επαγγελματικό και στο προσωπικό κομμάτι; Έχει υπάρξει στιγμή που το ένα έχει καπελώσει το άλλο και αν ναι πώς το διαχειρίστηκες;
Ποτέ δεν έχω νιώσει ότι καπελώνω μια δουλειά για χάρη της άλλης. Σίγουρα όταν έχεις να ασχοληθείς με πολλά πράγματα παράλληλα θέλει πολύ κόπο και οργάνωση. Ευτυχώς είμαι καλός στο να οργανώνω πράγματα αλλά και να μοιράζω την ενέργειά μου σωστά, οπότε τα καταφέρνω.
Γυρνώντας στο σήμερα και στα δεδομένα που επικρατούν στο χώρο, η ανασφάλεια συνεχίζει να υφίσταται στο επάγγελμα ενώ τα κακώς κείμενα όπως οι ματαιώσεις παραγωγών αλλά και τα χρωστούμενα των δεδουλευμένων στους ηθοποιούς δυστυχώς ταλανίζουν ακόμα την δουλειά. Πώς διαχειρίζεσαι αυτές τις συμπεριφορές αλλά και τον ανταγωνισμό που πολλές φορές υπάρχει στο επάγγελμα;
Προσπαθώ να είμαι από την αρχή κάθετος στις απαιτήσεις μου και φυσικά ταυτόχρονα να είμαι απόλυτα συνεπής στις υποχρεώσεις μου. Η αλήθεια είναι ότι έχω σταθεί και τυχερός, μιας και ελάχιστες φορές έχω συμμετάσχει σε κάτι το οποίο δεν προχώρησε τελικά. Σίγουρα είναι πολύ άσχημο για έναν ηθοποιό να προσπαθεί να δίνει το 100% της ψυχής του πάνω στη σκηνή και ταυτόχρονα να βασανίζει το μυαλό του με το πότε και αν θα πληρωθεί.
Τι απαντάς προσωπικά σε μια δύσκολη συνεργασία;
Εντοπίζω τι με δυσκολεύει και πώς μπορεί να διορθωθεί. Συνήθως όλα λύνονται με μια ωραία ήρεμη, αλλά και χρονοβόρα, συζήτηση. Αν πάλι δεν μπορεί να διορθωθεί, αποχωρώ.
Τα τελευταία δύο χρόνια το κίνημα #metoo έφερε στο φως της δημοσιότητας σημαντικές καταγγελίες συναδέλφων σου για περιστατικά βίας και κακοποιητικής συμπεριφοράς τα οποία θορύβησαν ολόκληρο τον χώρο και κάποιες περιπτώσεις βρέθηκαν απέναντι των δικαστικών εδράνων. 2 χρόνια μετά πώς νιώθεις για την έκβαση των γεγονότων και για το άνοιγμα που έφερε αυτό στο χώρο;
Το κίνημα #metoo έφερε κομβικές αλλαγές στον χώρο μας. Ήταν καιρός να σταματήσουν οι κακοποιητικές συμπεριφορές στο εργασιακό περιβάλλον μας, ή τουλάχιστον να μην θεωρούνται μέρος της δουλειάς! Έγινε πραγματικά πολύ δουλειά σε αυτόν τον τομέα και καθάρισε αρκετά το τοπίο. Τα τελευταία δύο χρόνια περάσαμε και στο άλλο άκρο, όπου πραγματικά φοβόμασταν ακόμα και τη χειραψία. Είναι λογικό όμως, όταν αλλάζει κάτι πρώτα να προσεγγίζουμε το αντίθετο άκρο του και μετά να βρίσκουμε την ισορροπία σιγά σιγά. Τώρα πάμε να ισορροπήσουμε επιτέλους. Έχει συνταχθεί και ένας κώδικας δεοντολογίας για το επάγγελμά μας που προέκυψε από τη συνεργασία του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών με το Εθνικό θέατρο και είναι σε ισχύ από τον Ιανουάριο του 2022. Ας του ρίξουμε μια ματιά…
Το τελευταίο διάστημα έγινε γνωστό ότι σε ακροάσεις του χώρου, κύριο task για τους υποψήφιους αποτέλεσε ο αριθμός των followers που μετρούν στα social media. Πώς κρίνεις όλη αυτή την κατάσταση αλλά και το γεγονός ότι μπορεί να επιλεχθούν άτομα για μία δουλειά λόγω της δημοφιλίας που έλαβαν από κάποιο άλλο πρόγραμμα; Θεωρείς ότι ο αριθμός των followers αποτυπώνεται και στο ταμείο μιας δουλειάς;
Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ ότι ο αριθμός των followers οποιουδήποτε συνδέεται με τα εισιτήρια στο ταμείο. Το να ακολουθώ κάποιον στα social, να παρακολουθώ τα post του και να κλικάρω τα link του δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα με κάνει να σηκωθώ από τον καναπέ μου και να πληρώσω ένα εισιτήριο να τον δω στο θέατρο. Αλλά και να σήμαινε, είμαστε σίγουροι ότι το κοινό που θα προσελκύστει έτσι, είναι το κοινό που θέλουμε για την παράσταση; Όταν έχεις ένα κοινό που δεν έχει έρθει γιατί δεν το ενδιαφέρει το έργο ούτε κανένας άλλος από τους συντελεστές, παρά μόνο ο ένας ηθοποιός, πιθανότατα είναι κοινό που θα εξαντληθεί γρήγορα. Μετά; Πώς θα βγει η σαιζόν;
Καλύτερα λοιπόν να μείνουμε στα καλλιτεχνικά κριτήρια. Είναι πιο ασφαλές και είναι πιο πιθανό το κοινό που θα έρθει να φέρει και άλλο κοινό κ.ο.κ.
Σήμερα στην ζωή σου χωράει ένα νέο καλλιτεχνικό όνειρο; Ονειρεύεσαι μέσα ρόλους , projects και συνεργασίες με ανθρώπους που θα ήθελες να βρεθείς στο μέλλον και θαυμάζεις ή προτιμάς να ζεις το τώρα αφήνοντας όποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο η σκέψη στην άκρη;
Πάντα κάνω σχέδια για το μέλλον! Δεν μπορώ χωρίς να ονειρεύομαι. Περισσότερο ονειρεύομαι συνεργασίες με καλλιτέχνες που εκτιμώ, παρά θεατρικά έργα ή ρόλους.
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Ετοιμάζεις κάποια νέα συμμετοχή θεατρικά ή τηλεοπτικά από το δεύτερο μισό της σεζόν;
Από τα τέλη Ιανουαρίου βγαίνουν τα καινούρια επεισόδια του IQ160, της σειράς που ξεκινήσαμε πέρσι και συνεχίζουμε και φέτος με επιτυχία. Νομίζω ότι θα συνεχίσει το ίδιο δυναμικά και, γιατί όχι, να πάει για έναν ακόμη κύκλο.
Θεατρικά, εκτός από το “Trans-port”, γίνονται κάποιες συζητήσεις για να συνεχίσω το “Οι εξαιρετικές μου στιγμές” σε σκηνοθεσία Ζωής Ξανθοπούλου, μία συρραφή από τα ερωτικά διηγήματα και ποιήματα του Μάριου Χάκκα – που έχουν γραφτεί σε διαφορετικές περιόδους της ζωής του, σε μορφή μονολόγου, με όλες τις εικόνες, τις επιθυμίες και τους υπαρξιακούς προβληματισμούς του συγγραφέα, απόρροια των συναισθημάτων του και της ζωής του ολόκληρης. Ο Μάριος Χάκκας είναι ένας ογκόλιθος της νεότερης λογοτεχνίας μας και τα κείμενά του είναι συγκλονιστικά απλά και βαθιά. Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τον έρωτα είναι μοναδικός. Η παράσταση αυτή έκανε πρεμιέρα το καλοκαίρι στο “Our festival” και αυτόν τον καιρό αναζητείται ο χώρος που θα μπορούσε να τον φιλοξενήσει!
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Ο Πολυχώρος VAULT
παρουσιάζει
για
2η χρονιά
την
παράσταση
«Trans – port»
της
Ειρήνης Δερμιτζάκη
σε
σκηνοθεσία
Δημήτρη Καρατζιά
Από την Τετάρτη 1 Νοεμβρίου
κάθε
Τετάρτη & Πέμπτη στις 21:15,
έως τις 11 Ιανουαρίου
Ο Πολυχώρος VAULT παρουσιάζει για 2η χρονιά την παράσταση «Trans – port», της Ειρήνης Δερμιτζάκη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά, με τον Σωτήρη Δούβρη και την Kassandra El Najjar, από την Τετάρτη 01 Νοεμβρίου, κάθε Τετάρτη & Πέμπτη στις 21:15, έως τις 11 Ιανουαρίου 2024
Λίγα Λόγια για το έργο
Ένας νταλικέρης μεταφέρει παράνομα με το φορτηγό του, μια γυναίκα από τη Συρία, χωρίς να γνωρίζει ότι είναι τρανς. Το ταξίδι με προορισμό την Στοκχόλμη, ξεκινά από τον Πειραιά κι όσο τα χιλιόμετρα περνούν, οι δυο ήρωες, η Sabah κι ο Θοδωρής, ανακαλύπτουν όσα τους ενώνουν και τους χωρίζουν. Ένα road trip, ετεροχρονισμένης ενηλικίωσης, μέσα απ’ τα βιώματα των χαρακτήρων, τον πόλεμο, την προσφυγιά και τα ανεκπλήρωτα όνειρα. Μια συνάντηση δύο διαφορετικών ανθρώπων που φέρνει στην επιφάνεια, την ξενοφοβία, τη τρανσφοβία και τον μισογυνισμό μιας παγιδευμένης σε κοινωνικά στεγανά χώρας, που παλεύει να αλλάξει.
Το θεατρικό έργο «Trans-port» της Ειρήνης Δερμιτζάκη είναι ένα από τα δύο έργα του Outreach Project που διακρίθηκαν, το οποίο υλοποιήθηκε το 2021 από τις «Συνέργειες Πολιτισμού» και τον Κώστα Θεωνά στον Πολυχώρο VAULT, υπό την αιγίδα και την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και της Περιφέρειας Αττικής.
Το «Outreach Project» (https://www.synergeies.org/), είναι μια μοναδική πρωτοβουλία που προάγει το νεοελληνικό θεατρικό έργο και αναδεικνύει καίρια ζητήματα αυτοπροσδιορισμού και ενθάρρυνσης της ορατότητας και της κοινωνικής αποδοχής. Μετά από τρίμηνο δημιουργικό εργαστήριο θεατρικής γραφής που επιμελούνται διακεκριμένοι δραματουργοί, δημιουργούνται από νέους δημιουργούς πρωτότυπα θεατρικά έργα, στα οποία διερευνώνται ζητήματα έμφυλης ταυτότητας και σεξουαλικότητας, σωματικών και ψυχολογικών προκλήσεων, εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας και ισότητας των ευκαιριών.
- Η παράσταση πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και την υποστήριξη της Περιφέρειας Αττικής.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Συγγραφέας: Ειρήνη Δερμιτζάκη
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικό / Επιμέλεια κοστουμιών: Γεωργία Μπούρδα
Σχεδιασμός φωτισμών / Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Κινησιολογία – Χορογραφία /: Φένια Αποστόλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κική Μαυρίδου
Trailer: ORKI Productions
Αφίσα παράστασης: Γιάννης Κεντρωτάς
Πρόγραμμα παράστασης / κείμενο: Εκδόσεις Άπαρσις
Κατασκευή σκηνικού: Ιωάννης Δαμίγος
Επικοινωνία / Προώθηση παράστασης: Νταίζη Λεμπέση
Παραγωγή: VAULT theatre Plus
ΔIANOMH
Στο ρόλο του Θοδωρή ο Σωτήρης Δούβρης
και στο ρόλο της Sabah η Kassandra El Najjar
Ευχαριστίες:
Organic Hair Spa by Athanasios (https://www.instagram.com/organic_hair_spa_by_athanasios/)
Holy Ginger (https://www.instagram.com/holy_ginger_alcohol_free/)
& Δημήτρη Κοτσίφη για το φορτηγό της φωτογράφισης
ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
… “Με ένα δυνατό κείμενο στα χέρια, ο σκηνοθέτης επενδύει, σωστά, στις ερμηνείες. Κυνικός, συχνά σκληρός αλλά και συγκινητικός όταν «σπάει» ο Σωτήρης Δούβρης είναι απόλυτα πειστικός. H Kassandra El Najjar λάμπει στη σκηνή, με μια δυναμική αλλά και εύθραυστη παρουσία που κινείται με άνεση και φυσικότητα, αναδεικνύοντας όλες τις πλευρές της γυναίκας που υποδύεται. Είναι και οι δύο τόσο άμεσοι που νιώθεις πως κρυφακούς τις συζητήσεις τους. Μια παράσταση ευαίσθητη και συγκινητική, που έχει κάτι να θίξει και όχι να πει, που δεν πιέζει για συναίσθημα αλλά το παράγει, με σκηνοθεσία που ξέρει τι θέλει και πώς θα το πει: να ακολουθήσει την πορεία δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων και να αναζητήσει την τομή, το σημείο συνάντησής τους”… Ιωάννα Βαρδαλαχάκη (clickatlife.gr)
… “Ο Καρατζιάς σκηνοθετεί με πάθος την εξαιρετική και πολύ συγκινητική ιστορία της Δερμιτζάκη, σαν ταινία μέσα σε κλειστό χώρο. Οι δύο ηθοποιοί στέκονται ψηλά, όσον αφορά τις υποκριτικές τους υποχρεώσεις. Ένας ύμνος για τον άνθρωπο και την αποδοχή της διαφορετικότητας”… Κώστας Κούλης (keysmash.gr)
… “Γροθιά στο στομάχι και αφορμή για περαιτέρω προβληματισμό και εσωτερική ενδοσκόπηση η κατά κοινή ομολογία συγκλονιστική παράσταση «Trans-port», με τις άρτιες ερμηνειες του Σωτήρη Δούβρη και της Kassandra Εl Najar, που καθηλωμένοι παρακολουθήσαμε μέχρι το τελευταίο λεπτό στο θέατρο Vault”… Θωμαή Βούλγαρη (θεατρο.gr)
ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΗΛΗ ΘΕΑΜΑΤΩΝ
ΗΜΕΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:
Κάθε Τετάρτη & Πέμπτη στις 21:15, έως 11 Ιανουαρίου 2024
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 75‘ (χωρίς διάλειμμα)
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
Προπώληση Viva.gr : https://www.more.com/theater/trans-port/.
Γενική είσοδος: 14 ευρώ
Μειωμένο Εισιτήριο: 12 ευρώ (Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων / ΑμΕΑ /Άνω των 65 ετών / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας)
*ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ
Πολυχώρος VAULT THEATRE PLUS
FB Page: http://www.facebook.com/VAULTTheatreGr1
Instagram: vault.theatre.plus (https://www.instagram.com/vault.theatre.plus/?hl=el)
Μελενίκου 26 Γκάζι, Βοτανικός
Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8′ περίπου με τα πόδια)
Πληροφορίες (11:00 – 14:00 & 17:00 – 21:00) : 213 0356472, 6951832070
Προπώληση viva.gr : https://www.viva.gr/tickets/venues/polyxoros-vault/
Email: vaultvotanikos@gmail.com
