Σταμάτης Πακάκης: “Σημασία έχει να είσαι αγαπητός και καλός στη δουλειά σου για να έρχεται ο κόσμος”

Είναι υπέρ- δραστήριος,  γεμάτος ιδέες, δημιουργικότητα και  τρελό κέφι σε ότι και αν καταπιαστεί επαγγελματικά.

Την φετινή θεατρική σεζόν έχει δημιουργήσει το αδιαχώρητο στο Θέατρο Faust με  την θεότρελη Τελενοβέλα της οποίας υπογράφει την σκηνοθεσία  και η οποία έχει αποκτήσει φανατικό κοινό.

Ο Σταμάτης Πακάκης με αφορμή τις τελευταίες παραστάσεις του έργου στο Θέατρο Faust,  σε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης στο Koitamagazine.gr και στον δημοσιογράφο Πάνο Σταματόπουλο!

Η ευτυχής θεατρική συγκυρία που βιώνει τον φετινό χειμώνα με την θεότρελη Τελενοβέλα στο θέατρο Faust,  το φετινό τηλεοπτικό πεδίο και  η προσωπική του πρόταση για μια νέα σειρά στο γυαλί,  οι δύσκολες συνεργασίες και το πώς τις διαχειρίζεται ο ίδιος αλλά και  η εξίσωση των followers – επιτυχίας στο ταμείο μιας δουλειάς.

Η Τελενοβέλα στο θέατρο Faust έχει αγαπηθεί θερμά από το κοινό χαρίζοντας απίστευτο γέλιο και χαρά σε όλους όσους την έχουν παρακολουθήσει. Κλείνοντας τα μάτια σου μετά το τέλος κάθε παράστασης πως νιώθεις γι’ αυτή την επιτυχία σε δύσκολους καιρούς τους οποίους διανύουμε ως κοινωνία; Ποια είναι η εικόνα και τα συναισθήματα που κρατάς χαραγμένα μέσα σου από αυτή την δουλειά;

Είναι απίστευτη η αίσθηση να βλέπεις ανθρώπους να γελάνε καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης. Ως δημιουργός χαίρομαι πάρα πολύ που το “παιδί” μου “περνάει” στους θεατές και τους δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από γέλιο. Στο κοινό βλέπουμε από εφήβους μέχρι ανθρώπους τρίτης ηλικίας και όλοι γελάνε συνεχώς, τι άλλο να ζητήσουμε;! Στόχος μου, ως κειμενογράφος, ήταν να φέρω στην επιφάνεια ένα θέμα των 90’s και μέσα από το φίλτρο του σήμερα να αφορά κάθε θεατή ανεξαρτήτου ηλικίας και background, μοναδική προϋπόθεση είναι να έχει χιούμορ.

Στο τέλος της παράστασης αισθάνομαι ικανοποίηση έχοντας πετύχει αυτό που πριν λίγο καιρό ήταν απλώς μια ιδέα στο μυαλό μου να επικοινωνείτε στον κόσμο, ο οποίος το αγκαλιάζει. Εξάλλου κάνουμε αυτήν την τέχνη για να επικοινωνηθεί. Χωρίς το κοινό δεν υπάρχουμε εμείς… και μ ένα ευχαριστημένο κοινό γεμίζουν οι μπαταρίες μας. Υπάρχουν θεατές που έχουν δει την Τελενοβέλα 3 και 4 φορές. Αν πρέπει να πω ένα συναίσθημα ότι μου μένει μετά την παράσταση είναι η ικανοποίηση ότι οι θεατές πέρασαν καλά και γελάσανε. Ο στόχος μας έχει επιτευχθεί. Εννοείται πως υπάρχουν παραστάσεις που προσωπικά της απολαμβάνω περισσότερο κι άλλες λιγότερο αλλά πάντα ο στόχος είναι ο ίδιος και πετυχαίνεται.

Τα τελευταία χρόνια θεατρικές παραγωγές αλλά και σειρές καταπιαστήκαν με τις δραματικές ιστορίες και λιγότερο με την κωμωδία, ένα είδος το οποίο βλέπουμε ελάχιστα σε θέατρο και τηλεόραση. Πώς κρίνεις αυτή την κατεύθυνση;

Η καλή κωμωδία θέλει έξυπνα κείμενα, ρυθμό, επιπρόσθετες δεξιότητες ηθοποιών και συντελεστών. Η κωμωδία είναι ένα δύσκολο είδος και πιστεύω ότι είναι να το έχεις τόσο για να το γράψεις και να το σκηνοθετήσεις όσο και να το παίξεις. Απαιτείται χρόνος προβών που δεν διαθέτει κανένας στην εποχή του “γρήγορου” που ζούμε. Επομένως πιστεύω ότι το δράμα είναι πιο εύκολο που πιο άμεσα χρονικά και με λίγη έντεχνη επίκληση στο συναίσθημα μπορεί να πετύχει. Εννοείται και στο δραματικό είδος απαιτείται το καλό επίπεδο συντελεστών και δημιουργών. Απλώς μιλώντας εκ των έσω και από την δική μου εμπειρία πιστεύω ότι η κωμωδία για να πετύχει θέλει αυτό το “κάτι” αλλιώς ναυαγεί.

Η μυθοπλασία τα τελευταία 3 χρόνια δείχνει ανοδική και σταθερή τροχιά με πολλές σειρές να λαμβάνουν θερμή ανταπόκριση από το κοινό με την κωμωδία βέβαια να λείπει αισθητά από το γυαλί. Εσύ παρακολουθείς το πρόγραμμα της τηλεόρασης αλλά και τις σειρές του σήμερα ώστε να έχεις μία ολοκληρωμένη άποψη για το τι παίζει στο καλλιτεχνικό πεδίο; Έχεις ξεχωρίσει κάποια δουλειά;

Όπως είπα και στην προηγούμενη ερώτηση πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου η απουσία κωμικών σειρών. Απαιτείται παραπάνω δουλειά. Η μυθοπλασία των τελευταίων χρόνων είναι βέβαια κάτι επίσης ιδιαίτερο που έλειπε από την ελληνική τηλεόραση αλλά πάλι γέρνουμε προς το δράμα.

Τηλεόραση δεν έχω στο σπίτι μου από το 2006, αλλά αν βρεθώ σε χώρο με τηλεόραση με μαγνητίζει. Αφαίρεσα κάποτε την τηλεόραση από τη ζωή μου για να έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο… τα είχα καταφέρει αλλά μετά μπήκε το ίντερνετ και τα social και έγινα δέσμιος άλλων ενασχολήσεων. Έτσι βλέπω κάποιες σειρές διαδικτυακά ίσα ίσα για να παρακολουθήσω κάποιους συναδέλφους μου και να δω την εκάστοτε παραγωγή που βρίσκεται απλώς για να είμαι ενημερωμένος. Υπάρχουν αρκετές καλές δουλειές με εξαιρετικό cast και καλοδουλεμένες σε λεπτομέρειες αλλά συμβαίνει και το άλλο άκρο. Παντού Υπάρχουν τα άκρα…

Θα έμπαινες στη διαδικασία να προτείνεις ένα σενάριο για την τηλεόραση ή να πεις το ναι σε ένα σήριαλ; Η τηλεόραση είναι ένα μέσο που σε ιντριγκάρει;

Έχω ήδη προτείνει την προηγούμενη θεατρική μου κωμωδία “550” σε εταιρίες παραγωγής. Με τη μία από αυτές να ενδιαφέρεται και να κάνουμε κάποια ραντεβού αλλά χωρίς κάποια ενημέρωση έγινε ghosting από μεριά τους μετά την τελευταία μας συναντηση. Είχαν σταθεί στο ότι ήταν κωμωδία βασισμένη στην ελληνική κοινωνία του σήμερα και ότι είχα μια “diversity” υπόθεση και ρόλους απο καθημερινούς ανθρώπους που τους συναντάς σε μια βόλτα στην πόλη. Στην αρχή ήταν θετικά αυτά τα γνωρίσματα του έργου μου αλλά στην πορεία αποτέλεσαν εμπόδιο από τους αγοραστές, τα κανάλια. Ίσως ξανακάνω κάποια πρόταση απλώς δεν θα ήθελα να λειάνω τη δουλειά μου για να είναι κοινώς αποδεκτή, αυτό δεν θα είμαι εγώ και δε θα με αφορά. Τώρα ως ηθοποιός έχω πάρει μέρος με μικρές εμφανίσεις είτε ενός επεισοδίου είτε μικρού αριθμού επεισοδίων σε διάφορες σειρές. Γρήγορες διαδικασίες. Ενδιαφέρουσα διαδικασία αλλά όχι δημιουργική. Θα ήθελα να είχα κάποια πρόταση για κάποιον ρόλο με εξέλιξη ώστε να έχω τη δυνατότητα να τον δουλέψω και να τον χτίσω. Σίγουρα θα ήθελα να παίξω σε μια κωμωδία για να ξεδιπλωθώ με άνεση. (Γέλιο)

Το γεγονός ότι μοιράζεσαι κάθε φορά σε πολλά και διαφορετικά projects όπως είναι το παίξιμο στη σκηνή, η σκηνοθεσία αλλά και η μουσική σ’ έκανε ποτέ να μπλοκάρεις και να μην μπορείς να δωθείς 100% σε κάτι, καπελώνοντας το ένα με το άλλο; Πώς διαχειρίζεσαι τους τρελούς ρυθμούς που απαιτεί η δουλειά αλλά και την οικονομική εκμετάλλευση που μπορεί να προκύψει στο χώρο;

 Πάντα είμαι μοιρασμένος σε πολλά project και με διαφορετική ιδιότητα σε καθένα αλλά πάντα βάζω προτεραιότητες και μοιράζω τον χρόνο μου σωστά. Είμαι πάντα έτοιμος όταν πρέπει. Η μεθοδικότητα που έχω ήδη από μαθητής μ’ έχει βοηθήσει πολύ. Επίσης επειδή έχω διάσπαση προσοχής συγκεντρώνομαι για λίγο σε κάτι το μαθαίνω γρήγορα και μετά πηγαίνω στο δίπλα και ξαναγυρίζω κτλ. Έχω γρήγορους ρυθμούς αλλιώς δε θα μπορούσα να κάνω όσα κάνω. Αυτή την περίοδο βρίσκομαι σε πρόβες ως εξωτερικός συνεργάτης της Εθνικής Λυρικής Σκηνής ως μέλος της χορωδίας στις όπερες Καβαλλερία Ρουστικάνα-Παλιάτσοι, σε σκηνοθεσία Ν.Καραθάνου, και Μαχαγκόνι, σε σκηνοθεσία Χουβαρδά. Επίσης έχουμε τις τελευταίες παραστάσεις με την Τελενοβέλα στο θέατρο Faust, διδάσκω μουσική, κάνω πρόβες με τα μουσικά σύνολα του Δήμου Αθηναίων για συναυλίες… ετοιμάζω τα επόμενα προσωπικά μου πρότζεκτ.

Ως προς την οικονομική εκμετάλλευση που υπάρχει στον χώρο είμαι προστατευμένος διότι συνεργάζομαι με δημόσιους φορείς και τα άλλα είναι δικές μου παραγωγές. Η στροφή μου προς την κλασική μουσική ήταν και η λύση στην εκμετάλλευση του θεατρικού κόσμου, ως ηθοποιός εργαζόμουν εξ’ ίσου για πολύ λιγότερα χρήματα και όντας έρμαιο στο εκάστοτε σκηνοθέτη και παραγωγό.

Η επιτυχία μιας δουλειάς, η δημοφιλία του επαγγέλματος ακόμα και τα θετικά σχόλια που μπορεί ν ακούσεις σε κάνανε ποτέ να ” την δεις κάπως “, κάτι που βλέπουμε δυστυχώς συχνά σε άτομα στο χώρο; Εσύ πως απαντάς στην έπαρση;

Δεν την έχω δει “κάπως” με τα όποια θετικά σχόλια ακούω ή διαβάζω για μένα μέσα από τη δουλειά μου και τις κριτικές, ούτε θεωρώ αυτό που κάνουμε ξεχωριστό. Απλώς είμαστε τυχεροί διότι κάνουμε μια λαμπερή δουλειά και αυτό έχει πολλά θετικά. Επίσης όσοι από εμάς καταφέρνουμε να κάνουμε κάτι καθαρά με τις δικές μας δυνάμεις χωρίς να βασιζόμαστε σε οικογένεια, δεσμούς και όποια άλλη πλάτη μπορεί να υπάρξει, δεν έχουμε χρόνο να την δούμε “κάπως” διότι εργαζόμαστε σκληρά για να πετύχουμε τους στόχους μας και αυτό είναι που οδήγησε τον καθένα μας εδώ που έχει φτάσει. Αν με ρωτάς βέβαια αν θα ήθελα να ήμουν ξανά 20 χρόνων, αντικειμενικά πανέμορφος, αντικείμενο πόθου, γόνος πλούσιας ή/και καλλιτεχνικής οικογένειας θα σου έλεγα πως όχι διότι δε θα είχαν αξία αυτά τα πέντε πράγματα που έχω πετύχει αποκλειστικά με τον ιδρώτα μου. Στα πάντα το ταξίδι προς τον στόχο μένει και η καθαρή συνείδηση που ξαπλώνει μαζί σου κάθε βράδυ.

Πώς διαχειρίζεσαι μια δύσκολη ή προβληματική συνεργασία που μπορεί να προκύψει;

Ωχ! Από που να το πιάσω; Εξαρτάται την ιδιότητα που έχω στην εκάστοτε δουλειά καθώς και από τον βαθμό δυσκολίας. Αλλιώς αντιδρώ ως μέλος μεγάλου συνόλου, αλλιώς ως μέλος μικρής ομάδας, αλλιώς ως μονάδα και αλλιώς ως σκηνοθέτης ή παραγωγός. Ως ηθοποιός έχω αποχωρήσει από δουλειές που δεν περνούσα καλά και έβλεπα ανοργάνωτο πλαίσιο και ανεπαρκείς ηγέτες, αν το πρόβλημα προέκυπτε μετέπειτα έκανα υπομονή μέχρι την ολοκλήρωση της συνεργασίας. Το θέατρο είναι ένα ομαδικό παιχνίδι και πρέπει να σκέφτεσαι το σύνολο. Γενικώς είμαι άνθρωπος που επικοινωνεί ότι τον ενοχλεί και αν και γίνομαι αυστηρός με τα όρια μου εν τέλει καταλαβαίνουν πως το κάνω για την ομαλή λειτουργία του συνόλου και της δουλειάς. Επίσης έχω μάθει με τα χρόνια σε παραγωγές που η δουλειά μου είναι να παίζω ή να τραγουδάω να μην χώνω τη μύτη μου σε πράγματα που δεν πρέπει. Σε αυτό βοήθησε ότι κάνω δικές μου παραγωγές και σκηνοθετώ, κι εκεί λειτουργώ συγκεντρωτικά και άκρως οργανωτικά στην παραμικρή λεπτομέρεια. Όταν έχεις θέση συντονιστή είναι εντελώς διαφορετικός ο τρόπος διαχείρισης προβληματικής/δύσκολης συμπεριφοράς και δυστυχώς δεν είναι σπάνιο φαινόμενο τόσο από αγνώστους συνεργάτες που τους επέλεξες από ακρόαση ή από κάποια πρόταση συνεργασίας όσο και από φίλους-συνεργάτες. Άνθρωποι είμαστε και όλα είναι μέσα στο παιχνίδι… το θέμα είναι να υπάρχει η πιο αρμοστή ανά περίπτωση διαχείριση.

Τα τελευταία δύο χρόνια το κίνημα #metoo έφερε στο φως της δημοσιότητας σημαντικές καταγγελίες συναδέλφων σου για περιστατικά βίας και κακοποιητικής συμπεριφοράς τα οποία θορύβησαν ολόκληρο τον χώρο και κάποιες περιπτώσεις βρέθηκαν απέναντι των δικαστικών εδράνων. Δύο χρόνια μετά πώς νιώθεις για την έκβαση των γεγονότων και για το άνοιγμα που έφερε αυτό στο χώρο; Σήμερα θεωρείς ότι ο χώρος πατάει πλέον πάνω σε νέες βάσεις με τέτοιες συμπεριφορές να μην βρίσκουν πάτημα να αναπτυχθούν;

Αρχικά εστίασα στο “δύο χρόνια μετά”… πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Το #metoo εννοείται πως είναι ένα κίνημα που βοήθησε στην αποκάλυψη γεγονότων και συμπεριφορών που δε θα έπρεπε να υπήρχαν. Τα όρια που οι πράξεις σου προσβάλουν ή φέρνουν τον άλλον σε δύσκολη θέση είναι λεπτά και από κάποιους μη διακριτά. Είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι μπορούμε να μιλήσουμε χωρίς να νιώθουμε μόνοι. Έχουν παίξει τα social σημαντικό ρόλο σε αυτό. Μέσα σε όλα τα γεγονότα για τα οποία έγιναν καταγγελίες υπάρχει διακύμανση και το κάθε γεγονός πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μονάδα. Καλό θα είναι να επικοινωνείται η όποια άσχημη/παρεμβατική/βίαιη/ανάρμοστη συμπεριφορά και να μην φοβόμαστε να σταματάμε συνεργασίες. Επίσης πέρα από Σκηνοθέτες και Παραγωγούς έχω δει κακοποιητικές συμπεριφορές και από ηθοποιούς προς τους παραπάνω. Η βία, και όποια μορφή της, δεν ξέρεις ποτέ από που ασκείται και με ποιον τρόπο. Προσοχή και να θυμόμαστε πως δεν είμαστε μόνοι μας…

Σήμερα το βλέπω και στη δουλειά μου ότι υπάρχει ένα τσαγανό πιο έντονο και το χαίρομαι απλώς φοβάμαι όπως σε όλα ότι θα περάσουμε στην απέναντι όχθη σε λίγο. Η ισορροπία είναι μία ακροβασία…

Το τελευταίο διάστημα έγινε γνωστό ότι σε ακροάσεις του χώρου, κύριο task για τους υποψήφιους αποτέλεσε ο αριθμός των followers που μετρούν στα social media. Πώς κρίνεις όλη αυτή την κατάσταση αλλά και το γεγονός ότι μπορεί να επιλεχθούν άτομα για μία δουλειά λόγω της δημοφιλίας που έλαβαν από κάποιο άλλο πρόγραμμα;

Δε θα στο κρύψω ότι αν ένας ηθοποιός έχει το κοινό του είναι ανακουφιστικό για την παραγωγή αλλά προσωπικά δεν επιλέγω ηθοποιούς με αυτό το κριτήριο. Κάνω πάντα ανοικτές ακροάσεις και επιλέγω να συνεργαστώ με τους ηθοποιούς που είναι ταιριαστοί για τον εκάστοτε ρόλο που έχω γράψει. Είναι κίντερ έκπληξη η κάθε επιλογή. Μέχρι στιγμής έχω σταθεί αρκετά τυχερός διότι επιλέγω, μάλλον από ένστικτο, ηθικούς ανθρώπους. Για να γυρίσουμε στους followers… έχω παρατηρήσει ότι δεν είναι απαραίτητο ότι ένας ηθοποιός με χιλιάδες followers θα φέρει κόσμο στο θέατρο. Άλλο να μπαίνει ο άλλος δωρεάν στο προφίλ κάποιου και να τον παρακολουθεί για να περνάει την ώρα του ή να τον/την χαλβαδιάζει και άλλο να σηκωθεί από τον καναπέ του, να πληρώσει και να έρθει στο θέατρο να δει τη δουλειά του. Μεγάλη παγίδα! Σημασία έχει να είσαι αγαπητός και καλός στη δουλειά σου για να έρχεται ο κόσμος. Προσωπικά δεν έχω ούτε followers, ούτε με παρακολουθεί κόσμος διαδικτυακά αλλά δέχομαι απίστευτη αγάπη από φίλους, συναδέλφους, γνωστούς και γνωστούς γνωστών που έρχονται και αγκαλιάζουν τη δουλειά μου. Κάπως έπρεπε να επιβιώσω στο σύστημα οπότε αφού δεν βγήκα από τη φύση “ωραίος” επιστράτευσα το ταλέντο και την δουλειά μου. (Γέλιο)

Σήμερα στην ζωή σου χωράει ένα νέο καλλιτεχνικό όνειρο; Ονειρεύεσαι μέσα ρόλους, projects και συνεργασίες με ανθρώπους που θα ήθελες να βρεθείς στο μέλλον ή προτιμάς να ζεις το τώρα αφήνοντας όποιο μακροπρόθεσμο σχέδιο η σκέψη στην άκρη;

Ήδη κάνοντας πρεμιέρα στο εκάστοτε πρότζεκτ σκέφτομαι το επόμενο. Έχει να κάνει πέρα από το δημιουργικό της συγγραφής και με την οργάνωση της παραγωγής. Τα τρέχω όλα μόνος μου όποτε χρειάζεται οργάνωση. Ήδη έχω τρία επόμενα πρότζεκτ σχεδόν έτοιμα και θέλω να δω τι θα ανεβάσω μέσα στο 24. Λέω να κάνω ένα μεγαλύτερο άνοιγμα με την εταιρία μου, την Pink Unicorn Productions και να ανεβάσω μια παράσταση για παιδιά, ένα αστυνομικό θρίλερ και μία κωμωδία. Θα κάνω εννοείται πάλι ανοικτές ακροάσεις… Όλα αυτά τα όνειρα αφορούν τη συγγραφή και τη σκηνοθεσία. Είμαι ευτυχισμένος σε αυτόν τον μικρόκοσμο. Τώρα ως ηθοποιός ή τραγουδιστής έχω κάποιους ρόλους που θα ήθελα να παίξω αλλά χωρίς να με τρώει το ότι δεν τους παίζω. Εκτονώνομαι στις δικές μου δημιουργίες. Παλαιότερα έκανα τον αφηγητή στα έργα μου για να έχω τον ρυθμό της παράστασης και να είμαι μέσα-έξω…. πλέον δημιουργώ ρόλους που θέλω να παίξω όπως συνέβει τώρα στην Τελενοβέλα με την Soledad/Pedro.

Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια; Πώς θα ήθελες να δεις τον Σταμάτη τα επόμενα χρόνια στο επαγγελματικό επίπεδο;

Μιλάω πολύ και πάντα απαντώ τις επόμενες ερωτήσεις στις προηγούμενες… Άμεσο σχέδιο είναι να ολοκληρώσει η Τελενοβέλα το ταξίδι της με επιτυχία και να αποθηκεύσω τα τακούνια της Soledad γεμάτα θεατρικά χιλιόμετρα. Τέλος Ιανουαρίου έχω πρεμιέρα στην Λυρική με την Καβαλερία Ρουστικάνα και τους Παλιάτσους σε σκηνοθεσία Ν. Καραθάνου και συνεχίσω ανά μήνα με νέα παραγωγή τόσο Όπερας όσο και συναυλιών. Προσωπικό πρότζεκτ θα ετοιμάσω ένα μουσικοθεατρικό live προς Καλοκαίρι με όσα κομμάτια θέλω να πω. Κάτι σαν να ξορκίσω τα αποθημένα μου…. μάλλον θα έχει τη μορφή μουσικού stand up διότι η επικοινωνία με τον κόσμο και η διάδραση μαζί του είναι κάτι που δεν μπορεί να μην υπάρχει. Κέφι, χορός, τραγούδι…

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ 

ΤΕΛΕΝΟΒΕΛΑ»

Mία μουσικοθεατρική κωμωδία, σε κείμενο και σκηνοθεσία του Σταμάτη Πακάκη 

Από Τετάρτη 11 Οκτώβρη και κάθε Τετάρτη στις 20:00

στο θέατρο Faust (Αθηναΐδος 12 & Καλαμιώτου 11, Κέντρο Αθήνα), για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων

Όλα μπορούν να συμβούν σε μία Τελενοβέλα: φτώχεια, έρωτες, ίντριγκες, πάθη, δολοφονίες, μάγια, σφετερισμοί, εκβιασμοί, γάμοι, απάτες, χωρισμοί, τροχαία ατυχήματα, πυρκαγιές, κληρονομιές… ‘Eτσι κι εμείς επηρεασμένοι από τις μεξικάνικες τελενοβέλες των 90’s φτιάξαμε τη δική μας μουσικοθεατρική Τελενοβέλα. Εσύ έβλεπες μεξικάνικες τελενοβέλες; Αν ναι, σίγουρα θα βρεις τις αναφορές μας… αν όχι, μετά την παράστασή μας θα είναι σα να τις έχεις δει όλες!!!

Υπόθεση του έργου

Μια φορά κι έναν καιρό, στο Μεξικό των 90’s, ζούσε ευτυχισμένη μία ζάμπλουτη θρησκευόμενη οικογένεια, η οποία είχε στην κατοχή της τα γνωστά… ένα ράντσο, μία έπαυλη κι ένα εργοστάσιο. Το εργοστάσιο αυτό κατασκεύαζε αγαλματάκια της Παναγίας της Γουαδελούπης. Ψέματα… της Παναγίας της Μακαρένα. Η οικογένεια αυτή είχε το επώνυμο Rosario, γιατί άραγε; Αρχηγός της δυναστείας των Rosario είναι η χήρα Consuelo Regina Sanchez de Rosario η οποία προστατεύει τον μοναχογιό της Esteban Maria Rosario Sanchez και τον εγγονό της Alejandro Joaquin Rosario Perez με μοναδικό της όπλο την εφευρετικότητά της σε δολοπλοκίες και δολοφονίες με σύμμαχο την Αζτέκικης καταγωγής εσώκλειστη υπηρέτρια της, την κουτσομπόλα Susanita Munitis. Η ‘’ήρεμη’’ ζωή της οικογένειας ταράζεται από δύο γεγονότα που το ένα διαδέχεται το άλλο…  Η δεύτερη γυναίκα του Esteban, η Soledad Katalina Colomer Martinez, είναι μία σφετερίστρια και σα να μην έφτανε αυτό ο νεαρός Alejandro ερωτεύεται μία παρακατιανή ρακοσυλλέκτρια, την πανέμορφη Bonita Dolorez Lopez…

Τι θα συμβεί με τη συμβίωση όλων των παραπάνω στην έπαυλη των Rosario; Κάθε ομοιότητα με γνωστές Τελενοβέλες είναι εντελώς σκόπιμη…

Συντελεστές Παράστασης:

• Κείμενο-Σκηνοθεσία: Σταμάτης Πακάκης
• Χορογραφίες: Εύη Τσακλάνου
• Σκηνικά-Κοστούμια: Δανάη Σταματίου
• Φωτογραφίες-Βίντεο: Διονύσης Μελογιαννίδης
• Logo-Σχεδιασμός αφίσας: Στυλιανός Σκιαδάς
• Στίχοι τραγουδιών: Κωνσταντίνα Χρίστου
• Mua: Κατερίνα Πεφτίτση
• Βοηθός Παραγωγής: Φένια Σταύρου
• Παραγωγή: Pink Unicorn Productions
• Επικοινωνία παράστασης: Αντώνης Κοκολάκης

Παίζουν, με αλφαβητική σειρά, οι ηθοποιοί: Κωνσταντίνα Δαούτη, Σπύρος Ζουπάνος, Τερέζα Καζιτόρη, Σταμάτης Πακάκης, Φανή Παλιούρα, Μαρία Σωτηριάδου, Άρης-Ηλίας Τοπάλογλου

Διάφορα άρθρα:

• Σανατόριο της Πάρνηθας, ο «παράδεισος» των εγχώριων κυνηγών φαντασμάτων
• Το «νοσοκομείο φάντασμα» στα Μελίσσια
• Το στοιχειωμένο σπίτι της Γλυφάδας
• Η άγνωστη ιστορία πίσω από το «σατανικό» σπίτι της Γλυφάδας
• Ο Αποκεφαλιστής της Βούλας, ο μύθος του μακελάρη που αποκεφάλιζε ζευγάρια
• Το στοιχειωμένο κόκκινο σχολείο της Καλλιθέας (λένε πως ακούγονται παιδικά κλάματα)
• Κολωνός: Το σπίτι που δεν μένει κανείς για χρόνια, είναι στοιχειωμένο, λεν οι γείτονες…
• Το στοιχειωμένο Κάστρο της Δουκίσσης Πλακεντίας: Αν περάσεις βράδυ, θα δεις αναμμένα φώτα και φιγούρες να πηγαινοέρχονται

Διαβάστε ακόμα:

• Νίκος Κούρκουλος: Είχε άλλους δυο αδερφούς που σκoτώθηκαν σε δυστύχημα
• Ιλάειρα Ζήση: «Μοιάζω στην Αλίκη Βουγιουκλάκη, θέλω να την αναστήσω»
• Νίκος Καλογερόπουλος: Έχεις δει κανέναν πατέρα να καμαρώνει που ο γιος του είναι αδερφή;
• Σόφη Ζαννίνου: «Ο Άγιος Εφραίμ είναι πολύ φίλος μου. Του λέω τα προβλήματά μου κι εκείνος με βοηθάει»
• Κατερίνα Στανίση: Δείτε πόσο χρονών είναι η ”Μαντόνα” της Ελλάδος
• Ναταλία Γερμανού: Ποζάρει χωρίς ίχνος μακιγιάζ και είναι αγνώριστη!
• Έλλη Κοκκίνου: Λένε ότι μοιάζω με την Τζένιφερ Λόπεζ μόνο που εκείνη είναι μεγαλύτερη
• Ελένη Φιλίνη: H ομορφιά μου δεν με βοήθησε, έπρεπε 100 φορές να αποδείξω πώς έχω ταλέντο!
• Ισμήνη Καλέση: «Οι γυναίκες σήμερα μου φαίνονται άσχημες, ίδιες και ηλίθιες! Δεν έχω κάνει τίποτα πάνω μου!»
• Κώστας Μπίγαλης: Δείτε πόσο χρονών είναι σήμερα ο Έλληνας ”Μικ Τζάγγερ”