Κι όμως υπάρχει ελληνική λέξη που ξεκινά από «ζν». Είναι μόνο μια στο ελληνικό λεξιλόγιο και τη συναντάμε σε πολλές ομηρικές μεταφράσεις.
Πρόκειται για τη λέξη «Ζνίχι», παραλλαγή της λέξης νύχι, σε κάποια τοπική διάλεκτο. Η συγκεκριμένη λέξη χρησιμοποιείται για να περιγράψει το πίσω μέρος του λαιμού, τον σβέρκο, τον αυχένα.
Σύμφωνα με τον Νίκο Σαραντάκο στο βιβλίο του «Λέξεις που χάνονται», η λέξη «Ζνύχι» στάθηκε αφορμή για να υπάρξουν γνωμοδοτήσεις ακαδημαϊκών ώστε να σταματήσει να διδάσκεται η μετάφραση της Οδύσσειας του Σιδέρη, επειδή ανέφερε λέξεις που τείνουν προς αφανισμό όπως το ζνίχι. Το usay.gr αναφέρει ότι συναντάμε τη λέξη “ζνίχι” σε παροιμίες όπως: «το φιλότιμο μαυρίζει το ζνίχι», ενώ τη χρησιμοποίησε και ο Βάρναλης: «στο κρουστό σου ζνίχι το μαυριδερό.
