Ένας συγγραφέας με ξεχωριστή κι αληθινή πένα, μιλάει στο Koita-magazine!
Ο Αλέξανδρος Δαμουλιάνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1990. Το 2007, στο πρώτο διεθνές φεστιβάλ Αθηνών, EMOTION PICTURES: Ντοκιμαντέρ και Αναπηρία, προβλήθηκε η μικρού μήκους ταινία με τίτλο “Θεός στον ορίζοντα”, δικού του σεναρίου και σκηνοθεσίας Λένας Βουδούρη, που ταξίδεψε σε πολλά μέρη της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Σπούδασε Φιλολογία στο Ε.Κ.Π.Α.
«Όσα αστέρια δεν φοβήθηκαν το ξημέρωμα» είναι ο τίτλος της συλλογής διηγημάτων του Αλέξανδρου Δαμουλιάνου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή. Μετά το επικό παραμύθι «Τα επτά βασίλεια της Ελευθερίας» ο Αλέξανδρος Δαμουλιάνος μας δίνει πάλι από τις εκδόσεις Πνοή τα διηγήματά του με γενικό τίτλο «Όσα αστέρια δεν φοβήθηκαν το ξημέρωμα».
Διαβάζοντας το βιβλίο σας «Όσα αστέρια δεν φοβήθηκαν το ξημέρωμα», εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι έχετε λογοτεχνικές αναφορές. Να σας ρωτήσω, λοιπόν, ποιοί είναι οι λογοτέχνες που νομίζετε ότι σας έχουν επηρεάσει;
Η απάντηση είναι δύσκολη και εύκολη συνάμα. Και το λέω διότι στην ερώτησή σας με ένα μόνο παράδειγμα δύναμαι να απαντήσω. Με κάθε εισπνοή μας συλλέγουμε και στοιχεία από το οξυγόνο των άλλων που ενσωματώνονται στην αμέσως επόμενη πνοή μας δίχως όμως να το αντιλαμβανόμαστε, συμβαίνει φυσικά και αβίαστα όπως το οτιδήποτε το οποίο διέπεται από την αρμονία της ζωής. Το ίδιο ακριβώς γίνεται, τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση, και όσο αφορά την συγγραφή. Έχω μαθητεύσει βεβαίως πλάι στους μεγάλους μάστορες του λόγου, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Νίκο Καζαντζάκη, τον Τάσο Αθανασιάδη και όσων με την πένα τους περιφρούρησαν και ενίσχυσαν την ελληνικότητα της γλώσσας μας και κατ’ επέκταση του έθνους μας. Και σε αυτή την περίπτωση εφαρμόζεται το παράδειγμα που σας ανέφερα. Στο τελευταίο μου βιβλίο η επιρροή που κυριάρχησε ήταν ο, περιστρεφόμενος γύρω από τον άξονα του, αυτόφωτος και ετερόφωτος, βίος των ανθρώπων.
Τι σημαίνει λογοτεχνία για εσάς;
Μια στάση ζωής αντίθετη και ταυτοχρόνως συμπορευόμενη με το τίποτα και το πάντα, ένα μετριοπαθές αφήγημα απέναντι στην έξαλλη αντιπολίτευση των βιωμάτων.
Σε μια εποχή που οι πάντες «γράφουν» και τα βιβλία που κυκλοφορούν καθημερινά είναι πιο πολλά από όσα μπορεί να διαβάσει ο μέσος Έλληνας, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να ξεχωρίσει κάποιος;
Η ευκολία μπορεί να έλθει αντάμα με τη δυσκολία, δηλαδή έχει γίνει υπερβολικά απλό, από άποψη κριτηρίων, να εκδοθεί ένα βιβλίο και μαζί αρκετά σύνθετο να ανιχνεύσει ο αναγνώστης μπροστά στο ράφι ενός βιβλιοπωλείου αυτό που εγώ αποκαλώ εξ αίματος λογοτεχνία όπου απαιτείται το αίμα σου για να γράψεις. Κάποιες φορές επιλέγονται οι «σίγουρες συνταγές», άλλες όμως όχι. Νομίζω τελικά ότι ο φανατικός φίλος του Βιβλίου, η αλήθεια του, μας καθοδηγεί αναγνώστες, συγγραφείς και εκδότες, προς τον δρόμο για τη δικαίωσή του.
Έχετε νοιώσει το αίσθημα της απόρριψης από κάποιον εκδοτικό οίκο; Αν ναι, πόσο εύκολο είναι να πάτε παρακάτω;
Έχω βιώσει πολύ χειρότερες καταστάσεις από την απόρριψη αλλά επειδή πλέον ανήκω σε μια ζεστή εκδοτική οικογένεια τα περασμένα ήταν και είναι ένας πλήρης οδικός χάρτης για το μέλλον. Από την ώρα που εγώ και η πένα μου είμαστε μια μονάδα το παρακάτω που λέτε είναι αυτονόητο. Στο κάτω κάτω και στην ίδια τη ζωή γενικότερα πολλά δεν εξελίσσονται όπως θα τα θέλαμε, και εκεί φαίνεται, αν θέλετε, η «μαγκιά» του καθενός, να προσπαθεί με πάθος για κάτι που ξέρει ότι ίσως είναι ανέφικτο δίχως να ακούει όσους τον λένε ουτοπιστή, γιατί τα όνειρα σε πιστεύουν όταν τα πιστεύεις.
Τρία βιβλία που σας καθόρισαν; Ποια είναι αυτά;
Άξιον εστί – Οδυσσέας Ελύτης, Οι φρουροί της Αχαΐας – Τάσος Αθανασιάδης, Το Αυτό – Στίβεν Κινγκ.
Είστε αισιόδοξος ή απαισιόδοξος για την εξέλιξη στον χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας; Βρίσκεται ότι εκδίδονται βιβλία που θα μιλάμε για αυτά και μετά από μερικά χρόνια; Ή θα ξεχαστούν μετά από λίγο καιρό;
Η αισιοδοξία είναι ένα συναίσθημα που σου επιβάλλεται, ύστερα από την κόπωση του μαραθωνίου στις σκοτεινές ατραπούς του είναι σου, επώδυνα μα και λυτρωτικά. Ναι, όσο ο άνθρωπος και ο συγγραφέας ταυτίζονται και όσο οι λέξεις έχουν κοινό αίμα με το δικό μας, η λογοτεχνία δικαιούται να οραματίζεται ξανά έναν ηγετικό ρόλο στις ψυχές μας.
Περισσότερα για τον Αλέξανδρο Δαμουλιάνο στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook
