της Αλεξάνδρας Αγγελοπούλου
Τα χρόνια περνάνε λένε σα νερό και ο χρόνος γίνεται ο καλύτερος γιατρός. Πολλές φορές δε μέσα από τις εμπειρίες που μας χαρίζει, αναδύεται η πραγματική εσωτερική ωριμότητα, μια σοφία που απουσιάζει από τα χρόνια της πρώτης νιότης. Πλέον ο τρόπος που βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τα πράγματα αλλάζει. Όμως αυτό δεν ισχύει για όλους. Κάποιοι παραμένουν προσκολλημένοι στο σημείο εκκίνησης.
Ακριβώς με αυτά τα ζητήματα έρχεται να μας προβληματίσει το θεατρικό έργο Tape (1999) του Stephen Belber το οποίο έγινε το 2001 ταινία του Richard Linklater. Από τις 23 Νοεμβρίου 2019 ανέβηκε στο θέατρο 104 σε δραματουργική επεξεργασία-σκηνοθεσία του Θοδωρή Βουρνά και μετάφραση της Εμμανουέλας Αλεξίου.
Τρείς συμμαθητές ο Τζον, ο Βίνσεντ και η Έιμι ξανασυναντιούνται μετά από πολλά χρόνια σε ένα μικρό δωμάτιο ενός μοτέλ στο Μίσιγκαν. Στην παρέα τους βρίσκεται ένα μικρό μαγνητόφωνο και μια κασέτα που περιέχει μια ομολογία. Άραγε πώς αντιλαμβάνονται οι ήρωες το περιστατικό της ηχογράφησης ύστερα από τόσα χρόνια.
Εξάλλου όπως μας δήλωσε ο σκηνοθέτης του έργου Θοδωρής Βουρνάς, η αλήθεια είναι πάντα υποκειμενική και περνάει μέσα από την φιλία τους, τον ανταγωνισμό τους, την αίσθηση του κοινού χιούμορ και τη δύναμη της επιλογής να είσαι ή να μην είσαι θύμα. Το έργο έχει να κάνει με την πορεία των ανθρώπων στην ενήλικη ζωή τους και πως εξελίσσονται από το λύκειο και μέσα στις επόμενες δεκαετίες τους. Πώς επιλέγουν να θυματοποιούνται για να κρατηθούν πίσω στη ζωή ή να μην θυματοποιούνται και να προχωρήσουν στη ζωή, όπως κάνει η γυναίκα του έργου μας η Έιμι.
Μάλιστα ο σκηνοθέτης θέλησε να ανεβάσει την συγκεκριμένη παράσταση για να δείξει συγκριτικά την πορεία αυτών των τριών ανθρώπων. Πώς τρείς διαφορετικές προσωπικότητες με παρόμοιες προσλαμβάνουσες και κοινή αφετηρία την εφηβική λυκειακή ζωή έχουν κάνει διαφορετικές επιλογές και αντιδρούν με εντελώς διαφορετικό τρόπο στα γεγονότα. Πώς η διαφορετική τους στάση απέναντι σε ένα γεγονός δηλώνει την γενικότερη στάση τους απέναντι στη ζωή και εξηγεί την πορεία του καθενός.
Αντιμετωπίζοντας το αρχικό κείμενο με σπιρτάδα του έδωσε όλη τη δυναμική που χρειαζόταν για να ξεδιπλώσει το βάθος νοημάτων του. Εξαιρετική δε ήταν η επιλογή σκηνικών, φωτισμού και ήχου που μας ταξίδεψαν στην δεκαετία παραγωγής του έργου.
Ο Κωνσταντίνος Κάππας αξιοποιεί πολύ την εμπειρία του και τα ποικίλα εκφραστικά του μέσα για να δομήσει έναν γνήσιο ρεαλιστικό χαρακτήρα που δεν είναι άλλος από τον Βίνσεντ. ΄Ενας απλός πυροσβέστης εθισμένος στα ναρκωτικά που διακινεί, παραμένει κολλημένος σε γεγονότα και συμπεριφορές της εφηβείας. Όμως παρ’ όλα τα μειονεκτήματα παραμένει συμπαθής, εύθυμος ένας καλός φίλος και ο πιο αγνός κινήτρων χαρακτήρας ξεπερνώντας κάθε κλισέ.
Ο Δημήτρης Λιακόπουλος κατόρθωσε επιλέγοντας περιορισμένο και λιγότερο εξωστρεφές εύρος κινήσεων αλλά και παγερότητα ύφους να κάνει το κοινό να αισθανθεί την εσωστρεφή φύση του Τζόν, ο οποίος ζει κλεισμένος στον εαυτό του ακολουθώντας επιφανειακά συγκεκριμένους κανόνες. Ένας political correct χαρακτήρας, δυσλειτουργικός στην έκφραση συναισθημάτων, με την εξωτερική ηρεμία του, την σκηνοθετική επιτυχία του και τη σοβαροφάνεια του να αποτελούν το πέπλο που καλύπτει την εσωτερική κενότητα συναισθήματος.
Η Εμμανουέλα Αλεξίου έρχεται στην σκηνή για να διώξει τα μαύρα σύννεφα και την σύγχυση από το μυαλό των δύο ανδρών που δεν έχουν ξεφύγει από τα φαντάσματα του παρελθόντος. Έρχεται διδακτικά σας ένας ολοκληρωμένος ενήλικας που νουθετεί παιδιά. Αντιμετωπίζει με χιούμορ και περιπαικτικότητα τις απόψεις τους για ένα συμβάν της εφηβικής τους ζωής. Η Εμμανουέλα Αλεξίου ενσάρκωσε με επιτυχία το πρότυπο μιας γυναίκας αυτόφωτης, με μια τακτοποιημένη ζωή που έχει φτιάξει με τις δικές της δυνάμεις. Έτσι έχει όλο τον δυναμισμό και την ωριμότητα για να αποδείξει με σιγουριά στους δύο πρώην συμμαθητές της πως μέρος της ωριμότητας μας είναι να αφήνουμε τα πράγματα πίσω αν θέλουμε να προχωρήσουμε πραγματικά μπροστά.
Τα βαρίδια εξάλλου δεν άφησαν κανέναν να βαδίσει πολύ μακριά!!!!
Συντελεστές της παράστασης:
Μετάφραση: Εμμανουέλα Αλεξίου
Σκηνοθεσία-Δραματουργική επιμέλεια: Θοδωρής Βουρνάς
Βοηθός σκηνοθέτη: Λυδία Τριγώνη
Σκηνικά- Κοστούμια: David Negrin
Σχεδιασμός φωτισμών: Θοδωρής Βουρνάς
Φωτογραφίες / Artwork: Γιώργος Γιαννίμπας
Φωτογραφίες παράστασης: Jason Konteos
Επικοινωνία: BrainCo
Παραγωγή: ANDRODELY p.c.
Παραγωγός: Ανδροκλής Δεληολάνης
Πρωταγωνιστούν:
Κωνσταντίνος Κάππας, Δημήτρης Λιακόπουλος, Εμμανουέλα Αλεξίου
Πληροφορίες:
Πρεμιέρα: 23 Νοεμβρίου 2019
Τελευταία παράσταση: 9 Φεβρουαρίου 2020
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο και Κυριακή στις 21.15
Διάρκεια: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό: 14 ευρώ
Μειωμένο: Φοιτητικό 10 ευρώ, Συνταξιούχων 12 ευρώ, Ατέλεια 5 ευρώ
Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theatre/theatre-104/tape/
ΘΕΑΤΡΟ 104
Ευμολπιδών 41, Γκάζι
Τηλ.: 2103455020
